Ορισμένοι άνθρωποι στην Ελλάδα νομίζουν, θέλουν να πιστεύουν ή προσπαθούν να πείσουν, πως αν δεν υπήρχε η Ολλανδία και το Βέλγιο ή η Ουάσινγκτον και οι Βρυξέλλες ή η «Ευρώπη» και η «Δύση», ο κυρ Αλέκος (ο Τσίπρας) από το χωριό του στην Άρτα, εκεί δίπλα στα Τζουμέρκα, και ο κυρ Πολάκης από τα Σφακιά, θα ανακάλυπταν μόνοι τους και θα προωθούσαν προς ψήφιση ζητήματα ταυτότητας -και άλλαγής- φύλου... Όλο αυτό το ρεύμα, όλα αυτά τα ζητήματα, από τους γάμους μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου και τις υιοθεσίες μέχρι τις αλλαγές φύλου -που όλα αποτελούν υποκατηγορίες των LGBT rights/δικαιωμάτων [1]-, πρακτικά ξεκίνησαν προς τα τέλη της δεκαετίας του 1990 και κυρίως στις αρχές του 2000 [2]. Η πρώτη χώρα που νομιμοποίησε ή ορθότερα αναγνωρίσε και κατοχύρωσε νομικά, τους γάμους ανάμεσα σε άτομα του ίδιου φύλου ήταν η Ολλάνδία το 2001 και ακολούθησε το Βέλγιο το 2003 - το οποίο πρόσφατα έγινε η πρώτη χώρα που, κακώς και δυστυχώς, νομιμοποίησε την ευθανασία ακόμη και για παιδιά [3] (Οι γάμοι είναι νόμιμοι σε περίπου 25 χώρες από τις περίπου 195 που υπάρχουν). Η Ολλάνδία υπήρξε επίσης η πρώτη χώρα που κατέστησε νόμιμη την υιοθεσία (τεκνοθεσία την ονομάζουν) από LGBT άτομα-ζευγάρια (Νόμιμη σε περίπου 25-30 χώρες). Αυτό για το οποίο έγινε φασαρία πρόσφατα, ουσιαστικά μπορεί να ενταχθεί στην κατηγορία των λεγόμενων 'gender identity laws'και έχουν ψηφίσει παρεμφερή πράγματα μάλλον καμιά 15αριά χώρες (Ο αριθμός ίσως να μην είναι ακριβής. Επειδή διαφοροποιούνται οι νόμοι ως προς το περιεχόμενο είναι δύσκολο να προσμετρηθούν χώρες).
Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών αναγνώρισε LGBT (lesbian, gay, bisexual and transgender) rights για πρώτη φορά το 2006, μετά από πρωτοβουλία της Νορβηγίας και με την υποστήριξη 56 κρατών (ο πυρήνας υποστήριξης και προώθησης ήταν τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα κράτη που είναι υποψήφια προς ένταξη -όπως π.χ η Ουκρανία και η π.Γ.Δ.Μ- και τα κράτη περίξ αυτής -όπως η Νορβηγία-, η Αγγλόσφαιρα με τις Η.Π.Α σε κεντρικό επίπεδο, δηλαδή ομοσπονδιακής κυβέρνησης -γιατί εσωτερικά τα πράγματα είναι πολύ πιο σύνθετα- και μεγάλα κράτη της λατινικής Αμερικής, συν η Ν. Κορέα) και σε δεύτερη φάση το 2008.
Το ζήτημα της θεσμοθέτησης, αναγνώρισης και νομιμοποίησης τέτοιων θεμάτων (LGBT rights, σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας φύλου κ.λπ), έχει λιγότερες από δύο δεκαετίες ζωής [2] και πυρήνας του ρεύματος είναι ευρωπαϊκά κράτη, κοινοβούλια και συμβούλια συνήθως του πυρήνα της Ε.Ε ή της «Ευρώπης» μαζί με κράτη της Αγγλόσφαιρας, και οι Η.Π.Α σε κεντρικό επίπεδο (με τις προαναφερθείσες εσωτερικές διαφοροποιήσεις), δηλαδή αυτό που οι άνθρωποι αποκαλούν «Δύση», και κράτη της λατινικής Αμερικής με ορισμένα -ελάχιστα- κράτη της Ασίας που είναι φιλικά προκείμενα προς -ή εξαρτημένα από- τις Η.Π.Α και νομοθετούν σποραδικά τέτοια ζητήματα (Παραδείγματως χάριν η Ταϊβάν, η οποία πρόσφατα έγινε ''the first asian country to recognize / legalize same-sex marriage''μήπως και αντλήσει κάποια περαιτέρω «παγκόσμια» νομιμοποίηση, καθώς η αναγνώριση της κυβέρνησης της Ταϊπέι σε διεθνή-διακρατική κλίμακα καταρρέει). Μάλιστα, σε ορισμένες περιπτώσεις, το ζήτημα -της θεσμοθέτησης, αναγνώρισης και νομιμοποίησης- είναι ακόμη πιο πρόσφατο. Η Γερμανία νομιμοποίησε τους γάμους μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου φέτος, το 2017, ενώ η Γαλλία το 2013 [4].
