I
Όσο πιο δύσκολα θα γίνονται τα πράγματα σε διεθνές, διακρατικό και περιφερειακό επίπεδο και όσο πιο σημαντικές οι εξελίξεις, τόσο περισσότερο θα ενισχύεται η κομματική λύσσα και η παραταξιακή μανία. Η εξωτερική πίεση θα παίρνει τη μορφή της -τεχνητής- πόλωσης στο εσωτερικό και ο κομματικός και παραταξιακός φανατισμός και λαϊκισμός των ανίκανων αριστερό-δεξιών απατεώνισκων θα ενισχύεται προκειμένου να αποκρύβεται η ολοκληρωτική γύμνια, εξάρτηση και ανικανότητα (και ο ετεροκαθορισμός φυσικά).
Αυτά είναι τα κομματίδια, τα παραρτήματα, το πολιτικό προσωπικό και οι εξαρτημένες «ηγεσίες» που αρμόζουν σε κράτη-πελάτες (client/vassal states) που μετατρέπονται σε κράτη-μαριονέτες (puppet-state) και -νομοτελειακά- καταλήγουν έρμαια εκβιασμών και χειραγωγήσεων, μεταμοντέρνα εδαφικά νεο-αποικιακά σουρωτήρια, μετακυρίαρχες χωματερές και ημι-κρατικούς δρώντες κ.λπ (τα έχω γράψει εδώ και καιρό). Σε τέτοιο έσχατο σημείο κατάπτωσης και ξεφτίλας καταλήγεις όταν δεν ελέγχεις στοιχειωδώς την πορεία της χώρας σου (και βασίζεσαι σε «εταίρους»).
1960 - 2.23
1961 - 2.13
1962 - 2.16
1963 - 2.14
1964 - 2.24
1965 - 2.25
1966 - 2.32
1967 - 2.45
1968 - 2.42
1969 - 2.36
1970 - 2.40
1971 - 2.32
1972 - 2.32
1973 - 2.27
1974 - 2.38
1975 - 2.33
1976 - 2.35
1977 - 2.27
1978 - 2.28
1979 - 2.26
1980 - 2.23
1981 - 2.09
Πρώτη φορά κάτω από το 2.10 (ανανέωση πληθυσμού). Sub-replacement fertility αλλά εντός των «ορίων ασφαλείας».
1982 - 2.03
1983 - 1.94
1984 - 1.83
1985 - 1.67
1986 - 1.60
1987 - 1.50
1988 - 1.50
1989 - 1.40
1990 - 1.40
1991 - 1.38
1992 - 1.39
1993 - 1.34
1994 - 1.35
1995 - 1.31
1996 - 1.28
Πρώτη φορά κάτω από το 1.30, το οποίο θεωρείται «πάτος». Δεν γνωρίζουμε, εμπειρικά, καμία κοινωνία που να έφτασε σε τόσο χαμηλά επίπεδα ρυθμών γονιμότητας και να ανέκαμψε. Ναι μεν μπορεί να αυξηθεί λίγο (π.χ. από 1.3 σε 1.6) αλλά δεν γνωρίζουμε καμία περίπτωση που να άγγιξε «πάτο» και να επέστρεψε στο 2.10 (replacement fertility).
1997 - 1.28
1998 - 1.26
1999 - 1.24
Μικρότερος ρυθμός γονιμότητας ιστορικά. Το 1999, λοιπόν, μπορεί να θεωρηθεί ως η επίσημη δημογραφική ταφόπλακα της Ελλάδας (τουλάχιστον έτσι όπως την αντιλαμβανόμαστε).
