I
Βέβαια, υπό τις παρούσες συνθήκες και ως έχουν τα πράγματα μέχρι στιγμής, εκτιμω πως οι εξελίξεις, βραχυμεσοπρόθεσμα και χονδρικά, θα διαμορφωθούν ως εξής: Μελλοντικά, η Ε.Ε ως «Ενωμένη Ευρώπη» και «Ευρωπαϊκή Ένωση» δεν θα ειναι ούτε ιδιαίτερα «Ενωμένη» ούτε ιδιαίτερα «Ένωση». Με την οικειοθελή συμμετοχή και απόφαση της Γαλλιας που υποτάσσεται, κοιτάζει ή/και στρέφεται στη Γερμανία, οι ανησυχίες περί «Γερμανικής» Ευρώπης θα καταλαγιάσουν (την Πραγματεία περί εθελοδουλείας Γάλλος την έγραψε) και θα γίνει άνωθεν προσπάθεια ο λεγόμενος Γερμανόγαλλικός «άξονας» να ενισχυθεί, στα πλαίσια μιας Νεο-Καρολίγγειας Ευρώπης (στην οποία έχω αναφερθεί αρκετές φορές κατά το παρελθόν και στην οποία θα επανέλθω. Η Ιταλία πως θα αντέξει σε ένα τέτοιο πλαίσιο;). Η Γαλλία εσωτερικά πιθανόν να εκραγεί. Σταδιακά, η «Ενωμένη» Ευρώπη θα οδηγηθεί προς, ή θα μετασχηματιστεί σε, μια «Ασύμμετρη» Ευρώπη (την ασυμμετρία θα ενισχύουν τάσεις πολυδιάσπασης). Η σημασία, ο ρόλος και η θέση της Ελλαδας στο πλαίσιο της «Ευρώπης», αυτής της Νεο-Καρολίγγειας Ευρώπης, θα υποβαθμιστεί (περαιτέρω).
Το 1933, η ηλικιακή ομάδα 20-45 ήταν η μεγαλύτερη στην ιστορία της Γερμανίας, τόσο σε απόλυτους όσο και σχετικούς αριθμούς. Στις σημερινές ευρωπαϊκές χώρες δεν υπάρχει τέτοιο πλεόνασμα-απόθεμα, που λένε και οι οικονομιστές, νεαρού πληθυσμού (σε εμάς μάλιστα έχουμε μαζική φυγή).
Το 1925, οι νεαροί άνδρες ηλικίας από 15 ως 29 αποτελούσαν περίπου το 20% του συνολικού ενήλικου πληθυσμού της Γερμανίας (μόνον οι άνδρες. Συνολικά το ποσοστό ήταν διπλάσιο: 39% από 15-29 το 1925 και 41% το 1933). Στις μέρες μας αποτελούν περίπου το 10%. Η μέση ηλικία της γερμανικής κοινωνίας τότε ήταν 29 έτη (όσο περίπου είναι σήμερα στο Ιράν, την Ινδονησία και το Ισραήλ. 30 ειναι στη Τουρκία). Στις μέρες μας, η μέση ηλικία στη Γερμανια έχει ξεπεράσει τα 46 και πλησιάζει τα 47 έτη και στη Γαλλία τα 41 έτη.
Ποτέ ξανά στην ιστορία των ανθρώπων, από υπάρξεως τους μέχρι σήμερα, δεν υπήρξε κοινωνία με μέση ηλικία τα 47 έτη. Είναι η πρώτη φορά (νομίζουν ότι θα γίνουν όλοι RoboCop).
Εννοείται πως τα φασιστικά κινήματα ήταν φουλ νεανικά. Και όχι μόνον αυτά. Και η μεταρρύθμιση ήταν νεανικό κίνημα. Ο Ζβίγγλιος στα 32 (αμφισβητεί την παλαιά πίστη), ο Καλβινος στα 27 (αφιέρωνει το Institutes στον Φραγκίσκο Α΄ και τον καλεί να μεταρρυθμίσει το Βασίλειο της Γαλλίας!), ο Hans Denck στα 25 (αποβάλλεται από τη Νυρεμβέργη και πεθαίνει στα 27), ο Felix Mantz 25άρης (ηγέτης των ριζοσπαστών της Ζυρίχης. Θα εκτελεστεί στα 29 του), ο Λούθηρος στα 34 (γράφει τις 95 Θέσεις του), όλοι τους ανακάτωσαν την «Ευρώπη», σε αυτές τις ηλικίες (όταν σήμερα οι νέες ηλικίες σταματούν -στο πως- πριν καν αρχίσουν). Το Πανεπιστήμιο του Wittenberg (Βιτεμβέργη), που ιδρύεται το 1502, είχε μάλλον τις νεανικότερες σειρές-σχολές σπουδαστών στη ιστορία των γερμανικών πανεπιστημίων. Που να μελετήσετε στοιχεία πριν από τη Γαλλική Επανάσταση...
