1950
Το 1950, με βάση στοιχεία του Ο.Η.Ε, η Γερμανία είχε πληθυσμό 69,786 εκατομμύρια, η Ιταλία 46,599 και η Γαλλία 41,880 εκατομμύρια. Και οι τρεις αυτές χώρες μαζί, που αποτελούν το στρατηγικό δυτικοευρωπαϊκό τρίγωνο, είχαν συνολικό πληθυσμό 158,265 εκατομμύρια το 1950.
Την ίδια χρονιά (1950) και με βάση τα ίδια στοιχεία, η Τουρκία είχε πληθυσμό 21,238 εκατομμύρια, η Αίγυπτος 20,897 και το Ιράν 17,119 εκατομμύρια. Και οι τρεις αυτές χώρες μαζί, που αποτελούν το στρατηγικό μεσανατολικό τρίγωνο, είχαν συνολικό πληθυσμό μόλις 59,254 εκατομμύρια το 1950 (δηλαδή, και οι τρεις μαζί, είχαν μικρότερο πληθυσμό από τη Γερμανία μόνη της).
![]()
Το 2030 αποτελεί το δημογραφικό αύριο. Δεν αποτελεί κάτι μακρινό. Δεν θέλω να σας πάω μακρύτερα, γιατί πρώτον, ούτως ή άλλως αυτή η απαρίθμηση είναι κουραστική και, δεύτερον, οι προβλέψεις-εκτιμήσεις του Ο.Η.Ε φτάνουν μέχρι το 2100. Δεν τις θεωρώ ιδιαίτερα αξιόπιστες σε τόσο μεγάλο βάθος χρόνου. Όμως μέχρι το 2050, το αργότερο, τις θεωρώ αρκετά αξιόπιστες. Για όποια ή όποιον επιθυμεί να γνωρίζει την πιθανολογούμενη εξέλιξη, ολοκληρώνοντας έναν αιώνα (1950-2050), τον πληροφορώ πως οι προβλέψεις-εκτιμήσεις, για το 2050, έχουν ως εξής: Γερμανία 74 εκατομμύρια, Γαλλία 71 και Ιταλία 56 (συνολικός πληθυσμός 201) εκατομμύρια, ενώ για την Αίγυπτο 151 εκατομμύρια, την Τουρκία 95 και το Ιράν 92 (συνολικός πληθυσμός 338) εκατομμύρια.
Το 1950 η πληθυσμιακή βαρύτητα του δυτικοευρωπαϊκού τρίγωνου (των χωρών που το αποτελούν), ήταν 158 εκατομμύρια και του μεσανατολικού 59 εκατομμύρια. Έναν αιώνα μετά, το 2050, η πληθυσμιακή βαρύτητα του δυτικοευρωπαϊκού θα είναι 201 εκατομμύρια περίπου και του μεσανατολικού 338 εκατομμύρια. Ερώτημα. Οι συσχετισμοί μεταξύ των δύο στρατηγικών τριγώνων το 2050 θα έχουν καμία σχέση με αυτούς του 1950;
Αυτή η μεταβολή δεν - θα - έχει σημασία μόνον για τις μεταξύ τους σχέσεις, αλλά και για τις σχέσεις των δύο αυτών τριγώνων με τον υπόλοιπο πλανήτη. Για τη βαρύτητα που θα έχουν αυτές οι δύο περιοχές σε πλανητική κλίμακα.
![]()
Προκειμένου να γίνουν αντιληπτές οι σταδιακές μεταβολές, θυμίζω (σε όσους έχουν μελετήσει ιστορικά πληθυσμιακά μεγέθη) ή σημειώνω (για όσους δεν γνωρίζουν) τα εξής: Όταν οι Άγγλοι με τους Ρώσους εισέβαλαν στο Ιράν (1941) ο πληθυσμός του Ιράν ήταν λιγότερο από 15 εκατομμύρια, ενώ όταν οι Άγγλοι πολεμούσαν στο El Alamein (1942), η Αίγυπτος είχε πληθυσμό κάτι λιγότερο από 18 εκατομμύρια (ο πληθυσμός του Ηνωμένου Βασιλείου εκείνη την περίοδο ήταν περίπου 48-50 εκατομμύρια). Όταν η Τουρκία αποφάσιζε ουδετερότητα στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, είχε πληθυσμό περίπου 18 εκατομμύρια (η Γερμανία την ίδια περίοδο είχε πληθυσμό περίπου 70 εκατομμύρια). Τέλος - κάτι πιο μακρινό και ιστορικό - όταν η Γαλλία, υπό τον Ναπολέοντα, εισέβαλε στην Οθωμανική Αίγυπτο (1798–1801), η Αίγυπτος είχε λιγότερο από 4 εκατομμύρια πληθυσμό, ενώ η Γαλλία κάτι λιγότερο από 30 εκατομμύρια.
