Εν τέλει, το πιθανότερο δίλημμα στο οποίο ενδέχεται να κλιθεί να απαντήσει η ελληνική κοινωνία, θα είναι κατά πόσο επιθυμεί να βιώσει μια μεταμοντέρνα επαναφορά ή επιστροφή σε μια νέα δεκαετία του 1940 ή του 1960 Ή κατά πόσο θα αποφασίσει να εισέλθει στον νέο (ιστορικό, πολιτικό, οικονομικό και πολιτισμικό) αιώνα.
Ή για να το θέσω διαφορετικά, με βάση την αγαπημένη οριζόντια διχοτομία, κατά πόσο η ελλαδική «αριστερά και δεξιά» θα μας πισωγυρίσουν σε μια νέα μεταμοντέρνα τραγελαφική καρικατούρα της δεκαετίας του 1940 ή του 1960 (με καθόλου όμως τραγελαφικές, αλλά εξαιρετικά σοβαρές συνέπειες). Και επειδή καμία εμπιστοσύνη δεν έχω στην υπαρκτή «αριστερά και δεξιά» στην Ελλάδα, και θεωρώ το επίπεδο των υπαρκτών κόμματων και παρατάξεων άθλιο και υπερβολικά χαμηλό (lowest of the low), καθώς και τον ανθρωπολογικό τύπο τον οποίο κατασκευάζουν -προκειμένου να αυτοσυντηρηθούν- στενόμυαλο αν όχι ιδεοληπτικό, μάλλον η πιο ασφαλής λύση ή καλύτερα διέξοδος που μπορούμε ως κοινωνία να έχουμε, είναι η ενεργή συμμετοχή στα κοινά και η ενίσχυση των όποιων ενδεχόμενων νέων τάσεων και κινήσεων δημιουργηθούν.
.~`~.