[2] Υπήρχαν και ορισμένες σποραδικές-μεμονωμένες μικρο-αναγνωρίσεις παλαιότερα ενώ υπάρχουν και ανεξάρτητες-ιδιαίτερες περιπτώσεις κρατών, οι οποίες όμως δεν εντάσσονται σε αυτό ρεύμα των τελευταίων δύο δεκαετίων, το οποίο σαφώς έχει ιδεολογικοποιηθεί, φανερώνει έντονα στοιχεία εργαλειοποίησης και ενσωματώνει ή εξυπηρετεί σε αρκετές περιπτώσεις γεωπολιτικές λειτουργίες και συμφέροντα.
[3] Belgium legally recognizes same-sex marriage, becoming the second country in the world to do so (2003). Netherlands became the first country to legalize same-sex weddings in 2001. Belgium becomes the first country in the world to legalise euthanasia for terminally ill patients of any age (2014). Belgium's parliament votes through child euthanasia (BBC).
[4] Μάλιστα πρόσφατα, ίσως να θυμάστε, υπήρξαν και πορείες-διαδηλώσεις στη Γαλλία.
Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών αναγνώρισε LGBT (lesbian, gay, bisexual and transgender) rights για πρώτη φορά το 2006, μετά από πρωτοβουλία της Νορβηγίας και με την υποστήριξη 56 κρατών (ο πυρήνας υποστήριξης και προώθησης ήταν τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα κράτη που είναι υποψήφια προς ένταξη -όπως π.χ η Ουκρανία και η π.Γ.Δ.Μ- και τα κράτη περίξ αυτής -όπως η Νορβηγία-, η Αγγλόσφαιρα με τις Η.Π.Α σε κεντρικό επίπεδο, δηλαδή ομοσπονδιακής κυβέρνησης -γιατί εσωτερικά τα πράγματα είναι πολύ πιο σύνθετα- και μεγάλα κράτη της λατινικής Αμερικής, συν η Ν. Κορέα) και σε δεύτερη φάση το 2008.
Το ζήτημα της θεσμοθέτησης, αναγνώρισης και νομιμοποίησης τέτοιων θεμάτων (LGBT rights, σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας φύλου κ.λπ), έχει λιγότερες από δύο δεκαετίες ζωής [2] και πυρήνας του ρεύματος είναι ευρωπαϊκά κράτη, κοινοβούλια και συμβούλια συνήθως του πυρήνα της Ε.Ε ή της «Ευρώπης» μαζί με κράτη της Αγγλόσφαιρας, και οι Η.Π.Α σε κεντρικό επίπεδο (με τις προαναφερθείσες εσωτερικές διαφοροποιήσεις), δηλαδή αυτό που οι άνθρωποι αποκαλούν «Δύση», και κράτη της λατινικής Αμερικής με ορισμένα -ελάχιστα- κράτη της Ασίας που είναι φιλικά προκείμενα προς -ή εξαρτημένα από- τις Η.Π.Α και νομοθετούν σποραδικά τέτοια ζητήματα (Παραδείγματως χάριν η Ταϊβάν, η οποία πρόσφατα έγινε ''the first asian country to recognize / legalize same-sex marriage''μήπως και αντλήσει κάποια περαιτέρω «παγκόσμια» νομιμοποίηση, καθώς η αναγνώριση της κυβέρνησης της Ταϊπέι σε διεθνή-διακρατική κλίμακα καταρρέει). Μάλιστα, σε ορισμένες περιπτώσεις, το ζήτημα -της θεσμοθέτησης, αναγνώρισης και νομιμοποίησης- είναι ακόμη πιο πρόσφατο. Η Γερμανία νομιμοποίησε τους γάμους μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου φέτος, το 2017, ενώ η Γαλλία το 2013 [4].
Σημειώσεις
[1] Τα λεγόμενα LGBT rights εμπεριέχούν μια βεντάλια θεμάτων (gender identity, sexual orientation) όπως: same-sex marriage, (LGBT) hate crime laws, age of consent, (LGBT) adoption and parenting, (LGBT) immigration equality, employment discrimination laws by sexual orientation and/or gender identity, (LGBT) service in national militaries and blood donation policies, laws concerning gender identity-expression, legal recognition of non-binary genders, intersex rights etc. Για κριτικές προσεγγίσεις (πολιτικές και όχι απολίτικες ή/και ηθικίστικες) επί των προηγούμενων search 'Pinkwashing' and 'LGBT Rights Geopolitics' (ενδεικτικά, για μια πρώτη ιδέα).[2] Υπήρχαν και ορισμένες σποραδικές-μεμονωμένες μικρο-αναγνωρίσεις παλαιότερα ενώ υπάρχουν και ανεξάρτητες-ιδιαίτερες περιπτώσεις κρατών, οι οποίες όμως δεν εντάσσονται σε αυτό ρεύμα των τελευταίων δύο δεκαετίων, το οποίο σαφώς έχει ιδεολογικοποιηθεί, φανερώνει έντονα στοιχεία εργαλειοποίησης και ενσωματώνει ή εξυπηρετεί σε αρκετές περιπτώσεις γεωπολιτικές λειτουργίες και συμφέροντα.
[3] Belgium legally recognizes same-sex marriage, becoming the second country in the world to do so (2003). Netherlands became the first country to legalize same-sex weddings in 2001. Belgium becomes the first country in the world to legalise euthanasia for terminally ill patients of any age (2014). Belgium's parliament votes through child euthanasia (BBC).
[4] Μάλιστα πρόσφατα, ίσως να θυμάστε, υπήρξαν και πορείες-διαδηλώσεις στη Γαλλία.