Εκεί όπου πολλά άτομα βλέπουν την «κομμουνιστική», «crony-capitalist», «αντιδημοκρατική», «αυταρχική» -ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο- Κίνα, εγώ βλέπω τον σημαντικότερο και ιστορικότερο γεωοικονομικό, γεωπολιτικό και γεωπολιτισμικό δρώντα στην ιστορία του ανθρώπινου γίγνεσθαι.
Εντωμεταξύ
Στην Γερμανία, όπου απαγορεύεται ο πολιτικός εθνικισμός, έχουν -ορισμένοι- αποφασίσει να ασκήσουν έναν μέγα οικονομικό εθνικισμό. Συγκεκριμένα, ένα μείγμα ΝεοΜερκαντιλισμού κατάλληλα προσαρμοζόμένου σε -και συνδυαζόμενου με- αυτό που επικράτησε να ονομάζεται ως «νεοφιλελεύθερο μοντέλο παγκοσμιοποίησης» (άλλο πράγμα η Παγκοσμιοποίηση και άλλο πράγμα ένα μοντέλο -διαχειρίσεως- της). Το μείγμα αυτό έχει μεταβληθεί σε ένα είδος ΗθικοΟικονομικής ευρωπαϊκής παιδαγωγικής, το οποίο, μέσω χειραγωγήσεων και μεταβολής των συσχετισμών δύναμης εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς επίσης, και μέσω ενός ολοένα και περισσότερο αυξανόμενου αυτονομημένου ρόλου της Ευρωζώνης, λειτουργεί προς όφελος της γερμανικής οικονομικής ανταγωνιστικότητας με σκοπό να αποφευχθεί μια κρίση υπερπαραγωγής και να μετασχηματιστεί η οικονομική δύναμη και επιρροή σε πολιτική τέτοια.
Η Κίνα, προκειμένου να ανακυκλώσει τα -δεύτερα σε παγκόσμια κλίμακα- πλεονάσματα της αποφάσισε να δημιουργήσει την AIIB και να γεμίσει την Ανατολική Ασία και την Ασία του Ειρηνικού με λιμάνια, δρόμους και γενικότερα -κατασκευαστικά- έργα υποδομών. Η Γερμανία αποφάσισε να σηκώσει το ραβδί του δημοδιδασκάλου της ηθικολογίας. Η πρώτη χώρα εκφράζει μέσω των στρατηγικών της επιλογών, έναν διαχρονικό ρόλο που απορρέει από την μακραίωνη εμπειρία και ιστορία της, αυτόν του φυσικού ηγέτη μιας περιοχής ως παγκόσμιας δύναμης, που θα καθορίσει τις πλανητικές εξελίξεις. Η δεύτερη εκφράζει μια βαθύτερη ουσία της (όσον αφορά τη διεθνή πολιτική). Τον επαρχιωτισμό της.
Η Κίνα, προκειμένου να ανακυκλώσει τα -δεύτερα σε παγκόσμια κλίμακα- πλεονάσματα της αποφάσισε να δημιουργήσει την AIIB και να γεμίσει την Ανατολική Ασία και την Ασία του Ειρηνικού με λιμάνια, δρόμους και γενικότερα -κατασκευαστικά- έργα υποδομών. Η Γερμανία αποφάσισε να σηκώσει το ραβδί του δημοδιδασκάλου της ηθικολογίας. Η πρώτη χώρα εκφράζει μέσω των στρατηγικών της επιλογών, έναν διαχρονικό ρόλο που απορρέει από την μακραίωνη εμπειρία και ιστορία της, αυτόν του φυσικού ηγέτη μιας περιοχής ως παγκόσμιας δύναμης, που θα καθορίσει τις πλανητικές εξελίξεις. Η δεύτερη εκφράζει μια βαθύτερη ουσία της (όσον αφορά τη διεθνή πολιτική). Τον επαρχιωτισμό της.
Εντωμεταξύ
Η πανωλεθρία συνεχίζεται. Η Ελβετία θα συμμετέχει στην Asian Infrastructure Investment Bank (AIIB). Βραζιλία, Ρωσία, Αυστραλία και (Νότιος) Κορέα επίσης δήλωσαν πως θα συμμετέχουν. Η ίδρυση της (AIIB) είναι πιθανόν πως θα καταγραφεί ιστορικά ως σύμβολο και σημείο καμπής. Μετεξελίσσεται εκ των πραγμάτων σε σύμβολο και σημείο καμπής, σηματοδοτώντας μια διαδικασία -μερικής- μετάβασης ισχύος στο διεθνές σύστημα. Τα «τείχη» της «containment policy» των Ηνωμένων Πολιτειών απέναντι στην Κίνα αποδεικνύονται χάρτινος πύργος.
.~`~.