Δύο σχόλια για το εσωτερικό: Το δικαίωμα των νέων στην πολιτική παιδεία και «Υπαρκτή Δημοκρατία» χωρίς πολιτική και χωρίς κόμματα. Δεν μπορούμε να χάσουμε άλλα 40 χρόνια.

Η αναποτελεσματικότητα στην καταστολή της διαφθοράς ανοίγει έναν αδιέξοδο κύκλο... συναντιέται και επιβεβαιώνει τις νέες αντιλήψεις των πολιτών για τα πολιτικα κόμματα και τους «πολιτικούς». Τα θεωρούν κλειστές κάστες, ολιγαρχίες συνδεδεμένες με συμφέροντα και όχι με ιδεολογικά κίνητρα, λόμπυ εξουσιών ολιγαρχικού τύπου... Ότι μια οργανωμένη μειοψηφία, ένα κόμμα-λόμπυ συμμετέχει στην αγοραπωλησία. Ότι τα κόμματα μη-κόμματα που είναι διατεθειμένα σε περισσότερες παραχωρήσεις στα οικονομικά πληρώνονται περισσότερο από τις οικονομικές εξωθεσμικες εξουσίες. Στην Ελλάδα λογω της ιδιομορφίας των εθνικών ζητημάτων είναι περισσότερο αποδεκτά από εξωελλαδικές δυνάμεις τα κόμματα, τα πρόσωπα πού είναι διατεθειμένα για εθνικές παραχωρήσεις.

Η αρχική μεταπολιτευτική λατρεία των πολιτών προς τα κόμματα μετεξελίχτηκε τελευταία σε αντιπάθεια και περιφρόνηση. Οι πιστοί έγιναν κριτές, το κομματικό ποίμνιο πολίτες. Τα μαντριά σύμφωνα με την γνωστή έκφραση άδειασαν.

Στην αρχή του κύκλού εντάσσονταν σ'αυτά τα καλύτερα στοιχεία. Τώρα παραμένούν σ'αυτά τα πλέον καθυστερημένα και ωφελιμιστικά. Οι πολίτες αμφισβητούν τα κόμματα ως θεσμούς αντιπροσώπευσης, λειτουργίας της δημοκρατίας αλλά και ως θεσμούς κοινωνικής ενσωμάτωσης. Ενσωματώνουν πελάτες, συντεχνίες όχι την κοινωνία. Η κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών προς αυτά προκαλεί μεγάλες ανατροπές στο πολιτικό σύστημα. Η συμμετοχή σε αυτά μετεξελίχθηκε σταδιακά σε απομάκρυνση, σε διαφοροποίηση της εκλογικής συμπεριφοράς τους και τελευταία στην μη συμμετοχή στις διαδικασίες της μεγάλης κατάκτησης των σύγχρονων δημοκρατιων, την καθολική ψηφοφορία, στις εκλογές.

Η αρνητική ψήφος, η ψήφος διαμαρτυρίας, το χαμηλό ποσοστό εμπιστοσύνης, το κανένας και τα διαρκώς μεγεθυνόμενα ποσοστά αποχής είναι έκφραση της κρίσης, των κενών και των αδιεξόδων της «υπαρκτής Δημοκρατίας» στην Ελλάδα.

Μιχάλης Χαραλαμπίδης
Από το ΠΑΣΟΚ στο ΚΚΚΑΣΟΡ
Εκδ. Στράβων

Αποτελεί κοινή συνείδηση ότι η δεξιά χαρακτηρίζονταν για την αδεξιότητα της. Ούτε σήμερα διακρίνεις χώρους, στιγμές, πρόσωπα καλλιέργειας ιδεών, παιδείας και ειδικά μιας πολιτικής παιδείας. Η αδυναμία είναι ορατή στους εκπροσώπους της. Παρόμοια όμως πενία χαρακτηρίζει και αυτό που ονομάσθηκε αριστερά στην μεταπολίτευση. Πολύ περισσότερο τα σημερινά παρακμιακά υπολείμματα της. Είτε αυτοί που ράβουν κουστούμια εξουσίας, Λακόστ εξουσίας - θυμήθηκα τους ανάλογους τύπους του 81’, σήμερα βέβαια είναι περισσότερο κωμικό το φαινόμενο - είτε αυτά των ψευτοκινημάτων. Οι βαδιστές - πελταστές του κέντρου τη μη Αθήνας, του κακού χωριού.

