Η λεγόμενη παγκοσμιοποίηση - όπως γίνεται αντιληπτή στο εσωτερικό της ΕυρωΑτλαντικής δομής ή της «Δύσεως» - έχει μια «σκληρή» πλευρά, που περιλαμβάνει κυρίως την οικονομική διάσταση (η οποία μικρή σχέση έχει με την παραδοσιακή λογική του ελεύθερου εμπορίου), και μια «μαλακή» πλευρά, που αφορά κυρίως την ηθική ή/και πολιτισμική διάσταση. Στο εσωτερικό αυτής της δομής, την «σκληρή» πλευρά με την οικονομική της διάσταση πρεσβεύει μια κάποια «δεξιά», ενώ τη «μαλακή» πλευρά με την ηθική ή/και πολιτισμική της διάσταση μια κάποια «αριστερά». Αυτές οι δύο, δηλαδή, μια κάποια «αριστερά» και μια κάποια «δεξιά», είναι συμπληρωματικές και όχι εναλλακτικές η μια προς την άλλη.
Συμβάλλουν και οι δύο σε μια υπερεθνική ομογενοποιητική διαδικασία και επιβολή που, συνεπικουρούμενη από τη μεθοδευμένη μετατροπή των κρατών και των κομμάτων σε μηχανισμούς τοπικής διαχείρισης και παραρτήματα επιβολής υπερεθνικά δομημένων συμφερόντων, αντιστρέφει τη φορά νομιμοποίησης (bottom-up/top-down). Η επιβολή αυτής της εξουσιαστικής δομής, ερήμην των λαών και των κοινωνιών, παρά την κατά καιρούς εκφρασμένη αντίθεση τους, μαζί με την αποσύνδεση των πολιτικών συστημάτων από τις εδαφικές κοινωνικές τους βάσεις και την αγνόησή των συμφερόντων των συλλογικοτήτων που - υποτίθεται πως - δημοκρατικά εκπροσωπούν, οδηγεί στη διάρρηξη των δεσμών ανάμεσα σε εντολέα και εντολοδόχο, στη δημιουργία κρίσης νομιμοποίησης, ανυπαρξίας συναίνεσης, κενού αντιπροσώπευσης και γενικότερα συμβάλλει στη διεύρυνση του χάσματος κοινωνίας-κράτους (αυτή είναι μια από τις πηγές του περίφημου «λαϊκισμού», ο οποίος αποτελεί σύμπτωμα και τον οποίον πολλοί επικρίνουν, απορρίπτουν ή δαιμονοποιούν, αλλά ουδείς ερμηνεύει). Οι διαδικασίες εξελίσσονται και οι αποφάσεις λαμβάνονται εξωκοινωνικά σε υπερεθνικό επίπεδο, με τους λαούς και τα έθνη να έχουν πάψει ουσιαστικά να αποτελούν πολιτικό υποκείμενο και να αντιμετωπίζονται βαθμιαία ως «πληθυσμοί».
Τα πολιτικά φαινόμενα που παρατηρούμε τόσο στις Η.Π.Α όσο και στην Ε.Ε, σε μεγάλο βαθμό πηγάζουν από αυτή την πραγματικότητα, και φανερώνουν πως οι κοινωνίες, αργά αλλά σταθερά, συνειδητοποιούν ολοένα και περισσότερο - αντιδρώντας με σπασμωδικό τρόπο - πως βρίσκονται στον αντίποδα αυτών των υπερεθνικών παραγόντων και ελίτ.
