Πέρα από τα -ευρωζωνικά- δένδρα. Επαναφορά στο -πλανητικό- δάσος. Πλανητικός μετασχηματισμός και Μακροδομές.

1)Η επιμονή μου στη διαφοροποίηση Ε.Ε και Ευρωζώνης επιβεβαιώνεται από τις τρέχουσες εξελίξεις που απομακρύνουν τις χώρες που είναι κράτη-μέλη της Ε.Ε με εθνικά νομίσματα από τις χώρες που είναι κράτη-μέλη της Ευρωζώνης. Η Ευρωζώνη αντιπροσωπεύει περίπου το 12% του παγκόσμιου Α.Ε.Π και κάτω από το 5% του παγκόσμιου πληθυσμού. Η Ε.Ε (δηλαδή μαζί και οι χώρες που έχουν εθνικά νομίσματα) αντιπροσωπεύει πάνω από το 17% του παγκόσμιου Α.Ε.Π και περίπου το 7% του παγκόσμιου πληθυσμού. Χρειάζεται ακόμα μια αποτύπωση των μεγεθών που θα εκφράζει τη διαιρετική τομή ανάμεσα σε Νότο και Βορρά.

2)Το 1991 το μερίδιο της Γερμανίας επί του παγκόσμιου Α.Ε.Π ήταν περίπου 6%. Πέρυσι, το μερίδιο της κυμάνθηκε περίπου στο 3,5%. Η πτώση μέσα σε περίπου δύο δεκαετίες είναι της τάξης του 40%. Αυτή η πτωτική πορεία θα συνεχιστεί ανεξάρτητα των όποιων «μεταρρυθμίσεων».

3)Το 1991, η Ιαπωνία κατείχε μερίδιο περίπου 9% επί του παγκόσμιου Α.Ε.Π, το μέγιστο σε ολόκληρη την ιστορία της. Ήταν η αποκορύφωση της περιόδου του φόβου που ήταν διάχυτος στις Η.Π.Α, ήδη από τη δεκαετία του '80, όταν ο γερουσιαστής Howard Baker είχε κάνει τη περίφημη δήλωση: «Πρώτον, είμαστε ακόμη σε πόλεμο με την Ιαπωνία. Και δεύτερον, τον χάνουμε». Το 2014 το μερίδιο της Ιαπωνίας επί του παγκόσμιου Α.Ε.Π κυμάνθηκε κάτω από το 5%.

4)Οι χώρες της ανατολικής Ασίας κατέχουν οικονομικό μερίδιο περίπου 37% επί της πλανητικής οικονομίας, οι χώρες της Βόρειας Αμερικής (Η.Π.Α-Μεξικό-Καναδάς) 20% και οι χώρες της Ευρώπης (Ευρωπαϊκή Ένωση) 17% (η Ευρωζώνη, όπως έγραψα, μικρότερο).

5)Το 1982, με βάση στοιχεία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, οι σημαντικότερες ανεπτυγμένες οικονομίες (Βορράς-Τριήμερης) κατείχαν μερίδιο περίπου 50% επί του συνόλου της πλανητικής οικονομίας ή 50% επί του παγκόσμιου Α.Ε.Π, με τις αναδυόμενες και αναπτυσσόμενες οικονομίες της Ασίας να κατέχουν αντίστοιχα 10%. Το 2014, οι σημαντικότερες ανεπτυγμένες οικονομίες (G7) κατείχαν μερίδιο περίπου 32% επί του συνόλου της πλανητικής οικονομίας, με τις αναδυόμενες και αναπτυσσόμενες οικονομίες της Ασίας να κατέχουν αντίστοιχα 30%.

6) H λεγόμενη «Δύση» το 1950 αντιπροσώπευε περίπου το 25% του παγκόσμιου πληθυσμού και πάνω από το 50% του παγκόσμιου Α.Ε.Π. Το 2010, εξήντα χρόνια μετά, η «Δύση» αντιπροσώπευε περίπου το 14% του παγκόσμιου πληθυσμού και πάνω από το 30% του παγκόσμιου Α.Ε.Π... η Βόρεια Αμερική το 1950 αντιπροσώπευε περίπου το 6,8% του παγκόσμιου πληθυσμού ενώ το 2010 περίπου το 5,0%. Η Ευρώπη το 1950 αντιπροσώπευε περίπου το 18% του παγκόσμιου πληθυσμού ενώ το 2010 περίπου το 9%.

