Η Goldman Sachs το 2003 είχε «προβλέψει», με βάση τα μοντέλα της, πως το 2041 η Κίνα θα γινόταν η μεγαλύτερη οικονομία στον πλανήτη. Το 2008 τροποποίησε την «πρόβλεψη» της και δήλωσε πως αυτό θα συνέβαινε το 2027. Κατά την διάρκεια της κρίσης οι «προβλέψεις» και τα «μοντέλα» μιλούσαν για το 2020. Το 2010 ο Economist υπολόγισε πως η Κίνα θα γινόταν η μεγαλύτερη οικονομία στον πλανήτη το 2019. Ένα χρόνο μετά, το 2011, μείωσε την προβλεψη του κατά ένα χρόνο, στο 2018. Το Δ.Ν.Τ, την ίδια χρονιά, το 2011, έθεσε ως όριο το έτος 2016.
Τελικά, αυτές τις μέρες, εν έτη 2014, ενημερωθήκαμεπως η Κίνα πλέον είναι η μεγαλύτερη οικονομία στον πλανήτη, και, για πρώτη φορά μετά από σχεδόν 150 χρόνια, οι Η.Π.Α βρίσκονται στην δεύτερη θέση (πέρυσι η Κίνα έγινε επίσης το πρώτο εμπορικό έθνος στον πλανήτη - πως συνέβη αυτό, ενώ οι Η.Π.Απροηγούνται κατά έναν αιώνα από την Κίναως προς την βιομηχανοποίηση τους, είναι μια μεγάλη ιστορία). Οι Η.Π.Α ήταν η πρώτη οικονομική δύναμη στον πλανήτη από το 1872, όταν και ξεπέρασαν για πρώτη φορά το Ηνωμένο Βασίλείο. Το Δ.Ν.Τ υπολογίζει πως μέχρι το 2019 το Α.Ε.Π της Κίνας θα έχει αγγίξει τα 27 τρις $ (σήμερα είναι 17,6 τρις $) και θα υπερβαίνει κατά 20% το μέγεθος της οικονομίας των Ηνωμένων Πολιτειών. Αλλά ας μην πάμε τόσο μακριά.
Αυτές οι εξελίξεις, εν δυνάμει, εμπεριέχουν τα σπέρματα για έναν πολύ γονιμότερο ρόλο των Η.Π.Α στα διεθνή πράγματα.
Ο κόσμος άλλαξε. Καλό είναι να συνηθίζουμε στην ιδέα. Ή, για να το θέσω πιο ορθά, ο κόσμος απλά επιστρέφει σταδιακά στην κανόνικότητα του (πράγμα αδύνατο να το χωνέψουν οι ευρωκεντριστές). Όσες και όσοι ασχολούνται με την ιστορία δεν θα παραξενευθούν με αυτό που έγραψα.
Ο 18ος αιώνας ήταν ο αιώνας των αναδυόμενων ρεπουμπλικανικών κινημάτων (εναντίων των μοναρχιών). Ο 19ος αιώνας ήταν ο αιώνας των εθνών. Ο 20ος ήταν ο αιώνας των ιδεολογιών. Ο 21ος;...
*
Όχι οι πρώτες ύλες (οι οποίες -μόνες- κανέναν ρόλο δεν ήταν δυνατόν να παίζουν για τις εσωτερικές οικονομίες των χωρών που τις είχαν...), αλλά η συρρίκνωση των άλλων πολιτισμών υπήρξε η προϋπόθεση συγκεντρώσεως του κεφαλαίου της βιομηχανικής παραγωγής... είναι η συρρίκνωση των άλλων πολιτισμών που οδήγησε στην επίτευξη της «πρόοδου». Η περί «προόδου» φιλοσοφία είχε εκ γενετής αντικείμενο τους άλλους πολιτισμούς... Το ίδιάζον όμως με την «φιλοσοφία της προόδου», είναι ότι δεν θέλει ερωτήματα περί της σημασίας της. Και γι αύτο αναγνωρίζει κάθε άλλον πολιτισμό ώς εχθρό της.
