Ενδιαφέρει η ανάδειξη ορισμένων πραγμάτων και όχι τα συγκροτήματα καθεαυτά (οι άνθρωποι στο πρώτο βίντεο του πρώτου παραδείγματος είναι π.χ εξαιρετικοί ως performers, αλλά αυτό είναι κάτι που εδώ δεν μας απασχολεί ιδιαίτερα). Ούτε μας απασχολεί τι ισχυρίζονται οι ίδιοι οι δημιουργοί, ειδικά κατόπιν εορτής, όχι μόνο επειδή τα έργα αυτονομούνται και αποκτούν τη δική τους ζωή πέρα από το δημιουργό τους, αλλά και επειδή η στάση αυτή προϋποθέτει μια αντίληψη περί προγραμματικής μουσικής (και απόλυτου ελέγχου επί του έργου). Η Μουσική δεν αποτελεί, ή εμπεριέχει στο δυναμικό της τη δυνατότητα να μην αποτελεί, απλά και μόνον αναπαράσταση (αφήγηση ή περιγραφή). Στον αντίποδα της προγραμματικής μουσικής - υποτίθεται πως - βρίσκεται η απόλυτη μουσική.
Η όλη συλλογιστική προϋπέθετε πριν από τα επόμενα μουσικά βίντεο να υπάρχει ένα μέρος στο οποίο θα εξετάζονταν οι ρίζες, η γέννηση και εξέλιξη του pagan metal στα πλαίσια των κινημάτων υπό- και αντι-κουλτούρας που ξεκινούν από τη δεκαετία του 1960 και ύστερα (εξελίξεις που έχουν ερμηνευθεί και εξεταστεί υπερβολικά μερικώς και μονομερώς) προκειμένου, πρώτον, να ειπωθούν ορισμένα πράγματα τόσο για την κεντρική γεωγραφία του συγκεκριμένου είδους και για την καταγωγή και γεωγραφική διαφοροποίηση μεταξύ άλλων ειδών (π.χ μεταξύ goth και pagan metal ή μεταξύ παλαιού rock και αρχικού metal) ή/και να ερμηνευθεί γιατί σε κάποια μέρη ριζώνουν και ανθούν ορισμένα είδη μουσικής ενώ σε κάποια άλλα όχι, αλλά και, δεύτερον, να αναφερθούμε γενικότερα στη μουσική και τη διαφοροποίηση ανάμεσα σε προγραμματική και απόλυτη μουσική. Όλα τα προηγούμενα θα διαμόρφωναν ένα έδαφος επί του οποίου θα εντάσσονταν όσα ακολουθούν. Κάτι τέτοιο όμως δεν κατέστη δυνατόν (προς το παρόν). Όποτε έμεινε το συγκεκριμένο μέρος της δημοσίευσης. Ο προβληματισμός της είναι: «Ευρώπη» και «Αμερική» (υπό μια διαφορετική ματιά).
Μια απόλυτη διχοτομία και ακραία πολικότητα, και γενικότερα τέτοιας μορφής γραμμικές ταξινομήσεις, πάντα υπεραπλουστεύουν και σχηματοποιούν, αντί να να εμβαθύνουν ως προς την ιδιομορφία και τις διαφορές των επιμέρους τύπων. Ωστόσο όλες και όλοι αυτό πράττουν (για διάφόρους λόγους). Το ίδιο κάνουμε στο συγκεκριμένο σημείωμα, εφόσον όμως έχει προηγηθεί η εμβάθυνση της απλοποίησης.
