I
Ορισμένες σκέψεις με αφορμή το γενικότερο κλίμα που διαμορφώνεται ευρωπαϊκά επιβολής τιμωριών και κυρώσεων, ποινικοποίησης, διώξεων και πολιτικής φίμωσης, μέσω της επίκλησης μέτρων διασφάλισης της ειρήνης, προστασίας συνθηκών και νόμων κ.λπ.
Δύο χαρακτηριστικά κυριαρχούν καθόλη τη διάρκεια των ευρωπαϊκών κρίσεων των τελευταίων ετών. Από την κρίση της ζώνης ευρω (χρέους, οικονομική) και την κρίση της ζώνης σένγκεν (μεταναστευτικό, πολιτική ασύλου), μέχρι αυτήν σε επίπεδο αστυνομικής και δικαστικής συνεργασίας και κοινής πολιτικής και ασφάλειας (τρομοκρατία, κατάσταση έκτακτης ανάγκης, illiberal states) αλλά και γενικότερα πολιτικά (brexit, εθνοκρατικοποίηση πολιτικών, σχέσεις Η.Π.Α-Ε.Ε). Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, παρατηρούμε παρόμοιο τρόπο σκέψης-αντίληψης, παρόμοια «μεθοδολογία» και μοτίβα συμπεριφοράς (στις σημειώσεις παραδείγματα).
1. Συγχέονται συμπτώματα και αίτια και εξαφανίζονται συνθήκες και πραγματικότητες οι οποίες ανάγονται σε ζητήματα ρητορικής ή λόγου. Δεν υπάρχουν -εξαφανίζονται- κοινωνικές, υλικές, πολιτικές ή άλλες συνθήκες, πραγματικότητες και αίτια, παρά μονάχα αντιπαλότητα σε επίπεδο ηθικής ρητορικής. Είναι η «ρητορική» Α που προκαλεί το Α'. Οι πολιτικές, οι προσανατολισμοί, οι συνθήκες, οι πραγματικότητες και η στρατηγική δε χρειάζεται να αλλάξουν. Παρά μονάχα ο λόγος. Παρατηρούμε ανύπαρκτη ανάλυση και ερμηνεία (μη- ή έξω-οικονομικών) κοινωνικών και πολιτικών φαινομένων και σύγχυση συμπτώματων και αιτιών ή, πιο σωστά, αναγωγή συμπτωμάτων -ή αποτελεσμάτων- σε αίτια, και κατόπιν προσπάθεια καταπίεσης, καταπολέμησης, ποινικοποίησης ή/και ενοχοποίηση τους μέσω ενός ηθικίστικού λεξιλογίου (σε δεύτερη φάση έχουμε αναγωγή σε καθαρά ατομικό επίπεδο. Ο φορέας μιας ρητορικής ή ενός λόγου τίθεται εκτός νόμου ή θεωρείται εχθρός του ως παραβάτης ή ταραξιας. Προσοχή. Ο φορέας ενδέχεται να μην είναι καν φυσικός αυτουργός κάποιου εγκλήματος ή αδικήματος αλλά να θεωρείται ηθικός αυτουργός και να αποτελεί προσωποποίηση ενός αφηρημένου εχθρού αορίστου σημασίας και περιεχομένου, π.χ, του «μίσους, της βίας ή/και του εξτρεμισμού»).
Ούτε κοινωνικές και πολιτικές πραγματικότητες και συνθήκες υπάρχουν, ούτε αίτια, ούτε φυσικοί αυτουργοί. Υπάρχει μονάχα ηθική ρητορεία ή λόγος και αφηρημένες ή αόριστες εχθρότητες, έννοιες και γενικότητες. Αυτή η «μεθοδολογία» ή τρόπος θα αποτελέσει εργαλείο και πρόφαση επιβολής εξ ίσου γενικών και αφηρηµένων -προφανώς περιοριστικων ή/και καταπιεστικών- μέτρων και νόµων [*].
