Δεν υπήρξαν ποτέ, παρά μονάχα μέχρι πρόσφατα, άνθρωποι που να χρησιμοποιούν τον λεγόμενο «ρεαλισμό» και να μην ποθούν την αλήθεια και την ελευθερία, την ανεξαρτησία. Όλοι οι λεγόμενοι «ρεαλιστές», ιστορικά, ήταν λάτρες της ελευθερίας και της αλήθειας. Σχετικά πρόσφατα ξεφύτρωσαν τα «ρεαλιστικά» φυντάνια που δεν τους προβληματίζει ούτε η αλήθεια ούτε η ελευθερία. Όπως, αντίστοιχα συμβαίνει και με ένα συγκεκριμένο τρόπο επίκλησης της μεσότητας από ανθρώπους αλαζόνες που δεν σχετίζονται κατά κανέναν τρόπο με την αρετή και την ευδαιμονία -αλλά με στρεβλωμένους ωφελιμισμούς και ηδονίζοντες ψευδοορθολογισμούς.
Εάν επικρατούσε το πνεύμα του Θουκυδίδη και η μεσότητα του Αριστοτέλη δεν θα βρισκόμασταν εδώ και δεν θα ασχολούμασταν μέ όσες και όσους τωρινά επικαλούνται κάποιον «ρεαλισμό», με τον οποίο θα χαμογέλαγε ο Θουκυδίδης, και κάποια «μεσότητα», την οποία πιθανόν θα χλεύαζε ο Αριστοτέλης.
Άλλα κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να συμβεί, γιατί οι τωρινοί σκέφτονται με βάση τα «ρεάλια» και δεν σέβονται αντιλαμβανόμενοι τη διάκριση της αρχής της χρήσης και της αρχής του κέρδους' και τα δύο αυτά, αποτέλεσαν τα κλειδιά για έναν ριζικά διαφορετικό πολιτισμό.
.~`~.