Όσο και αν φαντάζει παράξενο, εγώ για την Παγκοσμιοποίηση - εκτός εισαγωγικών - ξεκίνησα να γράφω, σε συνάφεια με τη Μουσική. Δηλαδή για να αναδείξω μια ακόμη διάσταση της Παγκοσμιοποίησης στη σφαίρα του Πνεύματος, πέρα απο τις γνωστές ερμηνείες που κυριαρχούν. Πιο συγκεκριμένα, ξεκίνησα να γράφω για το πως το hip-hop, από ένα κίνημα υποκουλτούρας του κέντρου των Πόλεων, πιο συγκεκριμένα της Νέας Υόρκης, σταδιακά, απέκτησε υπερεθνικά χαρακτηριστικά και πλανητικοποιήθηκε ριζώνοντας όμως παράλληλα - και προσαρμοζόμενο - στις τοπικές κουλτούρες. Μέσω της γείωσης και αλληλεπίδρασης μαζί τους και όχι μέσω της προσπάθειας εξάλειψης τους.
Έτσι ξεκίνησα αρχικά. Στην πορεία όμως, απλά θυμήθηκα το κάτωθι, και όλα τα προηγούμενα πήγαν περίπατο. Τα έσβησα.
Αγαπώ τη Μουσική και πάντα θεωρούσα - αρχικά μέσω μιας φιλοσοφικής και όχι τόσο πολιτικής ή κοινωνικής ματιάς - πως η Μουσική αποτελεί προωθημένο αισθητήριο εξελίξεων, καταστάσεων και πραγμάτων που μελλοντικά τα συναντάμε να αποκτούν διάφορες μορφές και διαστάσεις.
Ο άνθρωπος αυτός, βρίσκεται απέναντι από τη Γαλλία της Le Pen. Την ιδια στιγμή όμως, είναι και ένας άνθρωπος που ποτέ δεν θα προσκυνούσε τη Γερμανία. Ίσως ακριβώς αυτόνα είναι και το πρόβλημα της Γαλλίας (όχι απλά της Γαλλίας του Macron, ο οποίος ασφαλώς και δεν τον εκπροσωπεί, ή της Γαλλίας της Le Pen, αλλά της Γαλλίας).
Το νόστιμο είναι πως εάν ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν είχε πάει στη μητροπολιτικήΓαλλία σε ηλικία επτά ετών - αλλά π.χ στις Ηνωμένες Πολιτείες - το πιθανότερο θα ήταν οι στίχοι του να είχαν διαφορετικό περιεχόμενο και οι ρίμες του να μην ήταν από ατσαλένιο λόγο. Εδώ δεν έχουμε μουροχαυλίαση, μαγκιές και ψυχοφάρμακα. Ούτε «αμερικανιές». Εδώ έχουμε καθαρά και διαυγή, κρυστάλλινα, συνειδητά πράγματα.
Η υπογράμμιση που έχω κάνει, προφανώς και αδικεί. Αρκετές αν όχι οι περισσότερες προτάσεις αξίζουν υπογράμμισης. Ωστόσο τονίζω εμφατικά το συγκεκριμένο σημείο γιατί μέσα από αυτόν εδώ το διαδικτυακό χώρο-τόπο, έχουμε κλείσει το μάτι για το συγκεκριμένο ζήτημα. «Χτυπάνε» συνεχώς πράγματα εκεί και θα «χτυπήσουν» ακόμη περισσότερο μελλοντικά (όχι μονάχα στη Γαλλια, αλλά γενικότερα στον πλανήτη). Γιατί το συγκεκριμένο ζήτημα, δεν είναι ούτε τόσο απλό ούτε τόσο αυτονόητο, όπως ισχυρίζονται, πιστεύουν ή θεωρούν οι περισσότεροι.
Ακολουθεί το επίσημο - εξαιρετικό - clip στη γαλλική γλώσσα (δείτε το και ας μη τη γνωρίζετε) και έπειτα οι στίχοι σε ελεύθερη μετάφραση, και ξανά το clip υποτιτλισμένο, στην αγγλική. Τέλος, ολοκληρώνω με ένα εξώφυλλο, λόγω του ισχυρού συμβολισμού του.
Έτσι ξεκίνησα αρχικά. Στην πορεία όμως, απλά θυμήθηκα το κάτωθι, και όλα τα προηγούμενα πήγαν περίπατο. Τα έσβησα.