Σχολιασμός: Μία-δυό γενιές δίχως «κράτος» και δυνητικά θα μπορούσαν να αρχίσουν πάλι οι αιμοποσίες (μιλώντας καθ΄ υπερβολήν). Η πορεία των ανθρώπινων κοινωνιών δεν είναι σαν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Δεν υπάρχει η δυνατότητα να κάνεις save την πίστα, κατοχυρώνοντας το σημείο στο οποίο βρίσκεσαι, και να συνεχίσεις από το ίδιο σημείο κάποια άλλη στιγμή. Αναφερόμαστε στο πρώτο βίντεο (Heilung-Krigsgaldr) το οποίο είναι χθόνιο και εκφράζει κάτι το primordial-αρχέγονο (πέρα από το σαμανισμό του), είναι σκοτεινό και ωθεί έντονα προς τα μέσα και κάτω, ενώ εκφράζει μια πικρόχωλη και τιμωρητική διάθεση ως μορφή εξαγνισμού (που εκκινεί από αγαθά κίνητρα). Το άλλο (Skillet-Stars, chorus: 1:35) είναι «επουράνιο» και φωτεινό μέσα στο σκοτάδι, ωθεί προς τα πάνω και έξω και αποτελεί μια (υπερβολικά) γλυκανάλατη γιορτή της προσωπικής σχέσης Θεού-ανθρώπου και απογείωση.
Αν ξύσεις μέχρι τον πάτο, δίχως απαραίτητα να ματώσεις τα δάχτυλα σου, στην «Αμερική» θα βρεις χριστιανισμό. Αν ξύσεις ματώνοντας τα νύχια σου στην «Ευρώπη», στον πάτο θα βρεις «παγανισμό» - ευρύτερα καταπιεσμένες πολιτισμικές αντιστάσεις και απωθήσεις (Δεν μπορούμε να επεκταθούμε εδώ στη συσχέτιση αναπαράστασης, απουσίας και παρουσίας ή πως κάτι είναι παρόν εν τη απουσία του κ.λπ. Αυτός ήταν ο ρόλος, μεταξύ άλλων, του ανολοκλήρωτου μέρους).
Σχολιασμός: Στο δεύτερο βίντεο που ακολουθεί (Shinedown-Devil) έχουμε μια ζόρικη αμερικανική βαριά ροκιά (για την εποχή μας). Εδώ δεν έχουμε βιολιά και δυνατές, αλλά συνάμα εκλεπτυσμένες, κιθάρες με αιθέριες μελωδικές και επικές φωνές και ανατάσεις που σχετίζονται με συνείδηση και αντίληψη περί χρόνου, όνειρα και μνήμες, θάνατο και υπαρξιακά ερωτήματα, ψυχές και ελεύθερα παντοτινά πράγματα, όπως στο αμέσως επόμενο (EPICA-Unleashed, chorus: 2:11). Εδώ έχουμε μπύρα με ουίσκι και τσιγάρα - και δυνατές παραμορφώσεις. Η φάση είναι πιο masculine αλλά βαθύτερα βρίσκουμε το φόβο και την έλλειψη προσανατολισμού ενός ατόμου (στην προσπάθεια εξόδου από τα έγκατα -του ίδιου του εαυτού- προς τον κόσμο). Γείωση.
Αν, όπως συμβαίνει αμέσως παρακάτω [II], τοποθετήσουμε το τραγούδι (Krigsgaldr) από τους Heilung σε μια άκρη, και αυτό των Epica (Unleashed) σε μια άλλη, τη γείωση και την απογείωση, τότε, ανάμεσα στα δύο έχουμε φάσμα «Ευρώπης». Παρόμοια, αν τοποθετήσουμε στο ένα άκρο το τραγούδι (Stars) από τους Skillet και στο άλλο άκρο το τραγούδι (Devil) από το συγκρότημα Shinedown, τότε ανάμεσα στα δύο, την απογείωση και τη γείωση, έχουμε φάσμα «Αμερικής».
«Ευρώπη» και «Αμερική» είναι εξόχως διαφορετικά πράγματα (παρόλο που κατά τη διάρκεια και υπό το καθεστώς του ψυχρού πολέμου, και τις αόριστες συνθηματολογίες περί «Δύσεως», καλλιεργήθηκε η ιδέα πως «Αμερική» και «Ευρώπη» είναι ένα και το αυτό, το ίδιο πράγμα). Τόσο οι προσπάθειες «εξαμερικανισμού της Ευρώπης» όσο και αυτές «εξευρωπαϊσμού της Αμερικής», θα αποτύχουν.