Εν τω μεταξύ, στο διάστημα των δύο τελευταίων αιώνων που αυτές οι θεωρίες μεσουράνησαν και η «μελέτη» των άλλων πολιτισμών έγινε έδρες στα πανεπιστήμια, κανένας άλλος πολιτισμός δεν οικειώθηκε τα «θεωρητικά εξαγόμενα» της φιλοσοφικής αντιλήψεως περί της μονογράμμου εξελίξεως στην ιστορία... Οι διακηρύξεις συνεπώς περί μονοδιάστατου γραμμικής αναπτύξεως των πολιτισμών ουδόλως επιβεβαιώθηκαν στην πράξη... Η δυτική Ευρώπη - υπό τον ιδεολογικό μανδύα του λιμπεραλισμού - αποτελεί το μοναδικό παράδειγμα πολιτισμού στην ιστορία που βρέθηκε με κολοσσιαία μέσα διαδόσεως και δεν κατόρθωσε να δημιουργήσει ενα πολιτιστικό αποτέλεσμα έστω και διάρκειας δεκαετιών. Η σχέση της με όλους τους άλλους πολιτισμούς υπήρξε σχέση αντιθέσεως και μόνο - πράγμα φυσικό, εφ'όσον κανείς πιστεύει, μέσα σε μια γραμμική περί ιστορίας αντίληψη, ότι ο δικός του πολιτισμός αποτελεί το τελευταίο στάδιο της «εξέλιξης» και οι άλλοι, εκόντες άκοντες, δεν έχουν παρά να το μιμηθούν και να το ακολουθήσουν. Επόμενο συνεπώς είναι όλες οι «κατανοήσεις» των άλλων πολιτισμών να καταλήγουν ως συμπέρασμα στο ίδιο το σημείο αφετηρίας: ότι όλος ο κόσμος οδεύει επί ευθείας γραμμής. Στις εμφάνειες του το πράγμα κατάντησε ταυτόσημο με το γεγονός της κυκλοφορίας αυτοκινήτων και με την «ευκολία» των «πολιτικών διαχειρίσεων» του ιμπεριαλισμού... Ο λιμπεραλισμός έτσι, ευρέθηκε στις φιλοσοφικές του προϋποθέσεις μονομάχος εναντίον ολοκλήρου της ανθρωπότητος.
Το γεγονός ότι το μερίδιο της Δύσης στο παγκόσμιο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν πέφτει για πρώτη φορά κάτω από το 50% τους τελευταίους δύο αιώνες έχει τεράστια σημασία. Καθώς νέα κράτη όπως η Βραζιλία, η Ινδία, η Ινδονησία και η Κίνα αποκτούν δύναμη και επιρροή, το διεθνές σύστημα (βολική έκφραση που μάλλον συσκοτίζει τα πράγματα παρά τα φωτίζει) θα αλλάξει ριζικά. Κατά συνέπεια, πολύ περισσότερα πράγματα θα γραφτούν από τη σκοπιά του άλλοτε γνωστού ως Τρίτου Κόσμου...
Η παγκόσμια πολιτική γεωγραφία έχει προχωρήσει από τον ένα κόσμο της δεκαετίας 1920 στους τρείς κόσμους της δεκαετίας 1960 και στους περισσότερους από έξι κόσμους της δεκαετίας 1990. Αντίστοιχα, οι δυτικές παγκόσμιες αυτοκρατορίες του 1920 συρρικνώθηκαν στον πιο περιορισμένο "Ελεύθερο Κόσμο"του 1960 (που περιλάμβανε πολλά μη δυτικά κράτη αντιτιθέμενα στον κομμουνισμό) και, αργότερα, στην ακόμα πιο περιορισμένη "Δύση"του 1990. Αυτή η μεταβολή εκφράστηκε σημασιολογικά, από το 1989 ως το 1993 με την παρακμή της χρήσης του ιδεολογικού όρου "Ελεύθερος Κόσμος"και την αυξανόμενη χρήση του πολιτισμικού όρου "Δύση"... σύμφωνα με την αγαπημένη διατύπωση των ιστορικών "η επέκταση της Δύσης"τελείωσε και "η εξέγερση εναντίον της Δύσης"άρχισε. Η δύναμη της Δύσης, μέσα από μια πορεία με πισωγυρίσματα, παρήκμασε σε σχέση με τη δύναμη των άλλων πολιτισμών. Ο παγκόσμιος χάρτης το 1990 είχε ελάχιστες ομοιότητες με το χάρτη της δεκαετίας 1920. Μεταβλήθηκε η ισορροπία της στρατιωτικής και οικονομικής δύναμης με την πολιτική επιρροή. Η Δύση εξακολουθούσε να έχει σημαντική επιρροή σε άλλες κοινωνίες αλλά σταδιακά οι σχέσεις της Δύσης με άλλους πολιτισμούς περιορίστηκαν στις αντιδράσεις της Δύσης στις εξελίξεις που συνέβαιναν σε αυτούς τους πολιτισμούς. Οι μη δυτικές κοινωνίες, δεν αποτελούν πλέον απλά μέρη της δυτικής ιστορίας, κινούν τα νήματα της δικής τους ιστορίας και διαμορφώνουν και τη δυτική ιστορία.
