Υπό την προηγούμενη (συγ)κυβέρνηση, όλη η διεθνής πίεση εσωτερικευόταν παθητικά, θρυμματίζοντας και πολτοποιώντας τμήματα της κοινωνίας κατά την προσπάθεια ολοκληρωτικής εθνικοποίησης των ζητημάτων. Εν τέλει, αυτό δεν οδήγησε σε διόρθωση των κακώς κειμένων εντός της χώρας -όπως αφελώς πιστευόταν-, αλλά σε παθητικοποίηση, απομόνωση, ενοχοποίηση, εξευτελισμό, αποπομπή και ασφυξία της. Η τωρινή (συγ)κυβέρνηση αξιώνει να αντιστρέψει τη σχέση αυτή. Να εξωτερικεύσει την πίεση ενεργητικά, διεθνοποιώντας -κάποια από- τα ζητήματα, δίνοντας κατά τον τρόπο αυτόν ταυτόχρονα, και μια ευκαιρία ανάσας και ελαστικότητας στο εσωτερικό της χώρας (με το οποίο πρέπει να είναι εξίσου ενεργητική). Δεν είναι σίγουρο πως θα τα καταφέρει, ούτε στο εξωτερικό ούτε στο εσωτερικό, αλλά προσπαθεί. Η προσπάθεια της αυτή απελευθερώνει δυνάμεις οι οποίες είχαν αδρανοποιηθεί από την καλλιέργεια της ανασφάλειας, του φόβου και της εσωτερικής σκλήρυνσης.
Δεν καταλαβαίνω γιατί η προσπάθεια αύξησης της κινητικότητας και ενεργοποίησης της χώρας σε διεθνές επίπεδο είναι «τσαμπουκάς» και «μαγκιά». Ιδιαίτερα όταν αναφερόμαστε σε μια χώρα η οποία δεν έχει προσαρμοστεί στις διεθνοπολιτικές αλλαγές που έχουν επισυμβεί την τελευταία δεκαπενταετία (και αυτός είναι ένας από τους λόγους που βρισκόμαστε εδώ) παραμένοντας όχι μονάχα στο εσωτερικό της, αλλά και στις διεθνείς της σχέσεις, ένα κράτος του περασμένου αιώνα και του προηγούμενου διεθνούς συστήματος.
Ἐλπὶς δὲ κινδύνω παραμύθιον οὖσα... Η ελπίδα, όντως, μπορεί να είναι χίμαιρα και παραμυθία εν ώρα κινδύνου. Ο Θουκυδίδης δεν έχει άδικο στην παρατήρηση του. Ότάν είσαι ασθενής, η μαντική και οι χρησμοί, όντως, μπορεί να σε οδηγήσουν στην καταστροφή. Όμως, εάν έχεις παγώσει και οδηγήσει σε σκλήρυνση μεγάλος μέρος της κοινωνίας, εάν δεν σε πιστεύουν ενεργητικά, εάν δεν εμπνέεις, εάν δεν κινητοποιείς δυνάμεις'εάν έχει βιωθεί η μεγαλύτερη καταστροφή μεταπολεμικά και παράλληλα δεν φαίνεται στον ορίζοντα πουθενά μια προοπτική, ένας προσανατολισμός, ένα όραμα, τι μπορούν να σημαίνουν τα λόγια του Θουκυδίδη; Όταν τα έγραφε αυτά ο Θουκυδίδης υπήρχαν άνθρωποι με πνεύμα και πολιτική υπόσταση την οποία δύσκολα μπορεί να συνειδητοποιήσει το μυαλό μας σήμερα.
Υπό την προηγούμενη (συγ)κυβέρνηση, λοιπόν, η Ελλάδα ήταν ένα διεθνοπολιτικό αντικείμενο. Υπό την παρούσα (συγ)κυβέρνηση, η Ελλάδα κάνει την προσπάθεια της -στα πλαίσια των δυνατοτήτων και του επαρχιωτισμού της- να μετατραπεί σε διεθνοπολιτικό υποκείμενο. Εάν η παρούσα (συγ)κυβέρνηση, καταφέρει να μην καταστρέψει την Ελλάδα, η ιστορία θα είναι πολύ σκληρή με την προηγούμενη (συγ)κυβέρνηση (ίσως κάτι τέτοιο να έχει γίνει ήδη αντιληπτό στους κόλπους των κομμάτων που την αποτελούσαν, εξ ου και αναπτύσσουν ηπιότερους και πιο συγκαταβατικούς τόνους - προς το παρόν).
Α-λήθεια, σημαίνει και μη λήθη, επίσης.
*
**
*
**
*
Θα αναφερθώ άλλη στιγμή στα ιδεολογικά περιεχόμενα των κομμάτων της (συγ)κυβέρνησης και στο πως, ενδέχεται, τα τελευταία να οδηγούν σε αυταπάτες. Για παράδειγμα, εγώ ποτέ δεν πίστεψα στην αφήγηση περί της λεγόμενης «Συμμαχίας -ή Μετώπου- του Νότου» (αυτή η αφήγηση έχει να κάνει περισσότερο με τα ιδεολογικά περιεχόμενα του πρώτου κόμματος). Αυτός ο ανταγωνισμός ανάμεσα στον Νότο και τον Βορρά της Ατλαντικής Ευρώπης είναι ένας ανταγωνισμός παλαιός (Πορτογαλία-Ολλανδία, Ισπανία-Αγγλία και Γαλλία-Αγγλία-Γερμανία στην τελευταία φάση) ο οποίος επανεμφανίζεται με νέο ιδεολογικό περιτύλιγμα, και του οποίου, η Ελλάδα, ποτέ δεν υπήρξε οργανικό μέρος, παρά μονάχα εξωτερικός-περιφερειακός παράγοντας, είτε επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας είτε ως εθνικό κράτος. Και τέλοσπάντων, δεν κινδυνεύει με ασφυξία ή δεν δέχεται απειλές και εκβιασμούς περί «εξόδου» η Ισπανία, αλλά η Ελλάδα. Δεν συνορεύει, θαλάσσια ή χερσαία, η Ισπανία με την Λιβύη, την Αίγυπτο, το Ισραήλ και τη Συρία (διαμέσω Κύπρου), την Τουρκία, τη Βουλγαρία, την Π.Γ.Δ.Μ και την Αλβανία, η Ισπανία, αλλά η Ελλάδα. Η διαχρονική οργανική σχέση της Ισπανίας είναι με τη Δυτική Μεσόγειο, την Λατινική Αμερική (και τον Ατλαντικό) και τη Δυτική Ευρώπη, όχι με την Ανατολική Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή, τη Μαύρη Θάλασσα και τα Βαλκάνια.
.~`~.