Τρία σχόλια για τον πλανητικό μετασχηματισμό: Περί «Δύσεως», πολυπληθέστερων χωρών και μεγεθών αστικοποίησης.

1.Οι Ηνωμένες Πολιτείες αντιπροσωπεύουν το 4,45% του παγκόσμιου πληθυσμού. Η Δυτική -ή Ατλαντική- Ευρώπη (Πορτογαλία, Ισπανία, Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο), της οποίας ο πολιτισμός κυριάρχησε τους τελευταίους αιώνες σε πλανητική κλίμακα, αντιπροσωπεύει στις μέρες μας μόλις το 2,57% του παγκόσμιου πληθυσμού (εάν προσθέσουμε το Βέλγιο και την Ολλανδία δεν υπερβαίνει το 3%). Η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιπροσωπεύει το 7% ενώ η Ευρωζώνη το 4,6% του παγκόσμιου πληθυσμού. Ο Αγγλοσαξωνικός κόσμος ή η «Αγγλόσφαιρα» αντιπροσωπεύει περίπου το 6,1% του παγκόσμιου πληθυσμού.

Εν ολίγοις. Εάν υποθέσουμε πως υπάρχει κάτι το οποίο μπορούμε να ονομάσουμε «Δύση», και ως «Δύση» περιγράψουμε το Διατλαντικό/ΕυρωΑτλαντικό πολυμερές θεσμοκεντρικό σύστημα (Η.Π.Α και Ε.Ε) ή την «Αγγλόσφαιρα» συν την Ε.Ε, η «Δύση», αντιπροσωπεύει μόλις το 12-3% του παγκόσμιου πληθυσμού.

Πρώτα από όλα, λοιπόν, η ανεπτυγμένη «Δύση» παρακμάζει -ή η σχετική της δύναμη μειώνεται-, γιατί αντιπροσωπεύει λιγότερο από το 15% του παγκόσμιου πληθυσμού, ενώ οι αναπτυσσόμενες Κίνα και Ινδία, για παράδειγμα, αντιπροσωπεύουν το 37% (αυτές τις ημέρες ο Ινδός πρωθυπουργός επισκέπτεται την Κίνα). Η παρακμή της «Δύσης» ήταν αναπόφευκτη από τη στιγμή που η διαδικασία της εκβιομηχάνισης και του εκσυγχρονισμού επεκτάθηκε στον υπόλοιπο πλανήτη.

Πιθανές διαφοροποιήσεις στα οικονομικά, πολιτικά και παραγωγικά συστήματα της «Δύσεως», μονάχα για μικρό χρονικό διάστημα θα μπορούσαν να επιταχύνουν ή να επιβραδύνουν αυτή την πτωτική πορεία. Δεν θα μπορούσαν να αναστρέψουν όμως αυτήν τη διαδικασία. Η δημογραφική συρρίκνωση της «Δύσεως» και η μείωση του μεριδίου της επί του παγκόσμιου Α.Ε.Π, από τη δεκαετία του 1970, είναι σταδιακή, αλλά συνεχής (τα ίδια ίσχυαν και για την Ε.Σ.Σ.Δ, η παρακμή και η πτώση της οποίας, εν τέλει, αποδείχτηκε πως δεν ήταν τίποτα άλλο, παρά το προοίμιο-προανάκρουσμα της παρακμής ή κρίσης της «Δύσεως»). Η «Δύση», σταδιακά από τη δεκαετία του 1970, με επιταχυνόμενους ρυθμούς από τη δεκαετία του 1990 και δαιμονιώδεις από τη δεκαετία του 2000, βρίσκεται σε μια διαδικασία απομείωσης όλων αναπτυξιακών της μεγεθών σε σχέση με τα συνολικά πλανητικά μεγέθη.