2. Απ'ότι φαίνεται, ορισμένοι, παρά τον πολυδιαφημιζόμενο «ορθό λόγο» και την «πρόοδο» τους, καθώς και την πολυπροβαλλόμενη εκκοσμίκευση τους και την υποτιθέμενη υπέρβαση των «θρησκειών» και της μαγικής σκέψης, όχι μόνο δεν έχουν σχέση με τα προηγούμενα, αλλά είναι κατ'ουσίαν ανιμιστές, καθώς φαίνεται πως τους διαπερνά και τους κατακυριεύει ο «φόβος μπροστά στη μαγική δύναμη της λέξης και της κατάρας: όποιος λέει κάτι κακό, το επιθυμεί κιόλας και συμβάλλει eo ipso στην πραγμάτωση του» [**]. Το προηγούμενο σε συνδυασμό με την επανάληψη ευχολόγιών προκειμένου συμπτώματα ή αποτελέσματα (τίνος πράγματος άραγε) να εξαφανιστούν, έρχεται να ολοκληρώσει την ανιμιστική εικόνα όλων αυτών των προ-πολιτικών ή απολίτικων, κατ'ουσίαν μαγικών, σκέψεων, συμπεριφορών και νοοτροπιών.
[**] ''Η ανιμιστική προϊστορία της σύμφυρσης Είναι και Δέοντος διαφαίνεται μέσα στον φόβο μπροστά στη μαγική δύναμη της λέξης και της κατάρας: όποιος λέει κάτι κακό, το επιθυμεί κιόλας και συμβάλλει eo ipso στην πραγματοποίηση του.''Παναγιώτης Κονδύλης - Ισχυς καὶ απόφαση. Ἡ διαμόρφωση των κοσμοεικόνων και το πρόβλημα των αξιών (1991)
ii. ''Τι είναι αυτό που οδήγησε στο σημείο, η Μέρκελ να κινδυνεύει «να πέσει», το Ηνωμένο Βασίλειο να υπάρχει περίπτωση να αποχωρήσει από την Ε.Ε και η Λε Πεν να διεκδικεί την Προεδρία της Γαλλίας;... Όλες και όλοι επικρίνουν, καταπολεμούν ή/και ενοχοποιούν τα αποτελέσματα (τίνος πράγματος) και επαναλαμβάνουν συνεχώς ευχολόγια προκειμένου τα τελευταία να εξαφανιστούν. Επόμενο παράδειγμα πολιτικής συμπτωματολογίας... Πολλοί επικρίνουν και απορρίπτουν μετά βδελυγμίας την άνοδο -έστω ως κλίμα και ατμόσφαιρα- των Τράμπ και Σάντερς στις Η.Π.Α. Ομοίως, επικρίνουν και καταπολεμούν το σύμπτωμα. Δεν μας εξηγούν όμως το γιατί - προς τι. Φωνασκούν για την άνοδο του «λαϊκισμού» αλλά δεν μας εξηγούν γιατί -και πως- προέκυψε αυτός. Είναι οι λαϊκιστές που φταίνε για την άνοδο του λαϊκισμού... λένε. Καληνύχτα, και καλή τύχη.'' [2 Φεβ 2016]
iii. ''Η απόφαση για την διενέργεια του δημοψηφίσματος στο Ηνωμένο Βασίλειο ήταν γνωστή εδώ και χρόνια. Τα πάντα ήταν γνωστά, και όμως, παίχτηκε για ακόμη μια φορά το παιχνίδι της «ρητορικής». Σαν να μην υπάρχουν κοινωνικές συνθήκες και αίτια, σαν να υπάρχει μονάχα μια αντιπαλότητα σε επίπεδο «ρητορικής». Είναι η «ρητορική» Α που προκαλεί το Α'. Οι πολιτικές, οι προσανατολισμοί, οι συνθήκες και η στρατηγική δεν χρειάζεται να αλλάξουν. Παραμένουν ίδιες και απαράλλαχτες. Είναι απλά ζήτημα «ρητορικής».'' [29 Ιουν 2016]
[-] Oρισμένα ψυχροπολεμικά απολειφάδια ακόμη εξακολουθούν να μας ζαλίζουν με την περιπλανώμενη αοριστολογία που ακούει στο ονομα «Δύση» (προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και να αποκρύψουν τα αδύνατα πλέον να αποκρυφθούν). Η παράνοια των αόριστων εννοιών: ''Το χάσμα «Δύσης» και «Ευρώπης» βαθαίνει'' (διάβαζε Η.Π.Α και Γερμανίας). NATO (multilateralism) is over.
