Σχόλια ἀτάκτως ἐρριμμένα.

Οι ΑμερικανοΑσιάτες (Asian Americans) έχουν το υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο και το υψηλότερο μέσο εισόδημα -ανά νοικοκυριό- από οποιαδήποτε άλλη φυλετική ομάδα (racial group) στις Ηνωμένες Πολιτείες, σύμφωνα με έρευνα που διεξήχθη το 2012 σε εθνικό επίπεδο από το Pew Research Center. Επίσης, ο πληθυσμός των ΑσιατοΑμερικανών αυξάνεται γρηγορότερα από οποιαδήποτε άλλη φυλετική ομάδα στις Η.Π.Α. Από το 2000 έως το 2010 ο αριθμός των ανθρώπων που αυτοπροσδιορίζονταν ως -εν μέρει ή εξ ολοκλήρου- Ασιάτες αυξήθηκε κατά 46%, τουλάχιστον τέσσερις φορές περισσότερο από το ρυθμό αύξησης του συνολικού πληθυσμού. Στην έρευνα διαπιστώθηκε πως οι ΑμερικανοΑσιάτες δίνουν μεγαλύτερη αξία στο γάμο, τη μητρότητα, τη σκληρή δουλειά και την επιτυχημένη καριέρα (marriage, parenthood, hard work, career success) από τους υπόλοιπους Αμερικανούς. Το 1965 οι ΑσιατοΑμερικανοί αποτελούσαν λιγότερο από το 1,0% του πληθυσμού των Ηνωμένων Πολιτειών. Σήμερα αποτελούν περίπου το 4,8% (wholly Asian) ή σχεδόν το 6,0% (partly Asian). Ο πληθυσμός τους υπολογίζεται περί τα 18 εκατομμύρια.


Φρασεολογίες όπως racial group, racial demographics ή κατηγοριοποιήσεις όπως White, Asian Americans, African American, Black, Hispanic and Latino, Other/Multiracial, Native, Non-Hispanic White κ.λπ αποτελούν επίσημες ορολογίες στις Η.Π.Α. Η πιο χονδροειδής δημογραφική κατηγοριοποίηση είναι η -επίσημη- εξής: White 72.41%, Black 12.61%, Other/Multiracial 9.11%, Asian 4.75%, Native 1.12%.


Οι ανθρωπιστές (humanists) φροντίζουν να αποφεύγεται -στα πλαίσια του δυνατού- ο πόλεμος ή/και η -εξωχώρια- αποσταθεροποίηση καθεστώτων από παρεμβατιστές (interventionists) τις πράξεις -και τα αποτελέσματα- των οποίων δεν νομιμοποιούν, σε αντίθεση με τους ανθρωπιστικιστές (humanitarianists) οι οποίοι -είναι υπέρ και- νομιμοποιούν παρεμβάσεις και πολέμους των interventionists (παρεμβατιστών) καθώς και τα αποτελέσματα τους. Οι παρεμβατιστές (interventionists) και οι ανθρωπιστικιστες (humanitarianists) αποτελούν δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Είναι συμπληρωματικοί ο ένας του άλλου. Εξ ου και ''humanitarian intervention''. Η κατάχρηση του όρου humanism (ανθρωπισμός) από ανθρωπιστικιστές (humanitarianists) και η ταύτιση του με τον όρο humanitarianism (ανθρωπιστικισμός) αποτελεί προπαγάνδα. Ο humanitarianism (ανθρωπιστικισμός) είναι ιδεολογία που έλκει την καταγωγή της από τη σχέση ρασιοναλισμού, πουριτανισμού και ιντιβιντουαλισμού, αναπτύσσεται κυρίως σε τμήματα του προτεσταντικού κόσμου και δεν ταυτίζεται με τον humanism (ανθρωπισμός). Ο ανθρωπιστικισμός (humanitarianism) αποτελεί την άλλη όψη του παρεμβατισμού (interventionism).