Η δυστυχία της χώρας είναι ότι είχαμε και έχουμε μια αδέξια δεξιά και μια αδέξια ψευτοαριστερά.

Τι αριστερό είπαν, λένε και κυρίως έκαναν και κάνουν; Σε ποιο πεδίο; Αυτά είναι γραφεία τύπου ή γιάφκες όπως τους αποκαλώ όχι πολιτικά κόμματα, πολιτικά κινήματα. Μιλώ στα βιβλία μου για αυτά. Άνοιξα μια δημόσια συζήτηση. Αυτό όμως το πολιτικό προσωπικό δεν μπορεί να συζητήσει είναι αναλφάβητο. Περιορίζονται στον ρόλο του μαϊντανού των προστατών τους, των γεννητόρων τους των Μ.Μ.Ε., των αδιαφανών λόμπι και μηχανισμών.

Είμαστε όμως στο τέλος μιας παρακμιακής εποχής και στην αρχή μιας αναγεννητικής. Δεν μπορούμε να χάσουμε άλλα 40 χρόνια. Πρέπει να τελειώνουμε με αυτούς τους παράξενους μηχανισμούς ελέγχου της χώρας και αντιεκπαίδευσης των Ελλήνων. Μηχανισμούς καλλιέργειας της ηλιθιότητας.

Είμαστε υποχρεωμένοι να ανοίξουμε, να επεκτείνουμε το μέτωπο ενάντια στην ψευτο δεξιοαριστερή πολιτική ηλιθιότητα. Αν υπήρχε ένα ώριμο και απελευθερωτικό κίνημα νεολαίας θα είχε αυτό ως κατεύθυνση, ως σύνθημα του. Δεν υπάρχει γιατί οι νέοι στερούνται ενός βασικού δικαιώματος. Το δικαίωμα στην Πολιτική Παιδεία. Αυτό τους στερούν συστηματικά και προσχεδιασμένα.

Μιχάλης Χαραλαμπίδης
Πηγή
Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη

*

Διότι Δεξιὰ καὶ Ἀριστερά, μέσα σὲ δεδομένες ἱστορικὲς συνθῆκες, ἀποτελοῦν μία ὁλότητα γιὰ τὴν ὁποίαν ἰσχύουν ἑνιαῖα θεωρήματα.

.~`~.
Για περαιτέρω ιχνηλάτηση και πληρέστερη προοπτική

- Ευερέθιστες, αλλά αναγκαίες ενθυμήσεις και παρατηρήσεις.

- Ενθυμήσεις για το εσωτερικό πολιτικό σκηνικό της χώρας, τη παλαιότερη διάψευση των προσδοκιών, τη κρίση των κομμάτων κατά τη περίοδο ανάμεσα στην τότε χρεοκοπία και τον πόλεμο και τη δημιουργία της «Εθνικής Εταιρείας»'καθώς και ένα παράρτημα.

- Οι δομές του νεοφασισμού και Η αποστολή του Σαμαρά και τα «άκρα».

- Μετα-πολιτική μετα-ανθρωπότητα στο ελλαδικό μετα-κράτος του Σαμαρά και του Τσίπρα.

- Εισαγωγικά για το εσωτερικό κομματικό -ονομάζεται και- «πολιτικό» σκηνικό της χώρας, την ιστορικότητα του και τρεις υποθέσεις για τα ελληνικά κόμματα'καθώς και μια παρέκβαση.

- Εισαγωγικά για την ιστορικότητα της αιτίασης της διαφθοράς και των κομματικών συστημάτων στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό της χώρας.

- Από την κρίση των κομμάτων, στον δρόμο προς την υποτέλεια και τις επακόλουθες ψευδαισθήσεις. Tο τέλος του μακρού 20ού αιώνα της Ελλάδας - μέρος α´.

- Εισαγωγή στη νεοελληνική ἀστική ἰδεολογία. Οι παρενέργειες του γλωσσικού, τέχνη και επιστήμη, και η νεοελληνική ἀστική ἰδεολογία καί η ἀριστερά.

- Ενθυμήσεις παραμέτρων και ψευδαισθήσεων - για το εσωτερικό «πολιτικό» σκηνικό.

- Για το εσωτερικό πολιτικό σκηνικό.