Γιατί είναι στο Γυμνάσιο υποχρεωτική η εκμάθηση της γαλλικής ή της γερμανικής γλώσσας; Υποχρεωτική η εκμάθηση μιας εκ των δύο; Με ποιά λογική; Ποιά είναι η επίσημη (θεσμική) αιτιολόγηση;
[-] Και εγώ έχω κάνει γαλλικά στο Γυμνάσιο, αλλά ήταν η υφή του Γυμνασίου συγκεκριμένη (πριν πολλά... χρόνια, δεκαετίες).
[-] Η εποχή που η γαλλική ήταν «η επίσημη γλώσσα της διεθνούς διπλωματίας» έχει περάσει, ενώ η γερμανική ουσιαστικά αποτελεί μια τοπική-περιφερειακή ευρωπαϊκή γλώσσα την οποία μιλούν 100 περίπου εκατομμύρια άνθρωποι (Τα περί «γλώσσας του διεθνούς εμπορίου» αποτελούν δικαιολογία-κάλυμμα των προηγούμενων και των επόμενων, ενώ σε σχέση π.χ με την «ισπανική» και το εκτόπισμα της, η γερμανική αποτελεί ένα γλωσσικό νάνο).
Έχουμε ασχοληθεί και παλαιότερα (δες και εδώ) με το συγκεκριμένο ζήτημα και έχουμε επισημάνει πως οι επίσημες γλώσσες του Ο.Η.Ε είναι έξι: η αγγλική (με περίπου 1,4 δις ομιλούντες προσεγγιστικά), η κινεζική (1,3 δις), η ισπανική (440-560 εκατομμύρια), η αραβική (400-450 εκατομμύρια), η ρωσική και η γαλλική (περίπου 220-270 εκατομμύρια), ενώ έχουν προταθεί επόμενες να είναι η ινδική, η βεγγαλική, η πορτογαλική και η τουρκική. Από που και ως που υποχρεωτική η γαλλική ή η γερμανική;
• Υπολείμματα πολιτικών απασχόλησης των 80ς-90ς. Για να απορροφώνται οι αποφοιτοι της γαλλικής και γερμανικής φιλολογίας. (Το αυτο και για τους αποφοιτους της θεολογικής σχολής.) Επίσης κατα ενα περίεργο τρόπο (ευθυνεται και το μπαχαλο του Γαλλικου Ινστιτουτου με τις εξετάσεις πιστοποίησης), ο έλληνας καταναλωτής πτυχίων κάποια στιγμή θεώρησε τα γερμανικά πιο χρήσιμα απο τα γαλλικά. Πάντα ρωτάω γιατι, με ποια κριτήρια δλδ, και παντα παιρνω μια απάντηση τύπου "Siemens".
• Η δευτερη ξενη γλωσσα στο δημοτικο, στην πραξη, ειναι ανεκδοτο.
• Σε Γαλλία και Γερμανία έκαναν τις μεταπτυχιακές σπουδές τους οι περισσότεροι Έλληνες πανεπιστημιακοί. Από την άποψη αυτή, όπως και να το κάνουμε, τα γερμανικά έχουν ένα κύρος. Το βασικό όμως είναι ότι η Γερμανία είναι "στον πυρήνα της Ευρώπης, κατά το κοινώς λεγόμενο, πράγμα που δεν ισχύει για την Ισπανία. Το κύρος της χώρας μεταφέρεται και στη γλώσσα της.
• Γερμανομαθείς εργάτες προετοίμαζαν και με έλεγαν γραφική...ειρήσθω εν παρόδω..οι πρώτοι καθηγητές της Γερμανικής δεν ειχαν τελειώσει Πανεπιστήμιο...διορίστηκαν με πιστοποίηση γλώσσας.