2000 - 1.27
2001 - 1.25
2002 - 1.27
2003 - 1.28
2004 - 1.30
2005 - 1.32
2006 - 1.38
2007 - 1.38
2008 - 1.47
2009 - 1.49
2010 - 1.47
2011 - 1.40
Όταν στην Ελλάδα, το 1960, αντιστοιχούσαν περίπου 2.2 παιδιά ανά γυναίκα, στις Η.Π.Α αντιστοιχούσαν περίπου 3.5 παιδιά ανά γυναίκα (αυτό το στοιχείο έχει ενδιαφέρον προς εξέταση των κυρίαρχων ιδεολογικών και οικονομικών δογμάτων και ερμηνειών). Η δημογραφία θεωρείται μια από τις πλέον «σκληρές» κοινωνικές επιστήμες, την οποία -και αυτήν όπως όλες τις υπόλοιπες- προσπαθούν να αλώσουν οι οικονομιστές, κατά την κυρίαρχη τάση-μόδα οικονομικοποίησης της κοινωνικής θεωρίας στο σύνολο της.
Η Ελλάδα αποτελεί μια από τις πέντε-δέκα πιο γερασμένες κοινωνίες στον πλανήτη με μέση ηλικία-median age τα 43,8 έτη (το 1960 η μέση ηλικία ήταν 29,1 έτη).
Ολοκληρωμένη η πρόταση: ''It is neither pleasing to Heaven nor creditable that our race should cease and the name of Romans meet extinguishment in us, and the city be given up to foreigners, - Greek or even barbarians. We liberate slaves chiefly for the purpose of making out of them as many citizens as possible; we give our allies a share in the government that our numbers may increase: yet you, Romans of the original stock, including Quintii, Valerii, Iulli, are eager that your families and names at once shall perish with you''.
56,7,5-8,1: οὐ γάρ που καὶ ἐκ τῆς γῆς προσδοκᾶτέ τινας ἀναφύσεσθαι τοὺς διαδεξομένους τά τε ὑμέτερα καὶ τὰ δημόσια, ὥσπερ οἱ μῦθοι λέγουσιν. οὐ μὴν οὐδ᾿ ὅσιον ἢ καὶ καλῶς ἔχον ἐστὶ τὸ μὲν ἡμέτερον γένος παύσασθαι καὶ τὸ ὄνομα τὸ Ῥωμαίων ἐν ἡμῖν ἀποσβῆναι, ἄλλοις δέ τισιν ἀνθρώποις Ἕλλησιν ἢ καὶ βαρβάροις τὴν πόλιν ἐκδοθῆναι. ἢ τοὺς μὲν δούλους δι᾿ αὐτὸ τοῦτο μάλιστα ἐλευθεροῦμεν, ὅπως ὡς πλείστους ἐξ αὐτῶν πολίτας ποιώμεθα, τοῖς τε συμμάχοις τῆς πολιτείας μεταδίδομεν ὅπως πληθύωμεν· αὐτοὶ δ᾿ ὑμεῖς οἱ ἀπ᾿ ἀρχῆς Ῥωμαῖοι, οἱ τοὺς προγόνους ἐκείνους τοὺς Μαρκίους, τοὺς Φαβίους, τοὺς Κυιντίους, τοὺς Οὐαλερίους τοὺς Ἰουλίους καταλέγοντες, ἐπιθυμεῖτε μεθ᾿ ὑμῶν αὐτῶν καὶ τὰ γένη ἅμα καὶ τὰ ὀνόματα ἀπολέσαι; ἀλλ᾿ ἔγωγε αἰσχύνομαι καὶ ὅτι τοιοῦτον εἰπεῖν προήχθην. παύσασθε οὖν μαινόμενοι, καὶ λογίσασθε ἤδη ποτὲ ὅτι ἀδύνατόν ἐστι, πολλῶν μὲν ἐν ταῖς νόσοις πολλῶν δὲ καὶ ἐν τοῖς πολέμοις ἑκάστοτε τελευτώντων, σωθῆναι τὴν πόλιν, ἂν μὴ τὸ πλῆθος αὐτῆς ἐκ τῶν ἀεὶ ἐπιγιγνομένων ἀναπληρῶται.