Η Πολωνία θα αγριέψει το επόμενο διάστημα. Ο πρώην Πρωθυπουργός της Πολωνίας Jarosław Kaczyński, δήλωσε πρόσφατα, πως η Γερμανία θα πρέπει να αποφασίσει για τη φύση των σχέσεων της με την Πολωνία. Επεσήμανε πως η Γερμανία θα ήθελε οι συνθήκες εξόδου της Βρετανίας να την απομακρυνουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ η Πολωνία θέλει η Βρετανία να παραμείνει όσο το δυνατόν πιο κοντά στην Ε.Ε (παλαιότερα ο ίδιος είχε δηλώσει πως μια Καρολίγγεια Ευρώπη, δηλαδή μια Ευρώπη του Ρήνου ή των Έξι, θα οδηγούσε σε συγκρούσεις στην ευρωπαϊκή ήπειρο). Η τωρινή Πρωθυπουργός, Beata Szydło, μετά από την τρομοκρατική επίθεση στο Μάντσεστερ, δήλωσε (στρέφοντας φυσικά τα πυρά της και εναντίον των Βρυξελλών): «Θέλουμε να βοηθήσουμε τους λαούς, όχι τις πολιτικές ελίτ... Έχω το κουράγιο να ρωτήσω όλες τις ευρωπαϊκές πολιτικές ελιτ: Που βαδίζετε; Που βαδίζεις Ευρώπη;», τονίζοντας πως η Πολωνία δεν πρόκειται να δεχτεί να μην προστατεύσει τον εαυτό της (συνολικά η ομιλία ήταν έντονη). Η Πολωνία θα σηκώσει μια πολύ συγκεκριμένη σημαία μιας πολύ συγκεκριμένης Ευρώπης στην οποία έχω αναφερθεί παλαιότερα. Οι Πολωνοί επιθυμούν εξισορρόπηση της Γερμανίας, αναθεώρηση ευρωπαϊκών συνθηκών και επανεθνικοποίηση πολιτικών (αντίβαρα προς τις Βρυξέλλες και στις προσπάθειες συνολικής ηγεμονίας στην ήπειρο).
Εάν μετά από την κρίση και διάσπαση του δυτικού ή φιλελεύθερου τριγώνου Ηνωμένου Βασιλείου, Γαλλίας και Γερμανίας (για το οποίο έγραφα πριν από το Brexit) χαλαρώσει περαιτέρω ή θρυμματιστεί η εσωτερική συνοχή και του τριγώνου της Βαϊμάρης (πέθανε και ο Brzezinski που πολύ το αγαπούσε), δηλαδή Γαλλίας, Γερμανίας και Πολωνίας, τότε η πολυδιάσπαση της Ε.Ε θα είναι γεγονός και, με τον πλέον επίσημο τρόπο, θα έχουμε μπεί στην τελική ευθεία ή στην περίοδο αυτού που εδώ και καιρό ονομάζω «ασύμμετρη Ευρώπη».
[-] Εξαιρετικό ενδιαφέρον πλέον αποκτά (πέρα από τους οικονομισμούς που τελικά καμία μεγάλη μεταβολή δεν επέφεραν, όπως υπόσχονταν ορισμένοι) η στάση της Ιταλίας από εδώ και πέρα.
