Quantcast
Channel: Κοσμοϊδιογλωσσία
Viewing all articles
Browse latest Browse all 1482

Για τις διαδηλώσεις στις Πόλεις της Μικράς Ασίας. Μια θεωρία απελευθέρωσης για μια πολιτική απελευθέρωσης. Δημοκρατία. Άνοιξη των λαών, όχι εναλλαγή γκρίζων και πράσινων σουλτάνων.

$
0
0

.~`~.
Ι

Η Μικρά Ασία πρέπει να φύγει από το καθεστώς της εναλλαγής Γκρίζων και Πράσινων Σουλτάνων. Από την εναλλαγή της Σκύλλας και της Χάρυβδης. Η Μικρά Ασία πρέπει να περάσει στην Δημοκρατία. Μια Δημοκρατία θεμελιωμένη στην ιστορικότητα των Τόπων, των Ιστορικών Περιφερειών της και των Αυτόχθονων Ιστορικών Λαών της. Τα υποκείμενα αυτού του νέου Θεσμικού Αρχιτεκτονικού Δημοκρατικού Οικοδομήματος είναι οι Λαοί της, η Άνοιξη των Λαών της. Τριάντα περίπου χρόνια πριν διέγνωσα, προέβλεψα, αγωνίσθηκα για αυτήν την Άνοιξη.
Αυτός είναι ο ρόλος της Αληθινής Επιστήμης και της Αληθινής Πολιτικής.
Αυτό δεν έγινε αλλού. Σε άλλη χώρα, σε άλλη πόλη. Η χώρα μου η Ελλάδα, η Αληθινή Αθήνα μπορεί να είναι υπερήφανες για αυτό. Εδώ γεννήθηκαν αυτές οι απελευθερωτικές ιδέες σε συνομιλία με τα υποκείμενα, τις δυνάμεις της απελευθέρωσης εκεί. Δικαιώθηκαν παρ’ όλο τον πόλεμο που υπέστησαν από τους συνασπισμένους εδώ και εκεί σκοταδιστές. Η Ιστορία ανήκει στους Λαούς. Η νέα Άνοιξη δεν πρέπει να επιτρέψουμε να δολοφονηθεί όπως το παρελθόν ούτε να παρεκτραπεί.


.~`~.
ΙΙ
Μια θεωρία απελευθέρωσης για μια πολιτική απελευθέρωσης.
Η άνοιξη των λαών της Μικράς Ασίας.
(1987)
α´
Στην Ανατολική Μεσόγειο, αυτήν την περιοχή του πλανήτη μας στην οποία σύμφωνα με την αληθινή αλλά και την επίσημη ιστορία γεννήθηκε ένας από τους περισσότερο πλούσιους πολιτισμούς που γνώρισε η ανθρωπότητα, συναντά κανείς σήμερα ορισμένες κατηγορίες λαών.

Υπάρχει εκείνη των αρχαίων λαών με μεγάλη προσφορά στον παγκόσμιο πολιτισμό οι οποίοι αποσύρθηκαν από την ιστορία, εξαφανίστηκαν ή ζουν στη διασπορά χωρίς πατρίδα. Ίχνη του περάσματος αυτών των λαών από την ιστορία της περιοχής μπορείς να συναντήσεις στα μουσεία, στους αρχαιολογικούς χώρους, στα βιβλία της ιστορίας, στα ημερολόγια των εξερευνητών ή ταξιδιωτών των περασμένων αιώνων, στους τουριστικούς οδηγούς.
Κομμάτια αυτών των λαών που κατόρθωσαν να επιβιώσουν συναντάς, στις γεωγραφικές περιοχές κοντά στην ιδιαίτερη πατρίδα τους, σε συνοικισμούς, σε στρατόπεδα προσφύγων, σε νέους χώρους εγκατάστασης πάντοτε με το όνομα των παλιών, στα μητροπολιτικά κέντρα του καπιταλισμού με την αγωνία διατήρησης της ταυτότητας τους.
Μια άλλη κατηγορία είναι εκείνη των λαών οι οποίοι παρόλο που εξαιτίας της εθνικής ή πολιτιστικής τους ταυτότητας έγιναν αντικείμενο σφαγής, εκτόπισης και υποβλήθηκαν σε συνθήκες διαβίωσης τέτοιες που έθεσαν σε κίνδυνο την ταυτότητα τους, διατηρήθηκαν ως υποταγμένοι λαοί στις ίδιες τις πατρίδες τους χωρίς θεμελιώδη δικαιώματα.

