Οι πράξεις έχουν συνέπειες.

Η ήττα στον λεγόμενο παγκόσμιο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας δεν αποτελεί μια εξέλιξη από την οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής μπορούν να ξεφύγουν έτσι απλά, χωρίς επιπτώσεις, σα να μην συνέβη τίποτα. Οι πράξεις έχουν συνέπειες. Θα υπάρξουν βαρύτατες επιπτώσεις. Και όπως επισημάνθηκε πρόσφατα, μελλοντικά η 15η Αυγούστου 2021 δεν θα αποτελεί μια απλή ημερομηνία, αλλά ένα ιστορικό σημείο καμπής.

Εδώ και αρκετά χρόνια, μέσα από την Κοσμοϊδιογλωσσία, ουσιαστικά γίνεται μια πολιτική ανατομία των πολλαπλών συμπτωμάτων αδυναμίας που φανερώνουν κατά καιρούς οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. 

Από κάποια στιγμή και ύστερα, οι οσμές και οι ψίθυροι της αμερικανικής αδυναμίας μετατράπηκαν σε μπόχα και βοή. Οι περισσότεροι καταναλωτές ειδήσεων δεν έχουν αντιληφθεί τη σημαντικότητα και τη βαρύτητα όσων συμβαίνουν. Θα υπάρξει απόηχος.

Δεν είναι απλώς η άτακτη αποχώρηση [Σ.1], που φανερώνει ξεκάθαρα αυτό που αρνούνται και οι τελευταίοι των Μοϊκανών. Ούτε είναι η επίθεση στο αεροδρόμιο. 

Δεν είναι απλώς όσα συνέβησαν πριν από αυτά τα γεγονότα (η εγκατάλειψη συνεργατών και τοπικών τοποτηρητών και πελατών τους άλλωστε δεν είναι κάτι νέο), ούτε είναι απλώς η απώλεια αξιοπιστίας και η δυσαρέσκεια που προκλήθηκε σε συμμάχους, συνεργάτες, εταίρους κ.λπ, στους Βρετανούς, εντός ΝΑΤΟ, σε κράτη της Ε.Ε και της νότιας και ανατολικής Ασίας (αλλά και στο εσωτερικό των ίδιων των Η.Π.Α). Τούτο σημαίνει ότι οι προηγούμενοι δεν συμμερίζονται την αυτοκατανόηση των Η.Π.Α και της απόφασής τους. 

Είναι επίσης το γεγονός ότι πολλά μουσουλμανικά κράτη αμέσως άρχισαν να έρχονται σε περιφερειακή συνεννόηση μεταξύ τους και ότι η Κίνα δήλωσε πως οι Η.Π.Α θα πρέπει να λογοδοτήσουν για όσα έπραξαν τα τελευταία 20 χρόνια στο Αφγανιστάν [Σ.2]. Δεν έχει σημασία αν θα συμβεί κάτι τέτοιο. Σημασία έχει πως οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, από εδώ και στο εξής, είτε δεν θα μπορούν είτε (εάν υποθέσουμε ότι θα μπορούν) θα πρέπει να σκέφτονται πάρα πολύ σοβαρά προτού απειλήσουν με χρήση βίας, πόσο μάλλον να επιχειρήσουν μια άμεση στρατιωτική επέμβαση (άξια λόγου) σε οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη.

Τέλος, σημασία έχουν τα εξής εννέα σημεία:

1) Από εδώ και στο εξής, τα περισσότερα κράτη δεν θα πείθονται εύκολα πως οι Η.Π.Α όντως εννοούν τις απειλές τους ή ότι θα τους επιτεθούν. 

2) Τα εδάφη των μουσουλμανικών κρατών, εν πολλοίς, θα καταστούν απάτητα δίχως τη ρητή συναίνεση και συγκατάβαση των ίδιων των κρατών.

3) Οι Η.Π.Α, όπως είναι αυτή τη στιγμή, ακόμη και εάν σοβαρευτούν και συμμαζευτούν, αδυνατούν να φέρουν εις πέρας εισβολή και κατοχή σε ένα κράτος επιπέδου Τουρκίας.

4) Ο πλανήτης είναι πλέον πολύ μεγάλος για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής είναι πλέον πολύ μικρές για τον πλανήτη, ή πιο σωστά για ηγεμονικές αξιώσεις ημί-παγκόσμιας κλίμακας.

5) Στον Νέο Ιστορικό Κύκλο, που έχει ξεκινήσει με την έναρξη της πανδημίας και την ολοκλήρωση του παγκόσμιου πολέμου κατά της τρομοκρατίας, οι Η.Π.Α εκκινούν όχι από θέση ισχύος αλλά από θέση αδυναμίας, υποχώρησης και άμυνας.

