29 Μαΐου 2017

Νομίζω πως έχουν γραφτεί τόσα πολλά από αυτόν εδώ τον διαδικτυακό χώρο-τόπο κατά καιρούς, με αφορμή τη σημερινή ημέρα (και μάλιστα όχι αναμασήματα και βαρετές παρωχημένες αντιλήψεις, αλλά μάλλον), προσεγγίσεις γονιμες, κριτικές απόψεις και οπτικές και ιστορικές συνθέσεις που διανοίγουν πεδία προβληματισμού.

Η ιστορία την οποία γνωρίζετε, την οποία γνωρίζουμε, είναι μια ιστορία δίχως γεωγραφία, μια χρονικότητα δίχως χωρικότητα (μια τάση που δεν κυρίαρχησε φυσικά μονάχα στην Ελλάδα και που δεν είναι τόσο αυτοφυής όσο νομίζουμε, παρόλο που εξυπηρετούσε ανάγκες). Από αυτή τη «μεθοδολογία» παρήχθησαν στρεβλώσεις ταυτοτήτων, πνευματικές παθογένειες και πολλά ακόμη (διαμορφώθηκαν κρατικές δομές, εξυπηρετήθηκαν γεωπολιτικοί σχεδιασμοί κ.λπ). Η ιστορία και η γεωγραφία επανασυνδέονται. Στην πραγματικότητα ποτε δεν αποσυνδέθηκαν, παρά μονάχα μέσω ιστοριογραφικών και ιδεολογικών κατασκευών.

Παρακάτω ακολουθούν δύο βασικές αναρτήσεις που εμπεριέχουν πολλαπλά σημειώματα. Τις αφήνω εδώ για όσες και όσους ενδιαφέρονται.

Σε ένα σημείωμα που δεν περιλαμβάνεται σε αυτές (υπάρχουν και άλλα διάσπαρτα στο ιστολόγιο), έγραφα: «Όλα αυτά (για) μια Πόλη; θα αναρωτηθεί κάποιος. Ναι, όλα αυτά μια (για) Πόλη».

Η Κωνσταντινούπολη, δεν είναι απλά μια πόλη. Όχι επειδή σχετιζόμαστε εμείς με διάφορους τρόπους (συναισθηματικούς, καταγωγικούς ή άλλους) μαζί της, ούτε «ψυχοθεραπευτικά» ή μεσω μιας στενά εθνοκεντρικής μονάχα ματιάς. Αλλά γιατί αυτό λέει η Ιστορία και η Γεωγραφία. Και η Επιστήμη (η οποία ασφαλώς και δεν ταυτίζεται με την ευρωκεντρική ιδεολογία και ιστοριογραφία).





Προτείνω, εκτός από την 29η Μαΐου (1453), να έχουμε ως άτυπη επέτειο-ενθύμηση και την 13η Απριλίου (1204). Που ξέρετε, στο τέλος μπορεί και να αποκτήσουμε ταυτότητα και θεσμούς.


Πρώτα επήλθε ο πολιτικός κατάκερματισμός και διαμελισμός, μέσω της έξωθεν κατάκτησης και επιβολής, της 13ης Απριλίου, και ύστερα η 29η Μαΐου.