Ας υποθέσουμε πως υπήρχε ένα χάπι που σας κάνει να πιστεύετε ότι οι Μακεδόνες νίκησαν τους Ρωμαίους (ή οι Πέρσες τους Αθηναίους στο Μαραθώνα, το κράτος του Zhao το βασίλειο Qin στη μάχη της Changping, οι Αραβοβερβέροι τους Φραγκοβασκόνους στo Πουατιέ, οι Αγγλοσάξονες τους Νορμανδούς στο Hastings, οι Τεύτονες Ιππότες του Λιβονικού Τάγματος τα στρατεύματα του Αλέξανδρου Νιέφσκι στη Μάχη των Πάγων, οι Μογγόλοι τους Μαμελούκους στη μάχη της Ain Jalut, η Χρύση Ορδή το Μεγάλο Πριγκιπάτο της Μοσχοβίας στα πρώτα του βήματα στο Kulikovo, οι Ούγγροι τους Οθωμανούς στο Μόχατς, ο Κάρολος ΙΒ΄ της Σουηδίας τα στρατεύματα του Μεγάλου Πέτρου στη μάχη της Πολτάβα, οι Σκωτσέζοι και ομιλούντες τη γαελική Ιακωβίτες τους Βρετανούς αγγλόφωνους Αννοβεριανούς προτεστάντες στη μάχη του Culloden, ο Siraj ud-Daulah της Βεγγάλης τις δυνάμεις της Βρετανικής Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών στη μάχη του Palashi/Plassey, οι Βρετανοί τους Αμερικανούς στο Lexington και το Concord και στις μάχες της Σαρατόγκα και, τέλος, πως ο Ναπολέων επικράτησε στο Βατερλώ) και ένα άλλο χάπι που σας κάνει να πιστεύετε ότι οι Μακεδόνες ηττήθηκαν από τους Ρωμαίους...
Τώρα φανταστείτε πως, ενώ η ζωή σας εξελίσσεται πιστεύοντας πως οι Ρωμαίοι νίκησαν τους Μακεδόνες (όπως πράγματι πιστεύετε), ανακαλύπτετε σε κάποια στιγμή ότι, στο παρελθόν, κάποιος σας έδωσε το χάπι «οι Μακεδόνες ηττήθηκαν από τους Ρωμαίους».
Θα υπονομευτεί η σιγουριά και η πίστη σας στην πεποίθηση πως οι Μακεδόνες ηττήθηκαν από τους Ρωμαίους;
Φυσικά και θα υπονομευτεί. Γιατί;
Διότι σε αυτή την περίπτωση, η πεποίθησή σας ότι οι Μακεδόνες ηττήθηκαν από τους Ρωμαίους θα έχει μια παράξενη καταγωγή, αιτιώδη ιστορία και γενεαλογία. Και μαθαίνοντας γι'αυτήν τη γενεαλογία, η γνώση και η ανακάλυψη της, έχει επιπτώσεις και επιπλοκές: ιστοριογραφικές φιλοσοφικές ηθικές επιστημολογικές γενικά, ταυτότητας ιδεολογίας ή άλλες ειδικά (σε προσωπικό επίπεδο). Αυτή η ανακάλυψη όμως θα ήταν προϊόν μίας διαδικασίας εντελώς ανεξάρτητης από το εάν οι Μακεδόνες νίκησαν τους Ρωμαίους ή ηττήθηκαν από αυτούς.