Η μουροχαυλίαση, τα ψυχοφάρμα και τα ναρκωτικά, μαζί με το μικρό ποσοστό που κατέχουν οι νέοι και οι νέες στην ηλικιακή δομή των «ανεπτυγμένων» κοινωνιών, εξασφαλίζουν πως οι νέοι άνθρωποι δεν θα αποτελέσουν «απειλή» για το πολιτικό και οικονομικό status quo (Παρεμπιπτόντως. Άσχετο μα σχετικό, και ολίγον χιουμοριστικό: Εάν η μισή Αθήνα σταματούσε να καταναλώνει αντικαταθληπτικά, ναρκωτικά και ψυχοφάρμακα, θα ήταν στους δρόμους και θα σκοτωνόταν με την άλλη μισή).
Το «Πίνω Μπάφους και Παίζω Pro» (δεν φταίνε οι άνθρωποι βέβαια) θα πρέπει να γίνει ύμνος της καθεστηκυίας τάξης και του status quo, «της ασφάλειας, της ειρήνης και της ευημερίας».
Οι σημερινές «ακροδεξιές» ή οι ψευδο«φασισμοί» (γιατί είναι προς συζήτηση κατά πόσον είναι φασισμοί αυτά τα πράγματα) αποτελούν κατ'ουσίαν παρακμιακά «κινήματα» μιας γερασμένης δυτικής σοσιαλφιλελεύθερης καλοζωισμένης Ευρώπης που στερούνται ενεργητικότητας και δυναμισμού. Είναι κινήματα παθητικά, αμυντικά και φοβικά. Φανερώσεις παρακμής της και όχι -της παλαι ποτέ- ζωτικότητας της.
Με λίγα λόγια και ως προς την ουσία: είναι αποτελέσματα αυτού που υποτίθεται πως θέλουν να καταπολεμήσουν.
Ακριβώς αυτάτα ψοφοδεή «κινήματα» και οι τζούφιοι ψευδο/νεο«φασισμοί» της πλάκας, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της παρακμής μιας γερασμένης ηπείρου (προϊόντα και απόδειξη κατάπτωσης της), που παρά το baby boom, ουσιαστικά ποτε δεν ανέκαμψε μεταπολεμικά. Η κοίτη από την οποία προκύπτουν τα «κινήματα» αυτά είναι υπαρκτή, οι λόγοι για την άνοδο τους είναι κατανοητοί και ερμηνεύσιμοι.
Στην Ευρώπη, στις αρχές του 20ου αιώνα περπατούσε περίπου το 1/5 με 1/4 του παγκόσμιου πληθυσμού (πάνω από το 20-25%). Στις μέρες μας, αυτό που ονομάζουν «Ευρώπη», δηλαδή η Ευρωπαϊκή Ένωση, αποτελεί λιγότερο από το 5,9% του παγκόσμιου πληθυσμού (το πλέον γηρασμένο του πλανήτη). Plus, η Ευρώπη βρίσκεται στην Πρωτοπορία της Ανθρωπότητας από... απόψεως γηρατειών. Η Μέση Ηλικία στον πλανήτη αυτή τη στιγμή είναι τα 30 έτη. Στην Ε.Ε είναι μάλλον πάνω από τα 43 έτη (το 2016 καταμετρώντας και το Ηνωμένο Βασίλειο, ήταν 42,6 έτη). Η Γηραιά Ήπειρος είναι στην «πρωτοπορία» όπως είπαμε. Αποτελεί τη γεροντοκρατία της ανθρωπότητας. Τα Γηρατεία του Κόσμου («φασισμό» των γηρατειών μπορεί να έχουμε, φασισμό των νιάτων δύσκολο).