Αυτά είναι τα κομματίδια, τα παραρτήματα, το πολιτικό προσωπικό και οι εξαρτημένες «ηγεσίες» που αρμόζουν σε κράτη-πελάτες (client/vassal states) που μετατρέπονται σε κράτη-μαριονέτες (puppet-state) και -νομοτελειακά- καταλήγουν έρμαια εκβιασμών και χειραγωγήσεων, μεταμοντέρνα εδαφικά νεο-αποικιακά σουρωτήρια, μετακυρίαρχες χωματερές και ημι-κρατικούς δρώντες κ.λπ (τα έχω γράψει εδώ και καιρό). Σε τέτοιο έσχατο σημείο κατάπτωσης και ξεφτίλας καταλήγεις όταν δεν ελέγχεις στοιχειωδώς την πορεία της χώρας σου (και βασίζεσαι σε «εταίρους»).
II
Οι ρυθμοί γονιμότητας (fertility rate), δηλαδή παιδιά ανά γυναίκα, στην Ελλάδα από το 1961 μέχρι το 2011. Τα στοιχεία είναι από τη Eurostat.1960 - 2.23
1961 - 2.13
1962 - 2.16
1963 - 2.14
1964 - 2.24
1965 - 2.25
1966 - 2.32
1967 - 2.45
1968 - 2.42
1969 - 2.36
1970 - 2.40
1971 - 2.32
1972 - 2.32
1973 - 2.27
1974 - 2.38
1975 - 2.33
1976 - 2.35
1977 - 2.27
1978 - 2.28
1979 - 2.26
1980 - 2.23
1981 - 2.09
Πρώτη φορά κάτω από το 2.10 (ανανέωση πληθυσμού). Sub-replacement fertility αλλά εντός των «ορίων ασφαλείας».
1982 - 2.03
1983 - 1.94
1984 - 1.83
1985 - 1.67
1986 - 1.60
1987 - 1.50
1988 - 1.50
1989 - 1.40
1990 - 1.40
1991 - 1.38
1992 - 1.39
1993 - 1.34
1994 - 1.35
1995 - 1.31
1996 - 1.28
Πρώτη φορά κάτω από το 1.30, το οποίο θεωρείται «πάτος». Δεν γνωρίζουμε, εμπειρικά, καμία κοινωνία που να έφτασε σε τόσο χαμηλά επίπεδα ρυθμών γονιμότητας και να ανέκαμψε. Ναι μεν μπορεί να αυξηθεί λίγο (π.χ. από 1.3 σε 1.6) αλλά δεν γνωρίζουμε καμία περίπτωση που να άγγιξε «πάτο» και να επέστρεψε στο 2.10 (replacement fertility).
1997 - 1.28
1998 - 1.26
1999 - 1.24
Μικρότερος ρυθμός γονιμότητας ιστορικά. Το 1999, λοιπόν, μπορεί να θεωρηθεί ως η επίσημη δημογραφική ταφόπλακα της Ελλάδας (τουλάχιστον έτσι όπως την αντιλαμβανόμαστε).
2000 - 1.27
2001 - 1.25
2002 - 1.27
2003 - 1.28
2004 - 1.30
2005 - 1.32
2006 - 1.38
2007 - 1.38
2008 - 1.47
2009 - 1.49
2010 - 1.47
2011 - 1.40
-----
Δεν υπάρχουν στοιχεία για τα έτη 2012-2015 από τη Eurostat. Τα στοιχεία από index mundi αποτυπώνουν μικρότερους ρυθμούς γονιμότητας μεταξύ 2006 και 2011 (από 1.34 έως 1.38) και για τα επόμενα έτη δίνουν τα εξής νούμερα: 2011 - 1.38, 2012 - 1.39, 2013 - 1.40, 2014 - 1.41.Όταν στην Ελλάδα, το 1960, αντιστοιχούσαν περίπου 2.2 παιδιά ανά γυναίκα, στις Η.Π.Α αντιστοιχούσαν περίπου 3.5 παιδιά ανά γυναίκα (αυτό το στοιχείο έχει ενδιαφέρον προς εξέταση των κυρίαρχων ιδεολογικών και οικονομικών δογμάτων και ερμηνειών). Η δημογραφία θεωρείται μια από τις πλέον «σκληρές» κοινωνικές επιστήμες, την οποία -και αυτήν όπως όλες τις υπόλοιπες- προσπαθούν να αλώσουν οι οικονομιστές, κατά την κυρίαρχη τάση-μόδα οικονομικοποίησης της κοινωνικής θεωρίας στο σύνολο της.
