1.
Η θέση είναι σταθερή και έχει εκφραστεί κατ'επανάληψη. Η συζήτηση που περιστρέφεται αποκλειστικά γύρω από το ζήτημα της σεκταριστικής ισλαμογενούς ριζοσπαστικοποίησης και τρομοκρατίας (μια συζήτηση που ηγεμονεύει), αποκρύβει βαθύτερα και πιο ουσιώδη ζητήματα και μεγάλες θεματικές (αποτελεί στάχτη στα μάτια). Έχουμε θίξει κατά καιρούς ορισμένες από αυτές τις θεματικές και θα αναφερθουμε σε κάποιες ακόμη μελλοντικά.
Στην πραγματικότητα φοβούνται το Ισλάμ και όχι απλά την ισλαμιστική τρομοκρατία. Φοβούνται όχι για το αίμα ή/και τα πιθανά θύματα, όχι για την κατάσταση πολέμου, αλλά για την κατάσταση ειρήνης. Γιατί μπορεί να ηττηθούν στα ίσια, σε συνθήκες ειρήνης και κανονικότητας.
Γιατί το Εν θα καταπιεί το Μηδέν.
Και γιατί κόσμος μεταστρέφεται. Και μεταστρέφονται και γυναίκες (συνήθως αναδεικνύονται μόνον οι άνδρες). Και να είστε σίγουροι πως μεταστρέφονται γυναίκες που θέλουν οικογένεια και παιδιά. Ορισμένοι θα ισχυριστούν πως υπάρχει και η αντιστροφη πορεία. Δηλαδή πως φεύγουν άνθρωποι, γυναίκες και άνδρες, από το Ισλάμ. Πέρα απ'ό,τι η λεγόμενη Αραβική Άνοιξη (η οποία θεωρήθηκε μια 'secular liberal fantasy') θα πρέπει να γίνει μάθημα, παράλληλα θα πρέπει να γίνει κατανοητό οτι το Ισλάμ δεν είναι η 'world's fastest growing religion'μόνο για λόγους ενδογενώς δημογραφικούς [1], αλλά και γιατί ενσωματώνει ανθρώπους που θέλουν παιδιά ή/και οικογένεια (ενώ οι άνθρωποι που χάνει -η αντίστροφη πορεία- δεν θέλουν παιδιά ή οικογένεια). Από τη μια μεριά έχουμε μια κοινότητα στην οποία εισέρχονται άνθρωποι που επιθυμούν παιδιά και από την άλλη μια κοινότητα στην οποία εισέρχονται άνθρωποι που δεν επιθυμούν.
Η Γη -αργά ή γρήγορα- ανήκει σε αυτούς που κάνουν παιδιά.
Προσέξτε. Το ζήτημα της πληθυσμιακής αντικατάστασης ευρωπαϊκών πληθυσμών από μη ευρωπαϊκούς τέτοιους αποτελεί το θεμέλιο ολόκληρου του ρεύματος-κινήματος που αποκαλείται identitarian movement και αναπτύσσεται στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Ο ακαδημαϊκος δεν έχει πρόβλημα με αυτή την πληθυσμιακή πορεία-αντικατάσταση (αυτοί -συνήθως φιλελεύθεροι- απλά τονίζουν πως το Ισλάμ χρειάζεται 'reform' -δηλαδή επιθυμούν την κατασκευή ενός νερομπλούμ ντεκαφεϊνέ ευρωγενούς Ισλάμ- προκειμένου να γίνει συμβατό με την ευρωπαϊκή παραγωγή και να ενσωματωθούν σε αυτήν μέσω εισαγωγών παιδιά, μανάδες-τροφοί, εργασία και ενέργεια κ.λπ από την «περιφέρεια» στην Ευρώπη του κέντρου ή του Ρήνου). Ανησυχεί όμως ή/και θέτει τον προβληματισμό για το ζήτημα της αντικατάστασης εκκοσμικευμένων πληθυσμών από θρησκευόμενους [2].