Η «Ευρώπη» οδηγεί τον δρόμο: Προς το θάνατο (αναμένωντας να γίνουμε όλοι trans-formers/humans. Δεν θα γίνουμε, όλοι).
Στην «Ευρώπη» ζούμε σε περίοδο και υπό συνθήκες αδυναμίας. Κυριαρχεί η αδυναμία, τόσο στους φορείς προάσπισης του status quo, όσο και στους -όποιους τέλος πάντων- αμφισβητίες του. Τόσο στα κράτη που υποτάσσονται, όσο και σε αυτά που κυριαρχούν. Κύρια χαρακτηριστικά είναι η αδυναμία, τα αδιέξοδα, η έλλειψη προσανατολισμού, η υλική και ηθική στειρότητα, οι μονόδρομοι τα εκβιαστηκά διλήμματα και οι απειλές, τα γεράματα. Όλα αυτά τι φανερώνουν;
[-] Το ότι η «Ευρώπη» είναι ένα γυάλινος -αστραφτερός- πύργος, αποκρυφθηκε κάτω από τη χρήση του όρου «Δύση». Τα πράγματα στην ανατολή είναι όντως πιο σύνθετα, αλλά η δυτική Ευρώπη είναι η περιοχή με την ισχυρότερη φασιστική παράδοση μετά το 1945, παρά τις επαρχιώτικες δημοκρατολογίες και διαφωτιστολογίες που κυριαρχούν στην Ελλάδα.
[-] Στη Γερμανία, όπως και στα περισσότερα μέρη της Ευρώπης, οι ρυθμοί-ποσοστά γεννήσεως-γονιμότητας μειώθηκαν ραγδαία γύρω στο 1920. Περί το 1930, η Γερμανία είχε πάψει να αναπαράγεται, ενώ το 1932 η είσοδος ανθρώπων στην αγορά εργασίας ήταν απελπιστικά μικρή. Ωστοσο το ποσοστό των νέων ήταν από τα υψηλότερα στην ιστορία της λόγω της φυσικής αύξησης 20-30 χρόνια νωρίτερα (1900-1915). Στις εκλογές του 1930, εισήλθαν για πρώτη φορά στην εκλογική διαδικασία πάνω από 4.500.000 εκατομμύρια ψηφοφόροι. Τα προηγούμενα ασφαλώς και δυναμοποιήθηκαν από την αλληλεπίδραση τους με άλλους παράγοντες (δεν ασχολούμαστε εδώ με μια ερμηνεία της ανόδου του φασιστικού φαινομένου κατά την περίοδο του μεσοπολέμου). Μπορεί να ακολουθήσούν φωτογραφίες-πίνακες της ηλικιακής δομής (πυραμίδας) της Γερμανίας το 1910 και το 2013.
[-] Να τονίσουμε πως παρά τη μερική ανάκαμψη του ποσοστού γεννήσεων υπό το εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς, δεν έφθασε ποτέ στα υψηλά επίπεδα του παρελθόντος (όσο και να ήθελαν οι Γερμανοί εθνικοσοσιαλιστές). Τα πράγματα αυτά δεν αλλάζουν ούτε αντιστρέφονται εύκολα. Φυσικά ο πόλεμος διέλυσε το σύμπαν.
[-] Eάν συμπεριλάβουμε ολόκληρη την ανατολική Ευρώπη και τη Ρωσία, η Ευρώπη σήμερα αγγίζει με δυσκολία το 10%, του παγκόσμιου πληθυσμού.
[-] Status Quo: ευρωατλαντικό, ευρωπαϊστικό, φιλελεύθερο, χριστιανοδημοκρατικό, σοσιαλδημοκρατικό ή όπως αλλιώς θέλετε ονομάστε το. Μου είναι αδιάφορο.
[-] On 1 January 2016, the median age of the total population of the EU-28 was 42.6 years. By contrast, the median age of immigrants to EU-28 in 2015 was 27.5 years [Eurostat]
Ε ρε σανό που έφαγαν οι «μορφωμένοι». Homo europeancis/westerncis pseudo-universalis sanophagus.
