Θεμελιώδες πρόβλημα της Ε.Εκαι της €uroζώνης δεν είναι η «λιτότητα». Θεμελιώδη προβλήματα είναι η δημιουργία υβριδικών sui generis μετα-κυρίαρχων πολιτειακών καθεστώτων, η μετα-εθνικότητα και η μετα-δημοκρατία, η αποδόμηση των εθνικών πολιτικών συστημάτων και η αγνόησή ή χειραγώγηση της βούλησης των ευρωπαϊκών εθνικών δήμων μέσω εξωεθνικών και εξωθεσμικών παρεμβάσεων, τα διευθυντήρια, οι αυτονομήσεις και τα πολιτειακά μορφώματα που προσιδιάζουν σε ημι-κρατικούς δρώντες, η σύζευξη και a la carte χρήση διακυβερνητισμού και ομοσπονδιακότητας, η αδυναμία υπέρβασης της εθνοκρατικής δομής, ο μετασχηματισμός της γερμανικής οικονομικής δύναμης σε πολιτική τέτοια μέσω της €uroζώνης, οι εκτός ελέγχου και λογοδοσίας υπερεθνικοί θεσμοί, η ιδεολογίατης υπερεθνικότητας, το περίφημο δημοκρατικό έλλειμμα.
Αυτά είναι μερικά από τα μεγάλα προβλήματα-ζητήματα του ευρωπαϊκού πλαισίου. Και αυτά είναι προβλήματα δομικά και όχι «λιτότητας». Οι μονοθεματικές και επιφανειακές αναφορές περί «λιτότητας» και οι συνθηματολογικές επικλήσεις περί «δημοκρατίας» από οπαδούς της μετα-εθνικότητας και της μετα-κυριαρχίας (από τους οποίους ακούμε συνεχώς για «Ευρώπη» αλλά σπάνια για Ελλάδα) είναι υποκριτικές και κινούνται στα πλαίσια ενός ελλαδοευρωπαϊσμού και €uroλαϊκισμού ο οποίος προσπαθεί ως 8% να ηγεμονεύσει επί του 82%.
Ο ελλαδοευρωπαϊσμός, πέρα από υλικά, απέτυχε και ηθικά, στις συνειδήσεις. Ο ανισόρροπος μετα/υπερεθνικός, παρασιτικός και επαρχιώτικος χαρακτήρας του, συνεισέφερε στον εκτροχιασμό, στη συντριβή και στον πανευρωπαϊκό εξευτελισμό. Λες και χώρες που χαρακτηρίζονταν από έναν πιο ισορροπημένο εθνοκεντρικό ευρωπαϊσμό (όπως η Δανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία, η Πολωνία, η Ιταλία και η Ιρλανδία) λόγω της ιδιαίτερης κουλτούρας που επικρατεί στο εσωτερικό τους και η οποία έχει ως άξονα την προάσπιση και διαφύλαξη της πολιτιστικής τους κληρονομιάς και ταυτότητας από εξωγενείς επιρροές (αντίθετα σε εμάς υπήρξε λυσσαλέος πολιτισμικός πόλεμος), δεν είναι «ευρωπαϊκές».
Αυτά είναι μερικά από τα μεγάλα προβλήματα-ζητήματα του ευρωπαϊκού πλαισίου. Και αυτά είναι προβλήματα δομικά και όχι «λιτότητας». Οι μονοθεματικές και επιφανειακές αναφορές περί «λιτότητας» και οι συνθηματολογικές επικλήσεις περί «δημοκρατίας» από οπαδούς της μετα-εθνικότητας και της μετα-κυριαρχίας (από τους οποίους ακούμε συνεχώς για «Ευρώπη» αλλά σπάνια για Ελλάδα) είναι υποκριτικές και κινούνται στα πλαίσια ενός ελλαδοευρωπαϊσμού και €uroλαϊκισμού ο οποίος προσπαθεί ως 8% να ηγεμονεύσει επί του 82%.