Έτσι αυτή η περιοχή αποτελεί μια από τις ελάχιστες πλέον περιπτώσεις στον κόσμο, όπου διατηρούνται ακόμη μορφές κλασικής αποικιοκρατίας. Στους λαούς της μαζί με το δικαίωμα στην ύπαρξη, το δικαίωμα να μιλούν τη γλώσσα τους, το δικαίωμα στο φυσικό πλούτο και τους πόρους του, στερείται ακόμη και το αναλλοίωτο και απαράγραπτο για τους λαούς δικαίωμα στην αυτοδιάθεση.
Αυτούς τους λαούς χωρίς κράτος συναντά κανείς σήμερα στην ίδια την κατεχόμενη από κυρίαρχους ρατσιστικούς στρατούς και κράτη γη τους, στις διχοτομημένες χώρες ή πόλεις τους, στις φυλακές, σε στρατηγικά χωριά-δημιουργήματα των τακτικών αντι-ανταρτοπολέμου, στους χώρους σωτηρίας τους στις κορυφές ψηλών βουνών ή τις περιφέρειες, συνοικισμούς μεγαλουπόλεων. Πάντοτε στην ιστορία οι καταδιωκόμενοι λαοί έβρισκαν «καταφύγιο» στα βουνά ή τα μεγάλα αστικά κέντρα.

Η περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου αποτέλεσε από παλιά μια πολυεθνική περιοχή. Ήταν μια περιοχή των πλούσιων πολιτισμών, πολλών θρησκειών, πολλών λαών, εθνοτήτων. Αυτό που περισσότερο τη χαρακτήριζε ήταν η συμβίωση, η συνύπαρξη, η αλληλεπίδραση των λαών και των πολιτισμών. Σ' αυτή την περιοχή έγινε η συνάντηση ανάμεσα στον ελληνικό και ανατολικό πολιτισμό από τη συγχώνευση των οποίων δημιουργήθηκε ένα κοινό πολιτιστικό υπόβαθρο που τη συνέχεια του συναντάμε και σήμερα.
Από κάποια στιγμή όμως της ιστορίας και μετά, που δεν έχει σημασία τώρα να την καθορίσουμε, την πραγματικότητα της ανοχής, αποδοχής, συμβίωσης, αλληλεπίδρασης και επικοινωνίας των λαών, διαδέχεται μια περίοδος άρνησης του άλλου, του διαφορετικού λαού, πολιτισμού, της διαφορετικής θρησκείας.

Η εμφάνιση, ανάπτυξη και κυριαρχία δυνάμεων ολοκληρωτικών, ρατσιστικών ιδεολογιών άρνησης τους διαφορετικού, της εθνικής και πολιτιστικής του ιδιαιτερότητας, εξαφάνισης ή αφομοίωσης του, προκάλεσε μια εθνολογική, πολιτισμική διάσπαση, αποδιάρθρωση, αλλοίωση και παραμόρφωση της περιοχής. Έτσι, σήμερα ο χάρτης της περιοχής είναι γεμάτος από αυτές τις «ειδικές» κατηγορίες λαών. Λαοί της διασποράς, λαοί προσφύγων, λαοί υποδουλωμένοι, λαοί των μουσείων.


β´
Η διαδικασία σχηματισμού-εξέλιξης των εθνών, των λαών, είχε στην περιοχή τους δικούς της νόμους, ακολούθησε τους δικούς της δρόμους.

Στην Ευρώπη η διαδικασία αστικής ανάπτυξης, οικονομικής ολοκλήρωσης συνοδευόταν από διαδικασίες εθνικής συγκρότησης και η ανάπτυξη των αστικών τάξεων επέφερε την κρίση, παρακμή και πτώση των φεουδαρχικών κρατών και τη δημιουργία των αυτόνομων αστικών κρατών-εθνών. Στην Ανατολική Μεσόγειο, αντίθετα, οι διαδικασίες αυτές δεν είναι γραμμικές, δεν οδηγούν σε ανάλογους, όμοιους με τους ευρωπαϊκούς εθνικούς, κοινωνικούς σχηματισμούς.
Οι κατηγορίες του «εθνικού» και «κοινωνικού» διαπλέκονται διαφορετικά.
Η διαλεκτική της εθνικής σύγκρουσης, η οποία είναι ταυτόχρονα και κοινωνική, ξεπερνά αυτό το πλαίσιο, παίρνει βίαιες-άγριες μορφές, φτάνει στην εξολόθρευση, στη γενοκτονία ή τον πόλεμο γενοκτονίας των εθνικά, κοινωνικά, πολιτιστικά διαφορετικών.