• Οι κυρίαρχες γλώσσες στην εκπαιδευση παντα έχουν να κανουν με την οικονομία και την ισχύ της χώρας μητρόπλης της γλώσσας. H γαλλική γλώσσα κυριαρχούσε στην Εκπαιδευση μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 70, ως συνέχεια της προπολεμικής κυριαρχίας της γλώσσας στην διπλωματία και στις ελιτ. Η αγγλική γλώσσα, ήταν κυρίαρχη στην ιδιωτική, τα παιδιά στο γυμνάσιο τότε, μαθαιναν αγγλικά στο φοντιστήριο και γαλλικά στο γυμνάσιο. Η Γαλλί αήταν μια χώρα αλλωστε πιο ανοιχτή για σπουδές με λιγοτερο κόστος απο ότι η Αγγλια πχ, που το κόστος σπουδων ανεβαινε πολύ. Αλλαξαν τα πραγματα πο το 81 και μετά.. Απο την εποχή Σημίτη, μετά την ενοποιηση της Γερμανίας, η χώρα αυτή, αρχισε να διεισδυει δυναμικά εως επιθετικά στην Ελλάδα, και εγινε η δεύτερη γλωσσα στην εκπαιδευση, με την αμεριστη βοήθεια των Γερμανικών πολιτιστικών Φορέων στην Ελλάδα και την πολιτική της τότε Κυβέρνησης για λόγους που δεν εχουν να κανουν με την Εκπαιδευση. Συνετέλεσε σε αυτό και οι πολλοί μετανάστες απο την Βορεια Ελλάδα στην Γερμανία, που διατηρούσαν δεσμούς με την χώρα και ο τουρισμός στη ίδια περιοχή απο Γερμανία κυρίως. Στην Νότια Ελλάδα τα πραγματα είναι αντιστροφα για λόγους προφανεις. Την ιδια στιγμή, τα οικονομικά συμφέροντα της Γαλλίας, δεν ειναι τόσο ισχυρα στην περιοχή μας, σε αντιθεση με τις χώρες της Αφρικής, στην οποία επενδύει. Η πολιτιστική της επιρροή δεν την ενδιαφέρει, όπως δεν την ενδιαφερει και δεν επενδύει πλέον σε χώρες που σχεδόν μονοπωλούσε την πολιτιστική επιρροή απο τις χώρες της Δύσης, (Βουλγαρία, Ρουμανία). Οι λόγοι ειναι γεωοικονομικοί. Μια ματιά στην ιστορία και θα δούμε οτι η Βόρεια Ελλάδα κυρίως, παντα ενδιεφερε τις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης όπου η Γερμανία δεσπόζει.
• ἐ πῶς θὰ γίνουμε Εὐρωπαῖγοι γιά; ἐν πάσῃ περιπτώσει τὸ κριτήριο εἶναι ἰδεολογικὸ-ἱστορικο-πολιτικό. καὶ δὲν εἶναι ἀπαραιτήτως ἐσφαλμένο. ἀρκεῖ νὰ ἔχουμε συνείδησι αὐτοῦ τοῦ πράγματος.
Επισημάνσεις-Σημειώσεις
[-] Έχω συναντήσει περίπτωση που η γερμανική εντάσσεται στο Δημοτικό (στις τελευταίες τάξεις).[-] Και εγώ έχω κάνει γαλλικά στο Γυμνάσιο, αλλά ήταν η υφή του Γυμνασίου συγκεκριμένη (πριν πολλά... χρόνια, δεκαετίες).
[-] Η εποχή που η γαλλική ήταν «η επίσημη γλώσσα της διεθνούς διπλωματίας» έχει περάσει, ενώ η γερμανική ουσιαστικά αποτελεί μια τοπική-περιφερειακή ευρωπαϊκή γλώσσα την οποία μιλούν 100 περίπου εκατομμύρια άνθρωποι (Τα περί «γλώσσας του διεθνούς εμπορίου» αποτελούν δικαιολογία-κάλυμμα των προηγούμενων και των επόμενων, ενώ σε σχέση π.χ με την «ισπανική» και το εκτόπισμα της, η γερμανική αποτελεί ένα γλωσσικό νάνο).
Έχουμε ασχοληθεί και παλαιότερα (δες και εδώ) με το συγκεκριμένο ζήτημα και έχουμε επισημάνει πως οι επίσημες γλώσσες του Ο.Η.Ε είναι έξι: η αγγλική (με περίπου 1,4 δις ομιλούντες προσεγγιστικά), η κινεζική (1,3 δις), η ισπανική (440-560 εκατομμύρια), η αραβική (400-450 εκατομμύρια), η ρωσική και η γαλλική (περίπου 220-270 εκατομμύρια), ενώ έχουν προταθεί επόμενες να είναι η ινδική, η βεγγαλική, η πορτογαλική και η τουρκική. Από που και ως που υποχρεωτική η γαλλική ή η γερμανική;
Απαντήσεις που δόθηκαν (γνώμες)
• Υπολείμματα πολιτικών απασχόλησης των 80ς-90ς. Για να απορροφώνται οι αποφοιτοι της γαλλικής και γερμανικής φιλολογίας. (Το αυτο και για τους αποφοιτους της θεολογικής σχολής.) Επίσης κατα ενα περίεργο τρόπο (ευθυνεται και το μπαχαλο του Γαλλικου Ινστιτουτου με τις εξετάσεις πιστοποίησης), ο έλληνας καταναλωτής πτυχίων κάποια στιγμή θεώρησε τα γερμανικά πιο χρήσιμα απο τα γαλλικά. Πάντα ρωτάω γιατι, με ποια κριτήρια δλδ, και παντα παιρνω μια απάντηση τύπου "Siemens".