[-] Πιθανότατα, η Πολωνία, η Βρετανία και η Τουρκία να ευθυγραμιστούν και να (επανα)προσεγγίσουν η μια την άλλη.
Δύο χαρακτηριστικά κυριαρχούν καθόλη τη διάρκεια των ευρωπαϊκών κρίσεων των τελευταίων ετών. Από την κρίση της ζώνης ευρω (χρέους, οικονομική) και την κρίση της ζώνης σένγκεν (μεταναστευτικό, πολιτική ασύλου), μέχρι αυτήν σε επίπεδο αστυνομικής και δικαστικής συνεργασίας και κοινής πολιτικής και ασφάλειας (τρομοκρατία, κατάσταση έκτακτης ανάγκης, illiberal states) αλλά και γενικότερα πολιτικά (brexit, εθνοκρατικοποίηση πολιτικών, σχέσεις Η.Π.Α-Ε.Ε). Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, παρατηρούμε παρόμοιο τρόπο σκέψης-αντίληψης, παρόμοια «μεθοδολογία» και μοτίβα συμπεριφοράς (στις σημειώσεις παραδείγματα).
1. Συγχέονται συμπτώματα και αίτια και εξαφανίζονται συνθήκες και πραγματικότητες οι οποίες ανάγονται σε ζητήματα ρητορικής ή λόγου. Δεν υπάρχουν -εξαφανίζονται- κοινωνικές, υλικές, πολιτικές ή άλλες συνθήκες, πραγματικότητες και αίτια, παρά μονάχα αντιπαλότητα σε επίπεδο ηθικής ρητορικής. Είναι η «ρητορική» Α που προκαλεί το Α'. Οι πολιτικές, οι προσανατολισμοί, οι συνθήκες, οι πραγματικότητες και η στρατηγική δε χρειάζεται να αλλάξουν. Παρά μονάχα ο λόγος. Παρατηρούμε ανύπαρκτη ανάλυση και ερμηνεία (μη- ή έξω-οικονομικών) κοινωνικών και πολιτικών φαινομένων και σύγχυση συμπτώματων και αιτιών ή, πιο σωστά, αναγωγή συμπτωμάτων -ή αποτελεσμάτων- σε αίτια, και κατόπιν προσπάθεια καταπίεσης, καταπολέμησης, ποινικοποίησης ή/και ενοχοποίηση τους μέσω ενός ηθικίστικού λεξιλογίου (σε δεύτερη φάση έχουμε αναγωγή σε καθαρά ατομικό επίπεδο. Ο φορέας μιας ρητορικής ή ενός λόγου τίθεται εκτός νόμου ή θεωρείται εχθρός του ως παραβάτης ή ταραξιας. Προσοχή. Ο φορέας ενδέχεται να μην είναι καν φυσικός αυτουργός κάποιου εγκλήματος ή αδικήματος αλλά να θεωρείται ηθικός αυτουργός και να αποτελεί προσωποποίηση ενός αφηρημένου εχθρού αορίστου σημασίας και περιεχομένου, π.χ, του «μίσους, της βίας ή/και του εξτρεμισμού»).
Ούτε κοινωνικές και πολιτικές πραγματικότητες και συνθήκες υπάρχουν, ούτε αίτια, ούτε φυσικοί αυτουργοί. Υπάρχει μονάχα ηθική ρητορεία ή λόγος και αφηρημένες ή αόριστες εχθρότητες, έννοιες και γενικότητες. Αυτή η «μεθοδολογία» ή τρόπος θα αποτελέσει εργαλείο και πρόφαση επιβολής εξ ίσου γενικών και αφηρηµένων -προφανώς περιοριστικων ή/και καταπιεστικών- μέτρων και νόµων [*].
