Ο Homo ΕυρωΕλλαδίτης νιώθει ψυχολογικά καλύτερα, ειρωνευόμενος «τις αστειότητες και το κίτς», του Ερντογάν.
Λίγο μετά την οικονομική κατάρρευση στην Τουρκία, το 2001, προέκυψε ο Ερντογάν (και λίγο μετά την οικονομική κατάρρευση στην Ρωσία, το 1998, προέκυψε ο Πούτιν). Πόσα χρόνια κράτησε η οικονομική κρίση στην Τουρκία άραγε; Τι συνέπειες είχε; Ποια ήταν η πορεία της Τουρκίας από το 2001 μέχρι σήμερα; Στην Ελλάδα, έξι χρόνια μετά την επίσημη έναρξη της «οικονομικής κρίσης», χλευάζουμε τον Ερντογάν και ασχολούμαστε με τον Τσίπρα, τον Μητσοτάκη (μην ξεχνάτε τον Σαμαρά, τη Βούλτεψη, τον Γεωργιάδη και τον Ντινόπουλο), τον Λεβέντη, τον Καμμένο, τον Βενιζέλο, τη Φώφη, τον Κουτσούμπα, τον Μιχαλολιάκο κ.λπ. Κάναμε επίσης το «deal του αιώνα» (κυριολεκτικά), το οποίο ορισμένοι προσπαθούν να μας το παρουσιάσουν ως κάτι «φυσιολογικό». Άλλοι χρησιμοποιούν το επιχείρημα της «κακοδιαχείρισης», άλλοι τα περί «μείωσης του δημοσίου», άλλοι ειρωνείες για την «εθνική κυριαρχία» (την οποία τοποθετούν σε εισαγωγικά, σε αντίθεση με την Ευρωπαϊκή Κυριαρχία, την οποία ουδέποτε ειρωνεύονται καθώς την επιδιώκουν) θεωρώντας πως το επιχείρημα «είναι έωλο σε μια νομισματική Ένωση που ειδικά οι Έλληνες έχουν κάθε συμφέρον να μετεξελιχθεί σε στενότερη Οικονομική Ένωση». Μα ακριβώς επειδή η Ελλάδα δεν λειτουργεί με εθνοκρατικούς όρους αλλά βασίζεται - και έχει αφεθεί - αποκλειστικά σε ευρωπαϊκούς και υπερεθνικούς χειρισμούς βρίσκεται σε αυτό το σημείο (γιατί άραγε η Ελλάδα βυθίζεται όλο και περισσότερο; «Επειδή δεν κάνει μεταρρυθμίσεις». Γελάνε και οι πέτρες). Εάν ήταν τόσο φυσιολογικό το «deal του αιώνα» θα έκαναν παρόμοια «deal» και άλλες χώρες.
Το επιχείρημα πως η ξένη κηδεμονία είναι θεμιτή και ανεκτή προκειμένου να «ορθολογικοποιηθούν» οι εσωτερικές λειτουργίες φανερώνει την ποιότητα όσων το εκφέρουν και πόσο κατεχόμενοι και αποικιοποιημένοι ιθαγενείς είναι όσοι το ενστερνίζονται (και γιατί η Ελλάδα ποτέ δεν θα γίνει «κανονική χώρα» όσο κυριαρχούν νοοτροπίες όπως οι δικές τους). Το ακριβώς ανάποδο κάνουν όλες οι χώρες που θέλουν να γίνουν «κανονικές» ιστορικά.
Ας απολαύσει ο Ευρωπαίος Ελλάδίτης το «deal του αιώνα», την ανεργία και την εκποίηση των πάντων (συμπεριλαμβανομένου μισού και πλέον εκατομμυρίου ανθρώπων, στην πέμπτη πιο γερασμένη χώρα του πλανήτη), τον αιώνιο ετεροκαθορισμό του, και ας νιώσει ψυχολογικά καλά που είναι Ευρωπαίος και όχι κιτς. Ας παρηγορηθεί με τις «αστειότητες του Έρντογαν» αυτός ο ανώτερος, την ίδια ώρα που γελάει ο πλανήτης με την υπερήφανη ευρωπαϊκή αποικία-προτεκτοράτο που τρώει ευρωσανό και αναμένει τον από μηχανής και Ευρώπης Θεό.
Μια γυμνή και κατακερματισμένη κοινωνία που αποσυντίθεται, με ολοκληρωτική έλλειψη προσανατολισμού, δίχως ελίτ και διανοούμενους, την οποία χειραγωγούν και «δουλεύουν» κανονικότατα με ιδεολογικές πομφόλυγες, την ίδια στιγμή που αργοπεθαίνει στην αγκαλιά - και με την παρηγοριά - της «Ευρώπης». Οι ιθαγενείς με τα καθρεφτάκια περισσότερο μυαλό και ισχυρότερο ένστικτο αυτοσυντήρησης είχαν. Δύσμοιρε Έλληνα...