Μεταξύ 16ου και 18ου αιώνα (δυτικόευρωπαϊκή αποικιακή περίοδος) ο πληθυσμός της Νότιας και Κεντρικής -κατόπιν λατινικής- Αμερικής αποτελούσε περίπου το 4% με 2% του παγκόσμιου πληθυσμού. Τον 17ο αιώνα (περίοδος εγκατάστασης/εποικισμού των Πουριτανών - Great Migration) ο πληθυσμός της Βόρειας Αμερικής με δυσκολία άγγιζε το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού. Ο συνολικός πληθυσμός Νότιας και Βόρειας Αμερικής δεν ξεπερνούσε το 3% με 4% του παγκόσμιου πληθυσμού. Η Αμερική ήταν μια -απίστευτα- αραιοκατοικημένη ήπειρος. Στις μέρες μας ο πληθυσμός της Νότιας και Κεντρικής -λατινικής- Αμερικής αποτελεί περίπου το 8,6% του παγκόσμιου πληθυσμού, ενώ της Βόρειας περίπου το 5%. Ο συνολικός πληθυσμός της Αμερικής (Νότιας και Βόρειας) αποτελεί περίπου το 14% του παγκόσμιου πληθυσμού.


Μία είναι η Παγκόσμια Ήπειρος. Η ΑφροΕυρασία, με την Αμερική να αποτελεί την περιφέρεια της - και την ΝοτιοΑνατολική νησιωτική Ασία και Ωκεανία να αποτελούν το περιφερειακό αρχιπέλαγος της. Η περίοδος του δυτικοευρωπαϊκού αποικισμού ουσιαστικά εισήγαγε ή ενσωμάτωσε σταδιακά την αμερικανική ήπειρο στο παγκόσμιο αφροευρασιατικό σύστημα. Η άνοδος των Ηνωμένων Πολιτειών -και η μεταφορά του κέντρου βάρους από το δυτικό τμήμα της ΑφροΕυρασιατικής ηπείρου πέραν του Ατλαντικού- προσέδωσε για μια σύντομη περίοδο αναβαθμισμένο ή/και πρωταγωνιστικό ρόλο στην περιφερειακή αυτή ήπειρο (Αμερική) υπό την κυριαρχία του βόρειου τμήματος της. Το κέντρο βάρους επιστρέφει στη φυσική του θέση. Στην Παγκόσμια ΑφροΕυρασιατική -κεντρική- Ήπειρο (συγκεκριμένα στο ανατολικό μέρος της) με την αμερικανική περιφερειακή ήπειρο όμως να έχει αναβαθμισμένη θέση σε σχέση με τέσσερις αιώνες νωρίτερα.

Στην Παγκόσμια ΑφροΕυρασιατική Ήπειρο κατοικούν 5,8 δισεκατομμύρια άνθρωποι. Στην περιφερειακή ήπειρο (Αμερική) κατοικούν περί τα 900 εκατομμύρια άνθρωποι ενώ στο νησιωτικό -περιφερειακό- αρχιπέλαγος (ΝοτιοΑνατολική νησιωτική Ασία και Ωκεανία) περί τα 600 εκατομμύρια. Περίπου το 80% του πληθυσμού του πλανήτη κατοικεί στην Παγκόσμια ΑφροΕυρασιατική Κεντρική Ήπειρο (*). Υπό αυτή την οπτική (Κεντρική Ήπειρος, Περιφερειακή Ήπειρος, Αρχιπέλαγος) ο ανταγωνισμός για την Αφρική -ένα τεράστιο τμήμα της κεντρικής ηπείρου- ανάμεσα σε μια δύναμη που προέρχεται από την περιφερειακή ήπειρο (Η.Π.Α) και μια δύναμη που προέρχεται από την κεντρική ήπειρο (Κίνα) έχει ιδιαίτερη σημασία. Ο ομφαλός -ή το κομβικότερο τμήμα- της ΑφροΕυρασιατικής Παγκόσμιας Κεντρικής Ηπείρου είναι η ευρύτερη Μέση Ανατολή (όχι, δεν είναι μόνον «τα πετρέλαια»). Φυσική έδρα του Ισλάμ (*). Όπως γίνεται κατανοητό οποιαδήποτε περιφερειακή δύναμη θα επιδίωκε τον κατακερματισμό αυτών των «οντοτήτων» (*) [Κεντρική Ήπειρος, Ισλάμ] και τη διεξαγωγή ''balance of power''με τμήματα του εσωτερικού τους.


Εάν ίσχυε το περί «προόδου» θεώρημα και η σιδηροδρομική-μονογραμμική αντίληψη περί ιστορίας σε ότι αφορά τις πολιτικές μονάδες, τότε σήμερα, η Περσική Αυτοκρατορία θα έπρεπε να εκτείνεται -τουλάχιστον- από τα Ιμαλάϊα μέχρι τις Άλπεις.