2. Απ'ότι φαίνεται, ορισμένοι, παρά τον πολυδιαφημιζόμενο «ορθό λόγο» και την «πρόοδο» τους, καθώς και την πολυπροβαλλόμενη εκκοσμίκευση τους και την υποτιθέμενη υπέρβαση των «θρησκειών» και της μαγικής σκέψης, όχι μόνο δεν έχουν σχέση με τα προηγούμενα, αλλά είναι κατ'ουσίαν ανιμιστές, καθώς φαίνεται πως τους διαπερνά και τους κατακυριεύει ο «φόβος μπροστά στη μαγική δύναμη της λέξης και της κατάρας: όποιος λέει κάτι κακό, το επιθυμεί κιόλας και συμβάλλει eo ipso στην πραγμάτωση του» [**]. Το προηγούμενο σε συνδυασμό με την επανάληψη ευχολόγιών προκειμένου συμπτώματα ή αποτελέσματα (τίνος πράγματος άραγε) να εξαφανιστούν, έρχεται να ολοκληρώσει την ανιμιστική εικόνα όλων αυτών των προ-πολιτικών ή απολίτικων, κατ'ουσίαν μαγικών, σκέψεων, συμπεριφορών και νοοτροπιών.
Σημειώσεις - Παραδείγματα - Επισημάνσεις
[*] Η αοριστία δικαιολογεί τα πάντα, από θεωρίες μέχρι πράξεις, και μέσω αυτής μπορεί ανά πάσα στιγμή, όχι μονάχα να υπάρξει επιβολή πολιτικών και νόμων, αλλά και να οικοδομηθεί ταυτότητα (χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η αοριστία της σημασίας και του περιεχομένου περιπλανόμενων συνθημάτων όπως «Ευρώπη», «Δύση», «Ανατολή», «Δημοκρατία», «Ασφάλεια της Ευρώπης», «Ασία» κ.λπ). Η αοριστία του περιεχομένου και της σημασίας των εννοιών φανερώνει εμμονές σε συγκεκριμένα μοτίβα σκέψεων και παραστάσεων, σε νοητικές κλειστότητες, και υπήρξε ανέκαθεν το αγαπημένο άθλημα της «Ευρώπης», καθώς μέσω αυτής εξαφανίζονται πραγματικότητες και περιορίζεται η σκέψη σε επιθυμητά σχήματα πολιτικής ενώ δικαιολογούνται τα πάντα ανά πάσα στιγμή (καθώς και η μόνιμη αταξία).[**] ''Η ανιμιστική προϊστορία της σύμφυρσης Είναι και Δέοντος διαφαίνεται μέσα στον φόβο μπροστά στη μαγική δύναμη της λέξης και της κατάρας: όποιος λέει κάτι κακό, το επιθυμεί κιόλας και συμβάλλει eo ipso στην πραγματοποίηση του.''Παναγιώτης Κονδύλης - Ισχυς καὶ απόφαση. Ἡ διαμόρφωση των κοσμοεικόνων και το πρόβλημα των αξιών (1991)
Παραδειγματα
i. ''Η επαναφορά της πολιτικής των εθνικών συνόρων, δηλαδή της ανόδου της αναρχίας και της αταξίας στο εσωτερικό της Ε.Ε (συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας) υπήρξε αποτέλεσμα (ή σύμπτωμα) της ανεπάρκειας και της αποτυχίας της λεγόμενης «ευρωπαϊκής» πολίτικης, της αύξησης της μετανάστευσης και της μεταβολής στη σχέση εξωτερικών-εσωτερικών συνόρων της Ε.Ε: η απότομη και αθρόα εισροή μεταναστών-προσφύγων (χαλάρωση εξωτερικών συνόρων) οδήγησε αμέσως στην ενίσχυση των εσωτερικών διακρατικών συνόρων και των εθνικών πολιτικών -δηλαδή στην άνοδο της αναρχίας και της αταξίας- στο εσωτερικό της Ε.