Αγαπώ τη Μουσική και πάντα θεωρούσα - αρχικά μέσω μιας φιλοσοφικής και όχι τόσο πολιτικής ή κοινωνικής ματιάς - πως η Μουσική αποτελεί προωθημένο αισθητήριο εξελίξεων, καταστάσεων και πραγμάτων που μελλοντικά τα συναντάμε να αποκτούν διάφορες μορφές και διαστάσεις.
Ο άνθρωπος αυτός, βρίσκεται απέναντι από τη Γαλλία της Le Pen. Την ιδια στιγμή όμως, είναι και ένας άνθρωπος που ποτέ δεν θα προσκυνούσε τη Γερμανία. Ίσως ακριβώς αυτόνα είναι και το πρόβλημα της Γαλλίας (όχι απλά της Γαλλίας του Macron, ο οποίος ασφαλώς και δεν τον εκπροσωπεί, ή της Γαλλίας της Le Pen, αλλά της Γαλλίας).
Το νόστιμο είναι πως εάν ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν είχε πάει στη μητροπολιτικήΓαλλία σε ηλικία επτά ετών - αλλά π.χ στις Ηνωμένες Πολιτείες - το πιθανότερο θα ήταν οι στίχοι του να είχαν διαφορετικό περιεχόμενο και οι ρίμες του να μην ήταν από ατσαλένιο λόγο. Εδώ δεν έχουμε μουροχαυλίαση, μαγκιές και ψυχοφάρμακα. Ούτε «αμερικανιές». Εδώ έχουμε καθαρά και διαυγή, κρυστάλλινα, συνειδητά πράγματα.
Η υπογράμμιση που έχω κάνει, προφανώς και αδικεί. Αρκετές αν όχι οι περισσότερες προτάσεις αξίζουν υπογράμμισης. Ωστόσο τονίζω εμφατικά το συγκεκριμένο σημείο γιατί μέσα από αυτόν εδώ το διαδικτυακό χώρο-τόπο, έχουμε κλείσει το μάτι για το συγκεκριμένο ζήτημα. «Χτυπάνε» συνεχώς πράγματα εκεί και θα «χτυπήσουν» ακόμη περισσότερο μελλοντικά (όχι μονάχα στη Γαλλια, αλλά γενικότερα στον πλανήτη). Γιατί το συγκεκριμένο ζήτημα, δεν είναι ούτε τόσο απλό ούτε τόσο αυτονόητο, όπως ισχυρίζονται, πιστεύουν ή θεωρούν οι περισσότεροι.
Ακολουθεί το επίσημο - εξαιρετικό - clip στη γαλλική γλώσσα (δείτε το και ας μη τη γνωρίζετε) και έπειτα οι στίχοι σε ελεύθερη μετάφραση, και ξανά το clip υποτιτλισμένο, στην αγγλική. Τέλος, ολοκληρώνω με ένα εξώφυλλο, λόγω του ισχυρού συμβολισμού του.
Lettre à la République
Letter to the Republic
To all these racists with their hypocritical tolerance
Who built their nation on blood
Now set themselves up as the givers of lessons
Plunderers of wealth, killers of Africans
Colonisers, torturers of Algerians
This colonial past, it's yours
It's you who've chosen to link your story to ours
Now, you must assume
The odour of blood follows you, even if you perfume yourselves
We, the Arabs and Blacks
We're not here by chance
Everything arrives back at where it started!
You've wished for immigration
Thanks to it, you're full up, to the point of indigestion
I believe that France has never done charity
The immigrants are just the tools of cheap labour
Keep to yourselves your Republican illusion
Of the sweet France, harmed by African immigration
Ask the Senegalese Tirailleurs and the harkis
Who's profited from who?
The Republic is only innocent in your dreams
And you don't have the clean hands that you lie about
We, the Arabs and Blacks
We're not here by chance
Everything arrives back at where it started!
But do you think that with time
The Negros will mutate, end up becoming whites?
But human nature has swept aside your projects
We don't integrate into the reject pile
We don't integrate into the French ghettos, penned in
Between immigrants, it's necessary to be expected
How to point the finger at the community withdrawal
That you've initiated since the slums of Nanterre
Arsonist and fireman, your memory is selective
You didn't come in peace, you're history is aggressive
Here, it's better than there, we know it
Because to decolonise, for you, is to destabilise
And the more I observe history the less I feel indebted
I know what it is to be Black from the time of the schoolbag
Although I'm not an ingrate, I don't want to thank you
Because basically what I have here, I conquered
I grew up in Orly in the favelas of France
I flourished in the bush, I was at war since childhood
Drug dealing, robbery, violence. . .Crimes!
