I) ΒαυαροΓερμανία II) Παραίτηση και προσωπείο III) Υπνωτισμός, υποτακτικότητα και καταστροφή. Τρεις σύντομοι σχολιασμοί.

Ο βαθύς, ουσιαστικός και μακροπρόθεσμος -και όχι επιφανειακός και παροδικός- φόβος για τη Γερμανία, δεν είναι -και δεν θα έπρεπε να είναι- ούτε ο ισλαμιστικός ούτε ο ακροδεξιός (εάν χρειαστεί το γερμανικό κράτος θα τους «συμμαζέψει»). Το ουσιαστικό πολιτικό ζήτημα -και αυτό που θα έπρεπε να τρέμουν- είναι η πιθανή διεύρυνση ενός χάσματος ανάμεσα στη Βαυαρία και την υπόλοιπη Γερμανία (γενικότερα η διαφοροποίηση περιοχών - ζήτημα το οποίο χρησιμοποιήθηκε την δεκαετία του '30). Το ζήτημα της Βαυαρίας μπορεί εύκολα να ακολουθήσει την κυρίαρχη τάση των αυτονομιστικών και αποσχιστικών κινημάτων που βρίσκονται σε άνοδο (από την Καταλονία μέχρι τη Σκωτία και από το Βένετο μέχρι την Φλάνδρα).

Βέβαια υπάρχουν και άνθρωποι που αυτή την εξέλιξη (άνοδο αυτονομιστικών κινημάτων κ.λπ) την θεωρούν καλοδεχούμενη.


Στην καθηλωμένη, γεροντοκρατούμενη και υπό αιχμαλωσία ελληνική κοινωνία -η οποία απομυζάται και λεηλατείται- η αδυναμία και η παραίτηση φορά το προσωπείο της «ανοχής» προς το πολιτικό σύστημα και τους φυσικούς εκπροσώπους του - οι οποίοι επιδιώκουν να εξασφαλίσουν την εύνοια υπερεθνικων παραγόντων, με απεριόριστη συμμόρφωση στις όποιες επιθυμίες τους. Δεν είναι «ανοχή» όμως, είναι αδυναμία και παραίτηση της ελληνικής κοινωνίας.


Από την -επίσημη- έναρξη της κρίσης, το 2007-8, έχουν φύγει από τη χώρα πάνω από 500.000 -κατά βάση νέοι- άνθρωποι. Θα απολογηθεί κανείς γι'αυτή την μη αναστρέψιμη απώλεια;

Δεν είναι τυχαίο πως αοριστολογούν προκειμένου να εξαπατήσουν συνειδήσεις και δεν μιλούν συγκεκριμένα. Όταν οι ένοχοι, έχουν το θράσος να παρουσιάζονται στη δημόσια σφαίρα με χαμογελάκια και άνεση σαν να μη τρέχει τίποτα -ενώ θα έπρεπε να τρέμουν τα πόδια τους-, καταλαβαίνεις πως έχει καταργηθεί η ουσία του πολιτεύματος.

Σε μια χώρα που έχει πάνω από 1,2 εκατομμύρια ανέργους έχουν φύγει πάνω από 500.000 άνθρωποι (ο μέσος όρος ηλικίας ήταν 43 ετών, σίγουρα έχει ανέβει). Αντιληφθείτε τα μεγέθη. Ξυπνάτε.

Πλέον δεν μιλάμε απλά για απώλεια κυριαρχίας, αποικιοποίηση και μετατροπή -ή ορθότερα εκφυλισμό- σε εξαρτημένο ή υποτακτικό (subordinate) σε υπερεθνικούς παράγοντες ημι-κρατικό δρώντα. Μιλάμε για ανθρωπολογική κοινωνική και εθνική εκποίηση, απίσχναση και καταστροφή. Δεν υπάρχουν αντιστάσεις, αυτοσεβασμός, αντίληψη της κατάστασης στην οποία βρισκόμαστε; Αναίσθητοι είμαστε ή υπνωτισμένοι ή νεκρός οργανισμός; και ασχολούμαστε με πάσης φύσεως σαχλαμάρες. Αντιληφθείτε την έκταση και το βάθος της κατάστασης. Ξυπνήστε.

Τα μεγέθη, δυστυχώς, είναι μεγαλύτερα καθώς δεν υπάρχουν στοιχεία για τα έτη 2007, 2009, 2014 και 2015. Since the 2007-8 financial crisis, 505,666 Greeks have left Greece, which has suffered two bailouts and years of harsh austerity and high unemployment, according to Eurostat, the European Union’s statistical office. But the true figure of Greeks is likely to be even higher, because Eurostat does not have figures for 2007, 2009, 2014 or 2015 [euractiv].