Αυτά τα δυο φαινόμενα που καθόρισαν και καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τη διαμόρφωση της περιοχής και τις επιδράσεις των οποίων βιώνουν ακόμη οι λαοί, δεν έχουν μελετηθεί, αναλυθεί στην ανατολικομεσογειακή ιδιαιτερότητα τους.
Το πρόβλημα, για πάράδειγμα, της αρμενικής γενοκτονίας έχει ως κυρίαρχες όχι μόνο τις εθνικές, όπως πολλοί το προσεγγίζουν, αλλά ταυτόχρονα και τις κοινωνικές διαστάσεις του. Είναι όχι μόνο απλή γενοκτονία του αρμενικού λαού, αλλά είναι μαζί η εξολόθρευση σε μια βάση ρατσιστική μια ανεπτυγμένης αστικής τάξης από ένα παρασιτικό, στρατοκρατικό, γραφειοκρατικό κατεστημένο. Το πρόβλημα του πολέμου όχι μόνο δεν έχει προκαλέσει προβληματισμό, ανάλυση, συζήτηση, αλλά αντίθετα προσεγγίζεται ως φυσιολογικό, δεδομένο, μοιραίο.

Η ιστορική και σημερινή πραγματικότητα αποκαλύπτει όμως άλλες διαστάσεις του πολέμου. Πόλεμος για την περιοχή δεν σήμαινε και δεν σημαίνει απλά κατοχή, έλεγχο, ενσωμάτωση περιοχών, επιβολή όρων στον αντίπαλο. Εδώ αναπτύχθηκε και εφαρμόστηκε εκείνη η αντίληψη και πρακτική του πολέμου η οποία έχει τη συνέχεια της στο ναζισμό, που πολεμώ-νικώ σημαίνει ταυτόχρονα εξολοθρεύω, αφομοιώνω, εκδιώκω, αρνούμαι τους αυτόχθονες, τους διαφορετικούς σε μια βάση ρατσιστική.

Δεν είναι όμως μόνο η διαδικασία σχηματισμού-εξέλιξης των εθνών, των λαών της Ανατολικής Μεσογείου η οποία παρουσιάζει πολλές δυσμορφίες, δυσλειτουργίες και προκαλεί παραμορφώσεις. Ανάλογες ιδιαιτερότητες εμφανίζει η όλη διαδικασίας του ιστορικού-κοινωνικού γίγνεσθαι.
Σ' αυτήν την περιοχή είχαμε καθοριστικές για την ανθρωπότητα μεταβολές, επαναστάσεις, μεταβάσεις από έναν τρόπο παραγωγής σ' έναν άλλον. Εδώ είχαμε τη μεγάλη τροφοπαραγωγική επανάσταση, το πέρασμα από το μύθο στο λόγο, τη μετάβαση από την πόλη-κράτος στο κράτος-χώρο με τη σημερινή του μορφή.
Πολλά από αυτά τα «περάσματα» σήμαιναν ταυτόχρονα ποιοτικούς εξελικτικούς μετασχηματισμούς της κοινωνίας των ανθρώπων και του πολιτισμού τους.

Στη σύγχρονη όμως ιστορία πολλές καθοριστικές για την ανθρώπινη εξέλιξη κοινωνικές αλλαγές, μεταβάσεις, στην Ανατολική Μεσόγειο παρουσιάζουν μια δική τους ιδιομορφία, δική τους «διαλεκτική». Διαδικασίες κοινωνικής, οικονομικής, πολιτισμικής ωρίμανσης, προϋποθέσεις του περάσματος από έναν τρόπο οργάνωσης της κοινωνίας και της παραγωγής σ' έναν άλλο δεν ολοκληρώνονται.
Πολλές φορές εγκλωβίζονται, παθαίνουν «έκτρωση» ή παράγονται και αναπαράγονται στη δυσμορφία και στην παραμόρφωση. Σ' αυτή την αναπαραγμένη δυσμορφία τους, τα στοιχεία της συνέχειας των μορφών του παρελθόντος κυριαρχούν σε σχέση με αυτά της ρήξης. «Αληθινές» και «καθαρές» επαναστάσεις δεν είχαμε στην περιοχή.

