I
Λοιπόν, για να μην σας -και μας- κοροϊδεύουν «υπερ-αριστεροί» και «υπερ-δεξιοί» και διάφοροι «ευρωπαϊστές» και «εκσυγχρονιστές», προτείνω τη μελέτη των παρακάτω όρων:
Εάν αποκτηθεί μια γενική εικόνα γύρω από αυτές τις έννοιες, θα φωτιστεί υπό διαφορετικό πρίσμα η πραγματικότητα του ελλαδικού κράτους, η εσωτερική πολιτική κατάσταση στη χώρα και τα ελλαδικά κόμμα ως ιδεολογική απάτη. Γιατί πολλά λόγια λένε διάφοροι αλλά για την ουσία και τον πυρήνα των ζητημάτων ουδείς ομιλεί.
Δεν γνωρίζουμε παρά μονάχα εντελώς επιφανειακά αυτούς τους όρους. Και δεν πρέπει άλλωστε να τους γνωρίζουμε. Διότι εάν τους γνωρίσουμε θα τους πάρει και θα τους σηκώσει όλους. Και τους «υπερ-αριστερούς» και τους «υπερ-δεξιούς» και τους «ευρωπαϊστές» και τους «εκσυγχρονιστές» που εγκλωβίζουν τους πολίτες σε ψευτοδιαμάχες.
Αυτό είναι το ψεύδος και η υποκρισία όσων φωνάζουν πως θέλουν να γίνουμε «κανονικό ή δυτικό» κράτος (κανονικά κράτη βέβαια υπάρχουν και πέραν της δυτικής Ευρώπης). Δεν γίνεται να χαρακτηρίζεσαι από τις προηγούμενες κατηγορίες (satellite, puppet, vassal κ.λπ state) και να γίνεις «κανονικό κράτος». Πρέπει να αποτινάξεις τα στοιχεία αυτά πρώτα. Από εκεί πρέπει να αρχίσουν οι πραγματικοί εκσυγχρονιστές. Άλλα οι δικοί μας «εκσυγχρονιστές» δεν πρόκειται να αρχίσουν από εκεί, γιατί οι περισσότεροι από αυτούς, πρώτον, είναι κεκαλυμμένοι ρατσιστές με «τους ντόπιους» και δεύτερον, έχουν αποικιοκρατική νοοτροπία (ή είναι κατεχόμενοι και αποικιοκρατούμενοι οι ίδιοι πνευματικά. Μπορεί μάλιστα να θεωρούν πως είναι ακόμα και καλό να είσαι satellite/vassal κ.λπ state και ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος «εκσυγχρονισμού»). Σε όλες τις κοινωνίες αυτές οι κάστες ανθρώπων, αυτοί οι ανθρωπολογικοί τύποι και αυτά τα παραρτήματα (εν πολλοίς -αλλά όχι μονάχα- προϊόντα του ψυχρού πολέμου) περιθωριοποιήθηκαν. Μονάχα μετά την περιθωριοποίηση τους άρχισαν οι κοινωνίες να ορθοποδούν, να αναπτύσσονται και να εκσυγχρονίζονται.
Επίσης μπορείτε να ψάξετε την U.N Special Committee on Decolonization. Το 2011 κηρύχθηκε η Τρίτη Διεθνής Δεκαετία για την Εξάλειψη της αποικιοκρατίας (ξεκίνησε το 1990). Το έχω επισημάνει και στο παρελθόν. Οι πλανητικές εξελίξεις έχουν διαφορετική πορεία από αυτήν που μας μαθαίνουν τα κυρίαρχα «αφηγήματα» της εποχής. Ανάποδα βλέπουμε τις πλανητικές εξελίξεις. Πως νομίζετε ότι άλλαξαν οι παγκόσμιοι συσχετισμοί δύναμης;
Πελατειακές σχέσεις και σχέσεις πατρωνίας δεν υπάρχουν μονάχα στο εσωτερικό των κρατών (με κύριους φορείς τα κόμματα), αλλά και στο διεθνές περιβάλλον, ανάμεσα σε κράτη. Και είναι οι εξωτερικές σχέσεις, σε όχι λίγες περιπτώσεις, που ενσταλάζονται, στρεβλώνουν και αλλοιώνουν το εσωτερικό, και όχι αντίστροφά όπως λέει το καλά θεμελιωμένο αξίωμα. Η Ελλάδα είναι ένα client state το οποίο σε διάφορες περιόδους της ιστορίας του «υποτροπιάζει» σε άλλες μορφές (puppet, vassal κ.λπ).