Αιώνες νωρίτερα από την επικράτηση των Μαμελούκων επί των Μογγόλων και λίγα χιλιόμετρα δυτικότερα της ευρύτερης περιοχής Ain Jalut (ή Πηγής του Γολιάθ, νότια της θάλασσας της Γαλιλαίας ή λίμνης Τιβεριάδας), στον ποταμό Yarmouk (Ιερομύακα) παραπόταμο του Ιορδάνη, οι δυνάμεις του Ηράκλειου θα ηττηθούν από αυτές του Χαλιφάτου Rashidun των πρώτων τεσσάρων χαλίφηδων. Το δρόμο για την εξέλιξη αυτή άνοιξε ο εξουθενωτικός ανταγωνισμός Ρωμαίων και Σασσανιδών. Οι Ρωμαίοι συμμαχούν στην τελευταία φάση του κυρίως με Τούρκους και οι Πέρσες κυρίως με Αβάρους και Σλάβους. Αποτέλεσμα ήταν η ανάδυση των Αράβων και σε μικρότερο βαθμό των Βουλγάρων. Ο μακρύς ή παρατεταμένος 6ος ή 7ος αιώνας είναι ένας αιώνας συγκλονιστικός, με Τούρκο-Περσικούς Αραβο-Ρωμαϊκούς Ρωμαίο-Περσικούς και Αραβο-Περσικούς πολέμους (έχουμε και τις πρώτες πολιορκίες της Κωνσταντινούπολης). Αιώνες μετά από την ήττα του Ηράκλειου λοιπόν, οι μερικώς σύμμαχοι των Ρωμαίων Μογγόλοι του Kitbuqa, έμπιστου του Hulagu Khan, θα ηττηθούν από τους Μαμελούκους του Qutuz και του Baibars στην ίδια ευρύτερη περιοχή (ο πρώτος θα δολοφονηθεί από τον δεύτερο, μετά από το θρίαμβο, στο ταξίδι της επιστροφής προς το Κάϊρο). Δεκαετίες νωρίτερα, ο Σαλαδίνος είχε ανακαταλάβει-αποσπάσει τη συγκεκριμένη περιοχή από το λατινικό σταυροφορικό Βασίλειο της Ιερουσαλήμ (Όπως υπήρξε λατινικό «Βασίλειο της Ιερουσαλήμ» έτσι υπήρξε και «Βασίλειο της Θεσσαλονίκης» στα πλαίσια της «Λατινικής Αυτοκρατορίας της Κωνσταντινούπολης», και όπως υπήρξε Πριγκιπάτο της Αχαΐας και Δουκάτο των Αθηνών έτσι υπήρξε Πριγκιπάτο της Αντιόχειας και Κομητεία της Τρίπολης). Βλέπουμε πως ο ιστορικός αυτός χώρος και συγκεκριμένα η ιστορική περιοχή πέριξ της θάλασσας-λίμνης της Γαλιλαίας-Τιβεριάδας, οπού βρίσκονται και τα Υψίπεδα του Γκολάν, συνεχώς επιστρέφει. Αν μπορεί λοιπόν να μας ξεγελάσει μέσω της ιστορίας και του χρόνου κάποιος, δίδοντας μας πάσης φύσεως χάπια, μπορούμε τουλάχιστον να έχουμε ως άξονα και σύμβουλο μας τη γεωγραφία και το χώρο.
Τώρα φανταστείτε πως, ενώ η ζωή σας εξελίσσεται πιστεύοντας πως οι Ρωμαίοι νίκησαν τους Μακεδόνες (όπως πράγματι πιστεύετε), ανακαλύπτετε σε κάποια στιγμή ότι, στο παρελθόν, κάποιος σας έδωσε το χάπι «οι Μακεδόνες ηττήθηκαν από τους Ρωμαίους».
Θα υπονομευτεί η σιγουριά και η πίστη σας στην πεποίθηση πως οι Μακεδόνες ηττήθηκαν από τους Ρωμαίους;
Φυσικά και θα υπονομευτεί. Γιατί;
Διότι σε αυτή την περίπτωση, η πεποίθησή σας ότι οι Μακεδόνες ηττήθηκαν από τους Ρωμαίους θα έχει μια παράξενη καταγωγή, αιτιώδη ιστορία και γενεαλογία. Και μαθαίνοντας γι'αυτήν τη γενεαλογία, η γνώση και η ανακάλυψη της, έχει επιπτώσεις και επιπλοκές: ιστοριογραφικές φιλοσοφικές ηθικές επιστημολογικές γενικά, ταυτότητας ιδεολογίας ή άλλες ειδικά (σε προσωπικό επίπεδο). Αυτή η ανακάλυψη όμως θα ήταν προϊόν μίας διαδικασίας εντελώς ανεξάρτητης από το εάν οι Μακεδόνες νίκησαν τους Ρωμαίους ή ηττήθηκαν από αυτούς.