Ε, οδηγώντας σε αποσταθεροποίηση της. Τι έκαναν; Επέκριναν το αποτέλεσμα ή το σύμπτωμα: την άνοδο της αναρχίας και της αταξίας. Μα πως επήλθε αυτή; (Βέβαια δεν έκαναν μονάχα αυτό. Κατόπιν έγινε μετακύλιση βαρών από την Ε.Ε των 500 εκατομμύρίων σε 5-10 νησιά του ανατολικου Αιγαίου των δεκάδων χιλιάδων. Προκειμένου η «Ευρώπη» να μην ρηγματωθεί -και να μην τραυματιστεί ή καταποντιστεί περαιτέρω η δημοφιλία της κ. Μέρκελ-, το βάρος που αποδείχθηκε ανίκανη να αναλάβει μια υπερ-εθνική οντότητα 500 εκατομμυρίων ανθρώπων έκτασης 4.325.000 km² μετακυλίστηκε σε μια υπο-εθνική περιοχή-περιφέρεια της Ελλάδας - υπό τη συνοδεία απειλών μάλιστα, και οι δικοί μας συναίνεσαν σε αυτό. Ουδείς μίλησε. Ομερτά. Μόνον ψυχολογικός πόλεμος, απειλές, λαϊκισμός, δαιμονοποίηση, ψέμα, εκβιασμοί.'' [5 Δεκεμβρίου 2016]. Χαρακτηριστική ήταν, εκείνη την περίοδο, η κοινή δήλωση των ηγετών 28 κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με αφορμη την τρομοκρατία, που αναφερόταν σε επίθεση εναντίον της «ανοιχτής δημοκρατικής κοινωνίας μας» την ίδια ώρα που η Ελλάδα είχε κλειστά σύνορα και τελούσε υπό καθεστώς ευρώκαραντίνας.ii. ''Τι είναι αυτό που οδήγησε στο σημείο, η Μέρκελ να κινδυνεύει «να πέσει», το Ηνωμένο Βασίλειο να υπάρχει περίπτωση να αποχωρήσει από την Ε.Ε και η Λε Πεν να διεκδικεί την Προεδρία της Γαλλίας;... Όλες και όλοι επικρίνουν, καταπολεμούν ή/και ενοχοποιούν τα αποτελέσματα (τίνος πράγματος) και επαναλαμβάνουν συνεχώς ευχολόγια προκειμένου τα τελευταία να εξαφανιστούν. Επόμενο παράδειγμα πολιτικής συμπτωματολογίας... Πολλοί επικρίνουν και απορρίπτουν μετά βδελυγμίας την άνοδο -έστω ως κλίμα και ατμόσφαιρα- των Τράμπ και Σάντερς στις Η.Π.Α. Ομοίως, επικρίνουν και καταπολεμούν το σύμπτωμα. Δεν μας εξηγούν όμως το γιατί - προς τι. Φωνασκούν για την άνοδο του «λαϊκισμού» αλλά δεν μας εξηγούν γιατί -και πως- προέκυψε αυτός. Είναι οι λαϊκιστές που φταίνε για την άνοδο του λαϊκισμού... λένε. Καληνύχτα, και καλή τύχη.'' [2 Φεβ 2016]
iii. ''Η απόφαση για την διενέργεια του δημοψηφίσματος στο Ηνωμένο Βασίλειο ήταν γνωστή εδώ και χρόνια. Τα πάντα ήταν γνωστά, και όμως, παίχτηκε για ακόμη μια φορά το παιχνίδι της «ρητορικής». Σαν να μην υπάρχουν κοινωνικές συνθήκες και αίτια, σαν να υπάρχει μονάχα μια αντιπαλότητα σε επίπεδο «ρητορικής». Είναι η «ρητορική» Α που προκαλεί το Α'. Οι πολιτικές, οι προσανατολισμοί, οι συνθήκες και η στρατηγική δεν χρειάζεται να αλλάξουν. Παραμένουν ίδιες και απαράλλαχτες. Είναι απλά ζήτημα «ρητορικής».'' [29 Ιουν 2016]
Επισήμανση