Πίσω από την καρικατούρα του «τζιχαντισμού» κρύβονται, μεταξύ άλλων, τα προβλήματα (η αποσύνθεση και η κρίση) και τα αδιέξοδα του ευρώφιλελεύθερου σεκιουλαρισμού-κοσμικισμού (liberal secularism / secular liberalism), καθώς και τα όρια του. Εδώ και χρόνια έχουμε εκφράσει τη θέση πως αναμένεται μεγάλη κρίση του φιλελεύθερου κοσμικού πολιτισμού στη κεντρική γεωγραφία της Ευρώπης της «Δύσεως».
Βλεποντας τα πράγματα υπό αυτό το πρίσμα και μακροϊστορικά η εικόνα είναι ξεκάθαρη. Τον εικοστό αιώνα εκδιώχθηκε ο Χριστιανισμός από την ευρωπαϊκή ήπειρο για να φτάσουμε έναν αιώνα μετά -από την εκδίωξη του- να εισάγεται Ισλάμ στη δυτική Ευρώπη (δηλαδή στη μεταβολή της ηθικο-θρησκευτικής βάσης). Το λεγόμενο identitarian movement ή αυτό που κάπως παλαιομοδίτικα ονομάζεται 'white nationalism' [3] έρχεται να καλύψει το κενό που άφησε η εκδίωξη ή/και η υποχώρηση του Χριστιανισμού σε δυτική Ευρώπη και βόρεια Αμερική, αντίστοιχα (ουσιαστικά το identitarian movement αποτελεί στον πυρήνα και στη βάση του προϊόν των επικαλύψεων μεταξύ Ευρώπης του Ρήνου, Αγγλοαμερικανικού και προτεσταντικού κόσμου). Στην ανατολική σλαβογενής Ευρώπη επέστρεψε ο Χριστιανισμός (Ρωμαιοκαθολικός και Ορθόδοξος) ενώ στη Μέση Ανατολή το Ισλάμ, μετά από ορισμένες δεκαετίες απαγόρευσης και περιθωριοποίησης (βλ. κομμουνισμός, κεμαλισμός, μπααθισμός κ.λπ).
Χρόνια πριν γράφαμε «Ο σοβιετισμός στην Ρωσία κατέρρευσε. Ο κοσμικός παναραβικός σοσιαλισμός (παναραβισμός) και εθνικισμός στις αραβικές χώρες, επίσης. Ο κεμαλισμός στην Τουρκία το ίδιο. Από τη Ρωσία μέχρι τις αραβικές χώρες και την Τουρκία, πλέον έχουμε φτάσει στον πυρήνα: στη Γαλλία [και απ'ότι φαίνεται στη Γερμανία]... Αυτό δεν μπορούν, ή δεν θέλουν, να καταλάβουν».
Η θέση μας είναι αιρετική και ισχυρίζεται πως ο βασικός λόγος της παρακμής ή της κρίσης του φιλελεύθερου σεκιουλαρισμού-κοσμικισμού και των εδαφικών-εθνικών κοσμικών ταυτοτήτων (αυτές αποτελούν, μεταξύ άλλων, βασικές δομές και όχι η τρομοκρατία, η οποία αποτελεί σύμπτωμα) πέραν της δημογραφικής κατάρρευσης, σχετίζεται με την αποδυνάμωση ή/και κατάρρευση του ριζοσπαστικού κοσμικισμού του μαρξισμού (ο οποίος λειτουργούσε παράλληλα και συμπληρωτικά με τον φιλελεύθερο), και πως το λεγόμενο ανατολικό μπλόκ υπήρξε το μεγαλύτερο στήριγμα της λεγόμενης Δύσης. Από την κατάρρευση του «ανατολικού στρατοπέδου» και ύστερα ο radical secularism, υπό διάφορες μορφές, υποχωρεί παντού και πλέον η κρίση έχει φτάσει στο πυρήνα -της ευρωπαϊκής όχθης- του ψυχροπολεμικού «δυτικού στρατοπέδου» (το οποίο αποσυντίθεται και πολυδιασπάται).