Ιστορικό bonus μονάχα έμμεσα σχετιζόμενο
Αιώνες νωρίτερα από την επικράτηση των Μαμελούκων επί των Μογγόλων και λίγα χιλιόμετρα δυτικότερα της ευρύτερης περιοχής Ain Jalut (ή Πηγής του Γολιάθ, νότια της θάλασσας της Γαλιλαίας ή λίμνης Τιβεριάδας), στον ποταμό Yarmouk (Ιερομύακα) παραπόταμο του Ιορδάνη, οι δυνάμεις του Ηράκλειου θα ηττηθούν από αυτές του Χαλιφάτου Rashidun των πρώτων τεσσάρων χαλίφηδων. Το δρόμο για την εξέλιξη αυτή άνοιξε ο εξουθενωτικός ανταγωνισμός Ρωμαίων και Σασσανιδών. Οι Ρωμαίοι συμμαχούν στην τελευταία φάση του κυρίως με Τούρκους και οι Πέρσες κυρίως με Αβάρους και Σλάβους. Αποτέλεσμα ήταν η ανάδυση των Αράβων και σε μικρότερο βαθμό των Βουλγάρων. Ο μακρύς ή παρατεταμένος 6ος ή 7ος αιώνας είναι ένας αιώνας συγκλονιστικός, με Τούρκο-Περσικούς Αραβο-Ρωμαϊκούς Ρωμαίο-Περσικούς και Αραβο-Περσικούς πολέμους (έχουμε και τις πρώτες πολιορκίες της Κωνσταντινούπολης). Αιώνες μετά από την ήττα του Ηράκλειου λοιπόν, οι μερικώς σύμμαχοι των Ρωμαίων Μογγόλοι του Kitbuqa, έμπιστου του Hulagu Khan, θα ηττηθούν από τους Μαμελούκους του Qutuz και του Baibars στην ίδια ευρύτερη περιοχή (ο πρώτος θα δολοφονηθεί από τον δεύτερο, μετά από το θρίαμβο, στο ταξίδι της επιστροφής προς το Κάϊρο). Δεκαετίες νωρίτερα, ο Σαλαδίνος είχε ανακαταλάβει-αποσπάσει τη συγκεκριμένη περιοχή από το λατινικό σταυροφορικό Βασίλειο της Ιερουσαλήμ (Όπως υπήρξε λατινικό «Βασίλειο της Ιερουσαλήμ» έτσι υπήρξε και «Βασίλειο της Θεσσαλονίκης» στα πλαίσια της «Λατινικής Αυτοκρατορίας της Κωνσταντινούπολης», και όπως υπήρξε Πριγκιπάτο της Αχαΐας και Δουκάτο των Αθηνών έτσι υπήρξε Πριγκιπάτο της Αντιόχειας και Κομητεία της Τρίπολης). Βλέπουμε πως ο ιστορικός αυτός χώρος και συγκεκριμένα η ιστορική περιοχή πέριξ της θάλασσας-λίμνης της Γαλιλαίας-Τιβεριάδας, οπού βρίσκονται και τα Υψίπεδα του Γκολάν, συνεχώς επιστρέφει. Αν μπορεί λοιπόν να μας ξεγελάσει μέσω της ιστορίας και του χρόνου κάποιος, δίδοντας μας πάσης φύσεως χάπια, μπορούμε τουλάχιστον να έχουμε ως άξονα και σύμβουλο μας τη γεωγραφία και το χώρο.