Σχολιασμοί (4 Ιουν 2016).

Μου κάνει τρομερή εντύπωση η ιδιαίτερη μεταχείριση, η αθώωση και εξιδανίκευση των κεμαλιστών. Οποιαδήποτε τουρκική κυβέρνηση με παρόμοιο τρόπο θα αντιδρούσε. Οι άνθρωποι ξεχνούν. Έχουν δημιουργήσει από το πουθενά μια ιδανική προ-ερντογανική εποχή και Τουρκία. Ξεχάσαμε πως δεν υπήρχε, όχι αρμενικό, αλλά ούτε καν κουρδικό για τις προηγούμενες τουρκικές κυβερνήσεις. Προφανώς απλά επιθυμούν, και τους λείπει, μια πιο υπάκουη και «yes-man» Τουρκία. That's all.

Θίγονται εάν ένας «ξένος» μιλάει, ασκώντας κριτική στην Γερμανία. Πως τολμά! Θίγονται εάν ένας «ξένος» (outlander) ασκεί κριτική στην πολιτική κατάσταση της Γαλλίας. Θίγονται εάν ένας «ξένος», και δη μη Ευρωπαίος, μιλήσει για υποκρισία της Ε.Ε στο προσφυγικό. Δεν εκτίθεται μονάχα ο Ερντογάν (ο οποίος ούτως ή άλλως θα φύγει), εκτίθενται και άλλοι, με τον τρόπο που ασκούν κριτική.

Κατά τα λοιπά. Μπορεί κανείς άνετα να ασκεί κριτική στην Τουρκία, δίχως να εκτίθεται με την ιδιαίτερη μεταχείριση που επιφυλάσσει στους «λατρεμένους» κεμαλιστές (οι οποίοι πολύ έχουν λείψει σε ορισμένους) και την εξιδανίκευση τους. Έτσι όπως διαμορφώνεται το κλίμα, σε λίγο θα μας τους παρουσιάσουν σαν αγγελούδια. Τους ιδεολογικούς φορείς και απογόνους των εγκλημάτων.

[-] Three Turkish parties at parliament condemned a June 2 resolution at Germany’s Bundestag... The ruling Justice and Development Party (AKP), the main opposition Republican People’s Party (CHP) and the opposition Nationalist Movement Party (MHP) signed the joint declaration (Hurriyet).

[-] Η Ελλάδα έχει τους πολιτικούς που έχει γιατί δεν μπορεί (είτε για λόγους εξάρτησης, είτε ποιότητας και δυναμισμού, είτε μπλοκαρίσματος και αλλοίωσης της πολιτικής λειτουργίας) να έχει Erdoğan. Ο Erdoğan αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους πολιτικούς της γενιάς του στην Ευρώπη (δεν έγραψα λέξεις όπως καλός, αγνός, αγαθός ή άγγελος), σε μια εποχή όπου ιστορικά έθνη κυβερνώνται από πολιτικούς και μετα-πολιτικούς νάνους.


Για να αντιληφθούμε ορισμένα ποσοτικά μεγέθη. 1) Ελλάδα, Ρουμανία, Βουλγαρία. 2) Πολωνία, Σλοβακία, Τσεχία, Ουγγαρία (Visegrád) και 3) Τουρκία.

Η Ελλάδα, η Ρουμανία και η Βουλγαρία, μαζί, έχουν λιγότερο από τον μισό πληθυσμό της Τουρκίας και λίγο πάνω από το μισό Α.Ε.Π της. Οι χώρες του γκρούπ Visegrád, όλες μαζί, έχουν λίγο μεγαλύτερο συνολικό Α.Ε.Π από αυτό της Τουρκίας και περίπου δεκαπέντε εκατομμύρια μικρότερο πληθυσμό.