6) Ισχυρός δεν είναι αυτός που έχει όπλα αλλά κυρίως αυτός που έχει τη βούληση να τα χρησιμοποιήσει και να πληρώσει το φόρο αίματος. Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής θα μελετηθούν μελλοντικά ως πρωτοφανές φαινόμενο μεγάλης δύναμης που δεν μπορεί να νικήσει πόλεμο.

7) Ισχυρός δεν είναι αυτός που έχει υπεροπλία σε μέσα (τεχνολογικά, στρατιωτικά κ.λπ) αλλά αυτός που με τα μέσα που έχει στη διάθεσή του καταφέρνει να επιτυγχάνει σκοπούς. Οι Η.Π.Α αποτελούν πρωτόφαντο ιστορικό φαινόμενο μεγάλης δύναμης που συνδυάζει και τρομακτική υπεροπλία σε μέσα και τραγική ή μηδενική επιτευξιμότητα σκοπών (σχεδόν πλήρης αποσύνδεση μέσων και σκοπών. Τούτο από μόνο του φανερώνει κάτι και για τους επιδιωκόμενους σκοπούς των Η.Π.Α: είτε πως είναι ανορθολογικοί είτε πως κινούνται στη σφαίρα της φαντασίας και όχι της πραγματικότητας κ.λπ). Σε όλες τις μεγάλες δυνάμεις της ιστορίας υπάρχει σύνδεση μεταξύ της χρήσης των μέσων, της αποπεράτωσης μιας δράσης ―μέσω της χρήσης των συγκεκριμένων μέσων― και της επιτευξιμότητας των σκοπών.

8) Οι μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις κερδίζουν πολέμους. Δεν ηττώνται ενώ έχουν συντριπτική υπεροπλία σε όλους τους τομείς.

9) Ισχυρός δεν είναι αυτός που αοριστολογεί και συνθηματολογεί προκειμένου να κάνει ό,τι γουστάρει και να δικαιολογεί τα πάντα κατά περίπτωση, δίχως να καταφέρνει τίποτα στο τέλος, αλλά κυρίως αυτός που ξέρει τι θέλει και τι μπορεί. Και το φέρει εις πέρας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής είναι φανερό πως βρίσκονται σε σύγχυση και χαρακτηρίζονται από έλλειψη προσανατολισμού [Σ.3]. Η ικανότητα προσανατολισμού είναι αναγκαία τόσο για την κυριαρχία επί των άλλων όσο και για την αυτοσυντήρηση του εαυτού.

[Σ.1] Σημασία δεν έχει ότι υπάρχει αποχώρηση, αλλά το ότι αυτή είναι άτακτη. Η αποχώρηση ασφαλώς και έπρεπε να (έχει) γίνει. Την έχουν επιδιώξει, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, τρεις Πρόεδροι. Η αδυναμία των Προέδρων να την ολοκληρώσουν, καθώς και οι δυσαρέσκειες, οι επικρίσεις κ.λπ τώρα που η αποχώρηση ολοκληρώνεται, φανερώνει την ένταση μεταξύ των συμφερόντων και των υποχρεώσεων του κράτους, από τη μια μεριά, και της ηγεμονίας από την άλλη (ή μεταξύ republic και empire με παραδοσιακούς όρους).

[Σ.2] Έχει ενδιαφέρον πως η αναφορά των Κινέζων, περί λογοδοσίας για όσα συνέβησαν στο Αφγανιστάν, αφορά τις Η.Π.Α, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Αυστραλία, δηλαδή τα κράτη της Αγγλόσφαιρας και όχι της Ε.Ε.

[Σ.3] Πιθανοί λόγοι για τους οποίους οι Η.Π.Α πελαγοδρομούν άπειροι και ερμηνείες πολλές, που δεν είναι του παρόντος: τρομακτικές αντιφάσεις τόσο στο εσωτερικό τους όσο και στις εξωτερικές τους κινήσεις και σχέσεις, μη ορθή ανάγνωση του διεθνούς περιβάλλοντος, υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων τους και μη κατανόηση των ορίων της ισχύος τους, εσφαλμένη ιεράρχηση προτεραιοτήτων, κρίση ταυτότητας, δεν ξέρουν ούτε τι θέλουν ούτε τι μπορούν κ.λπ.

[-] Με βάση τα σημεία 6, 7, 8 και 9 οι Ρωμαίοι, αν δεν χλεύαζαν, θα γέλαγαν με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής (καλά ίσως χαμογελάνε πικρά και οι Άγγλοι). Εδώ μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα κείμενα για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.