Ένας ιστορικός κύκλος δύο αιώνων, ο οποίος μοιάζει στις μέρες μας να ολοκληρώνεται, θα είχε προ πολλού ολοκληρωθεί εάν η «Δύση» της Ευρώπης, δηλαδή το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία, δεν είχε διευρυνθεί και μετασχηματιστεί σε «Δύση» πλανητική. Χωρίς τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο πιθανότατα θα είχαν χάσει μεγάλο μέρος της επιρροής και της δύναμης τους αρκετά νωρίτερα, ήδη από τα μέσα του 20ου αιώνα.
Ο πυρήνας της «Δύσης» από ευρωπαϊκός έγινε πλανητικός υπό την ηγεμόνευση των Ηνωμένων Πολιτειών και οι «δυτικές αξίες» πλανητικοποίηθηκαν στον βαθμό και κατ'αναλογία της πλανητικοποίησης της ισχύος των Ηνωμένων Πολιτειών.
1) Οι κύριοι φορείς των ιδεολογιών δεν είναι οι τάξεις, τα άτομα ή οι κοινωνίες των πολιτών, αλλά τα κράτη. Σε τι θέση βρίσκονται στις μέρες μας, οι Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία (κράτη τα οποία ταυτίστηκαν ιστορικά με ορισμένα κοινωνικοπολιτικά ρεύματα και ρεύματα ιδεών) στον παγκόσμιο συσχετισμό δύναμης - αυξάνεται η επιρροή και η δύναμη τους ή μειώνεται; 2) Τι συμβαίνει στο εσωτερικό των τριών αυτών χωρών;
Πάρτε σαν υπόθεσης εργασίας -έστω και αν διαφωνείτε- την πρώτη πρόταση, προβληματιστείτε πάνω στη δεύτερη, και, βγάλτε τα συμπεράσματα σας σε μια τρίτη.
Υ.γ: Το καθοριστικότερο γεγονός αυτής της εξέλιξης ήταν πως η ηγεμονική μετάβαση έγινε από το Ηνωμένο Βασίλειο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η ιδιαιτερότητα του αγγλοσαξωνικού κόσμου έγκειται στο εξής: ο «λιμπεραλισμός» αποτελεί συστατικό στοιχείο της -«εντόπιας, αυτόχθονης, εθνικής, πολιτισμικής, ιστορικής» ή όπως αλλιώς θέλετε- ταυτότητας του κόσμου αυτού. Έτσι αυτές οι χώρες, πάντα θα είναι λιμπεραλ. Ίσως συντηρητικά λίμπεραλ, αλλά πάντως λίμπεραλ. Βέβαια οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ένας κόσμος ολόκληρος, ιδιαίτερα πολυσύνθετος.
Ο πυρήνας της «Δύσης» από ευρωπαϊκός έγινε πλανητικός υπό την ηγεμόνευση των Ηνωμένων Πολιτειών και οι «δυτικές αξίες» πλανητικοποίηθηκαν στον βαθμό και κατ'αναλογία της πλανητικοποίησης της ισχύος των Ηνωμένων Πολιτειών.
1) Οι κύριοι φορείς των ιδεολογιών δεν είναι οι τάξεις, τα άτομα ή οι κοινωνίες των πολιτών, αλλά τα κράτη. Σε τι θέση βρίσκονται στις μέρες μας, οι Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία (κράτη τα οποία ταυτίστηκαν ιστορικά με ορισμένα κοινωνικοπολιτικά ρεύματα και ρεύματα ιδεών) στον παγκόσμιο συσχετισμό δύναμης - αυξάνεται η επιρροή και η δύναμη τους ή μειώνεται; 2) Τι συμβαίνει στο εσωτερικό των τριών αυτών χωρών;
Πάρτε σαν υπόθεσης εργασίας -έστω και αν διαφωνείτε- την πρώτη πρόταση, προβληματιστείτε πάνω στη δεύτερη, και, βγάλτε τα συμπεράσματα σας σε μια τρίτη.
Υ.γ: Το καθοριστικότερο γεγονός αυτής της εξέλιξης ήταν πως η ηγεμονική μετάβαση έγινε από το Ηνωμένο Βασίλειο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η ιδιαιτερότητα του αγγλοσαξωνικού κόσμου έγκειται στο εξής: ο «λιμπεραλισμός» αποτελεί συστατικό στοιχείο της -«εντόπιας, αυτόχθονης, εθνικής, πολιτισμικής, ιστορικής» ή όπως αλλιώς θέλετε- ταυτότητας του κόσμου αυτού. Έτσι αυτές οι χώρες, πάντα θα είναι λιμπεραλ. Ίσως συντηρητικά λίμπεραλ, αλλά πάντως λίμπεραλ. Βέβαια οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ένας κόσμος ολόκληρος, ιδιαίτερα πολυσύνθετος.
.~`~.
Για περαιτέρω ιχνηλάτηση και πληρέστερη προοπτική
Για περαιτέρω ιχνηλάτηση και πληρέστερη προοπτική
Γιατί επικράτησαν οι «φιλελεύθερες δημοκρατίες» στον 20ο αιώνα και τέσσερις Μεγα-Τάσεις που θα καθορίσουν τον 21ο αιώνα.
Δυτικο(ευρω)κεντρικός επαρχιωτισμός. Ο Αγγλόφωνος κόσμος - μέρος α´.
Γιατί ο φιλελευθερισμός αρέσει στους Αμερικανούς -ή γιατί δεν αρέσει ο ρεαλισμός- και η ρητορική εναντίον της πρακτικής.
Governing the World: The Rise and Fall of an Idea (Internationalism, Imperialism, The era of Anglo-American world power and the establishment of the League of Nations and its successor, the United Nations) University Lecture with Professor Mark A. Mazower.
Άκουσε ο Κομφούκιος να λένε: Περί εθνικής ή διεθνούς προπαγάνδας - εθνικού συμφέροντος και οικουμενικού καλού - Και ο Κομφούκιος αποκρίθηκε... E.H.Carr.
Η γερμανική «ιδιαίτερη πορεία» και οι γερμανικές προοπτικές.
I) Είναι οι Δημοκρατίες Αναγκαία Ειρηνόφιλες; II) Το Εμπόριο και ο Πόλεμος και III) Παγκοσμιοποίηση: Πολιτική, Οικονομία και Κατανομή. Ο Παναγιώτης Κονδύλης για τρία κυρίαρχα μυθεύματα.
Δυτικο(ευρω)κεντρικός επαρχιωτισμός. Ο Αγγλόφωνος κόσμος - μέρος α´.
Γιατί ο φιλελευθερισμός αρέσει στους Αμερικανούς -ή γιατί δεν αρέσει ο ρεαλισμός- και η ρητορική εναντίον της πρακτικής.
Governing the World: The Rise and Fall of an Idea (Internationalism, Imperialism, The era of Anglo-American world power and the establishment of the League of Nations and its successor, the United Nations) University Lecture with Professor Mark A. Mazower.
Άκουσε ο Κομφούκιος να λένε: Περί εθνικής ή διεθνούς προπαγάνδας - εθνικού συμφέροντος και οικουμενικού καλού - Και ο Κομφούκιος αποκρίθηκε... E.H.Carr.
Η γερμανική «ιδιαίτερη πορεία» και οι γερμανικές προοπτικές.
I) Είναι οι Δημοκρατίες Αναγκαία Ειρηνόφιλες; II) Το Εμπόριο και ο Πόλεμος και III) Παγκοσμιοποίηση: Πολιτική, Οικονομία και Κατανομή. Ο Παναγιώτης Κονδύλης για τρία κυρίαρχα μυθεύματα.