Η «Παγκοσμιοποίηση» -ως υποκειμενική επιδίωξη, φαντασίωση και σύνθημα- σε συνδυασμό με τη θέση περί του «Τέλους της Ιστορίας» αποτέλεσε την τελευταία έκφραση της «δυτικής εκκοσμικευμένης» εσχατολογίας. Στην αμερικανική εκδοχή της, προέβλεπε πως όλοι οι -υπόλοιποι- πολιτισμοί θα απορροφούνταν ή θα αφομοιώνονταν στη θριαμβευτική αποθέωση μιας εξαμερικανισμένης «Δύσης», ενώ στην ευρωπαϊκή της εκδοχή, αναφερόταν σε ένα ύπερ/μετακράτος (Ευρωπαϊκή Ένωση) και ένα λαό υπό συνθήκες μετα-κυριαρχίας και μετα-εθνικότητας που θα αποκτούσε χαρακτήρα προτύπου για τον -υπόλοιπο- πλανήτη. Πιστεύοντας σε αυτή την παρωχημένη και ξεπερασμένη αντίληψη περί «Παγκοσμιοποίησης», οι δυνάμεις του παλαιού πολιτικού και κομματικού κατεστημένου, υπερασπίζονται έναν κόσμο που έχει ανατραπεί από την Παγκοσμιοποίησηως πραγματικότητα και αντικειμενική εξέλιξη (και όχι ως δυτικοευρωκεντρικήυποκειμενική επιδίωξη, φαντασίωση ή δέον). Σε αυτή τη μάχη οπισθοφυλακής το παλαιό κομματικό κατεστημένο (το οποίο πρέσβευε την «Παγκοσμιοποίηση» σε εισαγωγικά) αναγκάζεται να εξαλείψει τις παλαιές διαχωριστικές γραμμές και να δημιουργήσει συμμαχίες «κεντρισμού»-μονολόγου υπό τη σύμπραξη Χριστιανοδημοκρατίας ή «δεξιάς» και Σοσιαλδημοκρατίας ή «κεντροαριστεράς» (με την τελευταία να αποτελεί συνήθως συνιστώσα της πρώτης), προκειμένου να δημιουργήσει αναχώματα απέναντι στις δυνάμεις που το ίδιο γέννησε με τις αποτυχημένες και ανεπαρκείς πολιτικές του επιλογές, επιδιώξεις και διαχειρίσεις. Οι δυνάμεις που βρίσκονται σε άνοδο στην Ευρωπαϊκή Ένωσηδεν έπεσαν από τον ουρανό, αποτελούν προϊόντα, γεννήματα και καθρεφτίσματα της αποτυχίας των λεγόμενων «ευρωπαϊστών»-ευρωφεντεραλιστών, της αλλαγής στην ισορροπία δυνάμεων ανάμεσα σε υπερεθνικό και εθνικό επίπεδο εντός της Ε.Ε, και, της ανεπάρκειας και ανικανότητας της υπερεθνικής γραφειοκρατίας, η οποία πελαγοδρομεί παίζοντας με τη μοίρα 500 εκατομμυρίων ανθρώπων ενώ παράλληλα συμπεριφέρεται λες και έχει το ακαταλόγιστο (δεν θα πρέπει να αθωώνεται και να καθαγιάζεται το υπερεθνικό επίπεδο, το οποίο δεν εκλέγεται και δεν λογοδοτεί. Φέρει ευθύνες). Σε αυτά τα πλαίσια, υπεράσπισης μιας «Παγκοσμιοποίησης» που έχει ανατραπείκι έχει πάψει προ πολλού να υπάρχει καθώς και της σύμπραξης των δυνάμεων του παλαιού πολιτικού και κομματικού κατεστημένου -προς δημιουργία αναχωμάτων-, φανερώνεται πως οι κατηγορίες της «αριστεράς» και της «δεξιάς» έχουν παύσει να εκφράζουν τα πολιτικά διακυβεύματα της εποχής μας. Μια εποχή που έχει ως κύριο χαρακτηριστικό της, την ευρωπαϊκή παρακμή.


Χαμένοι στους ωκεανούς της ιδεολογίας και της οικονομίστικης αριθμοσοφίας και θεολογίας, «ξέχασαν», πως δεν υπάρχει -κανένα- υποκατάστατο για τους ανθρώπους. Αργά ή γρήγορα θα το «θυμηθούν», καθώς,

''We are on the cusp of the most profound shift in global power and influence''.