[-] - Το ζήτημα της τρομοκρατίας κρύβει κάτω από το χαλί όλα τα προηγούμενα. - Ο πολυπολιτισμός αποτελεί από μόνος του παραδοχή και σύμπτωμα. - Η Ευρώπη της «Δύσεως» αντιπαραθέτει στο Ισλάμ πλυντήρια, veganism, αμάξια, psychoanalysis, στρίνγκ, γιόγκα-pilates, ρολόγια, transhumanism και anti-humanism, μπάφους και προ, environmentalism και reiki (γελάει ο κόσμος). Αν αυτά αρκούσαν δεν θα υπήρχε identitarianism. - Η «αναβίωση της θρησκείας» και διαφόρων πολιτιστικών υποβάθρων δεν αποτελεί μια «παρόλα», αλλά μια πραγματικότητα.
[1] Οι λόγοι που το Ισλάμ επεκτείνεται δεν περιορίζονται μόνον στη δημογραφία. Παραδείγματος χάριν, ξέρετε γιατί θα κερδίσουν ανθρώπους σε παλαιές χριστιανικές περιοχές και σε κοινωνίες που είναι εκκοσμικευμένες ή light χριστιανίζουσες; Γιατί, όταν ένας μουφτής κατά την επίσκεψη του σε σχολείο θηλέων δέχτηκε την ερώτηση «γιατί καλύπτετε τις γυναίκες σας;» (η ερώτηση δεν αναφέρόταν στη μπούρκα), απάντησε ως εξής: «Γιατί ακολουθούμε τη Μητέρα Μαρία (Παναγία). Οι γυναίκες μας είναι πλησιέστερα ντυμένες προς αυτό που διδάσκει ο Χριστιανισμός, απ'ό,τι οι Χριστιανοί οι ίδιοι. Είμαστε πιο αγνοί στην Χριστιανοσύνη απ'ό,τι οι ίδιοι οι Χριστιανοί. Δείτε το ντύσιμο, τα ήθη, τους κώδικες. Δείτε πόσο αυστηρά ακολουθούμε τις Δέκα Εντολές κ.λπ» (έχει και συνέχεια, αλλά ας σταματήσω εδώ).
[2] Σε αυτο το σημείο φαίνεται και η συνάφεια ή η εσωτερική σχέση κοσμικισμού και ρατσισμού. Αν όπου ευρωπαϊκοί λευκοί πληθυσμοί διαβάσουμε εκκοσμικευμένοι πληθυσμοί φανερώνεται αυτό για το οποίο ουδείς ομιλεί: secular supremacy και secular supremacists (καθόλου περίεργο που ορισμένοι ισχυρίζονται ότι αγγίζει τα όρια του «ρατσισμού» -νομιμοποιημένου, καθεστωτικού, κυρίαρχα ιδεολογικού και αποδεκτού φυσικά- σε στιγμές η στάση και ο λόγος που χρησιμοποιείται απέναντι σε θρησκευόμενους. Φυσικά ούτε ο κοσμικισμός με τον ρατσισμό είναι άσχετα μεταξύ τους πράγματα, ούτε οι kulturkampfs με τα προηγούμενα). Η ειρωνεία είναι πως Αμερικανός ακαδημαϊκός είχε παρατηρήσει πως τελικά, οι θρησκευόμενοι πληθυσμοί, εάν τους δούμε από καθαρά εξελικτική σκοπιά, έχουν βιολογικό πλεονέκτημα σε σχέση με τους μη θρησκευόμενους ή κοσμικούς.
[3] χρειάζεται ανάλυση εδώ. Η Ευρώπη της «Δύσης» ή του φιλελευθερισμού άδειασε από Χριστιανισμό και έναν αιώνα μετά γεμίζει από Ισλάμ και European Nationalism. Δεν είναι απλά 'White' (Nationalism). Γίνεται προσπάθεια να διασωθεί ή να μην καταστραφεί ο όρος 'European'. Όποιος προσέξει την αμερικανική 'alt-right'θα παρατηρήσει πως πίσω από τον όρο «λευκός» οικοδομείται μια μεταεθνική πανευρωπαϊκή ταυτότητα (που καλύπτει και τις δύο πλευρές του Ατλαντικού). Αυτοί (επαν)εξευρωπαΐζουν τους αμερικανικούς πληθυσμούς θυμίζοντας τους πως είναι ευρωπαϊκής καταγωγής και πως έχουν αποκοπεί από τις ρίζες τους (η λεγόμενη alt-right αποτελεί ταυτοτικό κίνημα εξευρωπαΐσμού των Non-Hispanic white Αμερικανών). Post-National Pan-European Identity οικοδομούν. Επειδή όμως Post-National Pan-European Identity οικοδομεί -ή προσπαθούσε να οικοδομήσει- και η Ευρωπαϊκή Ένωση, πρέπει να τονίζεται πως είναι 'White'και όχι 'European'. Ίσως επανέλθουμε στο ζήτημα αυτό όταν θα ασχοληθούμε με το ποιές είναι οι δύο βασικές τάσεις που αναπτύσσονται στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.