Η τεχνολογία στην εποχή μας διαχέεται με ταχύτερους ρυθμούς απ'ότι παλαιότερα. Η δημογραφική δομή και τα πληθυσμιακά μεγέθη δεν διεκδικούν μια ερμηνεία των πάντων, αποτελούν όμως καθοριστικούς, υποβαθμισμένους και εξαφανισμένους παράγοντες ιστορικά και ερμηνευτικά, που διαδραμάτισαν [*] και συνεχίζουν να διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο, όπως και η λησμονημένη, μέχρι πρόσφατα, γεωγραφία.
Τι νομίζετε; Το δυτικοευρωπαϊκό τρίγωνο Γερμανίας, Γαλλίας, Ιταλίας θα έχει μεγαλύτερη διεθνόπολιτική βαρύτητα τις επόμενες δεκαετίες ή το μεσανατολικό τρίγωνο Τουρκίας, Ιράν, Αιγύπτου; Ποιο από τα δύο αυτά τρίγωνα βρίσκεται σε πορεία αναβάθμισης και ακμής σε σχέση με έναν αιώνα πριν (20ο αιώνα) και ποιο σε πορεία υποβάθμισης ή/και σταδιακής παρακμής;
![]()
[-] Όταν οι ευρωπαϊκές δυνάμεις ήταν κυρίαρχες σε πλανητική κλίμακα, η ευρωπαϊκή ήπειρος αποτελούσε πάνω από το 20-25% του παγκόσμιου πληθυσμού (με αποκορύφωση την περίοδο του Μεσοπόλεμου). Ένας στους τέσσερις ή στους πέντε ανθρώπους που περπατούσαν πάνω στη Γη, γεννιόταν στην Ευρώπη. Ούτε αυτό το στοιχείο έχει τονιστεί αρκετά.
[-] Σχεδόν όλα τα πλεονεκτήματα που διαθέτει μια χώρα όπως η Γαλλία, προέρχονται από το παρελθόν και όχι από το παρόν, π.χ: μόνιμη θέση στο Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε (θα διευρυνθεί ή «μεταρρυθμιστεί». Για ποιόν λόγο στις μέρες μας η Γαλλία κατέχει μόνιμη θέση και όχι τόσες άλλες χώρες; Δεν υπάρχει επιχείρημα στο παρόν), εξω-ευρωπαϊκές κτίσεις και υπερπόντια δικαιώματα εκμετάλλευσης (Α.Ο.Ζ), πυρηνική δύναμη (παρόλο που αποτελεί κλειστό club, επίσης έχει de facto διευρυνθεί και διευρύνεται), η γαλλική ως μια από τις επίσημες γλώσσες του Ο.Η.Ε (Ίσως το σημαντικότερο «όπλο» της. Επίσης σε βάθος χρόνου θα διευρυνθούν. Ήδη έχουν προταθεί η ινδική, η βεγγαλική, η πορτογαλική και η τουρκική). Οι επίσημες γλώσσες του Ο.Η.Ε είναι έξι: η αγγλική (με περίπου 1,4 δις ομιλούντες προσεγγιστικά), η κινεζική (1,3 δις), η ισπανική (440-560 εκατομμύρια), η αραβική (420 εκατομμύρια), η ρωσική και η γαλλική (περίπου 220-270 εκατομμύρια). Εδώ φαίνονται - και σε ορισμένους ακόμη τομείς - οι πραγματικές αδυναμίες της Γερμανίας, από απόψεως κύρους, παγκοσμίου εκτοπίσματος, μαλακής ισχύος και ορισμένων ακόμη στοιχείων (η γερμανική ουσιαστικά αποτελεί μια τοπική ευρωπαϊκή γλώσσα που ομιλείται από 100 εκατομμύρια περίπου ανθρώπους).