• Η δευτερη ξενη γλωσσα στο δημοτικο, στην πραξη, ειναι ανεκδοτο.
• Σε Γαλλία και Γερμανία έκαναν τις μεταπτυχιακές σπουδές τους οι περισσότεροι Έλληνες πανεπιστημιακοί. Από την άποψη αυτή, όπως και να το κάνουμε, τα γερμανικά έχουν ένα κύρος. Το βασικό όμως είναι ότι η Γερμανία είναι "στον πυρήνα της Ευρώπης, κατά το κοινώς λεγόμενο, πράγμα που δεν ισχύει για την Ισπανία. Το κύρος της χώρας μεταφέρεται και στη γλώσσα της.
• Γερμανομαθείς εργάτες προετοίμαζαν και με έλεγαν γραφική...ειρήσθω εν παρόδω..οι πρώτοι καθηγητές της Γερμανικής δεν ειχαν τελειώσει Πανεπιστήμιο...διορίστηκαν με πιστοποίηση γλώσσας.
• Οι κυρίαρχες γλώσσες στην εκπαιδευση παντα έχουν να κανουν με την οικονομία και την ισχύ της χώρας μητρόπλης της γλώσσας. H γαλλική γλώσσα κυριαρχούσε στην Εκπαιδευση μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 70, ως συνέχεια της προπολεμικής κυριαρχίας της γλώσσας στην διπλωματία και στις ελιτ. Η αγγλική γλώσσα, ήταν κυρίαρχη στην ιδιωτική, τα παιδιά στο γυμνάσιο τότε, μαθαιναν αγγλικά στο φοντιστήριο και γαλλικά στο γυμνάσιο. Η Γαλλί αήταν μια χώρα αλλωστε πιο ανοιχτή για σπουδές με λιγοτερο κόστος απο ότι η Αγγλια πχ, που το κόστος σπουδων ανεβαινε πολύ. Αλλαξαν τα πραγματα πο το 81 και μετά.. Απο την εποχή Σημίτη, μετά την ενοποιηση της Γερμανίας, η χώρα αυτή, αρχισε να διεισδυει δυναμικά εως επιθετικά στην Ελλάδα, και εγινε η δεύτερη γλωσσα στην εκπαιδευση, με την αμεριστη βοήθεια των Γερμανικών πολιτιστικών Φορέων στην Ελλάδα και την πολιτική της τότε Κυβέρνησης για λόγους που δεν εχουν να κανουν με την Εκπαιδευση. Συνετέλεσε σε αυτό και οι πολλοί μετανάστες απο την Βορεια Ελλάδα στην Γερμανία, που διατηρούσαν δεσμούς με την χώρα και ο τουρισμός στη ίδια περιοχή απο Γερμανία κυρίως. Στην Νότια Ελλάδα τα πραγματα είναι αντιστροφα για λόγους προφανεις. Την ιδια στιγμή, τα οικονομικά συμφέροντα της Γαλλίας, δεν ειναι τόσο ισχυρα στην περιοχή μας, σε αντιθεση με τις χώρες της Αφρικής, στην οποία επενδύει. Η πολιτιστική της επιρροή δεν την ενδιαφέρει, όπως δεν την ενδιαφερει και δεν επενδύει πλέον σε χώρες που σχεδόν μονοπωλούσε την πολιτιστική επιρροή απο τις χώρες της Δύσης, (Βουλγαρία, Ρουμανία). Οι λόγοι ειναι γεωοικονομικοί. Μια ματιά στην ιστορία και θα δούμε οτι η Βόρεια Ελλάδα κυρίως, παντα ενδιεφερε τις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης όπου η Γερμανία δεσπόζει.
• ἐ πῶς θὰ γίνουμε Εὐρωπαῖγοι γιά; ἐν πάσῃ περιπτώσει τὸ κριτήριο εἶναι ἰδεολογικὸ-ἱστορικο-πολιτικό. καὶ δὲν εἶναι ἀπαραιτήτως ἐσφαλμένο. ἀρκεῖ νὰ ἔχουμε συνείδησι αὐτοῦ τοῦ πράγματος.