Η εμμονή και η καθήλωση των εξαρτημένων ηγεσιών συνεχίζει, σχεδόν δύο αιώνες τώρα, να αποζήτα «προστάτιδες δυνάμεις», πάτρωνες και κηδεμόνες. Και το έχουμε συνηθίσει κιόλας. Κοσμοϊστορικές αλλαγές συνέβησαν σε γεωπολιτικό, γεωοικονομικό, τεχνολογικό, κοινωνικό, δημογραφικό, πολιτισμικό και ιδεολογικό επίπεδο, ζήσαμε την εποχή της απο-αποικιοποίησης και εδώ τα ίδια. Πουθενά αλλού. Ο πολιτιστικός και πολιτικός ξεπεσμός της υποτελούς πολιτείας υπό καθεστώς αποικιοποίησης και κηδεμόνευσης στο αποκορύφωμα του.
Θα τα βλέπουν πρώην γαλλικές αποικίες της δυτικής Αφρικής και ευρωπαϊκές χώρες και θα γελάνε.
Όπως έχω γράψει και κατά το παρελθόν, είναι πολύ εύκολο να αναγνωριστεί μια πολιτική κίνηση που θα αξιώνει πραγματικά να μεταβάλλει την Ελλάδα σε ένα «κανονικό κράτος» (για να χρησιμοποιήσουμε ένα δικό τους όρο - την φράση αυτή χρησιμοποιούν ακριβώς όσοι έχουν μετατρέψει την Ελλάδα σε ένα ιδιαίτερου τύπου client-vassal state, ένα μεταμοντέρνο εδαφικό αποικιακό σουρωτήρι, το οποίο τάχα θέλουν να «εκσυγχρονίσουν»). Θα δώσει τέλος σε αυτόν τον ξεπεσμό, την αναξιοπρέπεια και τη διαστροφή -και θα αξιώσει τον περιορισμό- της άρρωστης κουλτούρας και των σχέσεων πατρωνίας, εξάρτησης και κηδεμονίας. Τα υπόλοιπα είναι για να τσακώνονται οι οπαδοί της πολύς «αριστεράς» με τους οπαδούς της πολύς «δεξιάς», αποκρύπτοντας τα ουσιώδη. Τα ελληνικά κόμματα αποτελούν ιδεολογική απάτη.
Ο ιστορική αρρώστια της ελλαδικής πολιτείας, δεν είναι η ελληνική κοινωνία, ο λαός και το έθνος, όπως θέλουν να μας πείσουν διάφοροι καλά κεκαλυμμένοι ρατσιστές, αλλά οι διαχρονικές εξωεθνικές «προστασίες», πατρωνίες και κηδεμονίες.
Μάλιστα -μετά από τις κοινές περιπολίες με τη γείτονα- μας πρότειναν τη δημιουργία κέντρου-πόλης κράτησης (υποδοχής το ονομάζουν) το οποίο θα διοικείται από υπαλλήλους της Frontex και την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (δεν έχει καμία σημασία που η πρόταση «απορρίφθηκε». Η πρόταση φανερώνει τον «προσανατολισμό»). Δηλαδή μας πρότειναν και απώλεια εδαφικής κυριαρχίας ή ορθότερα θα πρέπει να μιλάμε για τμηματική κυριαρχία υπό τη συνοδεία επικαλυπτόμενης εξουσίας. Αυτό είναι το μετα-κυρίαρχο σουρωτήρι και η μεταμοντέρνα κουρελού. Να μεταβληθεί η χώρα σε «χωματερή» και να συμμετέχει σε ένα παγκόσμιο σύστημα καταμερισμού κέντρων κράτησης.
