Εισαγωγή στα τρία ρεύματα της διεθνούς θεωρίας κατά τον Martin Wight.

Αν κανείς μελετήσει τούς επιφανέστερούς συγγραφείς πού ασχολήθηκαν με τη διεθνή θεωρία από την εποχή του Machiavelli και μετά, καθώς και τις βασικές, πιο διαδεδομενες ιδέες του τομέα αυτού, καθίσταται εξαιρετικά σαφές ότι οι συγγραφείς μπορούν να χωριστούν σε τρεις ομάδες και οι ιδέες σε τρία ρεύματα σκέψης. Ας τούς ονομάσούμε Ρασιοναλιστές, Ρεαλιστές και Επαναστατικούς, χωρίς οι ονομασίες αυτές να θυσιάζούν σε καμία περίπτωση την ακρίβεια χάρην της παρήχησης.

Αυτά τα τρία ρεύματα πολιτικής σκέψης μπορούν να συνδέονται κατά μία έννοια με τις τρεις αλληλένδετες πολιτικές καταστάσεις πού εμπεριέχούν το αντικείμενο-θέμα των διεθνών σχέσεων.

(α) Διεθνής αναρχία: ένα πλήθος ανεξάρτητων κυρίαρχων κρατών πού δεν αναγνωρίζούν καμία πολιτική αρχή ανώτερη από αυτά, οι σχέσεις των οποίων σε τελική ανάλύση ρυθμίζονται με πόλεμο.
(β) Διπλωματία και εμπόριο: συνεχείς και οργανωμένες αμοιβαίες συναλλαγές μεταξύ αυτών των κυρίαρχων κρατών στη διάρκεια των διαστημάτων ειρήνης: διεθνείς και θεσμοθετημένες συναλλαγές.
(γ) Η έννοια μιας κοινωνίας κρατών, ή οικογένειας εθνών: αν και δεν υπάρχει καμία ανώτερη πολιτική αρχή, παρ'όλα αυτά αναγνωρίζεται ότι το πλήθος των κυρίαρχων κρατών σχηματίζει ένα ηθικό και πολιτιστικό σύνολο, το οποίο επιβάλλει ορισμένες ηθικές και ψυχολογικές και ίσως ακόμη και νομικές (σύμφωνα με ορισμένες θεωρίες δικαίού) υποχρεώσεις -έστω και αν δεν επιβάλλει πολιτικές. Όπως τόνισε ο Burke: «Οι συγγραφείς τον δημόσιού δικαίού αποκάλεσαν συχνά αυτή τη συνάθροιση εθνών κοινοπολιτεία».

Τα τρία ρεύματα της διεθνούς θεωρίας μπορούν κατά προσέγγιση να γίνούν διακριτά με αναφορά σε αυτές τις τρεις αλληλένδετες καταστάσεις των διεθνών σχέσεων. Οι Ρεαλιστές είναι εκείνοι πού δίνούν έμφαση και επικεντρώνούν την προσοχή τούς στο στοιχείο της διεθνούς αναρχίας, οι Ρασιοναλιστές είναι εκείνοι πού τονίζούν και επικεντρώνονται στο στοιχείο της διεθνούς συναλλαγής και οι Επαναστατικοί είναι εκείνοι πού υπογραμμίζούν και επικεντρώνονται στο στοιχείο της κοινωνίας των κρατών ή της διεθνούς κοινωνίας. Αυτή είναι μόνο μια γενική, αρχική διάκριση'τα τρία ρεύματα σκέψης πρέπει να οριστούν και να διακριθούν μεταξύ τούς λεπτομερέστερα.

Martin Wight

Διεθνής Θεωρία
Τα Τρία Ρεύματα Σκέψης
1991
Εκδ. Ποιότητα

.~`~.
Για περαιτέρω ιχνηλάτηση και πληρέστερη προοπτική

- Τα όρια της διεθνούς κοινωνίας.

- Προς περαιτέρω γνώσιν του «γερμανικού ζητήματος» που σχετίζεται με ορισμένα εισαγωγικά για τα τρία ρεύματα της διεθνούς θεωρίας.

- Δογματική ομοιομορφία, δογματικός ιμπεριαλισμός και κοσμοπολιτισμός. Οι τρεις τρόποι εξομοίωσης των διεθνών σχέσεων σε μια κατάσταση εσωτερικής πολιτικής προς την πραγμάτωση της διεθνούς κοινωνίας, της civitas maxima ή του υπερ-κράτους και ένα παράρτημα περί αδελφοσύνης και ιμπεριαλισμού.

- Οι προοπτικές για τη διεθνή κοινωνία.

- Καντιανισμός, δημοσιότητα, διπλωματία και η μεταστροφή του προσηλυτισμού σε καταδίκη.

- Ιχνηλατώντας τον Internationalism μέρος α´ - A Note on the Origin of the Word 'International' by Hidemi Suganami και Nationalism and internationalism by Nicholas Hans. Προλογικά και εννοιολογικό πλαίσιο από Alfred E. Zimmern, Immanuel Wallerstein και E. H. Carr.

- Governing the World: The Rise and Fall of an Idea (Internationalism, Imperialism, The era of Anglo-American world power and the establishment of the League of Nations and its successor, the United Nations) University Lecture with Professor Mark A. Mazower.

- Μια σύντομη αναφορά στη σχέση κράτους, αναρχίας και ρεαλισμού. Μια κλασική παρερμηνεία.

- Νέος μεσαιωνισμός ή New medievalism - μέρος β´. Συνέχεια στο ζήτημα της κρίσης ή παρακμής της κυριαρχίας και του συστήματος κρατών - και της (υποτιθέμενης ή πιθανής) αντικατάστασης του από νέες μορφές πολιτικής οικουμενικής οργάνωσης.