Η Δύση δεν υπάρχει πια. "Δύση"ήταν το αντικομμουνιστικό στρατόπεδο (διαφορετικά Ιαπωνία και Ν. Κορέα δεν θα ανήκαν στη "Δύση"). Όσοι –και κυρίως οι κοσμοπολίτες "αριστεροί"– θεωρούν ότι η συνοχή της Δύσης στηρίζεται απλώς στις κοινές της αξίες είναι πολιτικά και ιστορικά αφελείς. Οι κοινές αξίες καθεαυτές δεν δημιουργούν κοινά συμφέροντα –το αντίθετο, ναι, μπορεί να συμβεί– ούτε εμπόδισαν ποτέ τις αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ χριστιανικών ή φιλελεύθερων λαών. Το πολιτικά σημαντικό ερώτημα είναι: τι εννοούμε όταν λέμε δυτικός προσανατολισμός και τι μπορεί να σημαίνει δυτικός προσανατολισμός για τη Γερμανία αν η Δύση διασπαστεί και η Γερμανία χρειαστεί να επιλέξει π.χ. μεταξύ ενός ευρωπαϊκού χώρου και της φιλίας με τις ΗΠΑ ή, αντίστροφα, εάν η ευρωπαϊκή ενοποίηση γίνει υπό προϋποθέσεις που η πλειονότητα του γερμανικού λαού θα απέρριπτε; Διότι η ώρα της αλήθειας θα σημάνει όταν θα χρειαστεί να γίνει κατανομή όχι πλέον των ωφελημάτων της ευημερίας αλλά του παθητικού και των χρεών.
Berlin is the first leg of Chinese Premier Li Keqiang’s week-long European tour. This is his second visit to Germany since he took office last year.
In Berlin, the premier will co-chair the China-Germany governmental consultations with Chancellor Angela Merkel. He’s also scheduled to attend the Hamburg Summit, which over 5 hundred political and business leaders will attend, making it the largest Chinese-European business meeting ever held. Li Keqiang’s three-nation European tour will also take him to Russia and Italy, where he will attend the 10th Asia-Europe Meeting in Milan.
China and Germany inked 18.1 billion U.S. dollars' worth of trade, investment and technological cooperation deals during Chinese Premier Li Keqiang's ongoing visit to the European economic powerhouse. Li also urged Germany to increase high-tech exports to China, support the inauguration of feasibility studies on a China-EU free.
*
Αυτό που βλέπω σε παγκόσμιο επίπεδο, επειδή μιλήσατε για την Ινδία, για την Κίνα και τη Βραζιλία. Νομίζω ότι η Κίνα είναι ένας πολύ μεγάλος παίκτης, πολύ μεγαλύτερος από αυτό που διανοείται ο μέσος Ευρωπαίος... Η διαφορά ξέρετε είναι η εξής: Οι τρεις παίκτες που σας φαίνονται μεγάλοι, και το βάζετε στο ίδιο επίπεδο, έχουν μια διαφορά. Είναι ο πολιτισμός. Ο πολιτισμός της Κίνας και ο πολιτισμός της Ινδίας δεν έχει καμία σχέση με τον πολιτισμό της Βραζιλίας. Η Κίνα, από την αρχή λεγόταν, η αυτοκρατορία του Κέντρου. Η πλατφόρμα στην οποία παίζει η Κίνα, είναι πραγματικά το κέντρο και είναι σε μεγάλη διάσταση... Παίζουμε σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτή η σκακιέρα είναι πολύ μεγάλη και η Κίνα έχει την ικανότητα να πει: "Ξέρεις, εγώ σε διακόσια χρόνια, θα είμαι εδώ". Όταν είσαι Αμερική και υπάρχεις από το 1776, είναι δύσκολο να το πεις τόσο εύκολα, γιατί δεν έχεις τις ρίζες...
Οι Κινέζοι ξέρουν να παίζουν και 'Go', είναι πολύ λίγοι που ξέρουν να παίζουν 'Go'. Το 'Go'έχει μια ιδιομορφία σε σχέση με το σκάκι, στο σκάκι ακόμα και αν είσαι κόπανος, ξέρεις, εφόσον σου το πουν, πως τοποθετείς τα κομμάτια σου, διότι έτσι αρχίζει'στο 'Go', το Goban, η «σκακιέρα», είναι άδεια. Βάζει πέτρες ο ένας με τον άλλον και έχουμε ένα πλαίσιο που είναι σχεδόν 95% στρατηγική, στο σκάκι είμαστε 95% τακτική... αυτό έχει μεγάλη σημασία, γιατί η στρατηγική είναι αυτό που προβλέπει και εφαρμόζει μια λύση πριν δημιουργηθεί το πρόβλημα.