Τα πράγματα αυτά δεν είναι τυχαία (ούτε αυτό το μειγμα, ανιμισμού, ηθικισμού και οικονομισμού). Ακριβώς σκοπός αυτών των αντιλήψεων είναι να κατοχυρώσει το υπάρχον και τη γραμμική-νομοτελειακή εξελιξη των πραγμάτων, η οποία αποτελεί εγγύηση για τη διατήρηση, τη συνέχεια και την επέκταση του (υπάρχοντος). Το υπάρχον δε φταίει, και δεν γίνεται να φταίει, για τίποτα και σε τίποτα. Από αυτή την αντίληψη και «φιλοσοφία» περί πραγμάτων προκύπτουν πολιτικοί, οικονομικοί, ιδεολογικοί μονόδρομοι και αδιέξοδα, καθώς και η αστυνομοκρατία και λογοκρισία στα μυαλά.II
Πιο επίσημο το διαζύγιο ανάμεσα σε ΑγγλοΑμερικανούς ή Αγγλοσάξωνες του Ατλαντικού και Ηπειρωτικούς ή Ευρωπαίους του Ρήνου (ένα χάσμα για το οποία σας γράφω καιρό τώρα) δεν μπορεί να γίνει: EU cannot completely rely on US and Britain any more - I have experienced this in the last few days... And that is why I can only say that we Europeans must really take our fate into our own hands... we have to know that we must fight for our future on our own, for our destiny as Europeans
Angela Merkel
Επισημάνσεις
[-] Αγγλοαμερικανοί (με τους Άγγλους βέβαια να βρίσκονται σε ιδιόμορφη και δύσκολη θέση) και ΝεοΚαρολίγγειοι συγκεκριμένα - και όχι «Ευρωπαίοι» έτσι γενικά και αόριστα (και αυτό θα φανεί το επόμενο χρονικό διάστημα).[-] Oρισμένα ψυχροπολεμικά απολειφάδια ακόμη εξακολουθούν να μας ζαλίζουν με την περιπλανώμενη αοριστολογία που ακούει στο ονομα «Δύση» (προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και να αποκρύψουν τα αδύνατα πλέον να αποκρυφθούν). Η παράνοια των αόριστων εννοιών: ''Το χάσμα «Δύσης» και «Ευρώπης» βαθαίνει'' (διάβαζε Η.Π.Α και Γερμανίας). NATO (multilateralism) is over.
III
Δεν υπάρχει καμία γερμανική Ευρώπη όσο οι Γάλλοι βάζουν πλάτη και νομιμοποιούν τη σημερινή κατάσταση στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζωνη. Αρκετά χαϊδεύτηκε η Γαλλία. Θα πρέπει να βγει και να αναφερθεί καθαρά ένας θεσμικός παράγοντας της Γαλλίας για να μιλήσουμε για αθέμιτη γερμανική ηγεμονία ή για γερμανική Ευρώπη. Μη διασώζετε τους Γάλλους. Φέρουν μεγάλες, τεράστιες, ευθύνες και είχαν υπερβολικά ευμενή και προνομιακή αντιμετώπιση και μεταχείριση μέχρι τώρα. Οι γαλλικές ελίτ και το πλειοψηφικό τμήμα της γαλλικής πολιτικής τάξης -δείχνουν πως- έχουν αποφασίσει να δέσουν τη μοίρα τους με τη Γερμανία και η Γαλλία οικειοθελώς να μεταβληθεί σε παρακολούθημα της. Μη διασώζετε άλλο τη Γαλλία. Αρκετά κράτησε το αστείο.