Δεν έχουν καταλάβει οι άνθρωποι τι συμβαίνει. Σε συσφίγγει, σε οδηγεί σε ασφυξία και σε καταπίνει αργά ο πύθωνας και εσύ ασχολείσαι με... τον κιτς Ερντογάν.
Η Ελλάδα θυμίζει το Ιμπάλα την ώρα που το καταβροχθίζει ο πύθωνας. Το Ιμπάλα αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει, αλλά αντιδρά σπασμωδικά ή δεν αντιδρά καθόλου, γιατί δεν μπορεί. Έχει όμως αίσθηση κινδύνου. Στην περίπτωση της Ελλάδας, την ίδια στιγμή που καταπίνει αργά ο πύθωνας το Ιμπάλα, του ψιθυρίζουν στο αυτί: ''μην ανησυχείς, όλα είναι φυσιολογικά, μην ακούς τι σου λένε''. Υπάρχουν και οι πιο «δυναμικοί». Αυτοί λένε: ''καλά να πάθεις Ιμπάλα, αυτά αξίζεις και ακόμα χειρότερα''. Το γελοίο της υπόθεσης είναι πως το Ιμπάλα-Ελλάδα, την ίδια στιγμή που το καταβροχθίζει και το χωνεύει ο πύθωνας, για το μόνο που ανησυχεί - και το μόνο που θεωρεί ως απειλή -, είναι το λιοντάρι...
Επιβεβαιώνεται αυτό που είχα γράψει πέρυσι: Στην Ελλάδα, η «Ευρώπη», έχει μεταλλαχθεί σε κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά είναι. Η «Ευρώπη» είναι το προκάλυμμα - ή η εκλογίκευση - της παραίτησης των Ελλήνων από την προσπάθεια τους να υπάρχουν ως στοιχειωδώς αυτοτελές και διακριτό ιστορικό υποκείμενο.
Έχοντας παραιτηθεί, περιμένουν ήρεμα και ήσυχα να πεθάνουν στην αγκαλιά της «Ευρώπης». Καλή χώνεψη (στον «σκληρό πυρήνα της Ευρώπης»).
Αυτά είπαν όσοι - με τον έναν ή τον άλλο τρόπο - επιδιώκουν την «ολοκλήρωση» του πύθωνα.
Υστερόγραφο: Υπάρχουν και αυτοί που ισχυρίζονται πως ο πύθωνας σώζει το Ιμπάλα... από τον εαυτό του!
Λίγο μετά την οικονομική κατάρρευση στην Τουρκία, το 2001, προέκυψε ο Ερντογάν (και λίγο μετά την οικονομική κατάρρευση στην Ρωσία, το 1998, προέκυψε ο Πούτιν). Πόσα χρόνια κράτησε η οικονομική κρίση στην Τουρκία άραγε; Τι συνέπειες είχε; Ποια ήταν η πορεία της Τουρκίας από το 2001 μέχρι σήμερα; Στην Ελλάδα, έξι χρόνια μετά την επίσημη έναρξη της «οικονομικής κρίσης», χλευάζουμε τον Ερντογάν και ασχολούμαστε με τον Τσίπρα, τον Μητσοτάκη (μην ξεχνάτε τον Σαμαρά, τη Βούλτεψη, τον Γεωργιάδη και τον Ντινόπουλο), τον Λεβέντη, τον Καμμένο, τον Βενιζέλο, τη Φώφη, τον Κουτσούμπα, τον Μιχαλολιάκο κ.λπ. Κάναμε επίσης το «deal του αιώνα» (κυριολεκτικά), το οποίο ορισμένοι προσπαθούν να μας το παρουσιάσουν ως κάτι «φυσιολογικό». Άλλοι χρησιμοποιούν το επιχείρημα της «κακοδιαχείρισης», άλλοι τα περί «μείωσης του δημοσίου», άλλοι ειρωνείες για την «εθνική κυριαρχία» (την οποία τοποθετούν σε εισαγωγικά, σε αντίθεση με την Ευρωπαϊκή Κυριαρχία, την οποία ουδέποτε ειρωνεύονται καθώς την επιδιώκουν) θεωρώντας πως το επιχείρημα «είναι έωλο σε μια νομισματική Ένωση που ειδικά οι Έλληνες έχουν κάθε συμφέρον να μετεξελιχθεί σε στενότερη Οικονομική Ένωση». Μα ακριβώς επειδή η Ελλάδα δεν λειτουργεί με εθνοκρατικούς όρους αλλά βασίζεται - και έχει αφεθεί - αποκλειστικά σε ευρωπαϊκούς και υπερεθνικούς χειρισμούς βρίσκεται σε αυτό το σημείο (γιατί άραγε η Ελλάδα βυθίζεται όλο και περισσότερο; «Επειδή δεν κάνει μεταρρυθμίσεις». Γελάνε και οι πέτρες). Εάν ήταν τόσο φυσιολογικό το «deal του αιώνα» θα έκαναν παρόμοια «deal» και άλλες χώρες.