Τα ίδια και χειρότερα ισχύουν εάν ορίσουμε, υποθετικά, την «Δύση» γύρω από έναν ιδεαλιστικό άξονα ο οποίος κινείται γενικώς και αορίστως μεταξύ «διαφωτισμού», «προοδευτισμού» και «φιλελευθερισμού», και, κατά αυτόν τον τρόπο την συρρικνώσουμε χρονολογικά σε μόλις δύο αιώνες και γεωγραφικά σε τρεις χώρες. Ο γεωγραφικός πυρήνας αυτής της υποθετικής «Δύσεως» θα εδραζόταν στις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γαλλία. Για περίπου ενάμισι αιώνα, αυτή η «Δύση» ήταν τόσο κυρίαρχη, που κατάφερε να πλανητικοποιήσει τους εσωτερικούς της ανταγωνισμούς και να προωθήσει τον πολιτισμό της μέσω ιδεολογικών, οικονομικών και στρατιωτικών μέσων, αγνοώντας τη συντριπτική πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού.


2.Από τις 25 πολυπληθέστερες χώρες του πλανήτη, εννέα (9) προέρχονται από την ανατολική Ασία και την Ασία του Ειρηνικού, τέσσερις (4) από την Αφρική (εάν συνυπολογίσουμε και την Αίγυπτο πέντε), τέσσερις (4) από την περιοχή που βρίσκεται ανάμεσα στην ανατολική Μεσόγειο και την Ινδία ή την περιοχή της ευρύτερης Μέσης Ανατολής, μια (1) από την Νότια Αμερική, δύο (2) από τη Βόρεια Αμερική και τέσσερις (4) από την Ευρώπη. Και βέβαια υπάρχει και η μεγαλύτερη σε έκταση χώρα στον πλανήτη, η οποία είναι μια ήπειρος από μόνη της και την οποία μπορείτε να την τοποθετήσετε όπου θέλετε μιας και συνορεύει τόσο με την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή, όσο και με την Ασία. Η Ρωσία είναι η 9η πολυπληθέστερη χώρα στον πλανήτη (και η οικονομία της κυμαίνεται στα ίδια περίπου επίπεδα).

Όσον αφορά τις ευρωπαϊκές χώρες, η Γερμανία βρίσκεται στην 16η θέση με 82 εκατομμύρια κατοίκους και η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ιταλία, ακολουθούν στην 21η, 22η και 23η θέση αντίστοιχα. Ένας χάρτης με τις 20 πολυπληθέστερες χώρες θα αποτύπωνε μόλις μια ευρωπαϊκή χώρα. Ένας χάρτης με τις 15 πολυπληθέστερες, καμία.


Οι χώρες αναλυτικά: Ανατολική Ασία και Ασία του Ειρηνικού: China, India, Indonesia, Bangladesh, Japan, Philippines, Vietnam, Thailand, Burma. Ευρύτερη Μέση Ανατολή ή Κεντρική Rimland: Pakistan, Turkey, Iran, Egypt. Αφρική: Congo, Ethiopia, Nigeria, South Africa. Ευρώπη: U.K, France, Germany, Italy. Βόρεια Αμερική: Mexico, U.S.A. Νότια Αμερική: Brazil, και, τέλος, Russia.


3.Ο αστικός (urban) πληθυσμός της Κίνας είναι πάνω από 750 εκατομμύρια, δηλαδή υπερδιπλάσιος από τον συνολικό πληθυσμό των Ηνωμένων Πολιτειών και σχεδόν τριπλάσιος από τον αστικό πληθυσμό τους, ο οποίος κυμαίνεται περίπου στα 270 εκατομμύρια. Το ποσοστό αστικοποίησης στις Η.Π.Α αγγίζει το 83% ενώ στην Κίνα βρίσκεται μόλις στο 54%.

Ο αστικός πληθυσμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι περίπου 380 εκατομμύρια ενώ ο αστικός πληθυσμός της Ευρωζώνης είναι περίπου 250 εκατομμύρια. Το ποσοστό αστικοποίησης κυμαίνεται στο 75%.

Δηλαδή, ο αστικός πληθυσμός της Κίνας είναι μεγαλύτερος από τον αστικό πληθυσμό Ηνωμένων Πολιτειών και Ευρωπαϊκής Ένωσης, συνυπολογιζομένων. Συγκεκριμένα, περίπου 100 εκατομμύρια μεγαλύτερος. Εάν δε υπολογίσουμε Ηνωμένες Πολιτείες και Ευρωζώνη, ο αστικός πληθυσμός της Κίνας είναι πάνω από 200 εκατομμύρια ανθρώπους μεγαλύτερος.

.~`~.
Για περαιτέρω ιχνηλάτηση και πληρέστερη προοπτική