I
Έχω την εντύπωση πως οι «ευρωπαίοι», την έχουν ψωνίσει λίγο. Την έχουν δεί Φαραώ.
Νομίζουν πως θα κάνουν εισαγωγές παιδιών, μανάδων-τροφών, εργασίας και ενέργειας και πως, άλλοι θα γεννάνε γι'αυτούς, άλλοι θα μεγάλωνουν (παιδιά ή τα παιδιά τους) γι'αυτούς, άλλοι θα δουλεύουν γι'αυτούς κ.ο.κ... Δεκάδες εκατομμύρια μικροί «ευρωπαίοι» Φαραώ.
Μια παρατήρηση: Φαραώ υπάρχουν πλέον μόνο στα μουσεία.
Όταν από αυτόν εδώ τον διαδικτυακό χώρο-τόπο, έχω κατ'επανάληψη γράψει διάφορα πράγματα... Όταν π.χ, γράφω πως μπορεί να μην ''επιθυμούν απαραίτητα και ξεκάθαρα ένα μέγαλο ισχυρό κράτος στην καρδια της Μέσης Ανατολής, αλλά περιφερειακές ενώσεις. Δηλαδή «Βοσνίες-Ερζεγοβίνες» και «Ιρακινά Κουρδιστάν» από την Αυστρία μέχρι το Ιράν και από το Ιράν μέχρι την Αίγυπτο. Δηλαδή τη «βαλκανοποίηση» της ευρύτερης περιοχής (έρχεται και η π.Δ.Γ.Μ σε λίγο καιρό)''...
Ή πως ''Το ζήτημα είναι όλοι, Άραβες, Κούρδοι, Τούρκοι, Έλληνες, Βουλγαροι, Αλβανοί, Σέρβοι και λοιποί, να είναι ελεγχόμενοι-εξαρτημένοι από εξω-περιφερειακές δυνάμεις, και σε τοπικό-περιφερειακό επιπεδο να επιτηρούνται-εξισορροπούνται μεταξύ τους, δίχως κανείς να είναι υπερβολικά ισχυρός (στα πλαίσια αυτά ορισμένοι προορίζονται να ενισχυθούν, κάποιοι άλλοι να αποδυναμωθούν)''
Ή όταν, πρoτού βάλει στο στόμα του ο Ερντογάν τη συνθήκη της Λωζάννης, έχω γράψει πως ''Αυτό που εξελίσσεται στη Συρία και το Ιράκ, από πλευράς Συνθηκών... είναι η κατάρρευση της εδαφικής τάξης που εγκαθιδρύθηκε με τη συμφωνία Sykes-Picot. Η προσφυγική-μεταναστευτική κρίση στο παρόν, και το κουρδικό ζήτημα διαχρονικά, τόσο στο παρελθόν όσο και σήμερα, επανασυνδέουν όχι μονάχα γεωγραφικά τη «Μέση Ανατολή» με τα «Βαλκάνια», αλλά και ιστορικά τη συμφωνία Sykes-Picot με τη Συνθήκη της Λωζάννης''.
Όταν γράφω πως ''Το «Κουρδικό» έχει ευρωπαϊκό σκέλος... Το μεσανατολικό εξαρτάται από το κουρδικό, η λύση του οποίου όμως είναι άμεση συνάρτηση της διευθετήσεως των βαλκανικών προβλημάτων. Το κουρδικό έχει ευρωπαϊκό σκέλος, γεγονός που θα γίνει κατανοητό το επόμενο χρονικό διάστημα''.
Όταν, πριν αρχίσουν να διαδραματίζονται όσα βλέπουμε το τελευταίο καιρό στα βόρεια σύνορα μας, κάνω τον παραλληλισμό ανάμεσα σε ''μια πιθανολογούμενη «πρώην Συριακή -ή άλλη- Δημοκρατία του Κουρδιστάν», δηλαδή μια μεγεθυμένη και διευρυμένη «πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας», όχι των Βαλκανίων αλλά της Μέσης Ανατολής''και γράφω πως ''Η περίπτωση μιας μεγεθυμένης και διευρυμένης «π.Γ.Δ.Μ της Μέσης Ανατολής» είναι η σχετικά «ευχάριστη» περίπτωση. Υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις, όπως το Κόσοβο ή το Αφγανιστάν'' [δεν ξέρω αν συνειδητοποιείτε τι διαβάζετε].