Μα δεν μας είπαν πως εάν «βγαίναμε από την Ευρώπη» θα συνέβαινε ακριβώς αυτό; Δηλαδή πως θα μετατρεπόμασταν σε μια χώρα-χώρο κράτησης μεταναστών και προσφύγων; Δεν μας είπαν πως εάν «βγαίναμε από την Ευρώπη» θα περιφερειοποιούμασταν σε σχέση με την Τουρκία;
Πως είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά τώρα;
Παράλληλα διαβάζω πως περίπου 230.000 νέοι και νέες έχουν φύγει από το 2009 από την Ελλάδα. Μια χώρα που έχει πάνω από 1,2 εκατομμύρια ανέργους και από την οποία έχουν φύγει συνολικά πάνω από 500.000 άνθρωποι από το 2007 (και που ο μέσος όρος ηλικίας της βρίσκεται στα 43 έτη). Πριν λίγο καιρό είχα γράψει πως «πλέον δεν μιλάμε απλά για απώλεια κυριαρχίας, αποικιοποίηση και μετατροπή -ή ορθότερα εκφυλισμό- σε εξαρτημένο ή υποτακτικό (subordinate) σε υπερεθνικούς παράγοντες ημι-κρατικό δρώντα. Μιλάμε για ανθρωπολογική κοινωνική και εθνική εκποίηση, απίσχναση και καταστροφή».
Better poverty and privation than loss of European identity, it seems, διαπίστωσε πολύ ορθά ένα άρθρο στο forbes. «Ευρωπαϊκή» ταυτότητα, λοιπόν. Η Ελλάδα ως ένα ιδιαίτερου τύπου «ευρωπαϊκό» client-puppet state, ένας μετα-κυρίαρχος ημικρατικός δρώντας και ένα κατακερματισμένο εδαφικά μεταμοντέρνο σουρωτήρι, που θα έχει ως χαρακτηριστικό της την συμμετοχή σε ένα ευρωπαϊκό -και παγκόσμιο- καταμερισμό κέντρων κράτησης. Αυτή θα είναι η «ευρωπαϊκή» -διάσταση και- ταυτότητα της υπό κηδεμονία εξαρτημένης και υποτακτικής (subordinate) Ελλάδας.
Και με ποιο τρόπο ερμηνεύονται όλα τα προηγούμενα; Γιατί συμβαίνουν και μάλιστα με αυτή την σφοδρότητα; Επειδή είχες 300.000 παραπάνω δημοσίους υπαλλήλους -ουσιαστικά- απαντούν ορισμένοι - μη γελάτε, αυτή είναι η ερμηνεία τους για όλαόσα συμβαίνουν (*). Γελάει και το παρδαλό -«δεξιό» υπό τη συνοδεία της «αριστεράς»- κατσίκι. Και μάλιστα, δεν ερμηνεύονται απλά με αυτόν τον τρόπο, αλλά νομιμοποιούνται κιόλας.
Η Τουρκία (μεταξύ 1941 και 2015) έχει υπερ-τετραπλασιάσει (έχει αυξήσει κατά 4,4 φορές) τον πληθυσμό της ενώ η Ελλάδα κατά μιάμιση (1,5) φορά.
client state, satellite state, puppet state, neo-colony, indirect rule, protectorate, vassal state, periphery country, finlandization (*).
Εάν αποκτηθεί μια γενική εικόνα γύρω από αυτές τις έννοιες, θα φωτιστεί υπό διαφορετικό πρίσμα η πραγματικότητα του ελλαδικού κράτους, η εσωτερική πολιτική κατάσταση στη χώρα και τα ελλαδικά κόμμα ως ιδεολογική απάτη. Γιατί πολλά λόγια λένε διάφοροι αλλά για την ουσία και τον πυρήνα των ζητημάτων ουδείς ομιλεί.
Δεν γνωρίζουμε παρά μονάχα εντελώς επιφανειακά αυτούς τους όρους. Και δεν πρέπει άλλωστε να τους γνωρίζουμε. Διότι εάν τους γνωρίσουμε θα τους πάρει και θα τους σηκώσει όλους. Και τους «υπερ-αριστερούς» και τους «υπερ-δεξιούς» και τους «ευρωπαϊστές» και τους «εκσυγχρονιστές» που εγκλωβίζουν τους πολίτες σε ψευτοδιαμάχες.
