Δύο Σχολιασμοί.

Πρώτη διεθνής αντίδραση μετά από την ανακοίνωση Bolsonaro για μελλοντική μεταφορά της πρεσβείας της Βραζιλίας (στο Ισραήλ) από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ [*]: Η Αίγυπτος ζήτησε την ακύρωση, βασικά την αναβολή, της επίσκεψης του Υπουργού Εξωτερικών της Βραζιλίας, Aloysio Nunes (το Κάϊρο στόχευε σε στενότερες σχέσεις με τη Μπραζίλια). Η Αίγυπτος, μετά από το πραξικόπημα -και τις σχέσεις «ανοχής» και «εξάρτησης» με τη Σαουδική Αραβία-, έχει μια από τις μετριοπαθέστερες θέσεις στο ζήτημα των σχέσεων Ισραήλ και Παλαιστίνης. Και παρόλα αυτά, η αντίδραση της είναι αυτή. Άλλες αντιδράσεις θα είναι περισσότερο έντονες ή εχθρικές.

[*] Η προσπάθεια ή η φάση αντεπίθεσης που περιγράψαμε πρόσφατα, στην τελευταία μας ανάλυση (και την οποία ορισμένοι είτε υποτιμούν είτε απωθούν είτε δεν έχουν καν αντιληφθεί), έχει ξεκινήσει.


Λίγες ώρες πριν από την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των αμερικανικών προεδρικών εκλογών, πριν από δύο χρόνια, στις 8 Νοεμβρίου 2016 (III), γράφαμε:

Η προεκλογική περίοδος στις Η.Π.Α επαναβεβαίωσε, εκτινάσσοντας όμως σε νέα πρωτόγνωρα ύψη και κλιμακώνοντας, την έντονη κομματική πόλωση και τον αξιακό διχασμό που κυριαρχεί στις Η.Π.Α, κοινωνικά και πολιτικά, τις τελευταίες τρεις δεκαετίες. Υπήρξε καταστροφική. Αποτελεί εξαιρετικά αρνητική εξέλιξη που θα δυσχεράνει την διαδικασία λήψης κρίσιμων αποφάσεων και τη δημιουργία συναίνεσης μετεκλογικά, μειώνοντας τη δυνατότητα αποτελεσματικής διακυβέρνησης της χώρας. Υπήρξε καταστροφική ως προς τη συνοχή στο εσωτερικό, και την ισχύ, την εικόνα και το κύρος των Ηνωμένων Πολιτειών προς τα έξω, σε παγκόσμια κλίμακα, ενώ μείωσε σε μεγάλο βαθμό τη σταθερότητα και την αξιοπιστία της εξωτερικής πολιτικής της χώρας.

Τα ίδια ισχύουν στο έπακρο και ακόμη εντονότερα σήμερα, δύο χρόνια μετά.

Επισημαίναμε επίσης [ομοίως, 8 Νοεμβρίου 2016] πως μετά από τις εκλογές του 2012 ο τότε νεοεκλεγείς Πρόεδρος είχε κάνει προσπάθειες να «αποφορτίσει το κλίμα και να συμμαζέψει τη συνεχώς και πολλαπλώς διολισθαίνουσα χώρα του, καθώς ήταν αδύνατον υπό τέτοιες συνθήκες να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα στο εσωτερικό των Η.Π.Α και να ανταποκριθεί η χώρα στον παγκόσμιο ρόλο της. Και που φτάσαμε τέσσερα χρόνια μετά;». Σε ό,τι διαβάσατε για το 2016 στην αμέσως προηγούμενη παράγραφο.

Το 2020 θα ισχύουν τα ίδια στο έπακρο, ακόμη εντονότερα, παγιωμένα και βαθύτερα απ'ό,τι σήμερα.

Η προεκλογική περίοδος των εκλογών του 2016, το επίπεδο και η ποιότητα της, ο λόγος και τα επιχειρήματα, η πολιτική και κοινωνική ατμόσφαιρα, το αξιακό και μηντιακό κλίμα, αποτέλεσε ένα σοκ, έναν εξευτελισμό των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής στα μάτια ολόκληρου του πλανήτη. Το 2020 πως θα φαίνονται στα μάτια του υπόλοιπου πλανήτη οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ως όλον, ως ολότητα; (Το να βλέπεις μονάχα τους καλούς μεν και τους κακούς δε, παραπλανά και αποκρύβει νόημα και ουσία πραγμάτων). Ως χαοτικές στα όρια πολυδιάσπασης με μια κατακερματισμένη κοινωνία νεο-σεκταριστικής και νεο-τριμπαλιστικής κατεύθυνσης; Ως αξιακά διχασμένες και ακραία πολωμένες, δυσλειτουργικές με ολοένα αυξανόμενες τάσεις παραλυσίας ή στα όρια προ-εμφυλιακών καταστάσεων και συνθηκών; Ως (πάλαι ποτέ) ενιαίο συλλογικό υποκείμενο; (όπως υπήρξαν κάποτε). Πως;