Heilung (Krigsgaldr): What am I supposed to do. If I want to talk about peace and understanding. But you only understand the language of the sword. What if I want to make you understand that the path you chose leads to downfall... What if I want to tell you to leave me and my beloved ones in peace. But you only understand the language of the sword... I let the blade do the talking... So my tongue shall become iron. And my words the mighty roar of war. Revealing my divine anger´s arrow shall strike... In the coldest state of their existence... I sing my sword song for you. The lullaby of obliteration... Coexistence, Conflict, combat. Devastation, regeneration, transformation. That is the best I can do for you. I see a grey gloom on the horizon. That promises a powerful sun to rise. To melt away all moons. It will make the old fires of purification. Look like dying embers...
EPICA (Unleashed): Where was I meant to be? I'm feeling lost in a dream... Nothing to keep me with the time. The here and now... When I'm free. When my sun has set. Release myself forever. I have no regrets. To be free. I'm existing again... Time's just a concept. And always the first thing to fade. Hiding in weakness. Nothing we can ever refrain. Years are cruel, they break us. Ruling on decay and despair. Cowardice of perception. Something we can never repair... There's nothing we'll ever explain. So it remains. Where was I meant to be?... Long for the day I can be myself (free). When will I be unleashed? There's nothing I need to be. Yearning again only to be myself... Free... When my sun has set. Release myself forever. I have no regrets to be free. I'm existing again. No, I'm lost endeavors. Nothing to concern. When I'm free.
Skillet (Stars): You spoke a word and life began. Told oceans where to start and where to end. You set in motion time and space. But still You come and You call to me by name... If You can hold the stars in place. You can hold my heart the same. Whenever I fall away. Whenever I start to break... Your love has called my name. What do I have to fear?
Shinedown (Devil): You said it yourself you’re scared of being alone... The drama, the trauma, don’t play the prima donna. My god, you said it yourself that you would never stop. Until you felt the needle drop. The devil's in the next room... The silence, the silence. The blinding ultra violence. Knockin’ at your door... The devil's right beside you.
Η όλη συλλογιστική προϋπέθετε πριν από τα επόμενα μουσικά βίντεο να υπάρχει ένα μέρος στο οποίο θα εξετάζονταν οι ρίζες, η γέννηση και εξέλιξη του pagan metal στα πλαίσια των κινημάτων υπό- και αντι-κουλτούρας που ξεκινούν από τη δεκαετία του 1960 και ύστερα (εξελίξεις που έχουν ερμηνευθεί και εξεταστεί υπερβολικά μερικώς και μονομερώς) προκειμένου, πρώτον, να ειπωθούν ορισμένα πράγματα τόσο για την κεντρική γεωγραφία του συγκεκριμένου είδους και για την καταγωγή και γεωγραφική διαφοροποίηση μεταξύ άλλων ειδών (π.χ μεταξύ goth και pagan metal ή μεταξύ παλαιού rock και αρχικού metal) ή/και να ερμηνευθεί γιατί σε κάποια μέρη ριζώνουν και ανθούν ορισμένα είδη μουσικής ενώ σε κάποια άλλα όχι, αλλά και, δεύτερον, να αναφερθούμε γενικότερα στη μουσική και τη διαφοροποίηση ανάμεσα σε προγραμματική και απόλυτη μουσική. Όλα τα προηγούμενα θα διαμόρφωναν ένα έδαφος επί του οποίου θα εντάσσονταν όσα ακολουθούν. Κάτι τέτοιο όμως δεν κατέστη δυνατόν (προς το παρόν). Όποτε έμεινε το συγκεκριμένο μέρος της δημοσίευσης. Ο προβληματισμός της είναι: «Ευρώπη» και «Αμερική» (υπό μια διαφορετική ματιά).
Μια απόλυτη διχοτομία και ακραία πολικότητα, και γενικότερα τέτοιας μορφής γραμμικές ταξινομήσεις, πάντα υπεραπλουστεύουν και σχηματοποιούν, αντί να να εμβαθύνουν ως προς την ιδιομορφία και τις διαφορές των επιμέρους τύπων. Ωστόσο όλες και όλοι αυτό πράττουν (για διάφόρους λόγους). Το ίδιο κάνουμε στο συγκεκριμένο σημείωμα, εφόσον όμως έχει προηγηθεί η εμβάθυνση της απλοποίησης.