Οι μορφές ιδιοποίησης, εκμετάλλευσης της εργασίας, υπεραξίας, οι μορφές δουλείας, φεουδαρχίας και ληστείας έχουν τη δική τους δυσμορφία, αλληλεξάρτηση και αλληλεπίδραση. Οι διαδικασίες του περάσματος από τη φεουδαρχία σε μορφές καπιταλισμού, μορφές καπιταλιστικής συσσώρευσης, η σχέση της με την πρωταρχική συσσώρευση -τόσο εκείνη που προέρχεται από την αποικιακή εκμετάλλευση όσο και τη ληστεία ή σχέση ανάμεσα στις κοινωνικοοικονομικές δομές και τους ρατσιστικούς νόμους- η ρατσιστική υπερδομή, οι μορφές κράτους αποτέλεσαν και αποτελούν φαινόμενα που επηρεάζουν και καθορίζουν το συνολικό εθνολογικό, πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό μόρφωμα της περιοχής.
Ενώ οι νόμοι αναπαραγωγής της ανατολικομεσογειακής πραγματικότητας έχουν μια δική του εσωτερική περιφερειακή λογική και λειτουργία, είναι παράλληλα συμβατοί και με τους νόμους και τις δομές του παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού συστήματος.
Ο γεωστρατηγικός παράγοντας της περιοχής είναι καθοριστικός για την κατανόηση της μετεξέλιξης της.

Η γεωστρατηγική της θέση, ο φυσικός της πλούτος γίνεται αιτία εξάρτησης, υποδούλωσης, υπανάπτυξης και αλλοτρίωσης της' αντί να ενώνει τα έθνη, τα κράτη, τους λαούς, τα διασπά. Δημιουργεί μισθοφόρους, χωροφύλακες των ξένων συμφερόντων σε βάρος των εθνικών-κοινωνικών προσδοκιών των λαών και των δικών τους συμφερόντων.

Για όλες τις ιδιαιτερότητες, τους περιφερειακούς νόμους λειτουργίας και εξέλιξης της ανατολικομεσογειακής πραγματικότητας και των δυσμορφιών-παραμορφώσεων που αυτοί προκαλούν, η μέχρι σήμερα επιστημονική ανάλυση -εκτός από ορισμένες εξαιρέσεις- δεν έχει πολλά πράγματα να πει. Αυτό, όταν όντας επιστήμη-προπαγάνδα του κράτους, η διανοητική ανεντιμότητα δεν νομιμοποιεί τις δυσλειτουργίες ή παραχαράζει την ιστορική εξέλιξη και πραγματικότητα της περιοχής, όπως συνήθως κάνει.


γ´
Τα ερμηνευτικά θεωρητικά μοντέλα ανάλυσης της περιοχής δεν είχαν ως αφετηρία τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της. Ήταν σχήματα που ο κυρίαρχος ιδεολογικός μεταπρατισμός, η πολιτική σκοπιμότητα και η κρατική λογική εισήγαγαν άκριτα στην περιοχή.

Σύμφωνα με αυτού του τύπου τις προσεγγίσεις της περιοχής, φαινόμενα γενοκτονίας, διάσπασης της ενότητας των λαών, εξαφάνισης των αυτόχθονων, ληστείας, ρατσισμού, όταν η «οικονομίστικη» κρατικιστική αντίληψη τους δεν τα υποβαθμίζει, τα ανέχεται, επιδεικνύοντας έτσι μια κάποια νεκροφιλία, τα θεωρεί «εξαιρέσεις», συγκυριακές υπερβάσεις του μοντέλου, εκδηλώσεις πρωτογονισμού, φυσιολογικά για την Ανατολή.
Αυτά όμως τα μοντέλα καταρρέουν
αποδεικνύεται η ανεπάρκεια και η ανηθικότητα τους, όταν τα φαινόμενα «πρωτογονισμού» ή οι «εξαιρέσεις» επαναλαμβάνονται κυρίαρχα με τις ίδιες ή περισσότερο βίαιες μορφές στην εποχή μας και οι υποστηρικτές τους δεν μπορούν να τα ερμηνεύσουν.