[-] Το Ισλάμ -ή καλύτερα τα ίσλαμ- στην Ευρώπη είναι 'population-centric'ενώ οι identitarian (στην Ευρώπη) είναι 'enemy-centric' (counter-). Αυτές (population / enemy-centric) είναι δύο διαφορετικές νοοτροπίες, αντιλήψεις και στρατηγικές. Η 'alt-right'στην Αμερική (σε αντίθεση με τους identitarian στην Ευρώπη) είναι κυρίως 'population-centric'.
Στην πραγματικότητα φοβούνται το Ισλάμ και όχι απλά την ισλαμιστική τρομοκρατία. Φοβούνται όχι για το αίμα ή/και τα πιθανά θύματα, όχι για την κατάσταση πολέμου, αλλά για την κατάσταση ειρήνης. Γιατί μπορεί να ηττηθούν στα ίσια, σε συνθήκες ειρήνης και κανονικότητας.
Γιατί το Εν θα καταπιεί το Μηδέν.
Και γιατί κόσμος μεταστρέφεται. Και μεταστρέφονται και γυναίκες (συνήθως αναδεικνύονται μόνον οι άνδρες). Και να είστε σίγουροι πως μεταστρέφονται γυναίκες που θέλουν οικογένεια και παιδιά. Ορισμένοι θα ισχυριστούν πως υπάρχει και η αντιστροφη πορεία. Δηλαδή πως φεύγουν άνθρωποι, γυναίκες και άνδρες, από το Ισλάμ. Πέρα απ'ό,τι η λεγόμενη Αραβική Άνοιξη (η οποία θεωρήθηκε μια 'secular liberal fantasy') θα πρέπει να γίνει μάθημα, παράλληλα θα πρέπει να γίνει κατανοητό οτι το Ισλάμ δεν είναι η 'world's fastest growing religion'μόνο για λόγους ενδογενώς δημογραφικούς [1], αλλά και γιατί ενσωματώνει ανθρώπους που θέλουν παιδιά ή/και οικογένεια (ενώ οι άνθρωποι που χάνει -η αντίστροφη πορεία- δεν θέλουν παιδιά ή οικογένεια). Από τη μια μεριά έχουμε μια κοινότητα στην οποία εισέρχονται άνθρωποι που επιθυμούν παιδιά και από την άλλη μια κοινότητα στην οποία εισέρχονται άνθρωποι που δεν επιθυμούν.
Η Γη -αργά ή γρήγορα- ανήκει σε αυτούς που κάνουν παιδιά.
2.