Η καταστροφή, αποσύνθεση ή ο κατακερματισμός της Γιουγκοσλαβίας αποτέλεσε την μεγαλύτερη γεωπολιτική καταστροφή για το σύνολο των Βαλκανίων ως ενιαίας περιοχής (και εφόσον θεωρηθεί πως οι χώρες των λεγόμενων ανατολικών Βαλκανίων αποσκοπούν σε μη περιφερειοποίηση τους από την Τουρκία. Επίσης, πρόσφατα, τα στρατεύματα της Αυστρίας αξίωσαν να φτάσουν στην Π.Γ.Δ.Μ). Αποδυνάμωσε και οδήγησε σε μεγαλύτερο εξω-περιφερειακό ετεροκαθορισμό και έλεγχο ολόκληρη την περιοχή νότια της γραμμής του Δούναβη [Κωνστάντζα, Βραΐλα (Ρουμανία), Βελιγράδι (Σερβία), Βούκοβαρ (Κροατία)] και των Δειναρικών Άλπεων.

Η μοίρα αυτής της περιοχής δεν έχει καθοριστεί από το «κατώτερο γονιδίωμα» των κατοίκων της, αλλά από το γεγονός πως σε αυτήν την μετα-οθωμανική περιοχή συγκλίνουν (και συγκρούονται) τρεις παραδοσιακές, μεγάλες ιστορικές, παλαιό-αυτοκρατορικές και πολιτισμικές Δυνάμεις, Κόσμοι, Πεδία: Ο Ορθόδοξος ΡωσοΣλαβικός, ο Τούρκικός και Μουσουλμανικός και ο Γερμανικός και Σλαβικός Ρωμαιοκαθολικός Κόσμος. Στο ενδιάμεσο αυτών των τριών Πεδίων-Κόσμων υπάρχουν νότιοι Σλάβοι και μη Σλάβοι (Ούγγροι, Ρουμάνοι, Αλβανοί, Έλληνες), διαφόρων δογμάτων (ρωμαιοκαθολικοί, ορθόδοξοι και μουσουλμάνοι). Στα προηγούμενα θα πρέπει να συνυπολογιστούν τα συμφέροντα και η παρεμβατικότητα της δυτικής Ευρώπης, η οποία δεν συνδέεται οργανικά, γεωγραφικά και γεωπολιτικά άμεσα με τα Βαλκάνια.

[-] Η Τουρκία σαφώς συνορεύει και με άλλες περιοχές (και η γεωγραφία έχει σημασία όσο και εάν ορισμένοι επιμένουν να την αγνοούν) αλλά τα μεγέθη και ο όγκος της είναι ενδεικτικά.

[-] Εννοείται πως το γκρουπ των χωρών Visegrád δεν έχει ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα εσωτερικής συνοχής.

[-] Α.Ε.Π (nominal): 1. Ελλάδα, Ρουμανία, Βουλγαρία: $ 423 δις. 2. Visegrád (Πολωνία, Τσεχία, Ουγγαρία, Σλοβακία): $ 916 δις. 3. Τουρκία $: 750 δις.

[-] Επειδή αρκετοί μπορεί να αναρωτιόνται. Εάν προσθέσουμε και την Σερβία (δίχως το Μαυροβούνιο) στο γκρουπ Ελλάδας, Ρουμανίας και Βουλγαρίας, τα μεγέθη διαμορφώνονται ως εξής: Πληθυσμός: 45 εκατομμύρια. Α.Ε.Π (PPP): $ 963 δις. Έκταση: 558 km2

[-] Η ενοποίηση, η συνεκτικότητα και η λειτουργικότητα περίξ του Ρήνου, δηλαδή η Ευρώπη του Ρήνου (ως ενιαία περιοχή), αποτέλεσε το γεωγραφικό θεμέλιο της Ε.Ε. Αυτή την περίοδο γίνονται αναδιατάξεις, ανακατανομές και αναπτύσσεται κινητικότητα στην κατακερματισμένη Ευρώπη του Δούναβη. Τι θα μπορούσε να αποτελέσει μια Ευρώπη του Δούναβη; Η ΚαστροΠολιτεία Visegrád είναι χτισμένη επί του ποταμού Δούναβη.