δ´
Έτσι, αυτή η περιφέρεια του κόσμου όπου γεννήθηκαν πολλές κατηγορίες επιστημών, δεν έχει τη δική της πολιτική, κοινωνική θεωρία απελευθέρωσης. Αυτό το κενό επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν προσπάθειες μιας από τις μεγαλύτερες παραχαράξεις της ιστορίας που γνώρισε η ανθρωπότητα.

Αντίθετα με άλλες περιφέρειες του πλανήτη αυτή δεν είχε την τύχη, το προνόμιο να μιλήσουν για τις ανοιχτές της φλέβες, για τους αιώνες μοναξιάς της... Για... μας η διεθνιστική αλληλεγγύη δεν αποτέλεσε από την αρχή της ίδρυσης της «τυφλή» θρησκευτική «πίστη», μεταφυσική, αφηρημένη, απλή, συναισθηματική αναφορά. Είπαμε ότι είναι οι ιστορικοί, αντικειμενικοί, περιφερειακοί και παγκόσμιοι νόμοι λειτουργίας και ανάπτυξης του ιμπεριαλιστικού συστήματος... Η δική μας σταθερή αναφορά στη διεθνιστική δέσμευση με την υπόθεση της απελευθέρωσης των λαών της Ανατολικής Μεσογείου δε θέλει μόνο να καλύψει αυτό το διεθνιστικό κενό, προέρχεται από μια βαθιά πεποίθηση των περιφερειακών διαστάσεων μιας διεθνιστικής απελευθερωτικής διαδικασίας. Αυτό που ονομάζουμε περιφερειακό διεθνισμό.

Αυτό δεν σημαίνει ότι αρνούμαστε την πλανητική διάσταση μιας απελευθερωτικής διαδικασίας... Πιστεύουμε όμως ότι μια διεθνιστική αντίληψη, όταν δεν έχει ως αφετηρία (ή όταν αγνοεί ή υποβαθμίζει) την περιφερειακή διάσταση των προβλημάτων, όταν δεν εκφράζει εξωτισμό, υποδηλώνει αναζήτηση άλλοθι ή ποιοτική, κρατική, κομματική ή εμπορική σκοπιμότητα.

Την εποχή που διανύουμε οι δυνάμεις της δυσμορφίας, της αλλοτρίωσης, της εξάρτησης της Ανατολικής Μεσογείου, περιφερειακές και διεθνείς, κινούμενες σε μια λογική κρατών η οποία αγνοεί τους λαούς, κάνουν λαούς με ιστορία χωρίς ιστορία, λαούς με πατρίδα χωρίς πατρίδα, λαούς με κράτος χωρίς κράτος, λαούς με ύπαρξης χωρίς ύπαρξη.

Αυτό κάνουν στο δικό μας λαό στην Κύπρο. Επιδιώκουν να κλείσουν και άλλους λαούς στα μουσεία. Εμείς αγαπάμε τον λαό μας, αυτόν της Κύπρου, των νησιών του Αιγαίου, της Θράκης. Αν δεν αγαπάς τον λαό σου, πως μπορείς να αγαπάς τους άλλους λαούς;
Θέλουμε τους λαούς ζωντανούς, ελεύθερους πρωταγωνιστές στη ιστορίας και όχι υπόδουλους και νεκρούς. Προσδοκούμε μια αναγέννηση στην Ανατολική Μεσόγειο και την Ευρώπη και όχι την επιστροφή σε ένα νέο Μεσαίωνα. Θα είμαστε με τη πλευρά των ιστορικών αυτών λαών.

Στον νέο κύκλο απελευθερωτικών αγώνων στην Ανατολική Μεσόγειο το λόγο δεν θα έχουν τα κράτη. Το λόγο θα έχουν οι ίδιοι οι λαοί.




.~`~.
Για περαιτέρω ιχνηλάτηση και πληρέστερη προοπτική


Viewing all articles
Browse latest Browse all 1482

Trending Articles