7)Οι Ηνωμένες Πολιτείες αντιπροσωπεύουν το 4,45% του παγκόσμιου πληθυσμού. Η Δυτική -ή Ατλαντική- Ευρώπη (Πορτογαλία, Ισπανία, Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο), της οποίας ο πολιτισμός κυριάρχησε τους τελευταίους αιώνες σε πλανητική κλίμακα, αντιπροσωπεύει στις μέρες μας μόλις το 2,57% του παγκόσμιου πληθυσμού (εάν προσθέσουμε το Βέλγιο και την Ολλανδία δεν υπερβαίνει το 3%). Η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιπροσωπεύει το 7% ενώ η Ευρωζώνη το 4,6% του παγκόσμιου πληθυσμού. Ο Αγγλοσαξωνικός κόσμος ή η «Αγγλόσφαιρα» αντιπροσωπεύει περίπου το 6,1% του παγκόσμιου πληθυσμού. Εν ολίγοις. Εάν υποθέσουμε πως υπάρχει κάτι το οποίο μπορούμε να ονομάσουμε «Δύση», και ως «Δύση» περιγράψουμε το Διατλαντικό/ΕυρωΑτλαντικό πολυμερές θεσμοκεντρικό σύστημα (Η.Π.Α και Ε.Ε) ή την «Αγγλόσφαιρα» συν την Ε.Ε, η «Δύση», αντιπροσωπεύει μόλις το 12-3% του παγκόσμιου πληθυσμού. Πρώτα από όλα, λοιπόν, η ανεπτυγμένη «Δύση» παρακμάζει -ή η σχετική της δύναμη μειώνεται-, γιατί αντιπροσωπεύει λιγότερο από το 15% του παγκόσμιου πληθυσμού, ενώ οι αναπτυσσόμενες Κίνα και Ινδία, για παράδειγμα, αντιπροσωπεύουν το 37%. Η παρακμή της «Δύσης» ήταν αναπόφευκτη από τη στιγμή που η διαδικασία της εκβιομηχάνισης και του εκσυγχρονισμού επεκτάθηκε στον υπόλοιπο πλανήτη.

8)Η «Δύση», σταδιακά από τη δεκαετία του 1970, με επιταχυνόμενους ρυθμούς από τη δεκαετία του 1990 και δαιμονιώδεις από τη δεκαετία του 2000, βρίσκεται σε μια διαδικασία απομείωσης όλων των αναπτυξιακών της μεγεθών σε σχέση με τα συνολικά πλανητικά μεγέθη.

9)Από τις 25 πολυπληθέστερες χώρες του πλανήτη, εννέα (9) προέρχονται από την ανατολική Ασία και την Ασία του Ειρηνικού, τέσσερις (4) από την Αφρική (εάν συνυπολογίσουμε και την Αίγυπτο πέντε), τέσσερις (4) από την περιοχή που βρίσκεται ανάμεσα στην ανατολική Μεσόγειο και την Ινδία ή την περιοχή της ευρύτερης Μέσης Ανατολής, μια (1) από την Νότια Αμερική, δύο (2) από τη Βόρεια Αμερική και τέσσερις (4) από την Ευρώπη. Και βέβαια υπάρχει και η μεγαλύτερη σε έκταση χώρα στον πλανήτη, η οποία είναι μια ήπειρος από μόνη της και την οποία μπορείτε να την τοποθετήσετε όπου θέλετε μιας και συνορεύει τόσο με την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή, όσο και με την Ασία (Ρωσία)... Ένας χάρτης με τις 20 πολυπληθέστερες χώρες θα αποτύπωνε μόλις μια ευρωπαϊκή χώρα. Ένας χάρτης με τις 15 πολυπληθέστερες, καμία.

10)Μέσα σε λιγότερο από 15 χρόνια από έξι (6) γίναμε επτά (7) δισεκατομμύρια. Την ώρα που στον πλανήτη υπήρξε πληθυσμιακή αύξηση κατά ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους στις Ηνωμένες Πολιτείες υπήρξε πληθυσμιακή αύξηση κατά περίπου... σαράντα εκατομμύρια (στην Γερμανία δεν υπήρξε πληθυσμιακή αύξηση, υπήρξε μείωση). Στην τελευταία πληθυσμιακή μεγέθυνση της ανθρωπότητας ή στην 7η -δισεκατομμυριοστή- περίοδο της, η «Δύση» πρακτικά δεν συμμετείχε.

11) Το 1950 η Β. Αμερική αντιπροσώπευε περίπου το 30% του παγκόσμιου Α.Ε.Π, η δυτ. Ευρώπη περίπου το 25% και η Ασία περίπου το 10%. Έως το 2019, με βάση στοιχεία του Δ.Ν.Τ... τα νούμερα τείνουν να διαμορφωθούν ως εξής: Ασία 33% (χωρίς Ιαπωνία και Αυστραλία) - Βόρεια Αμερική 19% και Ε.Ε -όχι Ευρωζώνη- 15%.

12)Επί 1800 χρόνια, από το 1 μ.Χ. έως το 1820, οι δύο μεγαλύτερες οικονομίες ήταν η Ινδία και η Κίνα. Η δυτικοευρωπαϊκή αρχικά (πυρήνας: Αγγλία, Γαλλία) και δυτική ύστερα (πυρήνας: Η.Π.Α) κυριαρχία κράτησε περίπου 150 χρόνια. Αυτή η ιστορική έκτροπή-ανωμαλία (από την οποία πηγάζουν όλες οι δυτικοευρωκεντρικές-νεωτερικές, αριστερο-δεξιές, χεγκελο-καντιανές αφηγήσεις) σταδιακά αποκαθίσταται και ο ιστορικός κύκλος που ξεκίνησε περίπου το 1820/70, ολοκληρώνεται: if you look at the past two thousand years of world history from the year one to the year 1820... for 18 hundred out of the last two thousand years, the two world largest economies where always China and India. So it's only in the last 200 years that Europe took off and North America took off, but if you view the past two hundred years in consideration with the past two thousand years, the past two hundred years have been a major historical aberration. So all aberrations comes to a natural end, and you go back to the historical norm, and therefore is perfectly normal to have China as a number one economy in the world, and there's nothing you can do, to stop it from happening.

13) World's largest economy (PPP): 1000 - 2014
1000 CE: India
1500: China
1600: China
1700: India
1820: China
1870: China
1913: US
2003: US
2014: China