.~`~.
I
I
«Ευρώπη-Αμερική»
Παράδειγμα Πρώτο
Παράδειγμα Πρώτο
Σχολιασμός: Μία-δυό γενιές δίχως «κράτος» και δυνητικά θα μπορούσαν να αρχίσουν πάλι οι αιμοποσίες (μιλώντας καθ΄ υπερβολήν). Η πορεία των ανθρώπινων κοινωνιών δεν είναι σαν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Δεν υπάρχει η δυνατότητα να κάνεις save την πίστα, κατοχυρώνοντας το σημείο στο οποίο βρίσκεσαι, και να συνεχίσεις από το ίδιο σημείο κάποια άλλη στιγμή. Αναφερόμαστε στο πρώτο βίντεο (Heilung-Krigsgaldr) το οποίο είναι χθόνιο και εκφράζει κάτι το primordial-αρχέγονο (πέρα από το σαμανισμό του), είναι σκοτεινό και ωθεί έντονα προς τα μέσα και κάτω, ενώ εκφράζει μια πικρόχωλη και τιμωρητική διάθεση ως μορφή εξαγνισμού (που εκκινεί από αγαθά κίνητρα). Το άλλο (Skillet-Stars, chorus: 1:35) είναι «επουράνιο» και φωτεινό μέσα στο σκοτάδι, ωθεί προς τα πάνω και έξω και αποτελεί μια (υπερβολικά) γλυκανάλατη γιορτή της προσωπικής σχέσης Θεού-ανθρώπου και απογείωση.
Αν ξύσεις μέχρι τον πάτο, δίχως απαραίτητα να ματώσεις τα δάχτυλα σου, στην «Αμερική» θα βρεις χριστιανισμό. Αν ξύσεις ματώνοντας τα νύχια σου στην «Ευρώπη», στον πάτο θα βρεις «παγανισμό» - ευρύτερα καταπιεσμένες πολιτισμικές αντιστάσεις και απωθήσεις (Δεν μπορούμε να επεκταθούμε εδώ στη συσχέτιση αναπαράστασης, απουσίας και παρουσίας ή πως κάτι είναι παρόν εν τη απουσία του κ.λπ. Αυτός ήταν ο ρόλος, μεταξύ άλλων, του ανολοκλήρωτου μέρους).
«Ευρώπη-Αμερική»
Παράδειγμα Δεύτερο
Παράδειγμα Δεύτερο
Σχολιασμός: Στο δεύτερο βίντεο που ακολουθεί (Shinedown-Devil) έχουμε μια ζόρικη αμερικανική βαριά ροκιά (για την εποχή μας). Εδώ δεν έχουμε βιολιά και δυνατές, αλλά συνάμα εκλεπτυσμένες, κιθάρες με αιθέριες μελωδικές και επικές φωνές και ανατάσεις που σχετίζονται με συνείδηση και αντίληψη περί χρόνου, όνειρα και μνήμες, θάνατο και υπαρξιακά ερωτήματα, ψυχές και ελεύθερα παντοτινά πράγματα, όπως στο αμέσως επόμενο (EPICA-Unleashed, chorus: 2:11). Εδώ έχουμε μπύρα με ουίσκι και τσιγάρα - και δυνατές παραμορφώσεις. Η φάση είναι πιο masculine αλλά βαθύτερα βρίσκουμε το φόβο και την έλλειψη προσανατολισμού ενός ατόμου (στην προσπάθεια εξόδου από τα έγκατα -του ίδιου του εαυτού- προς τον κόσμο). Γείωση.
Αν, όπως συμβαίνει αμέσως παρακάτω [II], τοποθετήσουμε το τραγούδι (Krigsgaldr) από τους Heilung σε μια άκρη, και αυτό των Epica (Unleashed) σε μια άλλη, τη γείωση και την απογείωση, τότε, ανάμεσα στα δύο έχουμε φάσμα «Ευρώπης». Παρόμοια, αν τοποθετήσουμε στο ένα άκρο το τραγούδι (Stars) από τους Skillet και στο άλλο άκρο το τραγούδι (Devil) από το συγκρότημα Shinedown, τότε ανάμεσα στα δύο, την απογείωση και τη γείωση, έχουμε φάσμα «Αμερικής».
