Δύο Σύντομοι Σχολιασμοί (16 Οκτ 2017).

Αφήστε τον τίτλο (που είναι η «λύση» που προτείνεται) και διαβαστε την πρώτη παράγραφο από το άρθρο του Economist:

EUROPE’S biggest countries were once among the biggest anywhere. In 1950, four of the world’s ten most populous states were in western Europe alone. But decades of falling birth rates have resulted in slower population growth in Europe than in other regions. By 2017, Europe’s most populous country, Germany, ranked just 16th globally. The continent’s birth rate is now so low that the total population in many European countries has begun to decline.

Όταν τα διαβάζατε από εδώ αυτά, στον Economist έπλεκαν τις (globalised) πλεξούδες τους. Τι οικονομίστικα αντεπιχειρήματα δε, ακούγαμε και διαβάζαμε, αντιπαραβάλλονταν απέναντι σε αυτές τις πραγματικότητες, ας μην τα θυμηθούμε καλύτερα (άλλωστε είχαμε να κάνουμε με μια υποτιθέμενη «Υπερδύναμη» και όχι με μια οντότητα, ένωση ή/και ήπειρο σε πορεία πολυδιάσπασης και παρακμής). «Αυτά δεν παίζουν ρόλο».


Το γράφω δίχως καμία περαιτέρω διευκρίνιση, ανάλυση ή/και ερμηνεία, προς το παρόν (γιατί τρέχει ένα άλλο ζήτημα που παρακολουθώ και για το οποίο θέλω να γράψω):

Μελλοντικά, ενδέχεται να κινδυνεύσει η εδαφική ακεραιότητα του κράτους της Ρουμανίας.

Θα επανέλθουμε φυσικά. Πρόσφατα άλλωστε γράψαμε, έαν προσέξατε, κάτι σχετικό ή έμμεσα σχετιζόμενο.