Κατά τα λοιπά, πως να μην παραξενεύονται οι κάτοικοι των «δυτικών» μητροπόλεων; ''Αφου κερδάμε'', θα αναρωτιούνται οι άνθρωποι, ''τι στο καλό συμβαίνει;''
II
Οι σημερινές ευρωπαϊκές λεγόμενες «ακροδεξιές» (ή οι νεο«φασισμοί», όπως χαρακτηρίζονται), είναι «τζούφιες».Το 1933, η ηλικιακή ομάδα 20-45 ήταν η μεγαλύτερη στην ιστορία της Γερμανίας, τόσο σε απόλυτους όσο και σχετικούς αριθμούς. Στις σημερινές ευρωπαϊκές χώρες δεν υπάρχει τέτοιο πλεόνασμα-απόθεμα, που λένε και οι οικονομιστές, νεαρού πληθυσμού (σε εμάς μάλιστα έχουμε μαζική φυγή).
Το 1925, οι νεαροί άνδρες ηλικίας από 15 ως 29 αποτελούσαν περίπου το 20% του συνολικού ενήλικου πληθυσμού της Γερμανίας (μόνον οι άνδρες. Συνολικά το ποσοστό ήταν διπλάσιο: 39% από 15-29 το 1925 και 41% το 1933). Στις μέρες μας αποτελούν περίπου το 10%. Η μέση ηλικία της γερμανικής κοινωνίας τότε ήταν 29 έτη (όσο περίπου είναι σήμερα στο Ιράν, την Ινδονησία και το Ισραήλ. 30 ειναι στη Τουρκία). Στις μέρες μας, η μέση ηλικία στη Γερμανια έχει ξεπεράσει τα 46 και πλησιάζει τα 47 έτη και στη Γαλλία τα 41 έτη.
Ποτέ ξανά στην ιστορία των ανθρώπων, από υπάρξεως τους μέχρι σήμερα, δεν υπήρξε κοινωνία με μέση ηλικία τα 47 έτη. Είναι η πρώτη φορά (νομίζουν ότι θα γίνουν όλοι RoboCop).
Εννοείται πως τα φασιστικά κινήματα ήταν φουλ νεανικά. Και όχι μόνον αυτά. Και η μεταρρύθμιση ήταν νεανικό κίνημα. Ο Ζβίγγλιος στα 32 (αμφισβητεί την παλαιά πίστη), ο Καλβινος στα 27 (αφιέρωνει το Institutes στον Φραγκίσκο Α΄ και τον καλεί να μεταρρυθμίσει το Βασίλειο της Γαλλίας!), ο Hans Denck στα 25 (αποβάλλεται από τη Νυρεμβέργη και πεθαίνει στα 27), ο Felix Mantz 25άρης (ηγέτης των ριζοσπαστών της Ζυρίχης. Θα εκτελεστεί στα 29 του), ο Λούθηρος στα 34 (γράφει τις 95 Θέσεις του), όλοι τους ανακάτωσαν την «Ευρώπη», σε αυτές τις ηλικίες (όταν σήμερα οι νέες ηλικίες σταματούν -στο πως- πριν καν αρχίσουν). Το Πανεπιστήμιο του Wittenberg (Βιτεμβέργη), που ιδρύεται το 1502, είχε μάλλον τις νεανικότερες σειρές-σχολές σπουδαστών στη ιστορία των γερμανικών πανεπιστημίων. Που να μελετήσετε στοιχεία πριν από τη Γαλλική Επανάσταση...
Η μουροχαυλίαση, τα ψυχοφάρμα και τα ναρκωτικά, μαζί με το μικρό ποσοστό που κατέχουν οι νέοι και οι νέες στην ηλικιακή δομή των «ανεπτυγμένων» κοινωνιών, εξασφαλίζουν πως οι νέοι άνθρωποι δεν θα αποτελέσουν «απειλή» για το πολιτικό και οικονομικό status quo (Παρεμπιπτόντως. Άσχετο μα σχετικό, και ολίγον χιουμοριστικό: Εάν η μισή Αθήνα σταματούσε να καταναλώνει αντικαταθληπτικά, ναρκωτικά και ψυχοφάρμακα, θα ήταν στους δρόμους και θα σκοτωνόταν με την άλλη μισή).