«Ευρώπη» και «Αμερική» είναι εξόχως διαφορετικά πράγματα (παρόλο που κατά τη διάρκεια και υπό το καθεστώς του ψυχρού πολέμου, και τις αόριστες συνθηματολογίες περί «Δύσεως», καλλιεργήθηκε η ιδέα πως «Αμερική» και «Ευρώπη» είναι ένα και το αυτό, το ίδιο πράγμα). Τόσο οι προσπάθειες «εξαμερικανισμού της Ευρώπης» όσο και αυτές «εξευρωπαϊσμού της Αμερικής», θα αποτύχουν.
.~`~.
II
II
«Ενδοευρωπαϊκοί» Διάλογοι
Heilung (Krigsgaldr): What am I supposed to do. If I want to talk about peace and understanding. But you only understand the language of the sword. What if I want to make you understand that the path you chose leads to downfall... What if I want to tell you to leave me and my beloved ones in peace. But you only understand the language of the sword... I let the blade do the talking... So my tongue shall become iron. And my words the mighty roar of war. Revealing my divine anger´s arrow shall strike... In the coldest state of their existence... I sing my sword song for you. The lullaby of obliteration... Coexistence, Conflict, combat. Devastation, regeneration, transformation. That is the best I can do for you. I see a grey gloom on the horizon. That promises a powerful sun to rise. To melt away all moons. It will make the old fires of purification. Look like dying embers...
EPICA (Unleashed): Where was I meant to be? I'm feeling lost in a dream... Nothing to keep me with the time. The here and now... When I'm free. When my sun has set. Release myself forever. I have no regrets. To be free. I'm existing again... Time's just a concept. And always the first thing to fade. Hiding in weakness. Nothing we can ever refrain. Years are cruel, they break us. Ruling on decay and despair. Cowardice of perception. Something we can never repair... There's nothing we'll ever explain. So it remains. Where was I meant to be?... Long for the day I can be myself (free). When will I be unleashed? There's nothing I need to be. Yearning again only to be myself... Free... When my sun has set. Release myself forever. I have no regrets to be free. I'm existing again. No, I'm lost endeavors. Nothing to concern. When I'm free.
«Ενδοαμερικανικοί» Διάλογοι
Skillet (Stars): You spoke a word and life began. Told oceans where to start and where to end. You set in motion time and space. But still You come and You call to me by name... If You can hold the stars in place. You can hold my heart the same. Whenever I fall away. Whenever I start to break... Your love has called my name. What do I have to fear?
Shinedown (Devil): You said it yourself you’re scared of being alone... The drama, the trauma, don’t play the prima donna. My god, you said it yourself that you would never stop. Until you felt the needle drop. The devil's in the next room... The silence, the silence. The blinding ultra violence. Knockin’ at your door... The devil's right beside you.
Επισήμανση
Η Μουσική και τα Μαθηματικά αποτελούν δύο παγκόσμιες γλώσσες. Η Μουσική διαφέρει από όλες τις άλλες τέχνες από το γεγονός ότι δεν αποτελεί αντίγραφο ή αναπαράσταση (ή πως μπορεί να μην αποτελεί αναπαράσταση, αφήγηση ή περιγραφή). Η Μουσική, ασχέτως αν εδώ προσεγγίζεται με τη χρήση επιφανειακών παραδειγμάτων και εμπορικών μορφών, αποτελεί ιχνηλάτη και αισθητήρα - εμπεριέχει ανεπεξέργαστα σπέρματα - μελλοντικών μεταβολών και μετασχηματισμών. Τέλος, έξω και πέρα από τη συγκεκριμένη δημοσίευση, η Μουσική εμπεριέχει διαστάσεις και προσβάσεις, μεταξύ άλλων πραγμάτων στα οποία θα αναφερθούμε μελλοντικά, σε πραγματικότητες που δεν αποτελούν αντικείμενα της (άμεσης) εμπειρίας και της (τωρινής) γνώσης μας.