Η Πολωνία θα αγριέψει το επόμενο διάστημα. Ο πρώην Πρωθυπουργός της Πολωνίας Jarosław Kaczyński, δήλωσε πρόσφατα, πως η Γερμανία θα πρέπει να αποφασίσει για τη φύση των σχέσεων της με την Πολωνία. Επεσήμανε πως η Γερμανία θα ήθελε οι συνθήκες εξόδου της Βρετανίας να την απομακρυνουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ η Πολωνία θέλει η Βρετανία να παραμείνει όσο το δυνατόν πιο κοντά στην Ε.Ε (παλαιότερα ο ίδιος είχε δηλώσει πως μια Καρολίγγεια Ευρώπη, δηλαδή μια Ευρώπη του Ρήνου ή των Έξι, θα οδηγούσε σε συγκρούσεις στην ευρωπαϊκή ήπειρο). Η τωρινή Πρωθυπουργός, Beata Szydło, μετά από την τρομοκρατική επίθεση στο Μάντσεστερ, δήλωσε (στρέφοντας φυσικά τα πυρά της και εναντίον των Βρυξελλών): «Θέλουμε να βοηθήσουμε τους λαούς, όχι τις πολιτικές ελίτ... Έχω το κουράγιο να ρωτήσω όλες τις ευρωπαϊκές πολιτικές ελιτ: Που βαδίζετε; Που βαδίζεις Ευρώπη;», τονίζοντας πως η Πολωνία δεν πρόκειται να δεχτεί να μην προστατεύσει τον εαυτό της (συνολικά η ομιλία ήταν έντονη). Η Πολωνία θα σηκώσει μια πολύ συγκεκριμένη σημαία μιας πολύ συγκεκριμένης Ευρώπης στην οποία έχω αναφερθεί παλαιότερα. Οι Πολωνοί επιθυμούν εξισορρόπηση της Γερμανίας, αναθεώρηση ευρωπαϊκών συνθηκών και επανεθνικοποίηση πολιτικών (αντίβαρα προς τις Βρυξέλλες και στις προσπάθειες συνολικής ηγεμονίας στην ήπειρο).
Εάν μετά από την κρίση και διάσπαση του δυτικού ή φιλελεύθερου τριγώνου Ηνωμένου Βασιλείου, Γαλλίας και Γερμανίας (για το οποίο έγραφα πριν από το Brexit) χαλαρώσει περαιτέρω ή θρυμματιστεί η εσωτερική συνοχή και του τριγώνου της Βαϊμάρης (πέθανε και ο Brzezinski που πολύ το αγαπούσε), δηλαδή Γαλλίας, Γερμανίας και Πολωνίας, τότε η πολυδιάσπαση της Ε.Ε θα είναι γεγονός και, με τον πλέον επίσημο τρόπο, θα έχουμε μπεί στην τελική ευθεία ή στην περίοδο αυτού που εδώ και καιρό ονομάζω «ασύμμετρη Ευρώπη».
Σημειώσεις
[-] Οι αντί-συσπειρώσεις για τις οποίες έχω μιλήσει, μάλλον δεν έχουν ολοκληρωθεί.[-] Εξαιρετικό ενδιαφέρον πλέον αποκτά (πέρα από τους οικονομισμούς που τελικά καμία μεγάλη μεταβολή δεν επέφεραν, όπως υπόσχονταν ορισμένοι) η στάση της Ιταλίας από εδώ και πέρα.
[-] Πιθανότατα, η Πολωνία, η Βρετανία και η Τουρκία να ευθυγραμιστούν και να (επανα)προσεγγίσουν η μια την άλλη.
IV
Ας το γράψουμε για όσες και όσους δεν το γνωρίζουν. Η αγγλο-αμερικανική πίεση για συμμετοχή της Τουρκίας στην Ε.Ε, παράλληλα με την αύξηση των πιέσεων προς την Κύπρο, λάμβανε χώρα προκειμένου η Ε.Ε να υποχρεωθεί να αποδεχτεί την παρουσία της Τουρκίας στην Κύπρο και να εμποδίστει μια μελλοντική ευρωπαϊκή άμυνα δίχως τη συμμετοχή της Τουρκίας (αλλά οι κομματικοί νάνοι και τα πολιτικά ανθρωπάκια, δεν τολμούσαν να σας το πούν). Άντε καλές «μεταρρυθμίσεις» και «καλή» 29η Μαΐου... 2017.