Δύο Σχόλια.

Η εποχή μας είναι και επαναστατική και αντιδραστική. Είναι εποχή μεγάλων μεταβολών. Οι λεγόμενοι εκσυγχρονιστές - μεταρρυθμιστές και γενικότερα οι υποστηρικτές του status quo, απλώς «κοιμίζουν» τον κόσμο - ο οποίος θα «ξυπνήσει» απότομα και ξαφνικά, όπως και οι ίδιοι, μπροστά σε μια νέα πραγματικότητα.


Μεταξύ νάρκωσης και ύπνωσης.

• Αγάλματα του Lee και του Lenin σε Αμερικανικό Νότο και Ευρωπαϊκή Ανατολή αντίστοιχα γκρεμίζονται.

• Το Ηνωμένο Βασίλειο αποχωρεί από Ε.Ο.Κ / Ε.Ε μετά από σχεδόν μισό αιώνα, ενώ Σκωτσέζοι στο νησί και Καταλανοί στην Ιβηρική μιλούν για ανεξαρτησία την ίδια στιγμή που στην Πολωνία έχουμε προστάτη ή/και ηγεμόνα τον Χριστό και βασίλισσα την Παναγία!

• Πιθανότητα ανάπτυξης στρατευμάτων στα σύνορα Ιταλίας - Αυστρίας.

• Οι Ρώσσοι επιστρέφουν στη Μέση Ανατολή, συνομιλώντας μάλιστα με την Τουρκία, ενώ εξαϋλώνεται η επιρροή των Αμερικανών στη βόρεια Μέση Ανατολή, την ίδια στιγμή που οι Κινέζοι λένε πως θα διαμεσολαβήσουν στο Ισραηλινό / Παλαιστινιακό.

• Η Ευρώπη, ως ήπειρος, για πρώτη φορά από τότε που διαθέτουμε στοιχεία βρίσκεται-πέφτει στη τρίτη θέση πληθυσμιακά στον πλανήτη, πίσω από την Αφρική (και φυσικά την Ασία).

• Η Γερμανία εγκαλεί τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής στη «δυτική» τάξη μιλώντας περί αποδυνάμωσης της «Δύσης»! Η Γερμανία!

• Η Κίνα μεγαλύτερο εμπορικό έθνος στον πλανήτη (εάν δεν αλλάξει κάτι μέσα στα επόμενα πέντε-δέκα χρόνια, οι Η.Π.Α δεν θα έχουν δυνατότητα ανάκαμψης ως διεκδικήτρια δύναμη παγκόσμιας οικονομικής ηγεμονιάς) και γενικότερες μεταβολές στους συσχετισμούς δύναμης σε παγκόσμια κλίμακα που ολοκληρώνουν έναν ιστορικό κύκλο και μια εποχή δύο-τριών αιώνων.

• Ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών βάλλεται πανταχόθεν (από το Containing China φτάσαμε στο Containing Trump!).

Και πόσα ακόμη (τα προηγούμενα είναι ενδεικτικά)...

Ένας κόσμος και ένα διεθνές σύστημα σε πρωτοφανή κατάσταση και διαδικασία μετασχηματισμού. Κατά τα λοιπά, ο καλός, ο... φίλτατος, ο ευρωελλαδίτης (ή ελληνόφωνος ευρωπαϊστής) ζει εγκλωβισμένος σε μια γυάλα και στο φαντασιακό «Τέλος της Ιστορίας» (μήπως της ιστορίας του;) έχοντας πείσει τον εαυτό του πως ''τίποτα δε γίνεται'' (τίποτα δεν αλλάζει!). Αφασία και ύπνος του δικαίου. Εδώ ο κόσμος χάνεται...

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ναρκωτικό ή/και υπνωτικό από τον «ευρωπαϊσμό».