Το επιχείρημα πως η ξένη κηδεμονία είναι θεμιτή και ανεκτή προκειμένου να «ορθολογικοποιηθούν» οι εσωτερικές λειτουργίες φανερώνει την ποιότητα όσων το εκφέρουν και πόσο κατεχόμενοι και αποικιοποιημένοι ιθαγενείς είναι όσοι το ενστερνίζονται (και γιατί η Ελλάδα ποτέ δεν θα γίνει «κανονική χώρα» όσο κυριαρχούν νοοτροπίες όπως οι δικές τους). Το ακριβώς ανάποδο κάνουν όλες οι χώρες που θέλουν να γίνουν «κανονικές» ιστορικά.
Ας απολαύσει ο Ευρωπαίος Ελλάδίτης το «deal του αιώνα», την ανεργία και την εκποίηση των πάντων (συμπεριλαμβανομένου μισού και πλέον εκατομμυρίου ανθρώπων, στην πέμπτη πιο γερασμένη χώρα του πλανήτη), τον αιώνιο ετεροκαθορισμό του, και ας νιώσει ψυχολογικά καλά που είναι Ευρωπαίος και όχι κιτς. Ας παρηγορηθεί με τις «αστειότητες του Έρντογαν» αυτός ο ανώτερος, την ίδια ώρα που γελάει ο πλανήτης με την υπερήφανη ευρωπαϊκή αποικία-προτεκτοράτο που τρώει ευρωσανό και αναμένει τον από μηχανής και Ευρώπης Θεό.
Μια γυμνή και κατακερματισμένη κοινωνία που αποσυντίθεται, με ολοκληρωτική έλλειψη προσανατολισμού, δίχως ελίτ και διανοούμενους, την οποία χειραγωγούν και «δουλεύουν» κανονικότατα με ιδεολογικές πομφόλυγες, την ίδια στιγμή που αργοπεθαίνει στην αγκαλιά - και με την παρηγοριά - της «Ευρώπης». Οι ιθαγενείς με τα καθρεφτάκια περισσότερο μυαλό και ισχυρότερο ένστικτο αυτοσυντήρησης είχαν. Δύσμοιρε Έλληνα...
Δεν έχουν καταλάβει οι άνθρωποι τι συμβαίνει. Σε συσφίγγει, σε οδηγεί σε ασφυξία και σε καταπίνει αργά ο πύθωνας και εσύ ασχολείσαι με... τον κιτς Ερντογάν.
Η Ελλάδα θυμίζει το Ιμπάλα την ώρα που το καταβροχθίζει ο πύθωνας. Το Ιμπάλα αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει, αλλά αντιδρά σπασμωδικά ή δεν αντιδρά καθόλου, γιατί δεν μπορεί. Έχει όμως αίσθηση κινδύνου. Στην περίπτωση της Ελλάδας, την ίδια στιγμή που καταπίνει αργά ο πύθωνας το Ιμπάλα, του ψιθυρίζουν στο αυτί: ''μην ανησυχείς, όλα είναι φυσιολογικά, μην ακούς τι σου λένε''. Υπάρχουν και οι πιο «δυναμικοί». Αυτοί λένε: ''καλά να πάθεις Ιμπάλα, αυτά αξίζεις και ακόμα χειρότερα''. Το γελοίο της υπόθεσης είναι πως το Ιμπάλα-Ελλάδα, την ίδια στιγμή που το καταβροχθίζει και το χωνεύει ο πύθωνας, για το μόνο που ανησυχεί - και το μόνο που θεωρεί ως απειλή -, είναι το λιοντάρι...
Επιβεβαιώνεται αυτό που είχα γράψει πέρυσι: Στην Ελλάδα, η «Ευρώπη», έχει μεταλλαχθεί σε κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά είναι. Η «Ευρώπη» είναι το προκάλυμμα - ή η εκλογίκευση - της παραίτησης των Ελλήνων από την προσπάθεια τους να υπάρχουν ως στοιχειωδώς αυτοτελές και διακριτό ιστορικό υποκείμενο.
Έχοντας παραιτηθεί, περιμένουν ήρεμα και ήσυχα να πεθάνουν στην αγκαλιά της «Ευρώπης». Καλή χώνεψη (στον «σκληρό πυρήνα της Ευρώπης»).
Σημείωση
Ο πύθωνας σώζει! (το Ιμπάλα από το λιοντάρι, καταβροχθίζοντας το), αναφώνησαν οι μεν. Το Ιμπάλα είναι ιμπεριαλιστικό!, αναφώνησαν οι δε (την ώρα που ο πύθωνας καταβρόχθιζε και χώνευε το Ιμπάλα).Αυτά είπαν όσοι - με τον έναν ή τον άλλο τρόπο - επιδιώκουν την «ολοκλήρωση» του πύθωνα.
Υστερόγραφο: Υπάρχουν και αυτοί που ισχυρίζονται πως ο πύθωνας σώζει το Ιμπάλα... από τον εαυτό του!