Όταν τονίζω πως ''υπάρχει η ματιά που αντιλαμβάνεται το κουρδικό ως μέσον και η ματιά που αντιλαμβάνεται το κουρδικό ως σκοπό''και πως ορισμένα πράγματα ''χάνονται από την πολιτική ματιά εάν εστιάζουμε μονάχα στο Κουρδικό''και πως ο απόλυτος κουρδοκεντρισμός παραπλανά, τυφλώνει και βλάπτει και ότι δεν είναι δυνατόν σε οποιαδήποτε επισήμανση γίνεται για την Τουρκία (ή την ισχυροποίηση της), αυτοστιγμεί και σχεδόν με αντανακλαστικό τρόπο, να επικαλείσαι το Κουρδικό επειδή δεν σου έχει μείνει τίποτε άλλο να αντιπαραθέσεις.
Όταν γράφω όλα τα προηγούμενα -και αρκετά ακόμη με τα οποία θα επανέλθω-, που είναι εκτός κυριαρχου κλίματος και κοινής γνώμης, δεν τα γράφω επειδή θέλω να σας χαλάσω το εορταστικό μεθυστικό κλίμα (το οποίο βέβαια φανερώνει έναν παραλογισμό εάν σκεφτεί κανείς την άθλια κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα), ούτε επειδή έχω κάποιο συμφέρον. Τα γράφω, πρώτον, για να σας υποψιάσω και, δεύτερον, γιατί ούτε οι ψυχολογισμοί, οι μελλοντολογίες και οι προφητολογίες βοηθάνε, ούτε κραυγές και δαιμονολογίες χρειάζονται (τα προηγούμενα μόνο καθησυχάζουν ή/και παραπλανούν) και για να μην πέσετε θύματα υπνωτισμού μιας εσωτερικής ιδεολογίας και μιας κοινής γνώμης που σταδιακά αναπτύσσεται και συνεχώς διαμορφώνεται στη χώρα (παράλληλα με διάφορους τρόπους νομιμοποίησης). Και στο τέλος ξυπνήσετε απότομα.
Νομίζουν πως θα κάνουν εισαγωγές παιδιών, μανάδων-τροφών, εργασίας και ενέργειας και πως, άλλοι θα γεννάνε γι'αυτούς, άλλοι θα μεγάλωνουν (παιδιά ή τα παιδιά τους) γι'αυτούς, άλλοι θα δουλεύουν γι'αυτούς κ.ο.κ... Δεκάδες εκατομμύρια μικροί «ευρωπαίοι» Φαραώ.
Μια παρατήρηση: Φαραώ υπάρχουν πλέον μόνο στα μουσεία.
Σημείωση
Πέρα από διάφορες ιδεολογικές πομφόλυγες και μιας κακής ποιότητας κοινωνιολογική μεταφυσική, μια τέτοια κατάσταση, προφανώς και δεν είναι sustainable σε βάθος χρόνου.II
Κυκλοφόρησαν πρόσφατα στην ελληνόγλωσση διαδικτυακή σφαίρα απόψεις που αναφέρονται στην πιθανότητα, η ομοσπονδιοποίηση που ξεκίνησε στο Ιράκ και που βλέπουμε να εξελίσσεται στη Συρία, να συνεχιστεί στη Τουρκία, αλλά τελικά να μην σταματήσει εκεί, και να έρθει μέχρι τα μέρη μας. Πως ενδέχεται τελικά, αυτό που ορισμένοι βλέπουν για τους άλλους (και για το οποίο πανηγυρίζούν), να περιλαμβάνει και τους ίδιους.Όταν από αυτόν εδώ τον διαδικτυακό χώρο-τόπο, έχω κατ'επανάληψη γράψει διάφορα πράγματα... Όταν π.χ, γράφω πως μπορεί να μην ''επιθυμούν απαραίτητα και ξεκάθαρα ένα μέγαλο ισχυρό κράτος στην καρδια της Μέσης Ανατολής, αλλά περιφερειακές ενώσεις. Δηλαδή «Βοσνίες-Ερζεγοβίνες» και «Ιρακινά Κουρδιστάν» από την Αυστρία μέχρι το Ιράν και από το Ιράν μέχρι την Αίγυπτο. Δηλαδή τη «βαλκανοποίηση» της ευρύτερης περιοχής (έρχεται και η π.Δ.Γ.Μ σε λίγο καιρό)''...