Παρατηρείστε, ακολουθείστε και σκεφτείτε προσεκτικά τη λογική ενός Άγγλου ακαδημαϊκού. Επεσήμανε σε ομιλία του: «Ξέρετε, η ιδέα πως ευρωπαϊκοί λευκοί πληθυσμοί σιγά-σιγά αντικαθίστανται από μη ευρωπαϊκούς-λευκούς εθνοτικά πληθυσμούς [λόγω αδυναμίας ή αδιαφορίας αναπαραγωγής, πτώσης ρυθμών γονιμότητας, μετανάστευσης κ.λπ], δεν αποτελεί πρόβλημα. Αλλά ας σκεφτούμε το σενάριο ότι εκκοσμικευμένοι πληθυσμοί σιγά-σιγά αντικαθίστανται από θρησκευόμενους πληθυσμούς. Μήπως είναι αυτό πιθανόν;».Προσέξτε. Το ζήτημα της πληθυσμιακής αντικατάστασης ευρωπαϊκών πληθυσμών από μη ευρωπαϊκούς τέτοιους αποτελεί το θεμέλιο ολόκληρου του ρεύματος-κινήματος που αποκαλείται identitarian movement και αναπτύσσεται στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Ο ακαδημαϊκος δεν έχει πρόβλημα με αυτή την πληθυσμιακή πορεία-αντικατάσταση (αυτοί -συνήθως φιλελεύθεροι- απλά τονίζουν πως το Ισλάμ χρειάζεται 'reform' -δηλαδή επιθυμούν την κατασκευή ενός νερομπλούμ ντεκαφεϊνέ ευρωγενούς Ισλάμ- προκειμένου να γίνει συμβατό με την ευρωπαϊκή παραγωγή και να ενσωματωθούν σε αυτήν μέσω εισαγωγών παιδιά, μανάδες-τροφοί, εργασία και ενέργεια κ.λπ από την «περιφέρεια» στην Ευρώπη του κέντρου ή του Ρήνου). Ανησυχεί όμως ή/και θέτει τον προβληματισμό για το ζήτημα της αντικατάστασης εκκοσμικευμένων πληθυσμών από θρησκευόμενους [2].
Πίσω από την καρικατούρα του «τζιχαντισμού» κρύβονται, μεταξύ άλλων, τα προβλήματα (η αποσύνθεση και η κρίση) και τα αδιέξοδα του ευρώφιλελεύθερου σεκιουλαρισμού-κοσμικισμού (liberal secularism / secular liberalism), καθώς και τα όρια του. Εδώ και χρόνια έχουμε εκφράσει τη θέση πως αναμένεται μεγάλη κρίση του φιλελεύθερου κοσμικού πολιτισμού στη κεντρική γεωγραφία της Ευρώπης της «Δύσεως».
3.
Η τεχνολογία και η παγκοσμιοποίηση όχι απλά δεν αποδυνάμωσαν, αλλά κατέστησαν πανίσχυρό το Ισλαμ. Το ίδίο ισχύει και για τον εξω-ευρωπαϊκό, δηλαδή τον κυρίως ειπείν πλέον, Χριστιανισμο, ο οποίος «πετάει» στο τόξο Αμερικής, Αφρικής, Ασίας. Ο Χριστιανισμός είναι μια παγκόσμια -και πληθυσμιακά, όχι μονάχα αξιακά πλεον- θρησκεία. Ο ευρωπαϊκοί χριστιανικοί πληθυσμοί αντιστοιχούν σε λιγότερο από το 25% του συνόλου των χριστιανών στον πλανήτη. Πριν από περίπου έναν αιώνα το 80% των Χριστιανών ζούσε σε Ευρώπη και βόρεια Αμερική. Μέχρι εκείνη την περίοδο ο Χριστιανισμός μπορούσε να θεωρηθεί ως μια κυρίως ή στον πυρήνα της ευρωπαϊκή θρησκεία. Το 1900 από τις πρώτες δέκα χριστιανικές χώρες οι εννέα ήταν ευρωπαϊκές ή/και «δυτικές» (εξαίρεση αποτελούσε η Βραζιλία). Σήμερα έχει απομείνει μια «δυτική» (Η.Π.Α) και δύο ευρωπαϊκές (η Ρωσσία και υπάρχει διχογνωμία για το αν η δεύτερη είναι η Γερμανία ή η Ιταλία).Βλεποντας τα πράγματα υπό αυτό το πρίσμα και μακροϊστορικά η εικόνα είναι ξεκάθαρη. Τον εικοστό αιώνα εκδιώχθηκε ο Χριστιανισμός από την ευρωπαϊκή ήπειρο για να φτάσουμε έναν αιώνα μετά -από την εκδίωξη του- να εισάγεται Ισλάμ στη δυτική Ευρώπη (δηλαδή στη μεταβολή της ηθικο-θρησκευτικής βάσης). Το λεγόμενο identitarian movement ή αυτό που κάπως παλαιομοδίτικα ονομάζεται 'white nationalism' [3] έρχεται να καλύψει το κενό που άφησε η εκδίωξη ή/και η υποχώρηση του Χριστιανισμού σε δυτική Ευρώπη και βόρεια Αμερική, αντίστοιχα (ουσιαστικά το identitarian movement αποτελεί στον πυρήνα και στη βάση του προϊόν των επικαλύψεων μεταξύ Ευρώπης του Ρήνου, Αγγλοαμερικανικού και προτεσταντικού κόσμου). Στην ανατολική σλαβογενής Ευρώπη επέστρεψε ο Χριστιανισμός (Ρωμαιοκαθολικός και Ορθόδοξος) ενώ στη Μέση Ανατολή το Ισλάμ, μετά από ορισμένες δεκαετίες απαγόρευσης και περιθωριοποίησης (βλ. κομμουνισμός, κεμαλισμός, μπααθισμός κ.λπ).
