.
Μια δεύτερη και κάπως πιο πιθανή εκδοχή είναι η Ουκρανίανα διασπαστεί σε δύο ξεχωριστές οντότητες κατά μήκος της πολιτισμικής συνοριακής γραμμής, και η ανατολική πλευρά να συγχωνευτεί με τη Ρωσία. Το ζήτημα της απόσχισης προέκυψε αρχικά με την Κριμαία. Ο λαός της Κριμαίας, που είναι κατά 70% Ρώσοι, υποστήριξε την ανεξαρτησία της Ουκρανίας από τη Σοβιετική Ένωση με ένα δημοψήφισμα που έκανε το Δεκέμβριο του 1991. Επίσης, το Μάιο του 1992 η βουλή της Κριμαίας ψήφισε την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της από την Ουκρανία, ενώ, αργότερα, κάτω από ουκρανική πίεση, ανακάλεσε αυτή την απόφαση. Η ρωσική κυβέρνηση παρόλα αυτά, ψήφισε την ακύρωση της εκχώρησης της Κριμαίας στην Ουκρανία που έγινε το 1954. Το 1994, η Κριμαία ψήφισε για πρόεδρο της έναν άνθρωπο που βάσισε την προεκλογική του εκστρατεία στο σύνθημα "ενότητα με τη Ρωσία". Αυτό έκανε κάποιους να θέσουν το ερώτημα: "Θα γίνει η Κριμαία το επόμενο Ναγκόρνο Καραμπάχή η επόμενη Αμπχαζία;". Η απάντηση ήταν ένα συνταρακτικό "όχι"όσο ο πρόεδρος της Κριμαίας απέφευγε την δέσμευση του να κάνει αναφορά στην ανεξαρτησία και αντ'αυτού διαπραγματεύτηκε με τη κυβέρνηση του Κιέβου. Το Μάιο του 1994 η κατάσταση οξύνθηκε όταν η κυβέρνηση της Κριμαίας αποφάσισε την επαναφορά του συντάγματος του 1992 που την καθιστούσε απόλυτα ανεξάρτηση από την Ουκρανία. Για άλλη μια φορά, η πίεση που άσκησαν οι Ρώσοι και οι Ουκρανοί ηγέτες εμπόδισε τη πρόκληση βίαιων καταστάσεων. Δύο χρόνια αργότερα η εκλογή του φιλορώσου Κούτσμα στο αξίωμα του προέδρου της Ουκρανίας υπονόμευσε την επιθυμία της Κριμαίας για απόσχιση.
Πάντως, αυτές οι εκλογές αύξησαν την πιθανότητα το δυτικό τμήμα της χώρας να αποσχιστεί από μια Ουκρανία που πλησίαζε όλο και περισσότερο τη Ρωσία. Μερικοί Ρώσοι μπορεί να το καλωσορίζουν αυτό. Και όπως είπε ένας Ρώσος στρατηγός "η Ουκρανία ή καλύτερα η ανατολική Ουκρανία θα επανέλθει σε πέντε, δέκα ή δεκαπέντε χρόνια. Η δυτική Ουκρανία μπορεί να πάει στο διάβολο". Μια τέτοια ένωση και μια δυτικά προσανατολισμένη Ουκρανία, παρόλα αυτά, θα μπορούσε να είναι βιώσιμη μόνο αν είχε μια ισχυρή και αποτελεσματική δυτική υποστήριξη. Και μια τέτοια υποστήριξη είναι, με τη σειρά της, πιθανό να υπάρξει μόνο αν οι σχέσεις μεταξύ Δύσης και Ρωσίας υποχωρήσουν σημαντικά και καταλήξουν να μοιάζουν με αυτές που υπήρχαν κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου... Οι ρωσοουκρανικές σχέσεις είναι για την Ανατολική Ευρώπη, όπως υπογράμμισε ο Τζον Μόρισον, ό,τι οι γαλλογερμανικές για τη Δυτική Ευρώπη. Και όπως η τελευταία σχέση διαμορφώνει τον πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έτσι και η πρώτη είναι ο βασικός πυρήνας για τον ορθόδοξο κόσμο.
Samuel Huntington
Η σύγκρουση των πολιτισμών και ο ανασχηματισμός της παγκόσμιας τάξης
1996
Terzo Books
Η σύγκρουση των πολιτισμών και ο ανασχηματισμός της παγκόσμιας τάξης
1996
Terzo Books
.~`~.
Για περαιτέρω ιχνηλάτηση και πληρέστερη προοπτική
Για περαιτέρω ιχνηλάτηση και πληρέστερη προοπτική
*
*
*
*