`~.

Μονάχα μερικώς η τεχνολογία επιλύει και εξυπηρετεί ανθρώπινα προβλήματα και ανάγκες, διότι η τεχνολογία θεραπεύει τις ανάγκες που η ίδια, οι προϋποθέσεις παραγωγής και ο τρόπος τελειοποίησης της, δημιουργεί. Η επιστήμη (μας) έχει όρια τα οποία συνεχώς διευρύνει όμως ουδέποτε μπορεί να υπερβεί (σαν το κύμα που προπορεύεται του πλοίου: Προς οποιαδήποτε κατεύθυνση και αν στραφεί το πλοίο, ο παφλασμός του κύματος πάντα βρίσκεται μπροστά του). Και επιστήμη και τεχνολογία έχουμε στη διάθεση μας. Ποια είναι όμως τα σημαντικότερα ερωτήματα που έχουν απασχολήσει τον άνθρωπο;


Υπάρχει Θεός;

Θάνατος. Γιατί; Τι;

Είμαστε μόνοι μας στο Σύμπαν;

Τι μας καθιστά - αυτό που είμαστε, δηλαδή - Ανθρώπους;


Την έννοια του Θεού ας μην την προσπεράσουμε με ελαφρότητα. Αυτό που ονομάζουμε Θεό ή/και θεότητα, παραδείγματος χάριν, θα μπορούσε να είναι - και σε αυτό το σημείο ευελπιστώ να αποφύγω κατάρες και αναθεματισμούς από θρησκευόμενους - ένας Πολιτισμός Τύπου III ή Γ στην κλίμακα Καρντάσεφ (Kardashev scale), την οποία επινόησε και εισήγαγε ο Nikolai Semenovich Kardashev (ή ακόμη και ένας Υπερπολιτισμός πέραν αυτής της κλίμακας, όπως είχε προτείνει ο Zoltán Galántai). Όμως σε αυτό το σημείο προβάλλει στον ορίζοντα ένα νέο Εκείθεν.

Εκείνο που έχει αξία να επισημανθεί είναι πως για τα διάφορα Τι και Γιατί του ανθρώπου δεν έχει ή δεν δίνει απαντήσεις η επιστήμη.

Τα μεγάλα ερωτήματα παραμένουν. Οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα θα διανοίξουν νέους ορίζοντες στον άνθρωπο, όχι η συνεχής τεχνολογική παραγωγή per se. Μέχρι τότε, ο κόσμος θα αλλάζει συνεχώς και θεμελιωδώς, ξανά και ξανά. Τα πάντα θα αλλάζουν. Όμως κατ'ουσίαν τίποτα δεν θα αλλάζει. Ο άνθρωπος δεν (θα) αλλάζει.




Ίσως ακολουθήσει συνέχεια επί των συγκεκριμένων, κυρίως σε ό,τι αφορά την επιστήμη (μας) και τα όρια της, την έννοια του Σύμπαντος στον πληθυντικό καθώς και το προαναφερθέν πιθανό νέο αναδυόμενο Εκείθεν. Όμως αυτές είναι μεγάλες θεματικές. Μέχρι τότε μπορείτε να ψάξετε, όσες και όσοι ενδιαφέρονται, την Kardashev scale και ζητήματα γύρω από αυτήν. Όσες και όσοι αυτοκατανούνται ως «άθεοι» μπορούν να αναζητήσουν στοιχεία για τον Πολιτισμό Τύπου III ή Γ ως Θεό ή θεότητα.

Αν αυτοκατανοηθούμε ως ανθρώπινος πολιτισμός, βρισκόμαστε περίπου στο 70% του Πολιτισμού Τύπου I στην κλίμακα Καρντάσεφ. Δεν έχουμε δηλαδή φτάσει ακόμη στον Τύπο I, αλλά είναι εμφανή τα σημάδια μετάβασης (αν δεν αυτοκαταστραφούμε). Οι κρίσεις και πηγές κινδύνου που μπορεί να αντιμετωπίσει ένας πολιτισμός ο οποίος βρίσκεται σε μια τέτοια μεταβατική φάση, και που μπορούν να αποδειχθούν μοιραίες, έχουν προβλεφθεί εδώ και δεκαετίες και στις μέρες μας έχουν μεταβληθεί σε ιδιαίτερες θεματικές. Το ότι δεν είχαμε παγκόσμιο πυρηνικό ολοκαύτωμα, και μάλιστα το ότι ως μέσο αυτοσυντήρησης και προϊόν ανασφάλειας απέναντι σε μια τέτοια πιθανότητα προέκυψε σαν αποτέλεσμα το διαδίκτυο, ήταν μια σημαντική εξέλιξη - που εμπεριέχει ακόμη και μεταφυσικές διαστάσεις, αν δεν ιδωθεί ως τυχαιότητα.

Χιούμορ ή περίπου: Ο Θεός ή το ανθρώπινο πνεύμα, τρόμαξε με όσα είδε την τριαντακοντετία 1914-1945 (από τους πλέον πολιτισμένους και φωταδισμένους μάλιστα) και προσέφερε στους ανθρώπους την πυρηνική ενέργεια προκειμένου να τους κρατήσει δέσμιους και ως τρόπο-μέσο τιθάσευσης τους, μήπως λογικευτούν (στοιχειωδώς, μη φανταστείτε τρομερά πράγματα). Οι άνθρωποι τρόμαξαν τόσο από την ισχύ της πυρηνικής τεχνολογίας και τα πιθανά αποτελέσματα της και δημιούργησαν το διαδίκτυο (μεταξύ άλλων). Το ότι η πυρηνική αποτροπή λειτούργησε και δεν υπήρξε πλανητικό πυρηνικό ολοκαύτωμα ήταν ένα σημαντικό βήμα διότι, με βάση αυτή την προσέγγιση και κατηγοριοποίηση των πραγμάτων, η πιο επικίνδυνη φάση είναι η μετάβαση από τον Πολιτισμό Τύπου [0] Μηδέν, όπου βρισκόμαστε εμείς, στον Πολιτισμού Τύπου [I] Ένα. Η τιθάσευση, μορφοποίηση και αξιοποίηση της πυρηνικής ενέργειας δίχως την αυτοκαταστροφή των ανθρώπων, θα μπορούσε να ιδωθεί ως μια καθοριστικής σημασίας δοκιμασία. Ως ένα τέστ.