Νίκος Λύγερος
Chinese Premier Li Keqiang (L) and German Chancellor Angela Merkel attend a joint press conference after the third round of bilateral governmental consultations in Berlin, Germany, Oct. 10, 2014. (Xinhua/Li Xueren)
They made the pledge at a joint press conference after co-chairing the third round of bilateral governmental consultations, during which the two sides vowed to lift their all-dimensional strategic partnership to higher levels.
Referring to a just released comprehensive action plan on bilateral cooperation, Li said the document lays out a strategic blueprint for the two countries to deepen their cooperation in various fields in the next five to 10 years.
As the world economic recovery still faces some uncertainties, Li said, China is willing to join hands with Germany to strengthen strategic communication and coordination, explore investment and trade potentials and boost cultural and people-to-people exchanges.
The two sides, he proposed, also should forge an innovative partnership, enhance innovation cooperation in the industrial sector in particular, further raise the standard of bilateral cooperation, and achieve more fruitful results.
Noting that China and the EU recently reached consensus on the anti-subsidy case involving Chinese wireless communication equipment, Li said he hopes that the two sides will find a solution as soon as possible.
The two sides should stick to the approach of resolving disputes through dialogue and pursue win-win development by promoting cooperation, added the premier.
Merkel, for her part, said the two sides have conducted extensive and candid exchange of views and carried out in-depth cooperation in such fields as politics, economy, peace and security.
The increasingly close ties between China and Germany and the fruitful results of their governmental consultations are important embodiments of China-Germany innovation cooperation, she said, adding that prioritizing innovation cooperation will vigorously push forward the development of bilateral ties in the future.
Germany welcomes China's participation as a major partner in CeBIT 2015 in Hanover as well as more Chinese investment and tourists, and will provide more convenience in visa application and other areas, the chancellor said.
Germany supports the signing of a China-EU investment agreement as soon as possible and further expansion of cooperation, as China-EU cooperation is mutually beneficial, she added.
Li arrived here Thursday for a three-day official visit to Germany, the first leg of his three-nation tour, which will also take him to Russia and Italy.
.~`~.
Bonus
Bonus
Τὸ 1700 τὸ κατὰ κεφαλὴν εἰσόδημα τῆς Ἀγγλίας κυμαίνεται μεταξὺ 150 καὶ 170 δολλαρίων (μὲ ὑπολογισμὸ τιμῆς τοῦ δολλαρίου τοῦ 1960). Τὸν ἴδιο αὐτὸν καιρὸ οἱ ἀγγλικὲς ἀποικίες στὴν Ἀμερική, δηλαδὴ οἱ κατοπινὲς Ἡνωμένες Πολιτεῖες ἔχουν (τὸ 1710) μεταξὺ 250-290 δολλάρια. Ἡ Γαλλία (1781-1790) ἀπὸ 170 ἕως 200. Ἡ Ἰνδία τὸ 1800 ἀπὸ 160-210 καὶ τὸ 1900 ἀπὸ 140-180. Ἡ Ἰαπωνία τὸ 1750, 160 δολλάρια. Ἡ Κίνα τὸ 1800, 228 δολ.
Τὸ 1800 συνεπῶς, ἐπάγεται ὁ Braudel, τὸ κατὰ κεφαλὴν εἰσόδημα στὴν Εὐρώπη εἶναι 213 δολλάρια (στὴν Ἀμερικὴ 266) ἔναντι τῶν 200 περίπου πού εἶναι τοῦ τότε «τρίτου κόσμου». Καὶ ἀμέσως πιὸ κάτω συμπεραίνει: «Τὸ 1750 τὸ ἀκαθάριστο κοινωνικὸ προϊὸν τῶν σημερινῶν ἀνεπτυγμένων (δυτ. Εὐρώπης, Σοβ. Ἑνώσεως, Β. Ἀμερικῆς, Ἰαπωνίας) εἶναι 35 δισεκατομμύρια δολλάρια ἔναντι τῶν 120 τοῦ "ὑπολοίπου κόσμου". Τὸ 1860 115 ἔναντι 165. Ἡ ἀνατροπὴ συμβαίνει μόλις μεταξὺ 1880 καὶ 1900: τὸ 1880 ὑπάρχουν 176 ἔναντι 169, τὸ 1900 290 ἔναντι 188 καὶ τὸ 1976 3.000 ἔναντι 1.000».
.~`~.
Για περαιτέρω ιχνηλάτηση και πληρέστερη προοπτική
Για περαιτέρω ιχνηλάτηση και πληρέστερη προοπτική