Θραύσματα μιας Ὀδύσσειας της ελληνικότητας και του ἑλληνίζειν, μιας θέασης ανάμεσα στην οικουμενικότητα και την τοπικότητα.

Αρχικά, μετάλλαξη της ταυτότητας, του σκληρού πυρήνα του πολιτεύματος (και άρα των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων), αποσάθρωση των πολιτειακών λειτουργιών και του πολιτειακού μηχανισμού, υψηλή ανεργία και κοινωνική αποσύνθεση (συνοδευόμενη από sauce ιδεολογικής λιπαρότητας, συνθημάτων και κομματική εκμετάλλευση διαφόρων ζητημάτων) παράλληλα με ψυχολογικό, mediaκό, οικονομικό και πολιτισμικό πόλεμο τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό. Αποσύνθεση της δημόσιας σφαίρας και παράλληλη ανάδυση μαφιόζικων συμμοριών, δολοφονίες, μπραβιλίκια, προστασίες, εμπρησμοί, γκετοποίηση περιοχών, σκουπιδότοποι και λαθρεμπόριο σωμάτων και ψυχών. Κατακερματισμένη κοινωνία, τμηματική κυριαρχία, περιοχές όπου κυριαρχεί ο νόμος και παραδίπλα περιοχές όπου κυριαρχεί ο φόβος. Όταν τα προηγούμενα συνυπάρχουν σε απόσταση λίγων εκατοντάδων μέτρων με «καλλιτεχνικές εκδηλώσεις» και καφετέριες «με θέα την ακρόπολη» και το λόφο των Μουσών (Φιλοπάππου), τότε οδεύεις ολοταχώς στο να μετασχηματιστεις σε μια μεταμοντέρνα ελλαδίτικη νεομεσαιωνικήχωματερή της «παγκοσμιοποίησης» (αυτής της μυθικής λέξης). Αυτή είναι η μεταμοντέρνα ελλαδίτικη νεομεσαιωνική«αναπτυξιακή» κουρελού που μετατρέπει ανθρωπογεωγραφίες σε υποπροϊόντα του παραγωγισμού και του αποδοτισμού, που κατασκευάζει οικονομικά, πνευματικά, δημογραφικά και εθνογραφικά γκέτο μέσω μπαλωμάτων από επικαλυπτόμενες εξουσίες, παράλληλα επίπεδα κυριαρχίας και πολλαπλής αφοσίωσης.

Σε ένα τοπίο όπως το προηγούμενο, δεν είναι ούτε εύκολο ούτε απλό, εάν -νιώθεις πως- μετέχεις σε μια γλώσσα, σε μια πραξεολογία και σε μια ιστορικότητα όπου διαθέτει μια λέξη ελληνική (της οποίας άραγε ποιά είναι η μετάφραση;) όπως ο συνάνθρωπος, να αντιστέκεσαι όταν σου επιβάλλεται -και πρέπει- να σκέφτεσαι με όρους humanitarianismου, διαφορετικά θεωρείσαι απόκληρος. Δεν είναι ούτε εύκολο ούτε απλό εάν -νιώθεις πως- φέρεις μια πρωτογενή οικουμενικότητα να αντιστέκεσαι όταν σου επιβάλλεται -και πρέπει- να σκέφτεσαι με όρους ευρωκεντρικού universalismου και δυτικοκεντρικού globalismου, διαφορετικά θεωρείσαι εκτός (εχθρός του) νόμου, εκτός (εχθρός της) ανθρωπότητας. Δεν είναι ούτε εύκολο ούτε απλό όταν το πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος (άσχετα αν συμφωνείς ή διαφωνείς μαζί του) σου επιβάλλεται -και πρέπει- να το σκέφτεσαι με όρους μετάλλαξης σε πάντων χρημάτων μέτρον χρήμα, θέαμα, αριθμοί, αντικείμενο, επιθυμία και εμπόρευμα. Όταν βρίσκεσαι εντός μιας τέτοιας κατάστασης, αναγκαστικά παράλληλα με την προσπάθεια σου να ζήσεις, ξεβράζουν σκέψεις, μια αυθόρμητη προσπάθεια διαφορετικής νοοπολιτικήςστάσης από την κυρίαρχη. Θραύσματα μιας πνευματικής Ὀδύσσειας, μιας αναζήτησης της ελληνικότητας και του ἑλληνίζειν, μιας θέασης ανάμεσα στην οικουμενικότητα και την τοπικότητα είναι τα επόμενα. Άλλωστε η Οδύσσεια των ανθρώπων ποτέ δεν ήταν ούτε εύκολη ούτε απλή.