Εάν έπρεπε, οπωσδήποτε, να βρω κάτι «θετικό», μέσα σε όλον αυτόν το βόρβορο και την άθλια κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το κομματικό σύστημα της χώρας, αυτό θα ήταν, μάλλον, το εξής: Θα γίνει τελικά φανερό εάν, και κατά πόσο, η ελληνική κοινωνία διαθέτει τα ψυχικά αποθέματα και τις πνευματικές δυνάμεις να νοηματοδοτήσει τον εαυτό της ως διακριτή πολιτική παρουσία στον 21ο αιώνα - δηλαδή, εάν, και κατά πόσο, θα γεννήσει πολιτικά ρεύματα και κόμματα μέσω των οποίων θα δηλώνει πως έχει λόγο ύπαρξης.
Γιατί, εάν ο έσχατος «αριστερός και δεξιός» πολιτικός σου ορίζοντας -ως κόμμα ή ιδεολογικό ρεύμα- είναι, η μετάφραση ή/και η παπαγαλία των Ντε Λεζ, Τριανταφύλλου, Λούμαν, Λακάν, Μαραντζίδη, Φρίντμαν, Ντεριντά, Ρωλς, Ράμφο, Ζίζεκ, Σεβαστάκη (και δεν ξέρω εγώ ποιου άλλου), οι μνήμες του εμφυλίου, η δήλωση πως «η Ευρώπη αλλάζει» και η αυτοπροβολή σου ως «Αντι/Ευρωπαϊστής ή Αντι/Μνημονιακός-Μερκελιστής», αυτό δεν σημαίνει πως έχεις και κάτι προσφέρεις ή κάτι να πεις για τις ανάγκες και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η συγκεκριμένη κοινωνία, στην οποία απευθύνεσαι, από την οποία ψηφίζεσαι και η οποία είναι η βάση νομιμοποίησης και ο λόγος -υποτίθεται- για τον οποίον υπάρχεις.
Οι κοινωνίες, οι συλλογικότητες, τα κράτη και τα έθνη δεν υπάρχουν «στο ρελαντί». Το ότι υπάρχεις στο παρόν (έστω φυτοζωόντας και παπαγαλίζοντας) δεν σημαίνει για κανέναν λόγο πως θα -συνεχίσεις να- υπάρχεις και στο μέλλον (έστω φυτοζωόντας και παπαγαλίζοντας).
Γιατί, εάν ο έσχατος «αριστερός και δεξιός» πολιτικός σου ορίζοντας -ως κόμμα ή ιδεολογικό ρεύμα- είναι, η μετάφραση ή/και η παπαγαλία των Ντε Λεζ, Τριανταφύλλου, Λούμαν, Λακάν, Μαραντζίδη, Φρίντμαν, Ντεριντά, Ρωλς, Ράμφο, Ζίζεκ, Σεβαστάκη (και δεν ξέρω εγώ ποιου άλλου), οι μνήμες του εμφυλίου, η δήλωση πως «η Ευρώπη αλλάζει» και η αυτοπροβολή σου ως «Αντι/Ευρωπαϊστής ή Αντι/Μνημονιακός-Μερκελιστής», αυτό δεν σημαίνει πως έχεις και κάτι προσφέρεις ή κάτι να πεις για τις ανάγκες και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η συγκεκριμένη κοινωνία, στην οποία απευθύνεσαι, από την οποία ψηφίζεσαι και η οποία είναι η βάση νομιμοποίησης και ο λόγος -υποτίθεται- για τον οποίον υπάρχεις.
Μπορείς να απευθυνθείς και σε άλλες κοινωνίες, που είναι πιο κοντά στα γούστα σου εάν θες.
Οι κοινωνίες, οι συλλογικότητες, τα κράτη και τα έθνη δεν υπάρχουν «στο ρελαντί». Το ότι υπάρχεις στο παρόν (έστω φυτοζωόντας και παπαγαλίζοντας) δεν σημαίνει για κανέναν λόγο πως θα -συνεχίσεις να- υπάρχεις και στο μέλλον (έστω φυτοζωόντας και παπαγαλίζοντας).
.~`~.