Τέσσερις σχολιασμοί επικαιρότητας (29 Φεβ 2016).

Η Ευρώπη, ως περιφέρεια, τα τελευταία - τουλάχιστον - 50 χρόνια έχει υποστεί μια άνευ προηγουμένου δημογραφική ήττα ή ορθότερα μια δημογραφική συντριβή - τα αποτελέσματα, τις συνέπειες και τις επιπτώσεις της οποίας μόλις τώρα έχει αρχίσει να συνειδητοποιεί - την οποία προσπαθεί να εκλογικεύσει μέσα από αόριστα σχήματα που άλλοτε αναφέρονται σε τεχνολογία, οικονομία και επικοινωνία και παρουσιάζονται ως αποτέλεσμα «ανάπτυξης» και άλλοτε παρουσιάζονται ως «φυσικά» (περισσότερα εδώ).

Βέβαια, η δημογραφική ήττα ή κατάρρευση, πανωλεθρία ή συντριβή αποτελεί αντικειμενικό γεγονός, ενώ η ερμηνεία, η εκλογίκευση και οι - υποτιθέμενοι - τρόποι αντιμετώπισης της αποτελούν υποκειμενικούς παράγοντες.


Το επόμενο χρονικό διάστημα, ορισμένοι θα προσπαθήσουν να μας παρουσιάσουν ως - όχι βραχυπρόθεσμο αλλά μακροπρόθεσμο - μελλοντικό εθνικό όραμα και στόχο, τη μονιμοποίηση της μετατροπής της Ελλάδας σε περιφερειακό κράτος-μαξιλάρι και ενδιάμεση εδαφική περιοχή ζώνη-σύνορο (buffer zone-state), περισυλλογής, διαλογής και κράτησης, ελέγχου και ρύθμισης, προκειμένου η ευρωπαϊκή γεροντοκρατία του Κέντρου να πίνει ανέμελα τον καφέ της περίξ του Ρήνου ή να κάνει σκι στα Σαλέ των Άλπεων.

Η Ελλάδα, η οποία προσέφερε αρκετά, δεν έχει κανένα λόγο να θυσιαστεί για κοινωνίες που βρίσκονται σε παρακμή και αυτοκτόνησαν επιλέγοντας τον «ευρωπαϊσμό» ως - ιδεολογικό - προθάλαμο για το νεκροτομείο.

Τα προηγούμενα δεν τα γράφω με ικανοποίηση αλλά με πίκρα. Τα έχω γράψει κατ'επανάληψη, πρέπει όμως να (ξανα)ειπωθούν.


Ο πλανήτης δεν οδηγείται σε ενοποίηση αλλά σε πολυδιάσπαση. Όσες και όσοι σκέφτονται με όρους μονοπολικοτητας 1990-2000, «παγκοσμιοποίησης» και φιλελεύθερων ερμηνευτικών εγχειριδίων, σκέφτονται με τους όρους ενός κόσμου που δεν υπάρχει πια.


Δημογραφική σύγκριση Η.Π.Α και πλανήτη με τις πέντε μεγαλύτερες χώρες της Ε.Ε τα τελευταία 65 χρόνια και ορισμένες -σύντομες- παρατηρήσεις περί του πλανητικού μετασχηματισμού.

1.Μεταξύ των ετών 1950-2015, ο πληθυσμός των Ηνωμένων Πολιτειών αυξήθηκε κατά 164 εκατομμύρια ενώ αυτός των πέντε μεγαλύτερων δυνάμεων της σημερινής Ε.Ε (Γερμανία, Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ιταλία και Ισπανία) αυξήθηκε κατά 90 μόλις εκατομμύρια. Οι πέντε μεγαλύτερες χώρες της Ε.Ε αυξήθηκαν λιγότερο (λίγο πάνω από το μισό) από ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες μόνες τους.

Μεταξύ των ετών 1950 και 2015, ο συνολικός πληθυσμός του πλανήτη αυξήθηκε κατά 4,75 δισεκατομμύρια -ή κατά 4.750 εκατομμύρια- ενώ αυτός των πέντε μεγαλύτερων δυνάμεων της σημερινής Ε.Ε (Γερμανία, Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ιταλία και Ισπανία) αυξήθηκε κατά 90 μόλις εκατομμύρια. Οι πρώτες πέντε χώρες από πλευράς πληθυσμιακής αύξησης μεταξύ 1950-2015, ήταν οι εξής: πρώτη η Ινδία με 935 εκατομμύρια, δεύτερη η Κίνα με 832, τρίτη η Ινδονησία με 188, τέταρτες οι Η.Π.Α (οι οποίες τα πήγαν εξαιρετικά καλά) με 164 εκατομμύρια και πέμπτη η Βραζιλία με 154 εκατομμύρια. Πιο ειδικά δες εδώκαι πιο γενικά εδώ.

2.Δημογραφικά ο πλανήτης είναι ασιατοκεντρικός, πολιτισμικά είναι - ήδη - πολυπολικός, οικονομικά φαντάζει ασύμμετρα τριπολικός - αλλά δεν είναι - και βρίσκεται σε φάση μεταβάσης του κέντρου βάρους του από τον Ατλαντικό προς την Ασία. Από την άποψη πολιτειακής συγκρότησης είναι κατακερματισμένος και βρισκόμαστε σε διαδικασία αποθεσμοποίησης της «Δύσης» (δηλαδή του φιλελεύθερου πυρήνα). Η πλανητική νεολαία είναι αφρικανική, οι μεσήλικες είναι στην κυριολεξία και με όλη την αυθεντική σημασία του όρου παγκόσμιοι (από όλα τα μήκη και πλάτη της γης) και τα γηρατειά ή η γεροντοκρατία του είναι ευρωπαϊκή.

Γενικά μπορεί να ειπωθεί πως ο πλανήτης, ως όλον, καθίσταται, βαθμιαία, πολυκεντρικός και πολυεπίπεδος ενώ σε αυτή τη φάση που βρισκόμαστε μπορεί να χαρακτηριστεί ως απολικός (πιο ασταθής και επικίνδυνος πεθαίνεις).

Όλα τα προηγούμενα - και πολλά ακόμη στα οποία δεν μπορώ να επεκταθώ αυτή τη στιγμή - οδηγούν σε ένα και μόνον πράγμα: Πολυδιάσπαση.



Θεματολογίες άμεσα σχετιζόμενες: 1. Μακροδομές 2. Πλανητικός μετασχηματισμός 3. Μετακινήσεις 4. Δημογραφία.