Η Ελλάδα αποτελεί μια από τις πέντε-δέκα πιο γερασμένες κοινωνίες στον πλανήτη με μέση ηλικία-median age τα 43,8 έτη (το 1960 η μέση ηλικία ήταν 29,1 έτη).
III
Η Ρώμη παραμονεύει: ''We liberate slaves chiefly for the purpose of making out of them as many citizens as possible; we give our allies a share in the government that our numbers may increase: yet you, Romans of the original stock, including Quintii, Valerii, Iulli, are eager that your families and names at once shall perish with you''.Dio Cassius, Dio's Rome, Book 56, Boissevain [-7-]
Ολοκληρωμένη η πρόταση: ''It is neither pleasing to Heaven nor creditable that our race should cease and the name of Romans meet extinguishment in us, and the city be given up to foreigners, - Greek or even barbarians. We liberate slaves chiefly for the purpose of making out of them as many citizens as possible; we give our allies a share in the government that our numbers may increase: yet you, Romans of the original stock, including Quintii, Valerii, Iulli, are eager that your families and names at once shall perish with you''.
Δίων Κάσσιος. Ρωμαίος ιστορικός που έγραψε στα ελληνικά την ιστορία της Ρώμης
56,7,5-8,1: οὐ γάρ που καὶ ἐκ τῆς γῆς προσδοκᾶτέ τινας ἀναφύσεσθαι τοὺς διαδεξομένους τά τε ὑμέτερα καὶ τὰ δημόσια, ὥσπερ οἱ μῦθοι λέγουσιν. οὐ μὴν οὐδ᾿ ὅσιον ἢ καὶ καλῶς ἔχον ἐστὶ τὸ μὲν ἡμέτερον γένος παύσασθαι καὶ τὸ ὄνομα τὸ Ῥωμαίων ἐν ἡμῖν ἀποσβῆναι, ἄλλοις δέ τισιν ἀνθρώποις Ἕλλησιν ἢ καὶ βαρβάροις τὴν πόλιν ἐκδοθῆναι. ἢ τοὺς μὲν δούλους δι᾿ αὐτὸ τοῦτο μάλιστα ἐλευθεροῦμεν, ὅπως ὡς πλείστους ἐξ αὐτῶν πολίτας ποιώμεθα, τοῖς τε συμμάχοις τῆς πολιτείας μεταδίδομεν ὅπως πληθύωμεν· αὐτοὶ δ᾿ ὑμεῖς οἱ ἀπ᾿ ἀρχῆς Ῥωμαῖοι, οἱ τοὺς προγόνους ἐκείνους τοὺς Μαρκίους, τοὺς Φαβίους, τοὺς Κυιντίους, τοὺς Οὐαλερίους τοὺς Ἰουλίους καταλέγοντες, ἐπιθυμεῖτε μεθ᾿ ὑμῶν αὐτῶν καὶ τὰ γένη ἅμα καὶ τὰ ὀνόματα ἀπολέσαι; ἀλλ᾿ ἔγωγε αἰσχύνομαι καὶ ὅτι τοιοῦτον εἰπεῖν προήχθην. παύσασθε οὖν μαινόμενοι, καὶ λογίσασθε ἤδη ποτὲ ὅτι ἀδύνατόν ἐστι, πολλῶν μὲν ἐν ταῖς νόσοις πολλῶν δὲ καὶ ἐν τοῖς πολέμοις ἑκάστοτε τελευτώντων, σωθῆναι τὴν πόλιν, ἂν μὴ τὸ πλῆθος αὐτῆς ἐκ τῶν ἀεὶ ἐπιγιγνομένων ἀναπληρῶται.
-----
Κατάληξη. Το δυτικόμεσογειακό λατινογενές τμήμα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας κατέρρευσε. Το ανατολικόμεσογειακό ελληνογενές τμήμα, εγκαινιάζοντας μια χριστιανική -ορθόδοξη- περίοδο (διαφορετική οικογενειακή δομή), συνέχισε την ιστορική του πορεία για περίπου μια χιλιετία.