Σχολιασμός (Καταλονία).

Κάποια στιγμή ίσως οι άνθρωποι καταλάβουν πόσο βαθιά ριζωμένα είναι τα ζητήματα ιστορίας και πολιτισμού. Αυτά που συμβαίνουν στην Καταλονία έχουν τις βαθύτατες ρίζες τους (ενδεικτικά) στο, 795-801 μ.Χ (Marca Hispanica/County of Barcelona), το 1137-1162 (Στέμμα της Αραγωνίας) και το 1139 (Βασίλειο της Πορτογαλίας), το 1283 (Corts Catalanes/Catalan constitutions), το 1412 (House of Barcelona/Compromise of Caspe), το 1469 (Ferdinand II of Aragon and Isabella I of Castile: unification of the crowns of Aragon and Castile / Spain), το 1580 (Iberian Union) το 1640-1668 (Catalan revolt/Portuguese Restoration War. Η Ισπανία αναγνωρίζει, με τη Συνθήκη της Λισσαβώνας, την κυριαρχία της πορτογαλικής δυναστείας του Οίκου Braganza, μετά από παράλληλη εξέγερση-επανάσταση σε Πορτογαλία και Καταλονία. Η τελευταία θα καταρρεύσει. Θα οδηγηθούμε στη Συνθήκη των Πυρηναίων ανάμεσα σε Ισπανία και Γαλλία, κατά την οποία οι Γάλλοι διατηρούν καταλανικά εδάφη βόρεια της οροσειράς και έχουμε partition της Καταλονίας), το 1714-1716 (War of the Spanish Succession/Treaty of Utrecht/Nueva Planta decrees. Οι Βρετανοί επιβάλλουν και απαιτούν τη διατήρηση των ιστορικών δικαιωμάτων της Καταλονίας, τα οποία καταλύονται ένα χρόνο αργότερα, μετά από κοινή Γάλλο/Φραγκο-Ισπανική εισβολή και κατοχή της Βαρκελώνης. Γίνεται προσπάθεια νομοθετικής και θεσμικής ενοποίησης και ομογενοποίησης), για να φτάσουμε σε Peninsular War, Constitution of 1812, Carlist Wars, anti/pro-fueros, Renaixença, Bases de Manresa κ.λπ (δηλαδή εκεί από όπου ξεκινάνε οι περισσότεροι). Ενδεικτικά και εν συντομία τα προηγούμενα. Τα περί «αριστεράς» και «δεξιάς» αποτελούν επικαλύψεις και προβιές που αλλάζουν ανάλογα την εποχή και επενδύονται σε ανεπίλυτα ιστορικά ζητήματα και ζητήματα πολιτισμού και πολιτικής, μετατρέποντας τα σε «νεωτερικά» τέτοια.

Τα ζητήματα αυτά - της Σκωτίας, της Καταλονίας και πιθανότατα μελλοντικά της Φλάνδρας - κυρίες και κύριοι, φίλες και φιλοι, φανερώνουν, μεταξύ άλλων, πως οι σχέσεις Βρετανίας, Ισπανίας και Γαλλίας... «αναδεύονται», για να το θέσω κάπως... ιδιόμορφα και κομψά.



[-] Εάν η Καταλονία βρισκόταν τοποθετημένη γεωγραφικά στον Ατλαντικό (όπως η Πορτογάλία) και όχι στα Πυρηναία και τη δυτική Μεσόγειο, συνορεύοντας με τη Γαλλία, ίσως να ήταν αυτή σε παρεμφερή θέση με τους Πορτογάλους και οι Πορτογάλοι να ήταν κατεχόμενοι και διαιρεμένοι μεταξύ Ισπανίας και Γαλλίας (Δεν θα αναφερθώ στη σχέση και συνάφεια Πορτογαλίας-Γαλικίας). Βέβαια, εάν ίσχυε αυτό το «εάν», πολύ απλά δεν θα ήταν Καταλονία.

[-] Όσο και εάν καταπιέζονται ή/και απωθούνται ορισμένα ιστορικά και πολιτισμικά ζητήματα, αν έχουν βαθιές ρίζες, επιστρέφουν. Μετασχηματίζονται και επιστρέφουν. Εκτός φυσικά αν είσαι Γαλλία, όπου τους ομογενοποιείς-πολτοποιείς-εξαφανίζεις όλους και ησυχάζεις (και είσαι και ο «καλός» της υπόθεσης).

[-] Για κάθε πράγμα υπάρχουν ενδογενή αίτια, εξωγενείς παράγοντες και δυνάμεις, συγχρονισμοί και χρονικότητες, συμφέροντα, περιβάλλον, συγκυρίες κ.λπ.

[-] Το Llibre del Consolat del Mar, το οποίο γράφτηκε στην καταλανική γλώσσα κατά τον 14ο αιώνα, είναι μια από τις παλαιότερες συλλογές ναυτικού δίκαίου στον πλανήτη.