Πλανητικός μετασχηματισμός. Ελπίδα, εξευτελισμός και φόβος. Ασία, Αραβικός κόσμος και Δύση.

O Dominique Moïsi, Γάλλος διεθνοπολιτικός αναλυτής, εξέδωσε πριν λίγα χρόνια ένα βιβλίο με τίτλο The Geopolitics of Emotion. Στο βιβλίο του προσδιόρισε τρία βασικά συναισθήματα, της ελπίδας, του εξευτελισμού και του φόβου, ως τους κυρίαρχους παράγοντες που διαμορφώνουν τη γεωπολιτική των τριών κυριοτέρων περιφερειακών κέντρων εξουσίας.

Η Ασία, σύμφωνα με τον Moïsi, ενσαρκώνει την ελπίδα και ωθείται από έναν απίστευτο δυναμισμό. Ο Αραβικός κόσμος κινητοποιείται με κύριο συναισθηματικό μοχλό τον εξευτελισμό και τη θυματοποίηση. Και η Δύση, σύμφωνα με τον συγγραφέα, όλο και περισσότερο διαμορφώνεται γύρω από τον συναισθηματικό άξονα του φόβου ως κύριο χαρακτηριστικό της [1].

Είναι μια απλοϊκή, αν και επίκαιρη προσέγγιση. Γιατί όμως φόβος; Απαντώ.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις [2], έως το 2015-17, και για πρώτη φορά μετά από 300 χρόνια, το μέγεθος της μεσαίας τάξης στην Ασία ή ο αριθμός των ασιατικών μεσοκαταναλωτικών στρωμάτων, θα ισούται με αυτόν της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής μαζί (σε ένα άλλο στατιστικό που έχει ενδιαφέρον, ήδη, το 44% των χρηστών του διαδικτύου βρίσκεται στην Ασία, το 21% στην Ευρώπη και μόλις το 11% στη Βόρεια Αμερική [3]). Μέχρι το 2021-25, εάν συνεχιστούν οι σημερινές τάσεις, θα μπορούσαν να υπάρχουν περισσότερα από 1,5 δισεκατομμύρια Ασιάτες μέλη της μεσαίας τάξης. Μόνο στην Κίνα, θα μπορούσαν να υπάρχουν πάνω από 670 εκατομμύρια άτομα (δηλαδή περισσότερα άτομα από ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση ή από το σύνολο του πληθυσμού των Ηνωμένων Πολιτειών, του Καναδά και του Μεξικού).

Το 1820, το μέγεθος της οικονομίας της Κίνας αποτελούσε το 33% του παγκόσμιου Α.Ε.Π - με τις χώρες που αποτελούν τη σημερινή Ε.Ε να κατέχουν μερίδιο επί του συνόλου της πλανητικής οικονομίας ανάμεσα στο 20 με 25% (οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν ανύπαρκτες ως οικονομικό μέγεθος). Από το 1 μ.Χ έως και το 1820 μ.Χ, επί δεκαοχτώ συναπτούς αιώνες ή για 1800 χρόνια, η Κίνα ήταν η μεγαλύτερη οικονομία στον πλανήτη [4]. Από το 1820 και ύστερα, και μονάχα μετά τους Πολέμους του Οπίου, αναδύεται ως πρώτη οικονομική δύναμη η δυτική Ευρώπη ως σύνολο, με τις Ηνωμένες Πολιτείες να ξεπερνούν το Ηνωμένο Βασίλειο για πρώτη φορά το 1870 και να καθιερώνονται ως η μεγαλύτερη οικονομική δύναμη. Εντός του 2014, ενημερωθήκαμε πως η Κίνα είναι η μεγαλύτερη οικονομία στον πλανήτη, και, για πρώτη φορά μετά από σχεδόν 150 χρόνια, οι Η.Π.Α βρίσκονται στην δεύτερη θέση [5].

Ο πλανήτης, μετά από ένα διάλειμμα (το οποίο ονομάστηκε νεωτερικότητα), μια παρένθεση ή μια ανωμαλία 200 χρόνων, επιστρέφει στην κανονικότητα του.

.~`~.
Για περαιτέρω ιχνηλάτηση και πληρέστερη προοπτική

- Πλανητικός μετασχηματισμός.

- Δυτικοευρωκεντρισμός.

- Κίνα και δυτικο(ευρω)κεντρικός επαρχιωτισμός. Μια σύντομη αναφορά.

- Πλανητικός μετασχηματισμός - Tο τέλος του μακρού 20ού αιώνα.

- When China Rules the World: the End of the Western World and the Birth of a New Global Order.

- Για πρώτη φορά μετά το 1872.

- There's nothing you can do, to stop it from happening.

- Thinking Inter-Culturally: From racist and Eurocentric Monologism to Inter-Civilizational Dialogism - John M. Hobson, Professor of Politics and International Relations.

- After Western Hegemony – 40th World Congress of Sociology / Μετά τη Δυτική Ηγεμονία - Παγκόσμιο Συνέδριο Κοινωνιολογίας.

- The global transformation: the nineteenth century and the making of modern international relations. Barry Buzan and George Lawson.