[-] Σε σχέση με τη Γερμανία, η Ισπανία για παράδειγμα, αποτελεί παγκόσμια γλωσσική υπερδύναμη, είτε σε επίπεδο υψηλής, είτε σε επίπεδο χαμηλής κουλτούρας (π.χ, η μόνη γλώσσα που ανταγωνίζεται την αγγλική στα πλαίσια της μαζικής μουσικής κουλτούρας είναι η ισπανική). Έχει υψηλή διείσδυση και επιρροή στον κινηματογράφο και την λογοτεχνία. Διαθέτει δημογραφικό και γεωγραφικό βάθος. Είναι μια γλώσσα που την μιλούν σε εξω-ευρωπαϊκούς χώρους νεανικές κοινωνίες. Αποτελεί κυρίαρχη γλώσσα - με διάφορες μορφές - σε 21 κράτη και την έχουν ως επίσημη γλώσσα οργανισμοί όπως ο Ο.Η.Ε, η Ε.Ε, η Αφρικανική Ένωση, ή Ένωση Νοτίων Αμερικανικών Εθνών (UNASUR), ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, η Mercosur, ο Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (Ο.Ο.Σ.Α) και η Λατινική Ένωση (Latin Union), στην οποία συμμετείχαν όλες οι ρομανικές γλωσσικά χώρες και παρατηρείτο το εξαιρετικά ενδιαφέρον φαινόμενο της σχεδόν ολοκληρωτικής ταύτισης ρομανικών γλωσσών και ρωμαιοκαθολικού θρησκεύματος (με ελάχιστες εξαιρέσεις κάποιες χώρες της Αφρικής, τη Ρουμανία και τις Φιλιππίνες) κ.λπ. Και κάθεται τώρα η ρωμαιοκαθολική Ισπανία να της κάνουν προτεσταντικού τύπου υποδείξεις για την μη παραγωγή βιδών ή πληκτρολογίων και την μη ορθή κατανομή κονδυλίων και φόρων. Τέλος πάντων...
[-] Οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται εκτός ΑφροΕυρασίας στην άλλη μεριά του Ατλαντικού, γειτονεύουν με το Μεξικό, και βρίσκονται ανάμεσα σε δύο Ωκεανούς. Η υποτιθέμενη αδιατάρακτη και αυτονόητη μέγα-κοινότητα συμφερόντων, στα πλαίσια μιας κάποιας «Δύσεως», είναι εξαιρετικά στρογγυλεμένη, και η σύνθεση αυτών των συμφερόντων όσο περνά ο χρόνος θα καθίσταται όλο και πιο δύσκολη (κάτι που έχει ήδη αρχίσει να γίνεται αισθητό και θα γίνεται ολοένα και εντονότερο με το πέρασμα του χρόνου).
[-] Την Εποχή του Ξέρξη και του Αλέξανδρου, του Χαλίντ ιμπν Ουαλίντ και του Νικηφόρου Φωκά, του Hülegü και του Baybars, των Οθωμανό-Περσικών πολέμων και μετέπειτα του Μεγάλου Παιχνιδιού ("The Great Game"), δεν υπήρχε εκμετάλλευση πετρελαίων. Παρ'όλα αυτά η περιοχή του στρατηγικού μεσανατολικού τριγώνου ήταν, είναι, και θα παραμείνει, κομβικής σημασίας (μοναχά κάποια τμήματα της αραβικής χερσονήσου ενδέχεται ν'απολέσουν τμήμα της σημασίας και της βαρύτητας τους).
[-] Δημογραφική δομή: πληθυσμιακή πυκνότητα, ηλικιακή, εθνοτική και θρησκευτική σύνθεση, ρυθμοί αύξησης πληθυσμού, γονιμότητας κ.λπ.
[-] Με βάση στοιχεία του Ο.Η.Ε: https://esa.un.org/unpd/wpp/DataQuery/.