Χρόνια πριν γράφαμε «Ο σοβιετισμός στην Ρωσία κατέρρευσε. Ο κοσμικός παναραβικός σοσιαλισμός (παναραβισμός) και εθνικισμός στις αραβικές χώρες, επίσης. Ο κεμαλισμός στην Τουρκία το ίδιο. Από τη Ρωσία μέχρι τις αραβικές χώρες και την Τουρκία, πλέον έχουμε φτάσει στον πυρήνα: στη Γαλλία [και απ'ότι φαίνεται στη Γερμανία]... Αυτό δεν μπορούν, ή δεν θέλουν, να καταλάβουν».
Η θέση μας είναι αιρετική και ισχυρίζεται πως ο βασικός λόγος της παρακμής ή της κρίσης του φιλελεύθερου σεκιουλαρισμού-κοσμικισμού και των εδαφικών-εθνικών κοσμικών ταυτοτήτων (αυτές αποτελούν, μεταξύ άλλων, βασικές δομές και όχι η τρομοκρατία, η οποία αποτελεί σύμπτωμα) πέραν της δημογραφικής κατάρρευσης, σχετίζεται με την αποδυνάμωση ή/και κατάρρευση του ριζοσπαστικού κοσμικισμού του μαρξισμού (ο οποίος λειτουργούσε παράλληλα και συμπληρωτικά με τον φιλελεύθερο), και πως το λεγόμενο ανατολικό μπλόκ υπήρξε το μεγαλύτερο στήριγμα της λεγόμενης Δύσης. Από την κατάρρευση του «ανατολικού στρατοπέδου» και ύστερα ο radical secularism, υπό διάφορες μορφές, υποχωρεί παντού και πλέον η κρίση έχει φτάσει στο πυρήνα -της ευρωπαϊκής όχθης- του ψυχροπολεμικού «δυτικού στρατοπέδου» (το οποίο αποσυντίθεται και πολυδιασπάται).
Σημειώσεις - Επισημάνσεις - Σχολιασμοί
[-] - Το ζήτημα της τρομοκρατίας κρύβει κάτω από το χαλί όλα τα προηγούμενα. - Ο πολυπολιτισμός αποτελεί από μόνος του παραδοχή και σύμπτωμα. - Η Ευρώπη της «Δύσεως» αντιπαραθέτει στο Ισλάμ πλυντήρια, veganism, αμάξια, psychoanalysis, στρίνγκ, γιόγκα-pilates, ρολόγια, transhumanism και anti-humanism, μπάφους και προ, environmentalism και reiki (γελάει ο κόσμος). Αν αυτά αρκούσαν δεν θα υπήρχε identitarianism. - Η «αναβίωση της θρησκείας» και διαφόρων πολιτιστικών υποβάθρων δεν αποτελεί μια «παρόλα», αλλά μια πραγματικότητα.