Αυτό είναι το ψεύδος και η υποκρισία όσων φωνάζουν πως θέλουν να γίνουμε «κανονικό ή δυτικό» κράτος (κανονικά κράτη βέβαια υπάρχουν και πέραν της δυτικής Ευρώπης). Δεν γίνεται να χαρακτηρίζεσαι από τις προηγούμενες κατηγορίες (satellite, puppet, vassal κ.λπ state) και να γίνεις «κανονικό κράτος». Πρέπει να αποτινάξεις τα στοιχεία αυτά πρώτα. Από εκεί πρέπει να αρχίσουν οι πραγματικοί εκσυγχρονιστές. Άλλα οι δικοί μας «εκσυγχρονιστές» δεν πρόκειται να αρχίσουν από εκεί, γιατί οι περισσότεροι από αυτούς, πρώτον, είναι κεκαλυμμένοι ρατσιστές με «τους ντόπιους» και δεύτερον, έχουν αποικιοκρατική νοοτροπία (ή είναι κατεχόμενοι και αποικιοκρατούμενοι οι ίδιοι πνευματικά. Μπορεί μάλιστα να θεωρούν πως είναι ακόμα και καλό να είσαι satellite/vassal κ.λπ state και ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος «εκσυγχρονισμού»). Σε όλες τις κοινωνίες αυτές οι κάστες ανθρώπων, αυτοί οι ανθρωπολογικοί τύποι και αυτά τα παραρτήματα (εν πολλοίς -αλλά όχι μονάχα- προϊόντα του ψυχρού πολέμου) περιθωριοποιήθηκαν. Μονάχα μετά την περιθωριοποίηση τους άρχισαν οι κοινωνίες να ορθοποδούν, να αναπτύσσονται και να εκσυγχρονίζονται.
Επίσης μπορείτε να ψάξετε την U.N Special Committee on Decolonization. Το 2011 κηρύχθηκε η Τρίτη Διεθνής Δεκαετία για την Εξάλειψη της αποικιοκρατίας (ξεκίνησε το 1990). Το έχω επισημάνει και στο παρελθόν. Οι πλανητικές εξελίξεις έχουν διαφορετική πορεία από αυτήν που μας μαθαίνουν τα κυρίαρχα «αφηγήματα» της εποχής. Ανάποδα βλέπουμε τις πλανητικές εξελίξεις. Πως νομίζετε ότι άλλαξαν οι παγκόσμιοι συσχετισμοί δύναμης;
-----
(*) Αν μη τι άλλο, στην πολιτική κοινωνιολογία και γενικότερα στις πολιτικές επιστήμες υπάρχει πλούσιο υλικό. Έχουν αναπτυχθεί και άλλες έννοιες, πέρα από την βαλκανοποίηση και την φινλανδοποίηση, όπως βοσνιοποίηση, πορτορικανοποίηση και λιβανοποίηση.II
Ο ξεπεσμός, η ξεφτίλα και η οπισθοδρόμηση δεν έχει τελειωμό. Και δεν τις «βλέπουμε» καν, δεν τις αναγνωρίζουμε ως τέτοιες, λόγω της πολιτικής, δημοσιογραφικής και πνευματικής υποτελούς κάστας που κυριαρχεί στο δημόσιο χώρο.Πελατειακές σχέσεις και σχέσεις πατρωνίας δεν υπάρχουν μονάχα στο εσωτερικό των κρατών (με κύριους φορείς τα κόμματα), αλλά και στο διεθνές περιβάλλον, ανάμεσα σε κράτη. Και είναι οι εξωτερικές σχέσεις, σε όχι λίγες περιπτώσεις, που ενσταλάζονται, στρεβλώνουν και αλλοιώνουν το εσωτερικό, και όχι αντίστροφά όπως λέει το καλά θεμελιωμένο αξίωμα. Η Ελλάδα είναι ένα client state το οποίο σε διάφορες περιόδους της ιστορίας του «υποτροπιάζει» σε άλλες μορφές (puppet, vassal κ.λπ).
Η εμμονή και η καθήλωση των εξαρτημένων ηγεσιών συνεχίζει, σχεδόν δύο αιώνες τώρα, να αποζήτα «προστάτιδες δυνάμεις», πάτρωνες και κηδεμόνες. Και το έχουμε συνηθίσει κιόλας. Κοσμοϊστορικές αλλαγές συνέβησαν σε γεωπολιτικό, γεωοικονομικό, τεχνολογικό, κοινωνικό, δημογραφικό, πολιτισμικό και ιδεολογικό επίπεδο, ζήσαμε την εποχή της απο-αποικιοποίησης και εδώ τα ίδια. Πουθενά αλλού. Ο πολιτιστικός και πολιτικός ξεπεσμός της υποτελούς πολιτείας υπό καθεστώς αποικιοποίησης και κηδεμόνευσης στο αποκορύφωμα του.