Which my brothers are doing, if this isn't money like in the Clearstream affair
Who can give them the lesson? You?
Abusers of corporate assets, embezzlers in the background
Real thugs in suits, bunch of hypocrites!
Do the French have the leaders they deserve?
At the heart of the debates, the heartless debates
It's always the same people the finger gets pointed at, in your rancorous France
In economic crisis, a culprit is needed
And it's in the direction of Muslims in which all your shots fire
I'm not afraid to write it: France is Islamophobic
Besides, no-one hides xenophobes in France anymore
You treat us like less than nothing on your public networks
And you expect us to write "Long Live the Republic!"
My respect is violated in the country talking about human rights
It's hard to feel French without Stockholm Syndrome
Because me, I'm Black, Muslim, suburban and proud of it
When you see me, you put a face to what the other France hates
These are the same hypocrites who talk to us about diversity
Who express racism under the guise of secularism
Dreaming of a singular France, with just one identity
Bent on discriminating, the same minorities
Faced with the same voters, the same fears are agitated
The communities are opposed, to hide the precariousness
That no-one would be surprised if tomorrow it ends up blowing up
How to love a country which refuses to respect us?
Far from transparent artists, I write this text like a mirror
That France can look at if she wants to see it
She will see the illusion that she's made of herself flying away
I'm not in need of affection
Understand that I'm no longer waiting for her to love me!
To all these racists with their hypocritical tolerance
Who built their nation on blood
Now set themselves up as the givers of lessons
Plunderers of wealth, killers of Africans
Colonisers, torturers of Algerians
This colonial past, it's yours
It's you who've chosen to link your story to ours
Now, you must assume
The odour of blood follows you, even if you perfume yourselves
We, the Arabs and Blacks
We're not here by chance
Everything arrives back at where it started!
You've wished for immigration
Thanks to it, you're full up, to the point of indigestion
I believe that France has never done charity
The immigrants are just the tools of cheap labour
Keep to yourselves your Republican illusion
Of the sweet France, harmed by African immigration
Ask the Senegalese Tirailleurs and the harkis
Who's profited from who?
The Republic is only innocent in your dreams
And you don't have the clean hands that you lie about
We, the Arabs and Blacks
We're not here by chance
Everything arrives back at where it started!
But do you think that with time
The Negros will mutate, end up becoming whites?
But human nature has swept aside your projects
We don't integrate into the reject pile
We don't integrate into the French ghettos, penned in
Between immigrants, it's necessary to be expected
How to point the finger at the community withdrawal
That you've initiated since the slums of Nanterre
Arsonist and fireman, your memory is selective
You didn't come in peace, you're history is aggressive
Here, it's better than there, we know it
Because to decolonise, for you, is to destabilise
And the more I observe history the less I feel indebted
I know what it is to be Black from the time of the schoolbag
Although I'm not an ingrate, I don't want to thank you
Because basically what I have here, I conquered
I grew up in Orly in the favelas of France
I flourished in the bush, I was at war since childhood
Drug dealing, robbery, violence. . .Crimes!
Which my brothers are doing, if this isn't money like in the Clearstream affair
Who can give them the lesson? You?
Abusers of corporate assets, embezzlers in the background
Real thugs in suits, bunch of hypocrites!
Do the French have the leaders they deserve?
At the heart of the debates, the heartless debates
It's always the same people the finger gets pointed at, in your rancorous France
In economic crisis, a culprit is needed
And it's in the direction of Muslims in which all your shots fire
I'm not afraid to write it: France is Islamophobic
Besides, no-one hides xenophobes in France anymore
You treat us like less than nothing on your public networks
And you expect us to write "Long Live the Republic!"
My respect is violated in the country talking about human rights
It's hard to feel French without Stockholm Syndrome
Because me, I'm Black, Muslim, suburban and proud of it
When you see me, you put a face to what the other France hates
These are the same hypocrites who talk to us about diversity
Who express racism under the guise of secularism
Dreaming of a singular France, with just one identity
Bent on discriminating, the same minorities
Faced with the same voters, the same fears are agitated
The communities are opposed, to hide the precariousness
That no-one would be surprised if tomorrow it ends up blowing up
How to love a country which refuses to respect us?
Far from transparent artists, I write this text like a mirror
That France can look at if she wants to see it
She will see the illusion that she's made of herself flying away
I'm not in need of affection
Understand that I'm no longer waiting for her to love me!
.~`~.