[-] Δεν είναι απαραίτητο να μελαγχολήσουμε περαιτέρω, αντιπαραβάλλοντας τις μελλοντικές πληθυσμιακές εκτιμήσεις Ελλάδας - Τουρκίας. Μας αρκούν οι πολιτικοί μας.
[-] Η Ιταλία έχει καλές σχέσεις με το Ιράν, κάτι που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό (επίσης η Ιταλία αποτελεί τον τρίτο μεγαλύτερο εμπορικό εταίρο του Ιράν σε παγκόσμια κλίμακα και τον μεγαλύτερο στην Ε.Ε).
Την ίδια χρονιά (1950) και με βάση τα ίδια στοιχεία, η Τουρκία είχε πληθυσμό 21,238 εκατομμύρια, η Αίγυπτος 20,897 και το Ιράν 17,119 εκατομμύρια. Και οι τρεις αυτές χώρες μαζί, που αποτελούν το στρατηγικό μεσανατολικό τρίγωνο, είχαν συνολικό πληθυσμό μόλις 59,254 εκατομμύρια το 1950 (δηλαδή, και οι τρεις μαζί, είχαν μικρότερο πληθυσμό από τη Γερμανία μόνη της).
2015
Το 2015, εξήντα-πέντε χρόνια μετά, η Γερμανία είχε πληθυσμό 80,689 εκατομμύρια, η Γαλλία 64,395 και η Ιταλία 59,798 εκατομμύρια. Και οι τρεις μαζί, είχαν συνολικό πληθυσμό 204,882 εκατομμύρια πέρυσι (2015). Την ίδια χρονιά (2015), η Αίγυπτος είχε πληθυσμό 91,508, το Ιράν 79,109 και η Τουρκία 78,766 εκατομμύρια. Και οι τρεις μαζί, είχαν συνολικό πληθυσμό 249,283 εκατομμύρια (τρεις - και πλέον - φορές τον πληθυσμό της Γερμανίας).2030 - 2050
Για το 2030, οι προβολές-εκτιμήσεις του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών μιλούν για 79 εκατομμύρια πληθυσμό στη Γερμανία, 68 στη Γαλλία και 59 εκατομμύρια στην Ιταλία, ενώ και για τις τρεις μαζί, η εκτίμηση είναι περίπου στα 206 εκατομμύρια. Αντίστοιχα, για τις τρεις χώρες της ευρύτερης Μέσης Ανατολής οι προβλέψεις-εκτιμήσεις έχουν ως εξής: Αίγυπτος 117 εκατομμύρια, Ιράν 88 και Τουρκία 87 εκατομμύρια. Και οι τρεις μαζί περίπου στα 293 εκατομμύρια.Το 2030 αποτελεί το δημογραφικό αύριο. Δεν αποτελεί κάτι μακρινό. Δεν θέλω να σας πάω μακρύτερα, γιατί πρώτον, ούτως ή άλλως αυτή η απαρίθμηση είναι κουραστική και, δεύτερον, οι προβλέψεις-εκτιμήσεις του Ο.Η.Ε φτάνουν μέχρι το 2100. Δεν τις θεωρώ ιδιαίτερα αξιόπιστες σε τόσο μεγάλο βάθος χρόνου. Όμως μέχρι το 2050, το αργότερο, τις θεωρώ αρκετά αξιόπιστες. Για όποια ή όποιον επιθυμεί να γνωρίζει την πιθανολογούμενη εξέλιξη, ολοκληρώνοντας έναν αιώνα (1950-2050), τον πληροφορώ πως οι προβλέψεις-εκτιμήσεις, για το 2050, έχουν ως εξής: Γερμανία 74 εκατομμύρια, Γαλλία 71 και Ιταλία 56 (συνολικός πληθυσμός 201) εκατομμύρια, ενώ για την Αίγυπτο 151 εκατομμύρια, την Τουρκία 95 και το Ιράν 92 (συνολικός πληθυσμός 338) εκατομμύρια.