Ή πως ''Το ζήτημα είναι όλοι, Άραβες, Κούρδοι, Τούρκοι, Έλληνες, Βουλγαροι, Αλβανοί, Σέρβοι και λοιποί, να είναι ελεγχόμενοι-εξαρτημένοι από εξω-περιφερειακές δυνάμεις, και σε τοπικό-περιφερειακό επιπεδο να επιτηρούνται-εξισορροπούνται μεταξύ τους, δίχως κανείς να είναι υπερβολικά ισχυρός (στα πλαίσια αυτά ορισμένοι προορίζονται να ενισχυθούν, κάποιοι άλλοι να αποδυναμωθούν)''
Ή όταν, πρoτού βάλει στο στόμα του ο Ερντογάν τη συνθήκη της Λωζάννης, έχω γράψει πως ''Αυτό που εξελίσσεται στη Συρία και το Ιράκ, από πλευράς Συνθηκών... είναι η κατάρρευση της εδαφικής τάξης που εγκαθιδρύθηκε με τη συμφωνία Sykes-Picot. Η προσφυγική-μεταναστευτική κρίση στο παρόν, και το κουρδικό ζήτημα διαχρονικά, τόσο στο παρελθόν όσο και σήμερα, επανασυνδέουν όχι μονάχα γεωγραφικά τη «Μέση Ανατολή» με τα «Βαλκάνια», αλλά και ιστορικά τη συμφωνία Sykes-Picot με τη Συνθήκη της Λωζάννης''.
Όταν γράφω πως ''Το «Κουρδικό» έχει ευρωπαϊκό σκέλος... Το μεσανατολικό εξαρτάται από το κουρδικό, η λύση του οποίου όμως είναι άμεση συνάρτηση της διευθετήσεως των βαλκανικών προβλημάτων. Το κουρδικό έχει ευρωπαϊκό σκέλος, γεγονός που θα γίνει κατανοητό το επόμενο χρονικό διάστημα''.
Όταν, πριν αρχίσουν να διαδραματίζονται όσα βλέπουμε το τελευταίο καιρό στα βόρεια σύνορα μας, κάνω τον παραλληλισμό ανάμεσα σε ''μια πιθανολογούμενη «πρώην Συριακή -ή άλλη- Δημοκρατία του Κουρδιστάν», δηλαδή μια μεγεθυμένη και διευρυμένη «πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας», όχι των Βαλκανίων αλλά της Μέσης Ανατολής''και γράφω πως ''Η περίπτωση μιας μεγεθυμένης και διευρυμένης «π.Γ.Δ.Μ της Μέσης Ανατολής» είναι η σχετικά «ευχάριστη» περίπτωση. Υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις, όπως το Κόσοβο ή το Αφγανιστάν'' [δεν ξέρω αν συνειδητοποιείτε τι διαβάζετε].
Όταν τονίζω πως ''υπάρχει η ματιά που αντιλαμβάνεται το κουρδικό ως μέσον και η ματιά που αντιλαμβάνεται το κουρδικό ως σκοπό''και πως ορισμένα πράγματα ''χάνονται από την πολιτική ματιά εάν εστιάζουμε μονάχα στο Κουρδικό''και πως ο απόλυτος κουρδοκεντρισμός παραπλανά, τυφλώνει και βλάπτει και ότι δεν είναι δυνατόν σε οποιαδήποτε επισήμανση γίνεται για την Τουρκία (ή την ισχυροποίηση της), αυτοστιγμεί και σχεδόν με αντανακλαστικό τρόπο, να επικαλείσαι το Κουρδικό επειδή δεν σου έχει μείνει τίποτε άλλο να αντιπαραθέσεις.
Όταν γράφω όλα τα προηγούμενα -και αρκετά ακόμη με τα οποία θα επανέλθω-, που είναι εκτός κυριαρχου κλίματος και κοινής γνώμης, δεν τα γράφω επειδή θέλω να σας χαλάσω το εορταστικό μεθυστικό κλίμα (το οποίο βέβαια φανερώνει έναν παραλογισμό εάν σκεφτεί κανείς την άθλια κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα), ούτε επειδή έχω κάποιο συμφέρον. Τα γράφω, πρώτον, για να σας υποψιάσω και, δεύτερον, γιατί ούτε οι ψυχολογισμοί, οι μελλοντολογίες και οι προφητολογίες βοηθάνε, ούτε κραυγές και δαιμονολογίες χρειάζονται (τα προηγούμενα μόνο καθησυχάζουν ή/και παραπλανούν) και για να μην πέσετε θύματα υπνωτισμού μιας εσωτερικής ιδεολογίας και μιας κοινής γνώμης που σταδιακά αναπτύσσεται και συνεχώς διαμορφώνεται στη χώρα (παράλληλα με διάφορους τρόπους νομιμοποίησης). Και στο τέλος ξυπνήσετε απότομα.