Θα τα βλέπουν πρώην γαλλικές αποικίες της δυτικής Αφρικής και ευρωπαϊκές χώρες και θα γελάνε.
Όπως έχω γράψει και κατά το παρελθόν, είναι πολύ εύκολο να αναγνωριστεί μια πολιτική κίνηση που θα αξιώνει πραγματικά να μεταβάλλει την Ελλάδα σε ένα «κανονικό κράτος» (για να χρησιμοποιήσουμε ένα δικό τους όρο - την φράση αυτή χρησιμοποιούν ακριβώς όσοι έχουν μετατρέψει την Ελλάδα σε ένα ιδιαίτερου τύπου client-vassal state, ένα μεταμοντέρνο εδαφικό αποικιακό σουρωτήρι, το οποίο τάχα θέλουν να «εκσυγχρονίσουν»). Θα δώσει τέλος σε αυτόν τον ξεπεσμό, την αναξιοπρέπεια και τη διαστροφή -και θα αξιώσει τον περιορισμό- της άρρωστης κουλτούρας και των σχέσεων πατρωνίας, εξάρτησης και κηδεμονίας. Τα υπόλοιπα είναι για να τσακώνονται οι οπαδοί της πολύς «αριστεράς» με τους οπαδούς της πολύς «δεξιάς», αποκρύπτοντας τα ουσιώδη. Τα ελληνικά κόμματα αποτελούν ιδεολογική απάτη.
Ο ιστορική αρρώστια της ελλαδικής πολιτείας, δεν είναι η ελληνική κοινωνία, ο λαός και το έθνος, όπως θέλουν να μας πείσουν διάφοροι καλά κεκαλυμμένοι ρατσιστές, αλλά οι διαχρονικές εξωεθνικές «προστασίες», πατρωνίες και κηδεμονίες.
-----
Δεν υπάρχει περίπτωση ελληνικός πολιτικός σχηματισμός που θα αξιώσει περιορισμό των πελατειακών σχέσεων και των σχέσεων πατρωνίας σε διεθνές επίπεδο να μην περιορίσει αυτές τις σχέσεις στο εσωτερικό. Φατρίες, κάστες και πάσης φύσεως «προστάτιδες δυνάμεις», ήταν παραδοσιακά άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους.III
Εν τω μεταξύ, την περασμένη εβδομάδα κατέφθασαν στην Ελλάδα 48.000 πρόσφυγες και μετανάστες από την Τουρκία (πάνω από μισό εκατομμύριο από την αρχή του χρόνου). The International Organisation for Migration reported that Greece recorded the highest weekly migration inflow in 2015.Μάλιστα -μετά από τις κοινές περιπολίες με τη γείτονα- μας πρότειναν τη δημιουργία κέντρου-πόλης κράτησης (υποδοχής το ονομάζουν) το οποίο θα διοικείται από υπαλλήλους της Frontex και την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (δεν έχει καμία σημασία που η πρόταση «απορρίφθηκε». Η πρόταση φανερώνει τον «προσανατολισμό»). Δηλαδή μας πρότειναν και απώλεια εδαφικής κυριαρχίας ή ορθότερα θα πρέπει να μιλάμε για τμηματική κυριαρχία υπό τη συνοδεία επικαλυπτόμενης εξουσίας. Αυτό είναι το μετα-κυρίαρχο σουρωτήρι και η μεταμοντέρνα κουρελού. Να μεταβληθεί η χώρα σε «χωματερή» και να συμμετέχει σε ένα παγκόσμιο σύστημα καταμερισμού κέντρων κράτησης.