Το 1950 η πληθυσμιακή βαρύτητα του δυτικοευρωπαϊκού τρίγωνου (των χωρών που το αποτελούν), ήταν 158 εκατομμύρια και του μεσανατολικού 59 εκατομμύρια. Έναν αιώνα μετά, το 2050, η πληθυσμιακή βαρύτητα του δυτικοευρωπαϊκού θα είναι 201 εκατομμύρια περίπου και του μεσανατολικού 338 εκατομμύρια. Ερώτημα. Οι συσχετισμοί μεταξύ των δύο στρατηγικών τριγώνων το 2050 θα έχουν καμία σχέση με αυτούς του 1950;
Αυτή η μεταβολή δεν - θα - έχει σημασία μόνον για τις μεταξύ τους σχέσεις, αλλά και για τις σχέσεις των δύο αυτών τριγώνων με τον υπόλοιπο πλανήτη. Για τη βαρύτητα που θα έχουν αυτές οι δύο περιοχές σε πλανητική κλίμακα.
Προκειμένου να γίνουν αντιληπτές οι σταδιακές μεταβολές, θυμίζω (σε όσους έχουν μελετήσει ιστορικά πληθυσμιακά μεγέθη) ή σημειώνω (για όσους δεν γνωρίζουν) τα εξής: Όταν οι Άγγλοι με τους Ρώσους εισέβαλαν στο Ιράν (1941) ο πληθυσμός του Ιράν ήταν λιγότερο από 15 εκατομμύρια, ενώ όταν οι Άγγλοι πολεμούσαν στο El Alamein (1942), η Αίγυπτος είχε πληθυσμό κάτι λιγότερο από 18 εκατομμύρια (ο πληθυσμός του Ηνωμένου Βασιλείου εκείνη την περίοδο ήταν περίπου 48-50 εκατομμύρια). Όταν η Τουρκία αποφάσιζε ουδετερότητα στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, είχε πληθυσμό περίπου 18 εκατομμύρια (η Γερμανία την ίδια περίοδο είχε πληθυσμό περίπου 70 εκατομμύρια). Τέλος - κάτι πιο μακρινό και ιστορικό - όταν η Γαλλία, υπό τον Ναπολέοντα, εισέβαλε στην Οθωμανική Αίγυπτο (1798–1801), η Αίγυπτος είχε λιγότερο από 4 εκατομμύρια πληθυσμό, ενώ η Γαλλία κάτι λιγότερο από 30 εκατομμύρια.
Η τεχνολογία στην εποχή μας διαχέεται με ταχύτερους ρυθμούς απ'ότι παλαιότερα. Η δημογραφική δομή και τα πληθυσμιακά μεγέθη δεν διεκδικούν μια ερμηνεία των πάντων, αποτελούν όμως καθοριστικούς, υποβαθμισμένους και εξαφανισμένους παράγοντες ιστορικά και ερμηνευτικά, που διαδραμάτισαν [*] και συνεχίζουν να διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο, όπως και η λησμονημένη, μέχρι πρόσφατα, γεωγραφία.
Τι νομίζετε; Το δυτικοευρωπαϊκό τρίγωνο Γερμανίας, Γαλλίας, Ιταλίας θα έχει μεγαλύτερη διεθνόπολιτική βαρύτητα τις επόμενες δεκαετίες ή το μεσανατολικό τρίγωνο Τουρκίας, Ιράν, Αιγύπτου; Ποιο από τα δύο αυτά τρίγωνα βρίσκεται σε πορεία αναβάθμισης και ακμής σε σχέση με έναν αιώνα πριν (20ο αιώνα) και ποιο σε πορεία υποβάθμισης ή/και σταδιακής παρακμής;
Σημειώσεις