[1] Οι λόγοι που το Ισλάμ επεκτείνεται δεν περιορίζονται μόνον στη δημογραφία. Παραδείγματος χάριν, ξέρετε γιατί θα κερδίσουν ανθρώπους σε παλαιές χριστιανικές περιοχές και σε κοινωνίες που είναι εκκοσμικευμένες ή light χριστιανίζουσες; Γιατί, όταν ένας μουφτής κατά την επίσκεψη του σε σχολείο θηλέων δέχτηκε την ερώτηση «γιατί καλύπτετε τις γυναίκες σας;» (η ερώτηση δεν αναφέρόταν στη μπούρκα), απάντησε ως εξής: «Γιατί ακολουθούμε τη Μητέρα Μαρία (Παναγία). Οι γυναίκες μας είναι πλησιέστερα ντυμένες προς αυτό που διδάσκει ο Χριστιανισμός, απ'ό,τι οι Χριστιανοί οι ίδιοι. Είμαστε πιο αγνοί στην Χριστιανοσύνη απ'ό,τι οι ίδιοι οι Χριστιανοί. Δείτε το ντύσιμο, τα ήθη, τους κώδικες. Δείτε πόσο αυστηρά ακολουθούμε τις Δέκα Εντολές κ.λπ» (έχει και συνέχεια, αλλά ας σταματήσω εδώ).
[2] Σε αυτο το σημείο φαίνεται και η συνάφεια ή η εσωτερική σχέση κοσμικισμού και ρατσισμού. Αν όπου ευρωπαϊκοί λευκοί πληθυσμοί διαβάσουμε εκκοσμικευμένοι πληθυσμοί φανερώνεται αυτό για το οποίο ουδείς ομιλεί: secular supremacy και secular supremacists (καθόλου περίεργο που ορισμένοι ισχυρίζονται ότι αγγίζει τα όρια του «ρατσισμού» -νομιμοποιημένου, καθεστωτικού, κυρίαρχα ιδεολογικού και αποδεκτού φυσικά- σε στιγμές η στάση και ο λόγος που χρησιμοποιείται απέναντι σε θρησκευόμενους. Φυσικά ούτε ο κοσμικισμός με τον ρατσισμό είναι άσχετα μεταξύ τους πράγματα, ούτε οι kulturkampfs με τα προηγούμενα). Η ειρωνεία είναι πως Αμερικανός ακαδημαϊκός είχε παρατηρήσει πως τελικά, οι θρησκευόμενοι πληθυσμοί, εάν τους δούμε από καθαρά εξελικτική σκοπιά, έχουν βιολογικό πλεονέκτημα σε σχέση με τους μη θρησκευόμενους ή κοσμικούς.
[3] χρειάζεται ανάλυση εδώ. Η Ευρώπη της «Δύσης» ή του φιλελευθερισμού άδειασε από Χριστιανισμό και έναν αιώνα μετά γεμίζει από Ισλάμ και European Nationalism. Δεν είναι απλά 'White' (Nationalism). Γίνεται προσπάθεια να διασωθεί ή να μην καταστραφεί ο όρος 'European'. Όποιος προσέξει την αμερικανική 'alt-right'θα παρατηρήσει πως πίσω από τον όρο «λευκός» οικοδομείται μια μεταεθνική πανευρωπαϊκή ταυτότητα (που καλύπτει και τις δύο πλευρές του Ατλαντικού). Αυτοί (επαν)εξευρωπαΐζουν τους αμερικανικούς πληθυσμούς θυμίζοντας τους πως είναι ευρωπαϊκής καταγωγής και πως έχουν αποκοπεί από τις ρίζες τους (η λεγόμενη alt-right αποτελεί ταυτοτικό κίνημα εξευρωπαΐσμού των Non-Hispanic white Αμερικανών). Post-National Pan-European Identity οικοδομούν. Επειδή όμως Post-National Pan-European Identity οικοδομεί -ή προσπαθούσε να οικοδομήσει- και η Ευρωπαϊκή Ένωση, πρέπει να τονίζεται πως είναι 'White'και όχι 'European'. Ίσως επανέλθουμε στο ζήτημα αυτό όταν θα ασχοληθούμε με το ποιές είναι οι δύο βασικές τάσεις που αναπτύσσονται στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.
[-] Το Ισλάμ -ή καλύτερα τα ίσλαμ- στην Ευρώπη είναι 'population-centric'ενώ οι identitarian (στην Ευρώπη) είναι 'enemy-centric' (counter-). Αυτές (population / enemy-centric) είναι δύο διαφορετικές νοοτροπίες, αντιλήψεις και στρατηγικές. Η 'alt-right'στην Αμερική (σε αντίθεση με τους identitarian στην Ευρώπη) είναι κυρίως 'population-centric'.