Μα δεν μας είπαν πως εάν «βγαίναμε από την Ευρώπη» θα συνέβαινε ακριβώς αυτό; Δηλαδή πως θα μετατρεπόμασταν σε μια χώρα-χώρο κράτησης μεταναστών και προσφύγων; Δεν μας είπαν πως εάν «βγαίναμε από την Ευρώπη» θα περιφερειοποιούμασταν σε σχέση με την Τουρκία;
Πως είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά τώρα;
Παράλληλα διαβάζω πως περίπου 230.000 νέοι και νέες έχουν φύγει από το 2009 από την Ελλάδα. Μια χώρα που έχει πάνω από 1,2 εκατομμύρια ανέργους και από την οποία έχουν φύγει συνολικά πάνω από 500.000 άνθρωποι από το 2007 (και που ο μέσος όρος ηλικίας της βρίσκεται στα 43 έτη). Πριν λίγο καιρό είχα γράψει πως «πλέον δεν μιλάμε απλά για απώλεια κυριαρχίας, αποικιοποίηση και μετατροπή -ή ορθότερα εκφυλισμό- σε εξαρτημένο ή υποτακτικό (subordinate) σε υπερεθνικούς παράγοντες ημι-κρατικό δρώντα. Μιλάμε για ανθρωπολογική κοινωνική και εθνική εκποίηση, απίσχναση και καταστροφή».
Better poverty and privation than loss of European identity, it seems, διαπίστωσε πολύ ορθά ένα άρθρο στο forbes. «Ευρωπαϊκή» ταυτότητα, λοιπόν. Η Ελλάδα ως ένα ιδιαίτερου τύπου «ευρωπαϊκό» client-puppet state, ένας μετα-κυρίαρχος ημικρατικός δρώντας και ένα κατακερματισμένο εδαφικά μεταμοντέρνο σουρωτήρι, που θα έχει ως χαρακτηριστικό της την συμμετοχή σε ένα ευρωπαϊκό -και παγκόσμιο- καταμερισμό κέντρων κράτησης. Αυτή θα είναι η «ευρωπαϊκή» -διάσταση και- ταυτότητα της υπό κηδεμονία εξαρτημένης και υποτακτικής (subordinate) Ελλάδας.
Και με ποιο τρόπο ερμηνεύονται όλα τα προηγούμενα; Γιατί συμβαίνουν και μάλιστα με αυτή την σφοδρότητα; Επειδή είχες 300.000 παραπάνω δημοσίους υπαλλήλους -ουσιαστικά- απαντούν ορισμένοι - μη γελάτε, αυτή είναι η ερμηνεία τους για όλαόσα συμβαίνουν (*). Γελάει και το παρδαλό -«δεξιό» υπό τη συνοδεία της «αριστεράς»- κατσίκι. Και μάλιστα, δεν ερμηνεύονται απλά με αυτόν τον τρόπο, αλλά νομιμοποιούνται κιόλας.
-----
(*) Αυτοί οι τύποι αξιώνουν «να γίνει η Ελλάδα κανονικό κράτος» υπερασπιζόμενοι τις σχέσεις πελατείας-πατρωνίας της Ελλάδας με άλλα «κανονικά κράτη» ως μέσο «εκσυγχρονισμού» και μετατροπής της Ελλάδας σε «κανονικό κράτος»...IV
To 1941, η Ελλάδα είχε πληθυσμό περίπου 7,3 εκατομμύρια, ενώ η Τουρκία περίπου 18 εκατομμύρια. Το 1981 τα μεγέθη είχαν διαμορφωθεί ως εξής: Ελλάδα 9,7 εκατομμύρια και Τουρκία 45,6 εκατομμύρια. Για το 2015 η εκτίμηση είναι: Ελλάδα κάτω από 11 εκατομμύρια και Τουρκία κάτω από 80 εκατομμύρια.Το 1941 η αναλογία ήταν 1 προς 2,4
Το 1981 η αναλογία ήταν 1 προς 4,7
Το 2015 η αναλογία είναι 1 προς 7,3
Η Τουρκία (μεταξύ 1941 και 2015) έχει υπερ-τετραπλασιάσει (έχει αυξήσει κατά 4,4 φορές) τον πληθυσμό της ενώ η Ελλάδα κατά μιάμιση (1,5) φορά.
-----
Το 1941 ο παγκόσμιος πληθυσμός ήταν κάτω από 2,5 δισεκατομμύρια. Το 2015 υπολογίζεται σε 7,4 δισεκατομμύρια (περίπου τριπλασιασμός).