Σχολιασμός.

Σαν χθες απελευθερώθηκε το Παρίσι. Πέρασε λίγο στα «ψιλά» ή είναι ιδέα μου; (EU prevails). Υπό κανονικες συνθήκες, η Γαλλία θα γιόρταζε 73 χρόνια απελευθερώσης από την γερμανική κατοχή. Μια απελευθέρωση που εκείνη την περίοδο αναβίωσε την εθνική υπερηφάνεια μετά την ταπείνωση της ήττας και την ντροπή της συνεργασίας της Γαλλίας. Μια απελευθέρωση που οδήγησε στην απόλαυση προνομίων, τα οποία οι Γάλλοι δεν κέρδισαν στα πεδία των μαχών (ακόμη και το γαλλικό τάγμα που συμμετείχε στην απελευθέρωση-παρέλαση του Παρισιού, οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί το κανόνισαν για λόγους προπαγάνδας και αναπτέρωσης του ηθικού).

Οι Γερμανοί πολέμησαν μέχρι τέλους (σε επίθεση και άμυνα) με τις γνωστές επιπτώσεις (τόσο για τους ίδιους όσο και για τους άλλους). Οι Ρώσσοι μάτωσαν ανελέητα (όχι για πρώτη φορά στην ιστορία τους). Οι Αμερικανοί πολέμησαν εκ του ασφαλούς (λόγω γεωγραφίας). Οι Άγγλοι πολέμησαν και με σύμμάχους και διχως αυτούς (τουλάχιστον πολέμησαν, έδωσαν τη μάχη τους, και άξιζαν μια θέση στο τραπέζι μεταπολεμικά, όσο και αν ήταν περιορισμένης ισχύος και επιρροής). Οι Γάλλοι, τι ακριβώς έκαναν; (και έχουν μόνιμη θέση στο Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε;!).

Κάθε λαός (αφήστε τα ιδεολογικά περιτυλίγματα στην άκρη) φανερώνει από τι μέταλλο είναι φτιαγμένος στα δύσκολα, στα πολύ δύσκολα.

Οι Ρώσσοι το έχουν δείξει κατ'επανάληψη (κάποιοι θα έλεγαν δύο ή τρεις άλλοι θα έλεγαν τέσσερις-πέντε φορές). Οι Άγγλοι επίσης, με διαφορετικό τρόπο και σε διαφορετικό βαθμό (έχουν επιτελέσει μια αποστολή επί αιώνες στην Ευρώπη). Οι Γερμανοι το ίδιο (ορισμένοι θα έλεγαν ως 'Scourge of God'. Δεν έχει σημασία στην προκείμένη περίπτωση). Οι Αμερικανοί, ακομη δεν μας έχουν δείξει από τι μέταλλο είναι φτιαγμένοι, γιατί δεν έχουν γνωρίσει πραγματικά δύσκολες -παρά μονάχα ευνοϊκές γι'αυτούς- συνθήκες. Ούτε πορείες καθοδικές και κρίσιμες στιγμές, ούτε υπό καθεστώς -κάποιας μορφής- υπαρξιακής απειλής, έχουν ζήσει (αναμένουμε να μας δείξουν, ευελπιστούμε δίχως τη χρήση πυρηνικών). Οι Γάλλοι τι ακριβώς έχουν δείξει; Και κυρίως, τι δείχνουν και κάνουν στις μέρες μας;

Για πόσο ακόμη θα θα ζούν μέσω ιδεολογικών περιτυλίγμάτων; Για πόσο ακόμη θα πουλάνε «Γαλλική Επανάσταση», 'Francophonie'και «Πόλη του Φωτός» και θα κεφαλαιοποιούν ηθικά τον «Διαφωτισμό»;

Προφανώς και το ζήτημα δεν είναι να συνεχίζουν οι άνθρωποι να πολεμουν -μέσα στα κεφάλια τους- τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο (κάτι τέτοιο είναι αδύνατον, ακόμη και αν το επιδιώκουν). Αυτό που στις μέρες μας οι περισσότεροι άνθρωποι αποκαλούν «Ευρώπη», πέθανε στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Μεταψυχροπολεμικά, όλες και όλοι ανέμεναν την ανάσταση των νεκρών, αλλά, όσο και αν γίνεται προσπάθεια να επιβραδυνθεί ή/και να καλυφθεί ή να γίνει διαχειρίσιμη, η κατάπτωση, η αποσύνθεση και η παρακμή αυτής της «Ευρώπης», είναι ολοφάνερη.