[*] Πιο συγκεκριμένα. Ενδεικτικό παράδειγμα. Το 1937 ο πληθυσμός της Γερμανίας ήταν 69.5 εκατομμύρια. Στα σύνορα του 1939 ο πληθυσμός της ήταν 79.8 εκατομμύρια. Εάν στα σύνορα του 1939 συνυπολογιστεί και το Προτεκτοράτο Βοημίας και Μοραβίας, ο πληθυσμός ανεβαίνει από τα 79.8, περίπου στα 87 εκατομμύρια. Την ίδια περίοδο (1937-1939) ο πληθυσμός της Γαλλίας ήταν 41 εκατομμύρια. Αυτονόητο είναι πως μια Γαλλία των 41 εκατομμυρίων δεν είχε καμία τύχη απέναντι σε μια τέτοια Γερμανία (πρόσφατες μελέτες μάλιστα ισχυρίζονται πως ο γαλλικός στρατός δεν ήταν τόσο της πλάκας όσο γενικά νομίζεται), ιδιαίτερα από τη στιγμή που δεν υπήρχε κάποιο τεράστιο τεχνολογικό χάσμα ανάμεσα στις δύο χώρες. Δεν μπορούσε η Γαλλία, όχι απλά να συγκρατήσει, αλλά ούτε καν στοιχειωδώς να αντισταθεί (όσους εξω-ευρωπαϊκούς πόρους και εάν διέθετε), απέναντι σε μια πλήρως κινητοποιημένη Γερμανία των 70 ή 80 εκατομμυρίων (η Μεγάλη Βρετανία είχε πληθυσμό περίπου 47-48 εκατομμύρια και ουδέποτε σκόπευε ή είχε τη δυνατότητα να επικρατήσει στην ηπειρωτική Ευρώπη, άλλωστε ο ρόλος και οι διεκδικήσεις της, καθώς αποτελεί νήσο, ήταν διαφορετικές). [-] Όταν οι ευρωπαϊκές δυνάμεις ήταν κυρίαρχες σε πλανητική κλίμακα, η ευρωπαϊκή ήπειρος αποτελούσε πάνω από το 20-25% του παγκόσμιου πληθυσμού (με αποκορύφωση την περίοδο του Μεσοπόλεμου). Ένας στους τέσσερις ή στους πέντε ανθρώπους που περπατούσαν πάνω στη Γη, γεννιόταν στην Ευρώπη. Ούτε αυτό το στοιχείο έχει τονιστεί αρκετά.
[-] Σχεδόν όλα τα πλεονεκτήματα που διαθέτει μια χώρα όπως η Γαλλία, προέρχονται από το παρελθόν και όχι από το παρόν, π.χ: μόνιμη θέση στο Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε (θα διευρυνθεί ή «μεταρρυθμιστεί». Για ποιόν λόγο στις μέρες μας η Γαλλία κατέχει μόνιμη θέση και όχι τόσες άλλες χώρες; Δεν υπάρχει επιχείρημα στο παρόν), εξω-ευρωπαϊκές κτίσεις και υπερπόντια δικαιώματα εκμετάλλευσης (Α.Ο.Ζ), πυρηνική δύναμη (παρόλο που αποτελεί κλειστό club, επίσης έχει de facto διευρυνθεί και διευρύνεται), η γαλλική ως μια από τις επίσημες γλώσσες του Ο.Η.Ε (Ίσως το σημαντικότερο «όπλο» της. Επίσης σε βάθος χρόνου θα διευρυνθούν. Ήδη έχουν προταθεί η ινδική, η βεγγαλική, η πορτογαλική και η τουρκική). Οι επίσημες γλώσσες του Ο.Η.Ε είναι έξι: η αγγλική (με περίπου 1,4 δις ομιλούντες προσεγγιστικά), η κινεζική (1,3 δις), η ισπανική (440-560 εκατομμύρια), η αραβική (420 εκατομμύρια), η ρωσική και η γαλλική (περίπου 220-270 εκατομμύρια). Εδώ φαίνονται - και σε ορισμένους ακόμη τομείς - οι πραγματικές αδυναμίες της Γερμανίας, από απόψεως κύρους, παγκοσμίου εκτοπίσματος, μαλακής ισχύος και ορισμένων ακόμη στοιχείων (η γερμανική ουσιαστικά αποτελεί μια τοπική ευρωπαϊκή γλώσσα που ομιλείται από 100 εκατομμύρια περίπου ανθρώπους).