Διανοητικό και πνευματικό οικοδόμημα ογκόλιθος ή «κλασικό» (π.χ Θουκυδίδης, Ντοστογιέφσκι, Βίτγκενσταϊν κ.α), είναι αυτό στο οποίο πάντα επιστρέφεις, όσες φορές και εάν απομακρυνθείς, όσες διανοητικές τσιχλόφουσκες και πνευματικά κοκτέιλ και εάν δοκιμάσεις στην πορεία (γιατί κατά βάση πολύχρωμες τσιχλόφουσκες και κοκτέιλ κυκλοφορούν). Πάντα «το βαριέσαι και το ξεπερνάς», πάντα όμως σε αυτό επιστρέφεις. Το ίδιο συμβαίνει και με την μουσική (και ίσως σε μικρότερο βαθμό με τον κινηματογράφο).

Δεν είναι θέμα παραδοσιακής ή συντηρητικής προσέγγισης ή στάσης. Προσωπικά, λόγω ποικιλίας και υπερβολικά ριζοσπαστικής και κριτικής σκέψης έφτασα να κατακεραυνώνω, για παράδειγμα, τον κοσμικισμό ή/και τον «αθεϊσμό» ως κυρίαρχες ιδεολογίες της μόδας και της αμορφωσιάς, που βρίσκονται στο απυρόβλητο (αυτό το «οι θρησκείες» είναι επικό). Μου ήταν δύσκολο να γίνω ακόλουθος, πιστός ή οπαδός μιας κοσμικής εκκλησίας, θρησκευτικότητας ή πίστης (γιατί περί αυτού πρόκειται όταν δεν μιλάμε για «σκληρές» επιστήμες) [-].

Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που δεν τα πάω ιδιαίτερα καλά με τους υπερβολικά, wanna be, «Επιστήμονες» (να ουμ) των οικονομικών, κλάδων της κοινωνιολογίας, της ψυχολογίας κ.λπ, κάτι που σχετίζεται με την εξαιρετικά κριτική στάση μου προς τις οικονομίστικες ιδεολογίες που καθορίζουν - κακώς - το πολιτικό φάσμα. Προέρχομαι από τις λεγόμενες «θετικές» επιστήμες (είχα όμως την τύχη μιας στοιχειώδους θεωρητικής παιδείας), αλλά αυτή την αξίωση και την αλαζονεία «επιστημονικότητας», αυτή την αυθάδεια, δεν την έχω συναντήσει ούτε σε χημικούς, ούτε σε μηχανικούς, ούτε σε φυσικούς και γεωλόγους.

Μια ιδεολογία «επιστημονισμού» που συνήθως συνοδεύεται από ένα μείγμα δογμάτων κοσμικισμού, «αθεϊσμού» και ευρωκεντρισμού, κάποιες φορές δίχως φιλοσοφικό υπόβαθρο, άλλες δίχως ιστορικό ή πολιτισμικό.

[-] ''Δεν πίστευε σε τίποτα. Μόνο ο σκεπτικισμός της την εμπόδιζε να είναι άθεη''. Ταιριάζει κάπως στην περίπτωση. Η φράση αποδίδεται σε έναν φιλόσοφο που αντιπαθώ.

- Σαφώς και ένας από τους λόγους που «Ευρώπη και Δύση» πάνε κατά διαβόλου, είναι η κυριαρχία στις λεγόμενες «ανθρωπιστικές ή κοινωνικές επιστήμες» (αλλά και στην φιλοσοφία) τσιχλόφουσκων, κοκτέιλ, και διανοητικών κομπογιαννιτών ολκής, καθώς και η μετάλλαξη αυτών των «επιστημών» σε ιδεολογίες.

- Τα προηγούμενα τα γράφω δίχως να είμαι υπέρ της τεχνικοποίησης της εκπαίδευσης, δηλαδή της τάσης που ισχυρίζεται πως η εκπαίδευση πρέπει να στραφεί σχεδόν ολοκληρωτικά σε τεχνικά επαγγέλματα και πως οι «θετικές» επιστήμες πρέπει να εξοβελίσουν τις «ανθρωπιστικές» από τα προγράμματα σπουδών - ή πως τα αρχαία ελληνικά είναι... περιττά.