Συμβάλλουν και οι δύο σε μια υπερεθνική ομογενοποιητική διαδικασία και επιβολή που, συνεπικουρούμενη από τη μεθοδευμένη μετατροπή των κρατών και των κομμάτων σε μηχανισμούς τοπικής διαχείρισης και παραρτήματα επιβολής υπερεθνικά δομημένων συμφερόντων, αντιστρέφει τη φορά νομιμοποίησης (bottom-up/top-down). Η επιβολή αυτής της εξουσιαστικής δομής, ερήμην των λαών και των κοινωνιών, παρά την κατά καιρούς εκφρασμένη αντίθεση τους, μαζί με την αποσύνδεση των πολιτικών συστημάτων από τις εδαφικές κοινωνικές τους βάσεις και την αγνόησή των συμφερόντων των συλλογικοτήτων που - υποτίθεται πως - δημοκρατικά εκπροσωπούν, οδηγεί στη διάρρηξη των δεσμών ανάμεσα σε εντολέα και εντολοδόχο, στη δημιουργία κρίσης νομιμοποίησης, ανυπαρξίας συναίνεσης, κενού αντιπροσώπευσης και γενικότερα συμβάλλει στη διεύρυνση του χάσματος κοινωνίας-κράτους (αυτή είναι μια από τις πηγές του περίφημου «λαϊκισμού», ο οποίος αποτελεί σύμπτωμα και τον οποίον πολλοί επικρίνουν, απορρίπτουν ή δαιμονοποιούν, αλλά ουδείς ερμηνεύει). Οι διαδικασίες εξελίσσονται και οι αποφάσεις λαμβάνονται εξωκοινωνικά σε υπερεθνικό επίπεδο, με τους λαούς και τα έθνη να έχουν πάψει ουσιαστικά να αποτελούν πολιτικό υποκείμενο και να αντιμετωπίζονται βαθμιαία ως «πληθυσμοί».
Τα πολιτικά φαινόμενα που παρατηρούμε τόσο στις Η.Π.Α όσο και στην Ε.Ε, σε μεγάλο βαθμό πηγάζουν από αυτή την πραγματικότητα, και φανερώνουν πως οι κοινωνίες, αργά αλλά σταθερά, συνειδητοποιούν ολοένα και περισσότερο - αντιδρώντας με σπασμωδικό τρόπο - πως βρίσκονται στον αντίποδα αυτών των υπερεθνικών παραγόντων και ελίτ.
.~`~.
Παραπομπές
Για περαιτέρω ιχνηλάτηση και πληρέστερη προοπτική
Παραπομπές
Για περαιτέρω ιχνηλάτηση και πληρέστερη προοπτική
- Αλλαγή ισορροπίας δυνάμεων ανάμεσα σε υπερεθνικό και εθνικό επίπεδο εντός της Ε.Ε.
- Τρία επίπεδα και «αριστερά» και «δεξιά».
- Left And Right: The Great Dichotomy Revisited. Critical Junctures By João Cardoso Rosas And Ana Rita Ferreira.
- Ανάμεσα στην Σκύλλα και τη Χάρυβδη.
- J’accuse: Leftist intellectuals turn right. Unusual ideological bedfellows in France are uniting against globalization and the euro.
- The Left-Right Political Spectrum Is Bogus.
- Τρία επίπεδα και «αριστερά» και «δεξιά».
- Left And Right: The Great Dichotomy Revisited. Critical Junctures By João Cardoso Rosas And Ana Rita Ferreira.
- Ανάμεσα στην Σκύλλα και τη Χάρυβδη.
- J’accuse: Leftist intellectuals turn right. Unusual ideological bedfellows in France are uniting against globalization and the euro.
- The Left-Right Political Spectrum Is Bogus.
- Είπαν ή έγραψαν... Ser da esquerda é, como ser da direita.
- Επίπεδα.
- The Greatest ΠαραμυθοStory Ever Told I.
- The Greatest ΠαραμυθοStory Ever Told II.
- Περί «παγκόσμιας διακυβέρνησης» (global governance) - μέρος α´.
- Ο «κεντρισμός» ως οικονομικο-πολιτικός μονόλογος και η πολιτιστική αυτοχθονία ως πολιτική πολυφωνία. Εισαγωγή στις έννοιες του πολιτικού και πολιτιστικού «προστατευτισμού».
- Υπερεθνικότητα (supranationalism), διακυβερνητισμός (intergovernmentalism), κυριαρχία (sovereignty) και αυτοδιάθεση (self-determination). Εισαγωγή.
- Περί «λαϊκισμού». Σύντομη αναφορά.