Ο ελλαδοευρωπαϊσμός, πέρα από υλικά, απέτυχε και ηθικά, στις συνειδήσεις. Ο ανισόρροπος μετα/υπερεθνικός, παρασιτικός και επαρχιώτικος χαρακτήρας του, συνεισέφερε στον εκτροχιασμό, στη συντριβή και στον πανευρωπαϊκό εξευτελισμό. Λες και χώρες που χαρακτηρίζονταν από έναν πιο ισορροπημένο εθνοκεντρικό ευρωπαϊσμό (όπως η Δανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία, η Πολωνία, η Ιταλία και η Ιρλανδία) λόγω της ιδιαίτερης κουλτούρας που επικρατεί στο εσωτερικό τους και η οποία έχει ως άξονα την προάσπιση και διαφύλαξη της πολιτιστικής τους κληρονομιάς και ταυτότητας από εξωγενείς επιρροές (αντίθετα σε εμάς υπήρξε λυσσαλέος πολιτισμικός πόλεμος), δεν είναι «ευρωπαϊκές».
.~`~.
Για περαιτέρω ιχνηλάτηση και πληρέστερη προοπτική
Για περαιτέρω ιχνηλάτηση και πληρέστερη προοπτική
Η Ευρώπη σε εξέλιξη. Προβλήματα και προοπτικές στο άμεσο μέλλον - μέρος α´.
Ελλαδικός «ευρωπαϊσμός» και αλλοίωση, χειραγωγηση και σύγχυση ταυτοτήτων μέσω τεχνητών διπολισμών και άρνησης της εθνικής διάστασης.
Το «δημοκρατικό έλλειμμα» της Ε.Ε και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή: μια αμφισβητούμενη εξουσία.
Η μεταβαλλόμενη οντολογία της ενοποιητικής διαδικασίας: ιδεαλισμός, ρεαλισμός ή ουτοπία: I) Αυταρχισμός και το μετα-νεωτερικό ευρωπαϊκό μοντέλο διακυβέρνησης και II) Η επανεμφάνιση του γερμανικού ζητήματος και το διογκούμενο δημοκρατικό έλλειμμα.
Περί «Ευρωσκεπτικισμού» - μέρος α´. Η περίπτωση του «Ευρωρεφορμισμού».
Υπερεθνικότητα (supranationalism), διακυβερνητισμός (intergovernmentalism), κυριαρχία (sovereignty) και αυτοδιάθεση (self-determination). Εισαγωγή.
Με αφορμή μια επισήμανση του Joschka Fischer. Κυριαρχία, ηγεμονία, εθνικό κράτος και «Ευρώπη».
I) Emmanuel Todd on Europe - Can the European Union Hold? και II) αναφορές στο έργο του.
«Γκωλισμός» (Gaullism) Και «Ευρωπαϊσμός». Σύντομο Σχόλιο.
Υπερεθνικές πολιτικές οντότητες και εθνικά οργανωμένος κόσμος. Σύντομη αναφορά.
«Νεομεσαιωνισμός», Ευρωπαϊκή Ένωση, κυριαρχία και περιφερειακή ολοκλήρωση κρατών.
I) Τα πάντα εν σοφία εποίησα (άνωθεν και έξωθεν) και II) Θεμέλια συνοχής.
Περί «λαϊκισμού». Σύντομη αναφορά.
Φεντεραλισμός και εθνότητες. Σύντομη εισαγωγική αναφορά.
Χριστιανοδημοκρατία, ορντολιμπεραλισμός και «Ευρώπη». Εισαγωγικό σχόλιο.
Ο ΟρντοΛιμπεραλισμός ως οικονομική Θεολογία της Τάξης και επικοινωνιακός λόγος.
Το τέλος τής χριστιανοδημοκρατίας. Τι σημαίνει για την Ευρώπη η πτώση τού κινήματος.
I) Σύντομη αναφορά στις κυρίαρχες ιδεολογίες και II) την άνοδο του «εθνικισμού» στην «Ευρώπη».
Εἶπα καί ἐλάλησα, ἁμαρτίαν οὐκ ἒχω. Ηγεμονισμός και κυριαρχία. Μια αναφορά.
Ένα μοιραίο -ιστορικό- σφάλμα;