Κατανοώ την αισιοδοξία και το θετικό κλίμα, το οποίο, άλλωστε, ήταν απολύτως απαραίτητο μετά από μια μεγάλη περίοδο μοιρολατρίας, απελπισίας, ανασφάλειας και φόβου, που είχε κατακλύσει, σαν σκοτεινός ορίζοντας, μεγάλα τμήματα της κοινωνίας μας.
Ωστόσο, το εάν ο Υπουργός Οικονομικών πηγαίνει στο Υπουργείο με τη μηχανή του, εάν φοράει σακάκι ή αντιμετωπίζεται σαν σταρ (και διάφορα άλλα τέτοια κόλπα και χαριτωμένα δείγματα θεάματος και μαζικοδημοκρατικότητας τα οποία οδηγούν στην απο-πολιτικοποίηση και στη μετα-πολιτική), ή το εάν γνωρίζει Θεωρία Παιγνίων (το ομότιτλο βιβλίο του οποίου ξεχωρίζω από τα συνολικά τρία βιβλία του που έχω διαβάσει), δεν αλλάζει ή λειαίνει το γεγονός, πως, η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι η 5η γηραιότερη χώρα στον πλανήτη, με φυγή χιλιάδων νέων ανθρώπων, με την ανεργία να βρίσκεται πάνω από το 25% (και πάνω από 50% στη νεολαία) και συνολική πτώση του Α.Ε.Π μεγέθους 25%. Τα προηγούμενα στοιχεία κοινωνικής καταστροφής ήταν άλλωστε τα θεμέλια της νίκης της κυβέρνησης. Δεν ήταν ούτε η αντιπαράθεση της Ελπίδας με τον Φόβο (η οποία απλά προκάλεσε το δημόσιο αίσθημα και διεύρυνε τη διαφορά), ούτε οι όροι της κοινωνίας του θεάματος, τα μαζικοδημοκρατικά κόλπα, η απο-πολιτικοποίηση και η μετα-πολιτική.
Όπως έχω ξαναπεί, εάν δεν αλλάξουμε ριζικά, υπολογίζω πως εντός των επόμενων δύο δεκαετιών δεν θα υπάρχουμε ως κράτος. Ο μόνος λόγος ύπαρξης θα είναι η αποπληρωμή των τοκοχρεολυσίων. Και η αποπληρωμή των τοκοχρεολυσίων, δεν -μπορεί να- είναι λόγος ύπαρξης της Ελλάδας στον 21ο αιώνα (προηγούμενη ανάρτηση).
.~`~.