Τρεις Σχολιασμοί (25 Απριλίου 2017).

Στην κάτω δεξιά εικόνα, φαίνεται η απολύτως «καθαρή, λευκή, Δύση και Ευρώπη». Ποια είναι αυτή η «Δύση» ή «κυρίως ειπείν Ευρώπη»; Μα φυσικά η κεντρική γεωγραφία της Καρολίγγειας Ευρώπης (οπως έχει τονιστεί κατ'επανάληψη). Της Ευρώπης των Έξι (δηλαδή της «Ευρώπης», της νεο-Καρολίγγειας Ευρώπης των έξι, του πυρήνα της Ε.Ε και της Ευρωζώνης, που αξιώνει να μιλά στο όνομα και κατ'αποκλειστικότητα της Ευρώπης ως ενιαίου όλου). Στις μέρες μας έχει ονομασίες-μανδύες όπως η Ευρώπη του πυρήνα, της πρώτης ταχύτητας κ.λπ (Ίδια πράγματα με διαφορετικά χρώματα κ.λπ).



i. Αν αγνοήσουμε μια κοινωνιολογίζουσα μεταφυσική και μια οικονομίστική θεολογία (δηλαδή τον κυρίαρχο λόγο μέσω του οποιο κυβερνάται η χώρα και διαμορφώνονται τα μυαλά των ανθρώπων) και εστιάσουμε, μεταξύ άλλων, στη δημογραφική δομή της Ελλάδας (δηλαδή στην υπαρκτή βάση από την οποία προκύπτουν και αναδύονται όλες οι ποιότητες), τότε, οι δύο τελευταίες δεκαετίες ήταν οι χειρότερες στην ιστορία του ελλαδικού κράτους.

ii. Υπό αυτό το πρίσμα, οι χειρότερες δεκαετίες παρουσιάστηκαν ως οι καλύτερες: Ο κόσμος ανάποδα.

Φυσικά, τυχαίο δεν είναι που πλέον δύσκολα μπορεί κανείς να αγνοήσει, να αρνηθεί ή να προσπεράσει την άποψη-θέση πως η ελλαδική κοινωνία είναι μια κοινωνία σε παρακμή (αν όχι μια παρακμιακή κοινωνία). Είτε από πλευράς ποσοτικών, είτε ποιοτικών παρατηρήσεων και μεγεθών. Π.χ, η Ελλάδα ποτέ ξανά στην ιστορία της δεν ήταν, ούτε τόσο γηρασμένη η ίδια, ούτε μέσα στις 5-10 γηραιότερες κοινωνίες του πλανήτη, και τη δεκαετία του 70 (μιας και πρόσφατα είχαμε «επετειακές» αναφορές), η Ελλάδα κοινωνικά και πολιτικά «έβραζε» και «γεννοβολούσε» ιδέες και ανθρώπους, βουλήσεις και οραματισμούς (από παντού ξεπετάγονταν άνθρωποι, θέλήσεις, αξιώσεις, οράματα και ιδέες, ασχέτως της όποιας κατάληξης τους).

Στην Ελλάδα ποτέ κατά το παρελθόν δεν επικρατούσε τέτοια στειρότητα ανθρώπων και ιδεών, τέτοια υλική και ηθική στειρότητα, όπως σήμερα.

[-] Δημογραφική δομή, ανάμεσα σε άλλα. Μέση ηλικία, πληθυσμιακή πυκνότητα, ηλικιακή και εθνοθρησκευτική σύνθεση, ρυθμός γεννήσεων, γονιμότητας και μεγένθυσης πληθυσμού κ.λπ.

[-] Η ελλαδική κοινωνία τη δεκαετία του 70 ήταν λίγο γηραιότερη απ'ό,τι η τουρκική σήμερα (περίπου στα μέσα της δεκαετίας του 1960, είχε τη μέση ηλικία της σημερινής τουρκικής κοινωνίας). Η Ελλάδα μέσα στην μεταπολεμική περίοδο, από το 1950 μέχρι σήμερα, γέρασε κατά σχεδόν 20 έτη. Η μέση ηλικία από τα 26 ξεπέρασε τα 44 έτη (5η-7η γηραιότερη κρατική κοινωνία στον πλανήτη).

[-] Η Ελλάδα δεν ωρίμασε. Παρήκμασε. Το ότι ο κόσμος παρουσιάζεται ανάποδα (η παρακμή ως ακμή, η αποδυνάμωση ως ισχυροποίηση, η απίσχνανση ως σφρίγος, η γήρανση ως ζωντάνια και δυναμισμός, και η καθοδική πτωτική πορεία ως άνοδος) έχει να κάνει με τις ιδέες και την ηθική που κυριαρχούν στην κοινωνία, και φυσικά με τους φορείς αυτών των ιδεών, τα συμφέροντα και την αυτοκατανόηση τους.


Σε μια πρόσφατη κουβέντα, με αφορμή τις γαλλικές εκλογές και την «Ευρώπη», είπα το εξής (μάλλον προσβλητικό, άκομψο και εκτός πλαισίων καθωσπρεπισμού):