Το «Πίνω Μπάφους και Παίζω Pro» (δεν φταίνε οι άνθρωποι βέβαια) θα πρέπει να γίνει ύμνος της καθεστηκυίας τάξης και του status quo, «της ασφάλειας, της ειρήνης και της ευημερίας».
Οι σημερινές «ακροδεξιές» ή οι ψευδο«φασισμοί» (γιατί είναι προς συζήτηση κατά πόσον είναι φασισμοί αυτά τα πράγματα) αποτελούν κατ'ουσίαν παρακμιακά «κινήματα» μιας γερασμένης δυτικής σοσιαλφιλελεύθερης καλοζωισμένης Ευρώπης που στερούνται ενεργητικότητας και δυναμισμού. Είναι κινήματα παθητικά, αμυντικά και φοβικά. Φανερώσεις παρακμής της και όχι -της παλαι ποτέ- ζωτικότητας της.
Με λίγα λόγια και ως προς την ουσία: είναι αποτελέσματα αυτού που υποτίθεται πως θέλουν να καταπολεμήσουν.
Ακριβώς αυτάτα ψοφοδεή «κινήματα» και οι τζούφιοι ψευδο/νεο«φασισμοί» της πλάκας, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της παρακμής μιας γερασμένης ηπείρου (προϊόντα και απόδειξη κατάπτωσης της), που παρά το baby boom, ουσιαστικά ποτε δεν ανέκαμψε μεταπολεμικά. Η κοίτη από την οποία προκύπτουν τα «κινήματα» αυτά είναι υπαρκτή, οι λόγοι για την άνοδο τους είναι κατανοητοί και ερμηνεύσιμοι.
Στην Ευρώπη, στις αρχές του 20ου αιώνα περπατούσε περίπου το 1/5 με 1/4 του παγκόσμιου πληθυσμού (πάνω από το 20-25%). Στις μέρες μας, αυτό που ονομάζουν «Ευρώπη», δηλαδή η Ευρωπαϊκή Ένωση, αποτελεί λιγότερο από το 5,9% του παγκόσμιου πληθυσμού (το πλέον γηρασμένο του πλανήτη). Plus, η Ευρώπη βρίσκεται στην Πρωτοπορία της Ανθρωπότητας από... απόψεως γηρατειών. Η Μέση Ηλικία στον πλανήτη αυτή τη στιγμή είναι τα 30 έτη. Στην Ε.Ε είναι μάλλον πάνω από τα 43 έτη (το 2016 καταμετρώντας και το Ηνωμένο Βασίλειο, ήταν 42,6 έτη). Η Γηραιά Ήπειρος είναι στην «πρωτοπορία» όπως είπαμε. Αποτελεί τη γεροντοκρατία της ανθρωπότητας. Τα Γηρατεία του Κόσμου («φασισμό» των γηρατειών μπορεί να έχουμε, φασισμό των νιάτων δύσκολο).
Η «Ευρώπη» οδηγεί τον δρόμο: Προς το θάνατο (αναμένωντας να γίνουμε όλοι trans-formers/humans. Δεν θα γίνουμε, όλοι).
Στην «Ευρώπη» ζούμε σε περίοδο και υπό συνθήκες αδυναμίας. Κυριαρχεί η αδυναμία, τόσο στους φορείς προάσπισης του status quo, όσο και στους -όποιους τέλος πάντων- αμφισβητίες του. Τόσο στα κράτη που υποτάσσονται, όσο και σε αυτά που κυριαρχούν. Κύρια χαρακτηριστικά είναι η αδυναμία, τα αδιέξοδα, η έλλειψη προσανατολισμού, η υλική και ηθική στειρότητα, οι μονόδρομοι τα εκβιαστηκά διλήμματα και οι απειλές, τα γεράματα. Όλα αυτά τι φανερώνουν;
Σημειώσεις
[-] Θα βγεί π.χ, ο... πως τον λέμε αυτόν... ο Βίλντερς, και θα κάνει τι; Θα μείνει για πόσο; Όλοι αυτοί μόνο να αφομοιωθούν μπορούν. Ακόμη και αν βγούν και ασκήσουν εξουσία, αυτό θα συμβεί επειδή πιθανώς θα έχουν φτάσει τα πράγματα στο ''ως εδώ και μη παρέκει'', στο μη περαιτέρω, στο απροχώρητο (πάλι αρνητικά, παθητικά, αδύναμα, παρακμιακά). Εάν όλοι αυτοί είχαν απέναντι τους τον Χίτλερ ή τον Στάλιν και τα επιτελεία τους, με δυσκολία θα διατηρούσαν καθαρά... τα παντελόνια τους.[-] Το ότι η «Ευρώπη» είναι ένα γυάλινος -αστραφτερός- πύργος, αποκρυφθηκε κάτω από τη χρήση του όρου «Δύση». Τα πράγματα στην ανατολή είναι όντως πιο σύνθετα, αλλά η δυτική Ευρώπη είναι η περιοχή με την ισχυρότερη φασιστική παράδοση μετά το 1945, παρά τις επαρχιώτικες δημοκρατολογίες και διαφωτιστολογίες που κυριαρχούν στην Ελλάδα.
