Στην περίπτωση της Ελλάδας το γεωοικονομικό, γεωπολιτικό και γεωπολιτισμικό πεδίο, δεν συμπίπτουν. Φανταστείτε αυτά τα τρία πεδία σαν τρεις διαφορετικές διαφάνειες, layers (επίπεδα-στρώσεις) που αλληλεπιδρούν - και μονάχα εν μέρει αλληλοεπικαλύπτονται. Στα σημεία όπου τα επίπεδα δεν αλληλοεπικαλύπτονται μπορούν να υπάρξουν ρυγματώσεις ή καταβυθίσεις. Όταν η Ελλάδα δέχεται πιέσεις από τη Γερμανίασε επίπεδο γεωοικονομικό (Ευρωζώνη), αποσταθεροποιείται σε επίπεδο γεωπολιτικό (Ευρωπαϊκή Ένωση και ΝΑΤΟ). Το γεωπολιτισμικό πεδίο στο οποίο αλληλεπιδρά η Ελλάδα είναι εξόχως διαφορετικό και απείρως πιο ρευστό από το γεωπολιτισμικό πεδίο στο οποίο λειτουργεί το Βέλγιο. Βέβαια τα γεωπολιτισμικά πεδία σε σχέση με τα γεωοικονομικά και γεωπολιτικά πεδία χαρακτηρίζονται σε μεγαλύτερο βαθμό από σποραδικότητα. Έτσι, για παράδειγμα, ενώ η Ελλάδα περιβάλλεται από κράτη με μεγάλα πληθυσμιακά μουσουλμανικά στοιχεία, η Δανία είχε πρόβλημα παλαιότερα και πιο πρόσφατα οι Βρυξέλλες και το Παρίσι, με ζητήματα που κινούνται γύρω από τον άξονα «Ισλάμ». Ωστόσο, λόγω της γεωιστορίας και της γεωγραφίας της, η χώρα, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ταυτίζεται με χώρες (όπως η Ολλανδία), που, ναι μεν αντιμετωπίζουν ζητήματα με ριζοσπαστικά-τρομοκρατικά ισλαμιστικά ρεύματα στο εσωτερικό τους, αλλά βρίσκονται σε εντελώς διαφορετικό γεωπολιτισμικό πεδίο, για τους εξής λόγους:
1ον) Το γεωπολιτισμικό πεδίο στο οποίο βρίσκονται οι χώρες αυτές, από μόνο του λειτουργεί σαν δίχτυ ή δομή ασφαλείας. 2ον) Σε εμάς μια ενδεχόμενη ριζοσπαστικοποίηση πληθυσμιακών στοιχείων γύρω από τον άξονα «Ισλάμ», δεν θα είναι απλά εσωτερικό ζήτημα με την ύπαρξη στο εξωτερικό ενός διχτυού ασφαλείας, όπως για παράδειγμα συμβαίνει στο Λουξεμβούργο -το οποίο συνορεύει με τη Γαλλία, τη Γερμανία και το Βέλγιο-, αλλά και ένα ζήτημα εξωτερικό και διασυνοριακό. 3ον) Για εμάς, μια κατάσταση όπως την περιγράφω δεν θα είναι μονάχα ζήτημα διασυνοριακό, αλλά και ευρύτερα ζήτημα περιφερειακής αποσταθεροποίησης. 4ον) Δεν ήμασταν αποικιοκρατική χώρα, αντίθετα έχουμε υπάρξει αποικιοκρατούμενη χώρα - αυτό είναι ένα κεφάλαιο το οποίο συμφέρει τους πάντες, Βόρειους και Νότιους, Ανατολικούς και Δυτικούς, και δεν πρέπει να λησμονηθεί ή να σπαταληθεί εύκολα. 5ον) Ο ρόλος του κυματοθραύστη ο οποίος δέχεται όλη τη φθορά προκειμένου να απολαμβάνει με ηρεμία τη ζωή του στην απάνεμη Ουτρέχτη ένας μη «αλληλέγγυος εταίρος» ο οποίος αδιαφορεί για τους «μελαχρινούς τεμπέληδες της Μεσογείου» (ο λαός αυτό το λέει: και γαμημένος και γδαρμένος) δεναναγνωρίζεται.
Σε αυτό το σημείο επιστρέφουμε στην αρχή. Η εμμονή της Γερμανίας στον εξωφρενικό ηθικιστικό οικονομισμό της, ο οποίος αγνοεί την μη σύμπτωση του γεωοικονομικού, γεωπολιτικού και γεωπολιτισμικού πεδίου στην περίπτωση της Ελλάδας, φανερώνει είτε άγνοια και έλλειψη αίσθησης κινδύνου σε σημείο ηλιθιότητας, είτε δόλο. Δεν εξετάζω το δεύτερο ενδεχόμενο και δεν θα κάνω κινητρολογία. Θα πω το εξής. Η Γερμανία μέσω των πιέσεων της στο γεωοικονομικό πεδίο (το πλέον ευρωπαϊκό καθώς στο γεωπολιτικό πεδίο έχουμε τη συμμετοχή των Η.Π.Α) αποσταθεροποιεί γεωπολιτικά και διασαλεύει γεωπολιτισμικά τον ευρύτερο ΜεταΟθωμανικό χώρο (όπως έκανε και με την Κύπρο). Αυτό το πράττει, είτε το αντιλαμβάνεται είτε όχι. Έαν δεν το αντιλαμβάνεται έρχονται μαύρα χρόνια για την «Ευρώπη», όταν η κυρίαρχη δύναμη έχει τέτοιο επίπεδο μυωπίας. Εάν το αντιλαμβάνεται, τότε βρισκόμαστε σε μια φάση μετάβασης από το ΕλλαδοΤουρκικό γεωπολιτικό και γεωπολιτισμικό ΝΑΤΟικό υποκείμενο υπό το ΒενιζελοΚεμαλικό consensus και τις Η.Π.Αστο ΕλλαδοΡωμέϊκο Σαντζάκι (επαρχία) του αναδιαμορφωμένου ΝεοΟθωμανικοΤουρκικού αυτοκρατορικού χώρου υπό τη Γερμανία.
Η Ελλάδα αυτοβούλως δεν απομακρύνεται από την «Ευρώπη». Η Ελλάδα προσπαθεί να σταθεί όρθια επιχειρώντας να εξισορροπήσει τάσεις (όποιος δεν είναι ιδεοληπτικά αριστεροδεξιός το συνειδητοποιεί αυτό ακόμα και εάν δεν το παραδέχεται δημόσια). Η Γερμανία, σκόπιμα ή όχι, πιέζει και εξωθεί την Ελλάδα όλο και πιο έντονα στις εξωτερικές στιβάδες της «Ευρώπης» της. Είτε έχει τυφλωθεί από τον ΗθικοΟικονομισμό της, είτε κρύβεται πίσω από αυτόν.
.~`~.