[-] Σε σχέση με τη Γερμανία, η Ισπανία για παράδειγμα, αποτελεί παγκόσμια γλωσσική υπερδύναμη, είτε σε επίπεδο υψηλής, είτε σε επίπεδο χαμηλής κουλτούρας (π.χ, η μόνη γλώσσα που ανταγωνίζεται την αγγλική στα πλαίσια της μαζικής μουσικής κουλτούρας είναι η ισπανική). Έχει υψηλή διείσδυση και επιρροή στον κινηματογράφο και την λογοτεχνία. Διαθέτει δημογραφικό και γεωγραφικό βάθος. Είναι μια γλώσσα που την μιλούν σε εξω-ευρωπαϊκούς χώρους νεανικές κοινωνίες. Αποτελεί κυρίαρχη γλώσσα - με διάφορες μορφές - σε 21 κράτη και την έχουν ως επίσημη γλώσσα οργανισμοί όπως ο Ο.Η.Ε, η Ε.Ε, η Αφρικανική Ένωση, ή Ένωση Νοτίων Αμερικανικών Εθνών (UNASUR), ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, η Mercosur, ο Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (Ο.Ο.Σ.Α) και η Λατινική Ένωση (Latin Union), στην οποία συμμετείχαν όλες οι ρομανικές γλωσσικά χώρες και παρατηρείτο το εξαιρετικά ενδιαφέρον φαινόμενο της σχεδόν ολοκληρωτικής ταύτισης ρομανικών γλωσσών και ρωμαιοκαθολικού θρησκεύματος (με ελάχιστες εξαιρέσεις κάποιες χώρες της Αφρικής, τη Ρουμανία και τις Φιλιππίνες) κ.λπ. Και κάθεται τώρα η ρωμαιοκαθολική Ισπανία να της κάνουν προτεσταντικού τύπου υποδείξεις για την μη παραγωγή βιδών ή πληκτρολογίων και την μη ορθή κατανομή κονδυλίων και φόρων. Τέλος πάντων...
[-] Οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται εκτός ΑφροΕυρασίας στην άλλη μεριά του Ατλαντικού, γειτονεύουν με το Μεξικό, και βρίσκονται ανάμεσα σε δύο Ωκεανούς. Η υποτιθέμενη αδιατάρακτη και αυτονόητη μέγα-κοινότητα συμφερόντων, στα πλαίσια μιας κάποιας «Δύσεως», είναι εξαιρετικά στρογγυλεμένη, και η σύνθεση αυτών των συμφερόντων όσο περνά ο χρόνος θα καθίσταται όλο και πιο δύσκολη (κάτι που έχει ήδη αρχίσει να γίνεται αισθητό και θα γίνεται ολοένα και εντονότερο με το πέρασμα του χρόνου).
[-] Την Εποχή του Ξέρξη και του Αλέξανδρου, του Χαλίντ ιμπν Ουαλίντ και του Νικηφόρου Φωκά, του Hülegü και του Baybars, των Οθωμανό-Περσικών πολέμων και μετέπειτα του Μεγάλου Παιχνιδιού ("The Great Game"), δεν υπήρχε εκμετάλλευση πετρελαίων. Παρ'όλα αυτά η περιοχή του στρατηγικού μεσανατολικού τριγώνου ήταν, είναι, και θα παραμείνει, κομβικής σημασίας (μοναχά κάποια τμήματα της αραβικής χερσονήσου ενδέχεται ν'απολέσουν τμήμα της σημασίας και της βαρύτητας τους).
[-] Δημογραφική δομή: πληθυσμιακή πυκνότητα, ηλικιακή, εθνοτική και θρησκευτική σύνθεση, ρυθμοί αύξησης πληθυσμού, γονιμότητας κ.λπ.
[-] Με βάση στοιχεία του Ο.Η.Ε: https://esa.un.org/unpd/wpp/DataQuery/.
[-] Δεν είναι απαραίτητο να μελαγχολήσουμε περαιτέρω, αντιπαραβάλλοντας τις μελλοντικές πληθυσμιακές εκτιμήσεις Ελλάδας - Τουρκίας. Μας αρκούν οι πολιτικοί μας.
[-] Η Ιταλία έχει καλές σχέσεις με το Ιράν, κάτι που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό (επίσης η Ιταλία αποτελεί τον τρίτο μεγαλύτερο εμπορικό εταίρο του Ιράν σε παγκόσμια κλίμακα και τον μεγαλύτερο στην Ε.Ε).