[-] Στη Γερμανία, όπως και στα περισσότερα μέρη της Ευρώπης, οι ρυθμοί-ποσοστά γεννήσεως-γονιμότητας μειώθηκαν ραγδαία γύρω στο 1920. Περί το 1930, η Γερμανία είχε πάψει να αναπαράγεται, ενώ το 1932 η είσοδος ανθρώπων στην αγορά εργασίας ήταν απελπιστικά μικρή. Ωστοσο το ποσοστό των νέων ήταν από τα υψηλότερα στην ιστορία της λόγω της φυσικής αύξησης 20-30 χρόνια νωρίτερα (1900-1915). Στις εκλογές του 1930, εισήλθαν για πρώτη φορά στην εκλογική διαδικασία πάνω από 4.500.000 εκατομμύρια ψηφοφόροι. Τα προηγούμενα ασφαλώς και δυναμοποιήθηκαν από την αλληλεπίδραση τους με άλλους παράγοντες (δεν ασχολούμαστε εδώ με μια ερμηνεία της ανόδου του φασιστικού φαινομένου κατά την περίοδο του μεσοπολέμου). Μπορεί να ακολουθήσούν φωτογραφίες-πίνακες της ηλικιακής δομής (πυραμίδας) της Γερμανίας το 1910 και το 2013.
[-] Να τονίσουμε πως παρά τη μερική ανάκαμψη του ποσοστού γεννήσεων υπό το εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς, δεν έφθασε ποτέ στα υψηλά επίπεδα του παρελθόντος (όσο και να ήθελαν οι Γερμανοί εθνικοσοσιαλιστές). Τα πράγματα αυτά δεν αλλάζουν ούτε αντιστρέφονται εύκολα. Φυσικά ο πόλεμος διέλυσε το σύμπαν.
[-] Eάν συμπεριλάβουμε ολόκληρη την ανατολική Ευρώπη και τη Ρωσία, η Ευρώπη σήμερα αγγίζει με δυσκολία το 10%, του παγκόσμιου πληθυσμού.
[-] Status Quo: ευρωατλαντικό, ευρωπαϊστικό, φιλελεύθερο, χριστιανοδημοκρατικό, σοσιαλδημοκρατικό ή όπως αλλιώς θέλετε ονομάστε το. Μου είναι αδιάφορο.
[-] On 1 January 2016, the median age of the total population of the EU-28 was 42.6 years. By contrast, the median age of immigrants to EU-28 in 2015 was 27.5 years [Eurostat]
III
Ο πλανήτης ολόκληρος (επτάμησι περίπου δισεκατομμύρια άνθρωποι και διακόσια περίπου κράτη), είναι ελάχιστες στιγμές μακριά, μια ανάσα πραγματικά, προτού να γίνει «Δύση». Λίγα λεπτά απομένουν ακόμη. Τα πάντα κρέμονται από μια λεπτή κλωστή. Αρκεί να αντέξει η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ευρω/Διατλαντική Σχέση. Λίγο ακόμη...Ε ρε σανό που έφαγαν οι «μορφωμένοι». Homo europeancis/westerncis pseudo-universalis sanophagus.
Κατά τα λοιπά, πως να μην παραξενεύονται οι κάτοικοι των «δυτικών» μητροπόλεων; ''Αφου κερδάμε'', θα αναρωτιούνται οι άνθρωποι, ''τι στο καλό συμβαίνει;''